Μάνο:
Το παράδοξο του Μένωνα: κάποιος δεν μπορεί ερευνήσει αυτά που ήδη γνωρίζει, γιατί τα γνωρίζει ήδη. Δεν μπορεί να ερευνήσει αυτά που δεν γνωρίζει γιατί δεν ξέρει που να ψάξει, δεν ξέρει καν ποια είναι αυτά.
Ο Πλάτωνας μόνο έδωσε απάντηση αλλά δεν θα σου αρέσει.
Το θέμα λοιπόν είναι ότι θεωρείται κάτι νόμος ωσάν να γνωρίζουμε αλλά δεν γνωρίζουμε κατά πως φαίνεται. Γιατί οι νόμοι έρχονται σε αντίθεση.
Εδώ μπαίνει το παράδοξο του Loschmidt που δείχνει ότι δεν (γνωρίζουμε).
Ναι μιλάω για τον 2ο νόμο της θερμοδυναμικής.
Ιδού:
Loschmidt's paradox
Ποτε δεν ειπα οτι ο 2ος θερμοδυναμικος νομος δεν ισχυει (ασχετα τι γραφει ο Maccone, του οποιου τα συμπερασματα μενει να αποδειχθουν
πολυυυυυυυυυυυυυυυυυυ βαθια στο μελλον, αφου η γεγονοκρατικη αλυσιδα οπου το βαζο επανακολλαται απο μονο του η το χυμενο γαλα
ξαναμπαινει στο ποτηρι βρισκεται χαωδως μακρια απο την σημερινη παρατηρησιακη μας ικανοτητα και δυνατοτητα). Την εντροπια (αταξια)
την χρησιμοποιησα για να καταληξω οτι καμια ζωη (και αυτεπιγνωση) δεν θα επιβιωσει στο τελος του συμπαντος (κατι τρις χρονια μπροστα)
αφου θα επελθει θερμικος θανατος (ξερεις τι ειναι αυτο, δεν χρειαζεται να το αναλυσω).
Αυτο που προσπαθησα να πω ειναι οτι η Φυση λειτουργει ως αδιαιρετο ΟΛΟΝ. Δεν επιμεριζεται σε νομους. ΕΜΕΙΣ την επιμεριζουμε
σε νομους. Γιατι ειμαστε κατακερματισμενοι μεσα στον Χρονο και τον Χωρο. Η Φυση ΔΕΝ ειναι κατακερματισμενη γιατι ειναι ΕΝΑ
(οτι και αν ειναι αυτο το ενα) και το νημα του Χρονου, μια στιγμη. Ειναι το ιδιο με το να λεμε οτι το σωμα μου ειναι τα κυτταρα του
ενω εγω ο ιδιος δεν λειτουργω σαν κυτταρο αλλα σαν σωμα. Η οτι ο εγκεφαλος μου ειναι οι νευρωνικες μου συναψεις ενω εγω
ΔΕΝ λειτουργω σαν συναψη αλλα σαν .... εγκεφαλος. Ετσι λοιπον, για την Φυση, δεν υπαρχουν επιμερισμοι η διαχωρισμοι.
Οχι μονο δεν υπαρχουν διαφορετικα εμβια οντα για την Φυση αλλα ουτε καν διαφορετικα αστρα και γαλαξιες. Ολα ειναι ενα.
Ο-Λ-Α ειναι Ε-Ν-Α.
Τωρα .... μενει να ψαξουμε αν η Φυση εχει αυτεπιγνωση του εαυτου της (και αρα καποια σκεψη) ωστε να συμπεριφερθει
ως εγκεφαλος που ακομα και αν δεν γνωριζει τι ειναι αστρο η γαλαξιας (η σκυλος η ανθρωπος) να κατορθωνει να σχεδιαζει
το αχρονο τωρα της η εστω να της πεφτει λογος. Το ερωτημα με ξεπερναει (ως βαθος αναλυσης) ομως αν ηταν να διαλεξω
σε μια Φυση με επιγνωση και μια χωρις .... θα διαλεγα την δευτερη. Γιατι η σκεψη (οποιαδηποτε σκεψη) απαιτει ΠΑΝΤΑ
επιπλεον ενεργεια. Γιατι μια Φυση που απλα ... ΕΙΝΑΙ ... να χρειαζεται επιπλεον ενεργεια να σκεφθει και αυτοπροσδιορισθει ?
Δεν ειναι απλουστερο να μην σκεφτεται και να μην σχεδιαζει τιποτα ? Απλα να λειτουργει οπως λειτουργει. Ως αναποφευκτη
μοναδικοτητα ?
Η Φυση ...
ΕΙΝΑΙ ... σκετα νετα .... χωρις συγκρισεις, ανταγωνισμους επιμερισμους και σχεδιασμους.
Οτι ειναι να συμβει θα συμβει (η εχει ηδη συμβει). ΔΕΝ υπαρχει η παραμικρη αναγκη για προνοια η σχεδιασμο
η οποιαδηποτε νοηματοδοτηση (καταστασεων, νομων, ανατροπων και πιθανοτητων).
Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΕΙΝΑΙ ΠΟΥ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΤΗΝ ΝΟΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΗ ΓΙΑ ΝΑ ΕΠΙΒΙΩΣΕΙ (Η ΑΚΜΑΣΕΙ)
ΟΧΙ Η ΦΥΣΗ !