- 17 June 2006
- 49,356
Το σκεφτόμουνα πολύ καιρό, αλλά χτες βρέθηκε η κατάλληλη αφορμή.
Η αφορμή μιά επίσκεψη αστραπή στην Αθήνα και φόρτωμα της αφεντομουτσουνάδας μου στον πιό βολικό avclubίτη που βρέθηκε στο δρόμο μου: στον επιτελάρχη ή αλλιώς στρατηγό Μπάμπη.
Αφού διάβηκα το επαγγελματικό του άβατο στη συνέχεια άλωσα και την κατοικία του, ανέβηκα στο παπάκι του, έφαγα και το φαγητό του
firstprize: ) και πίνοντας τον καφέ μας ακούσαμε και το σύστημα
Πολλοί ίσως να το γνωρίζετε:
sony 50 πειραγμένο με opa κλπ, aragon, bryston και sonus faber.
Οι πρώτες νότες με ενθουσίασαν.
Διαύγεια, γλύκα, χαμηλό όλα εντάξει.
με τη μουσική και εντάσεις που ακούει ο Μπάμπης έβαλα άριστα 10 με τονο.
Όμως με κάτι διαφορετικό (ο οικοδεσπότης έσπευσε να βρει santana...) και δίνοντας ένταση η μαγεία, όχι ακριβώς χάθηκε, περιορίστηκε.
Αυτό αμέσως με έβαλε σε σκέψεις πως θα ακουγόταν το αντίστοιχο πρόγραμμα στη σοφίτα αλλά πολύ περισσότερο το εξής:
Αυτό που έκανε άμεσα ξεχωριστό το σύστημα ήταν τα ηχεία.
Τόσο έντονη υπογραφή που δύσκολα ξεχωρίζαμε το πειραγμένο σονυ από το ίδιο με dac τον aragon.
Οι μεσαίες ήταν η λέξη κλειδί.
Σε εντάσεις μέχρι 80 db το σύστημα δεν παιζότανε.
Μετά οι μεσσαίες κάνανε αισθητή την παρουσία τους.
Και ερωτώ.
Με δεδομένη την καμπύλη fletcher munson που λέει τα γνωστά περι ευαισθησίας αυτιού στις μεσαίες και αναισθησίας στις χαμηλές στάθμες γιά χαμηλές και υψηλές συχνότητες μήπως γιά να ακούμε καλά σε όλες τις εντάσεις, από 70 έως 110 και db να χρησιμοποιούμε μιά ισοστάθμιση?
Αν ένα σύστημα, έστω με την προσφιλή ετικέττα hiend, παίζει τέλεια στα 70 db τότε, εφ όσον δεν έχει ισοστάθμιση -κοινώς loudness - τότε πρέπει αυξανόμενης της στάθμης να αλλάζει η ηχητική υπογραφή.
Αυτό γινότανε στο σύστημα του Μπάμπη.
Και κάτι αντίστοιχο γινότανε στο δικό μου.
Στο δικό μου αυτή η ¨μαγεία" ήταν σε λίγα έως αρκετά db πιό πάνω.
Πιό κάτω και πιό πάνω από την συγκεκριμένη στάθμη η μαγεία πάει περίπατο.
Τελικά μήπως κάποιοι παλιοί Ιάπωνες τύπου lux κλπ της εποχής 70 με τα loudness ή τα μεταβλητα adaptive loudness είχαν δίκιο?
Ίσως κάποια μηχανήματα (ολόκληρα συστήματα) είναι στημένα να παίζουν καλά στα 100 db. Αν θεωρήσουμε ένα μέσο αυτί, τότε ΣΙΓΟΥΡΑ στα 75 db αυτό το αυτί δεν πρέπει να ευχαριστιέται.
Αντίστοιχα κάτι τέτοιο έχω παρατηρήσει στο κάτω σύστημά μου που αποτελείται από έναν μεσσαίο av, ένα μεσσαίο dvd και budget ή κάτι ηχεία.
Στα 70-80 db μπορεί και να παίζει καλύτερα από την σοφίτα. Μετά όμως τις τρώει στ αυτιά και έως τα 95.
Όσο είχα και τον μπερυ ακόμα παραπάνω. Στα 100 έσκιζε και στα 105 και 110 χαιρόσουνα. Αλλά δεν μπορούσες να ζήσεις μ αυτό.
Θα ήθελα να ακούσω κανα δυό γνώμες.
Μέχρι τότε thanks στρατηγέ γιά την παρέα και τη φιλοξενία.:smile:
Η αφορμή μιά επίσκεψη αστραπή στην Αθήνα και φόρτωμα της αφεντομουτσουνάδας μου στον πιό βολικό avclubίτη που βρέθηκε στο δρόμο μου: στον επιτελάρχη ή αλλιώς στρατηγό Μπάμπη.
Αφού διάβηκα το επαγγελματικό του άβατο στη συνέχεια άλωσα και την κατοικία του, ανέβηκα στο παπάκι του, έφαγα και το φαγητό του
firstprize: ) και πίνοντας τον καφέ μας ακούσαμε και το σύστημαΠολλοί ίσως να το γνωρίζετε:
sony 50 πειραγμένο με opa κλπ, aragon, bryston και sonus faber.
Οι πρώτες νότες με ενθουσίασαν.
Διαύγεια, γλύκα, χαμηλό όλα εντάξει.
με τη μουσική και εντάσεις που ακούει ο Μπάμπης έβαλα άριστα 10 με τονο.
Όμως με κάτι διαφορετικό (ο οικοδεσπότης έσπευσε να βρει santana...) και δίνοντας ένταση η μαγεία, όχι ακριβώς χάθηκε, περιορίστηκε.
Αυτό αμέσως με έβαλε σε σκέψεις πως θα ακουγόταν το αντίστοιχο πρόγραμμα στη σοφίτα αλλά πολύ περισσότερο το εξής:
Αυτό που έκανε άμεσα ξεχωριστό το σύστημα ήταν τα ηχεία.
Τόσο έντονη υπογραφή που δύσκολα ξεχωρίζαμε το πειραγμένο σονυ από το ίδιο με dac τον aragon.
Οι μεσαίες ήταν η λέξη κλειδί.
Σε εντάσεις μέχρι 80 db το σύστημα δεν παιζότανε.
Μετά οι μεσσαίες κάνανε αισθητή την παρουσία τους.
Και ερωτώ.
Με δεδομένη την καμπύλη fletcher munson που λέει τα γνωστά περι ευαισθησίας αυτιού στις μεσαίες και αναισθησίας στις χαμηλές στάθμες γιά χαμηλές και υψηλές συχνότητες μήπως γιά να ακούμε καλά σε όλες τις εντάσεις, από 70 έως 110 και db να χρησιμοποιούμε μιά ισοστάθμιση?
Αν ένα σύστημα, έστω με την προσφιλή ετικέττα hiend, παίζει τέλεια στα 70 db τότε, εφ όσον δεν έχει ισοστάθμιση -κοινώς loudness - τότε πρέπει αυξανόμενης της στάθμης να αλλάζει η ηχητική υπογραφή.
Αυτό γινότανε στο σύστημα του Μπάμπη.
Και κάτι αντίστοιχο γινότανε στο δικό μου.
Στο δικό μου αυτή η ¨μαγεία" ήταν σε λίγα έως αρκετά db πιό πάνω.
Πιό κάτω και πιό πάνω από την συγκεκριμένη στάθμη η μαγεία πάει περίπατο.
Τελικά μήπως κάποιοι παλιοί Ιάπωνες τύπου lux κλπ της εποχής 70 με τα loudness ή τα μεταβλητα adaptive loudness είχαν δίκιο?
Ίσως κάποια μηχανήματα (ολόκληρα συστήματα) είναι στημένα να παίζουν καλά στα 100 db. Αν θεωρήσουμε ένα μέσο αυτί, τότε ΣΙΓΟΥΡΑ στα 75 db αυτό το αυτί δεν πρέπει να ευχαριστιέται.
Αντίστοιχα κάτι τέτοιο έχω παρατηρήσει στο κάτω σύστημά μου που αποτελείται από έναν μεσσαίο av, ένα μεσσαίο dvd και budget ή κάτι ηχεία.
Στα 70-80 db μπορεί και να παίζει καλύτερα από την σοφίτα. Μετά όμως τις τρώει στ αυτιά και έως τα 95.
Όσο είχα και τον μπερυ ακόμα παραπάνω. Στα 100 έσκιζε και στα 105 και 110 χαιρόσουνα. Αλλά δεν μπορούσες να ζήσεις μ αυτό.
Θα ήθελα να ακούσω κανα δυό γνώμες.
Μέχρι τότε thanks στρατηγέ γιά την παρέα και τη φιλοξενία.:smile:
