Διαβάζω όλα αυτά που γράφετε, και σε άλλα συμφωνώ, σε άλλα διαφωνώ, όπως και πρέπει να είναι. Μου κάνει όμως εντύπωση, το πόσο ελαφριά την καρδία, αναφέρεται το πραγματικό (κατ εμέ) πρόβλημα. Τουλάχιστον στην Ελλάδα. Όποιο παράδειγμα βίας και εάν κοιτάξετε, το μόνο που έχετε να καταλάβετε, είναι ότι συμβαίνει λόγω ατιμωρησίας.
Νόμοι υπάρχουν, εφαρμογή και πραγματική τιμωρία δεν υπάρχει, εκτός σε ελάχιστες περιπτώσεις.
Είμαστε η χώρα του ρουσφετιού, της ωχαδερφικότητας, της παρανομίας σε όλα τα επίπεδα. Και μάλιστα, οι πλειονότητα, τα δικαιολογεί κιόλας, φτάνει να είναι προς όφελος τους και όχι του γείτονα.
Τα παιδιά μου, έχουν πάει σε δημόσιο, ιδιωτικό, σχολείο στο εξωτερικό. Τα ίδια σκατά είναι όλα, μην τρελαίνεστε. Βέβαια υπάρχουν κάποιες διαφορές (πιο πολύ στους δασκάλους και τι πραγματικά έχουν όρεξη να διδάξουν), αλλά όχι στο επίπεδο που θα έπρεπε.
Ο γονέας ενός προβληματικού παιδιού, θα σου πει ότι για αυτό το φέρνω στο σχολείο, να του μάθεις τρόπους. Και όταν ο δάσκαλος θα το κάνει, ο γονέας θα τον απειλήσει γιατί το έκανε.
Ο δάσκαλος έχει 30+ παιδιά, να ελέγχει. Δεν έχει χρόνο, ούτε όρεξη να ασχολείται με αυτά που δημιουργούν πρόβλημα, ξέροντας ειδικά ότι στο τέλος θα βγει και δαρμένος.
Είναι ένας φαύλος κύκλος, για τον οποίο φταίνε όλοι. Γονείς, σχολείο, καθηγητές, κράτος, τα ίδια τα παιδιά.
Όσο περνάνε τα χρόνια, τα πράγματα αλλάζουνε, ναι. Λογικό είναι. Κάποτε τις τρώγαμε από τους δασκάλους, τώρα, δεν επιτρέπεται να τα κοιτάξουν στραβά. Την ίδια στιγμή, μιλάμε για παιδιά, που μεγαλώνουνε κλεισμένα στο σπίτι, μπροστά σε μια οθόνη. Και όταν βγαίνουν από αυτό, πάλι μπροστά σε μια οθόνη. Η οποία τους δείχνει τα πάντα. Έχουν πρόσβαση σε τόση πληροφορία, όση δεν είχε όλη η βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας στο απόγειο της.
Δεν έχουν πραγματική ανάγκη να εξερευνήσουν, να ψάξουν, να προσέξουν έστω, για να μάθουν.
Θα πει κάποιος, γιατί να έχουν αυτή την οθόνη, το κινητό. Είσαι ο ενήλικος, γιατί δεν τους σταματάς. Η απάντηση είναι απλή. Γιατί ο αντίκτυπος στο σχολείο, από τα άλλα παιδιά που έχουν, θα είναι bulling του χειρότερου επιπέδου. Γιατί δεν έχω το κουράγιο να μαλώνω όλη μέρα για αυτό το θέμα. Γιατί θέλω και εγώ να ξεκουραστώ λίγο. Φταίω? Φυσικά. Αλλά προσπαθώ να τους δώσω άλλες αρχές, που θα τους βοηθήσουν να ξεχωρίζουν το σωστό από το λάθος. Το τι μπορώ να κάνω και τι όχι.
Η μάχη όμως που δίνουμε καθημερινά, με τις άπειρες επιρροές και κακά παραδείγματα, έχει καταντήσει όχι απλώς άνιση, αλλά ενάντια σε ένα ασταμάτητο καταρράχτη/χείμαρρο/τσουνάμι κακής πληροφορίας και εξύμνησης των χειρότερων role models.
Η trap, είναι το λιγότερο. Μην κοροϊδευόμαστε, η πλειοψηφία της Ελληνικής μουσικής ή άλλου είδους τέχνης, είναι τραγική.
Το λειτούργημα της δημοσιογραφίας, ένα ατελείωτο ρουσφέτι, με επιβράβευση πολλά λεφτά, υψηλόμισθες θέσεις σε ιδιωτικές εταιρείες ή ακόμα και βουλευτική έδρα.
Influencers, youtubers, gamers, και ότι άλλο υπάρχει εκεί έξω, που κατά 80%, απλά δείχνουν τον κώλο τους ή κάνουν βλακείες, για να έχουν την μάζα να τους πληρώνει. Μια μειοψηφία, που προωθείται χωρίς αίσθημα ευθύνης, από όλα τα μέσα. Χωρίς να εστιάζει στην πραγματικότητα, που λέει ότι αυτοί είναι κάτω από το 0.1% των νέων που πρέπει να βγάλει το προς το ζειν.
Σε μια χώρα (όχι μόνο η Ελλάδα βέβαια), που η τράπουλα είναι σημαδεμένη και ευνοεί φυσικά αυτούς που ήδη έχουν λεφτά.
Όταν το παιδί βλέπει τους γονείς να δουλεύουν σαν σκλάβοι όλη μέρα, για να μην τα βγάζουν πέρα, και τον κάθε τράπερ να κυκλοφοράει με porshe και δεν ξέρω τι, πια ζωή θα επιλέξει?
Και μπορεί να μην μου αρέσει η τραπ, γιατί είναι απλά μια έυκολη χυδαιότητα, για πράγματα τα οποία όλοι αυτοί οι ψευτομάγκες έχουν δει μόνο σε ταινίες, αλλά ακόμα και στην εποχή μας είχαμε την αντίδραση μέσω στίχων.
Να θυμίσω απλά τραγούδια των Panx Romana ή Σιδηρόπουλου ή του Jimάκου? Η διαφορά όμως έιναι ότι ήταν βγαλμένα από την πραγματική ζωή και όχι τις ταινίες του Hollywood. Και οι στίχοι ήταν έστω και λίγο ψαγμένοι.
Έτσι για πλάκα, παραθέτω κάποιους στίχους από έναν από αυτούς τους "καλλιτέχνες", τους οποίους η νεολαία θεωρεί και κορυφαίους.
"Gra-ta, ta-ta-ta
Choco από Casablanca
Με kalash, με το S-Class
Μπαντιλίκια με T-MAX
Gra-ta, ta-ta-ta
Choco από Casablanca
Με kalash, με το S-Class
Μπαντιλίκια με T-MAX
Europa είναι το BCC Gang
Έχω ολόκληρο στρατό από πίσω μα το ξέρεις μένω solo
Vendetta δεν ανοίγουνε με εμάς
Γάμα φήμη και λεφτά, την αγάπη θέλω από τον κόσμο"
Αυτά είναι τα ερεθίσματα που έχουν. Από "καλλιτέχνες" που δεν ξέρουν το Φα από το Λα. Που τους προωθούν, γιατί είναι εύκολο. Γιατί βολεύει να έχουμε αμόρφωτες μάζες και νεολαία που θα είναι οι σκλάβοι του μέλλοντος, για την μειοψηφία.
Η βία λοιπόν στην νεολαία έχει αυξηθεί κατακόρυφα. Είναι παράλογο? 'Οχι.
Γιατί μας πειράζει τόσο πολύ? Γιατί μας το δείχνουνε.
Και πιο είναι το αποτέλεσμα? 2-3 μέρες θα σχοληθούμε και μετά άντε από την αρχή.
Εδώ σε πιο σοβαρά θέματα βίας, που ακόμα και αστυνομικός έχασε την ζωή του, οι πραγματικές αποφάσεις και μέτρα, είναι για τα μάτια του κόσμου ακόμα μια φορά. Με υπουργούς στην πασαρέλα και δικηγοράκους της πλάκας, να λένε ότι γουστάρουν στα κανάλια.
Εάν θέλουμε πραγματικά να κάνουμε κάτι, δυστυχώς το μόνο που μπορούμε πια, είναι να κοιτάξουμε να μεγαλώσουμε τα δικά μας παιδιά όσο πιο σωστά μπορούμε και με αρχές. Και να τους μάθουμε να είναι όσο το δυνατόν μακρυά, από τις καταστάσεις που θα μπορούσαν να τους φέρουν σε κίνδυνο.
Μην περιμένετε να γίνει κάτι πραγματικά. Είμαστε μια μικρή μειονότητα. Οι ηλίθιοι και οι επικίνδυνοι, πάντα θα κυβερνούν και θα κάνουν ότι θέλουν. Γιατί η αλλαγή είναι το πιο δύσκολο πράγμα στον κόσμο. Χρειάζεται μια πραγματική καταστροφή, για να γίνει κάτι. Αλλά και σε αυτή την περίπτωση, ειδικά στην Ελλάδα, δεν είμαστε ο λαός που θα επαναστατήσει. Όσο ο γείτονας δεν έχει κατσίκα, είμαστε και εμείς μια χαρα.
