Mahler - Symphony No. 5

[Δαμιανός Δημητριάδης]

Χμμ, το θέμα Σπύρο είναι λεπτό και ο κίνδυνος ροπής προς την μπουρδολογία μεγάλος. Θυμήσου τι έκανε αυτός ο αγγλοσάξων Κολλάτος - ο Κεν Ράσσελ - στην ομώνυμη ταινία του. Ίσως όμως και αυτή η ματιά από την κλειδαρότρυπα να έχει κάτι να μας πει.

Έχω την εντύπωση πάντως πως ο γιατρός θα το θάψει...

Παρεμπιπτόντως, αν ψάξει κανείς στο Amazon θα βρει ένα σωρό ενδιαφέροντες τίτλους. Λιγουρεύομαι το βιβλίο του συμπατριώτη μας Κωνσταντίνου Φλώρου.

 

[Δημοκηδής]

Ο Κεν είναι και μέλος επί τιμή στην ´Τhe Mahler Society' :
http://www.mahlersociety.org/home.html

Αφού το έφερε και η κουβέντα μέσω του παραπάνω λινκ, οδηγούμεθα στο :
http://nyphil.org/education/insightsSeries.cfm

που έχει ένα ενδιαφέρον multimedia οδοιπορικό για την περίοδο του Μάλερ στην Νέα Υόρκη.

Το βιβλίο του Φλώρου μου έχει κινήσει και μένα την περιέργεια.
Ουσιαστικά από 'σοβαρές' μελέτες έχω μόνον την τρίτομη του Μίτσελ.

 

[send]

Από χθες έχω την :
http://www.musicweb-international.com/classrev/2004/Mar04/Mahler105Barshai.htm

Τη συγκεκριμένη εκτέλεση (Barshai/Junge Deutsche Philharmonic) την ακούω τις τελευταίες ημέρες και πρέπει να πω πως τη βρίσκω εξαιρετική (αν και δεν έχω τόσο εκτεταμένη ακουστική εμπειρία σε εκτελέσεις της 5ης -μόνο την πομπώδη του Bernstein και μία ακόμη του Gardiner? -μπορεί να κάνω και λάθος στην τελευταία).

Έργο με τρομερή ενέργεια, τη διαισθάνεσαι έτοιμη να εκλυθεί ανά πάσα στιγμή, ακόμη και σε κάθε βήμα του πένθιμου εμβατηρίου του πρώτου μέρους. Αυτή την ενέργεια καταφέρνει να μου μεταδώσει η εκτέλεση του Barshai, αβίαστα και καθόλου πομπωδώς, με φράσεις φυσικές και καθόλου στομφώδεις, εννοώ δίχως αυτή τη χαρακτηριστική σύντομη παύση που περίπου προαναγγέλει την εκφορά τους, έρχονται σχεδόν όπως μία αναπνοή, ακόμη και εάν πρόκειται για μία θυελλώδη έκρηξη. Εν ολίγοις, μου άρεσε!


Τι άλλο ξεχωρίζει από τις ηχογραφήσεις του Barshai?

 

[Δαμιανός Δημητριάδης]

Απάντηση: Re: Mahler - Symphony No. 5

Τι άλλο ξεχωρίζει από τις ηχογραφήσεις του Barshai?

Έχει κάνει -απ' ότι λένε- καλό κύκλο συμφωνιών του Σοστακόβιτς στη Brilliant:

Νομίζω όμως πως η εταιρεία έχει κάποια προβλήματα, ή δεν υφίσταται πλέον, δεν έχω καταλάβει καλά.

 

[Σπύρος Σούρλας]

Επανεμφανίστηκε δριμύτερη μέ 360 τίτλους στό www.mdt.co.uk

Brilliant classics στό ψαχτήρι τού site κια όλα τά καλούδια ξανά μπροστά μας...'

Και υπάρχουν γύρο στούς 15 δίσκους τού Barshai μέ μπόλικο Σοστακόβιτς.

 

[Σπύρος Σούρλας]

Απάντηση: Re: Mahler - Symphony No. 5

Ντέμιαν,

Έλεγα να γράψω λίγο αργότερα, στα μέσα Σεπτεμβρίου για την 5η όπως αυτή ερμηνεύεται από τον Μπαρσάι, στον δίσκο που αναφέρω τρία τέσσερα μηνύματα πριν, αλλά το μήνυμα σου μου δίνει μιά 'πάσα' που δεν μπορώ να αγνοήσω.

Ως γνωστό η υπόψη εκτέλεση υμνήθηκε στο διαδίκτυο, αλλά όλοι μας κρατούσαμε μικρό καλάθι.

Λοιπόν κάναμε λάθος. Είναι η απολύτως καλύτερη εκτέλεση που εγώ γνωρίζω (κατέχω Βάλτερ, Μητρόπουλο, Τένστεντ, Ράτλ, Βιτ, Μπαρμπιρόλι και έχω ακούσει τουλάχιστον άλλες τόσες).

Επειδή με επηρέασες σε παλαιότερες συζητήσεις, και κρίνω την εκτέλεση με βάση το δεύτερο μέρος, σου συνιστώ (και βέβαια σε όλους τους πρόθυμους να ασχοληθούν) να ακούσεις ΑΥΤΟ το δεύτερο μέρος.
Ξαφνικά όλα αποκτούν ένα νόημα περιγραφικής μουσικής. Ξαφνικά νοιώθεις ότι τα 'ανάλαφρα' σκέρτσα στα πνευστά, προ του θλιμμένου θέματος στα έγχορδα, είναι οι ψυχές που χαρούμενες αποχωρίζονται από την ύλη, μη συμπλέοντας με την θλίψη του θανάτου, όπως αυτή νοείται από την αντίστοιχη φιλοσοφία του ανθρώπινου είδους.

Το πόσο πράγματι άνάλαφρα' τα αποδίδει ο Μπαρσάι, το πως ταυτόχρονα τα παντρεύει με το κύριο θέμα, κλπ. κλπ. είναι πραγματικά μεγάλη τέχνη.

Ίσως κάπως έτσι εξηγείται και η 'διαισθαντική' καταννόηση / είσπραξης της παρηγορίας που αναφέρεις,

ΥΓ.:Καλό χειμώνα σε όλους :bigcry:. Εγώ βέβαια, από Σάββατο θα είμαι για 15 μέρες Κρήτη :BDGBGDB55:

Σπύρο προκειται γιά Εξαιρετική Πέμπτη,απόλυτα Ισορροπημένη ,πού αναδεικνύει το έργο.Προσωπικά σάν θέση βρίσκομαι ανάμεσα στό ´πάνω´και στό ´έσω´που συζητούσατε μέ τον Ντέμιαν,γεγονός πού πάμπολλες φορές μέ δυσκολεύει.Και νομίζω πώς ο Barshai μού φέρνει αυτήν την επιθυμητή Ισορροπία,αν και το θυελλώδες τού Walter δέν Ξεχνιέται...

Αλλά πέραν τών άλλων ειναι και μιά ευκαιρία νά έρθει αυτό το παλιο Εξαιρετικό Νημα στην Επιφάνεια και πάλι.:grinning-smiley-043

Την τοποθετώ σίγουρα πάντως στην Πρώτη Τριάδα τών Επιλογών μου μαζί μέ Walter και Barbiroli.

 

[acoustics]

 

[Busoni]

Aπό το καλοκαίρι παίζει η 5η με τον Kubelik και τους Βαυαρούς... Είναι σαφώς πιο έντονος ερμηνευτικά από τον Abbado, o ο οποίος ήταν η προηγούμενη αναφορά μου στο έργο, ειδικά στα γρήγορα μέρη. Kαι, κατα τη γνώμη μου, με πολύ καλύτερη άρθρωση στις φράσεις. Ουσιαστικά, μαζί του χώνεψα το Rondo-Finale, ενα πραγματικό όργιο πολυφωνίας. Στην ανάγνωση του Kubelik δεν χάνεις φράση από τα χάλκινα και τα έγχορδα, ακόμα και στις στιγμές που η ορχήστρα ξεχύνεται ολόκληρη.

Πάντως οι συμφωνίες του φίλου μας ειναι σαν τεραστια βιβλία που χρειάζεται να μελετηθούν ευθεία, ανάποδα, μονοκόματα και σε τμήματα για να νιώσεις την αξία τους.

 

[Maestro]

Πάντως οι συμφωνίες του φίλου μας ειναι σαν τεραστια βιβλία που χρειάζεται να μελετηθούν ευθεία, ανάποδα, μονοκόματα και σε τμήματα για να νιώσεις την αξία τους.

Μη μπορώντας να συμφωνήσω παραπάνω σ'αυτό το ευστοχότατο σχόλιο, για χάρη της αναγκαίας αυτής πολυφωνίας και ανάγκης προς ακρόαση όλο και περισσοτέρων ερμηνειών, παραθέτω μια κριτική για την ερμηνεία της 5ης από τον Rattle... μια και είναι γραμμένη στην ενότητα των DVD που γενικά δεν συχνάζετε.. :a0210:


http://www.avclub.gr/forum/showthread.php?p=1099815#post1099815

 

[Γιώργος Κουν.]

Ε,πως... Αμα γραφτεί κάτι συχνάζουμε.
Το τελευταίο ποστ εκεί, πριν το δικό σου, γράφτηκε στις 29 Νοεμβρίου..:grandpa:

 

[Σπύρος Σούρλας]

Απάντηση: Re: Mahler - Symphony No. 5

Σπύρο προκειται γιά Εξαιρετική Πέμπτη,απόλυτα Ισορροπημένη ,πού αναδεικνύει το έργο.Προσωπικά σάν θέση βρίσκομαι ανάμεσα στό ´πάνω´και στό ´έσω´που συζητούσατε μέ τον Ντέμιαν,γεγονός πού πάμπολλες φορές μέ δυσκολεύει.Και νομίζω πώς ο Barshai μού φέρνει αυτήν την επιθυμητή Ισορροπία,αν και το θυελλώδες τού Walter δέν Ξεχνιέται...

Αλλά πέραν τών άλλων ειναι και μιά ευκαιρία νά έρθει αυτό το παλιο Εξαιρετικό Νημα στην Επιφάνεια και πάλι.:grinning-smiley-043

Την τοποθετώ σίγουρα πάντως στην Πρώτη Τριάδα τών Επιλογών μου μαζί μέ Walter και Barbiroli.

Eπαναφέρω τό θέμα ,μιάς και σήμερα τό πρωί μετά από καιρό αποφάσισα νά ακούσω τήν 10η τού Mahler υπό τήν διεύθυνση τού Rudolph Barsai,πούχε προτείνει ο Σπύρος..
Πρόκειται περί μνημειώδους επεξεργασίας τού υλικού πού άφησε ''ημιτελές'' ο Mahler.
O τρόπος πού ερμηνεύεται τό συγκλονιστικό ξέσπασμα στό αρχικό adagio(πού μοιάζει σάν αποδομητική συνέχεια τής 9ης) γύρω στά 19 min μέ όλη αυτή τήν ''τρομακτική δυσαρμονία''είναι πάνω απο καθηλωτικό..
Το πρώτο scherzo πού παραπέμπει σέ πρωιμότερο Mahler επίσης..
Η ειρωνεία καί τό βαθύ υπαρξιακό αδιέξοδο στό κατά τά άλλα Allegro pesante,αλλά και τό σκοτεινό-μεταφυσικό finale,τού αποδιοργανωμένου πλέον ψυχικά Mahler(πού ξεκινά μέ αυτό τό ''δρεπανηφόρο'' Τύμπανο) αποτελούν ερμηνευτικό επίτευγμα τού Barshai,πού αποτυπώνει ακριβέστατα τήν ιδέα τής ''Αιώνιας επιστροφής'' πού διακατείχε τόν συνθέτη .

Kατόρθωσε νά αποδώσει μοναδικά και μέ τρόπο ''bigger than life'' τήν 10η(πού ορθά αναφέρει και ο συνονόματος)...
Συγκλονιστική εμπειρία η ακρόασή της..
Αυτό όμως πού μέ κάνει νά επαναφέρω τό νήμα είναι ότι ψάχνοντας στό διαδίκτυο μερικά παραπάνω πράγματα γιά τον Barshai διάβασα ότι πέθανε στίς 2 Νοεμβρίου..

Ισως δέν υπάρχει καλύτερη αφιέρωση σέ αυτόν και στήν αφοσίωσή του στήν Μουσική τέχνη απο τά τελευταία λόγια πού έγραψε ο ίδιος ο Mahler στήν τελευταία σελίδα τού χειρογράφου τής 10ης (ήταν γιά τήν Alma ,αλλά θά μπορούσαν νάσαν καί γιά την ίδια τήν Μουσική)...

"für dich leben! für dich sterben!" (Νά ζήσω γιά σένα....Νά πεθάνω γιά σένα!!)..

http://www.guardian.co.uk/music/2010/nov/04/rudolf-barshai-obituary


Στήν Μνήμη του λοιπόν.............:grinning-smiley-043:grinning-smiley-043

 

[o-Zone]

2 Νοέμβρη...την ίδια μέρα που έφυγε και ο Μητρόπουλος.

Ας αναπαυθεί εν ειρήνη...

 

[Δημοκηδής]

Πολύ μεγάλος και 'αθόρυβος' ... καλό του ταξίδι ....

 

[Δημοκηδής]

τα μεγάλα αγοράκια διαφέρουν από τα μικρά μόνο στην αξία των παιχνιδιών τους ... τελευταία προσπαθώ (χαϊφιντελικό χούι γαρ ) να αποκτήσω όλες τις συμφωνίες και σε καλές ερμηνείες ηχογραφημένες σε dsd (ήτοι δισκάκια sacd) ... στις περίπου 15 πέμπτες (που 'σαι βρε Ντοκ, να μας δώσεις ένα χέρι ξύλο) προσέθεσα και αυτήν του Jansons με την σπουδαία Concertgebouw σε ζωντανή ηχογράφηση του 2008 σε sacd ... υπήρχε ήδη και μία θετικότατη γνώμη του Μανώλη για τον συνδυασμό αυτό στην 2η, δεν ήθελα και πολύ...

Λοιπόν, από ηχογράφηση, ως αναμενόταν σχίζει ... από ερμηνεία πάρα πολύ καλή... το δεύτερο μέρος δεν έχει τα στοιχεία ανάτασης που βρίσκω στον Μπαρσάι, αλλά εμμένει στην τραγικότητα και το αναπόφευκτο, αλλά με την απαραίτητη αξιοπρέπεια, χωρίς περιττά αναφιλητά και μουρμούρα... σημαντική είναι και η ''ισορροπία'' με την οποία διαχειρίζεται το σύνολο των μερών, πράγμα συνήθως δύσκολο αφού μετά τα δύο πρώτα μέρη το κλίμα αλλάζει συνεχώς με το 'παιχνιώδες' scherzo, (όπου μπαίνει το συνήθες στοίχημα του Γκουστάβου, με το τεστάρισμα του εαυτού του για το πλέον απαράμιλλο χειρισμό της κοινοτυπίας), το ανέκαθεν 'αντιπαθητικό' σε μένα adagietto (πως να χωνέψω την Άλμα, πάντα την βλέπω ανταγωνιστικά, είναι και όλη αυτή η μανούρα με την Βενετία) και βέβαια το 'αλλού' 5ο μέρος, λες και κάποιος άνοιξε μία πόρτα σε σπίτι που ποτέ δεν είχε ξαναδεί, μπήκε και διπλαρώθηκε...

Λοιπόν όλη αυτή την ανακατωσούρα, ο Mariss την διαχειρίζεται με την απαραίτητη συνεκτικότητα, δείγμα της υψηλής κλάσης του, ενώ η ορχήστρα (από τις πλέον Μαλερικές, σε όλη την διαδρομή του 20ου αιώνα) άνετα κάνει το καθήκον της και συμβαδίζει με τις προσδοκίες του μαέστρου και των ακροατών ...

 

[Δημοκηδής]

http://statework.blogspot.com/

και μία δωρεάν ραδιοφωνική ηχογράφηση (χωρίς δικαιώματα) της 5ης από το 1961 με τον μεγάλο Γιάσα Χορενστάιν... διαβάστε στο λινκ για την δουλειά που έκαναν κάποιοι φανατικού για να αποκαταστήσουν τον (ρημαδιό) ήχο της ...

 

[Δημοκηδής]

το εξωφυλλάκι του #94

 

[schubert]

τα μεγάλα αγοράκια διαφέρουν από τα μικρά μόνο στην αξία των παιχνιδιών τους ... τελευταία προσπαθώ (χαϊφιντελικό χούι γαρ ) να αποκτήσω όλες τις συμφωνίες και σε καλές ερμηνείες ηχογραφημένες σε dsd (ήτοι δισκάκια sacd) ... στις περίπου 15 πέμπτες (που 'σαι βρε Ντοκ, να μας δώσεις ένα χέρι ξύλο) προσέθεσα και αυτήν του Jansons με την σπουδαία Concertgebouw σε ζωντανή ηχογράφηση του 2008 σε sacd ... υπήρχε ήδη και μία θετικότατη γνώμη του Μανώλη για τον συνδυασμό αυτό στην 2η, δεν ήθελα και πολύ...

Λοιπόν, από ηχογράφηση, ως αναμενόταν σχίζει ... από ερμηνεία πάρα πολύ καλή... το δεύτερο μέρος δεν έχει τα στοιχεία ανάτασης που βρίσκω στον Μπαρσάι, αλλά εμμένει στην τραγικότητα και το αναπόφευκτο, αλλά με την απαραίτητη αξιοπρέπεια, χωρίς περιττά αναφιλητά και μουρμούρα... σημαντική είναι και η ''ισορροπία'' με την οποία διαχειρίζεται το σύνολο των μερών, πράγμα συνήθως δύσκολο αφού μετά τα δύο πρώτα μέρη το κλίμα αλλάζει συνεχώς με το 'παιχνιώδες' scherzo, (όπου μπαίνει το συνήθες στοίχημα του Γκουστάβου, με το τεστάρισμα του εαυτού του για το πλέον απαράμιλλο χειρισμό της κοινοτυπίας), το ανέκαθεν 'αντιπαθητικό' σε μένα adagietto (πως να χωνέψω την Άλμα, πάντα την βλέπω ανταγωνιστικά, είναι και όλη αυτή η μανούρα με την Βενετία) και βέβαια το 'αλλού' 5ο μέρος, λες και κάποιος άνοιξε μία πόρτα σε σπίτι που ποτέ δεν είχε ξαναδεί, μπήκε και διπλαρώθηκε...

Λοιπόν όλη αυτή την ανακατωσούρα, ο Mariss την διαχειρίζεται με την απαραίτητη συνεκτικότητα, δείγμα της υψηλής κλάσης του, ενώ η ορχήστρα (από τις πλέον Μαλερικές, σε όλη την διαδρομή του 20ου αιώνα) άνετα κάνει το καθήκον της και συμβαδίζει με τις προσδοκίες του μαέστρου και των ακροατών ...

Έχουν μεγάλο ενδιαφέρον τα απομνημονεύματα της Alma Mahler Werfel. Ο εαυτός της επίκεντρο του κόσμου και οι άνθρωποι γύρω της αθύρματα, που ικανοποιούν τον εγωισμό της... Ίσως έτσι είναι οι μεγάλες μούσες.

 

[Brucknerian]

Πρόσοχη! Το παρακάτω είναι βέβαιο οτί είναι off-topic, αλλά η ροή των συζητήσεων μπορεί να δημιουργήσει τέτοιες καταστάσεις

τα μεγάλα αγοράκια διαφέρουν από τα μικρά μόνο στην αξία των παιχνιδιών τους ... τελευταία προσπαθώ (χαϊφιντελικό χούι γαρ ) να αποκτήσω όλες τις συμφωνίες και σε καλές ερμηνείες ηχογραφημένες σε dsd (ήτοι δισκάκια sacd) ... στις περίπου 15 πέμπτες (που 'σαι βρε Ντοκ, να μας δώσεις ένα χέρι ξύλο) προσέθεσα και αυτήν του Jansons με την σπουδαία Concertgebouw σε ζωντανή ηχογράφηση του 2008 σε sacd ... υπήρχε ήδη και μία θετικότατη γνώμη του Μανώλη για τον συνδυασμό αυτό στην 2η, δεν ήθελα και πολύ...

15 μόνο; Ντροπή! :BDGBGDB55: (εννοείται ότι έχω πολλαπλάσιες αλλά είπαμε πυροβολημένοι).

Έχω όλες τις συμφωνίες του Mahler με τον Jansons και την Concertgebouw (+ την 7η με την Ορχήστρα της Βαυαρικής ραδιοφωνίας + 6η με LSO, SACD of course) και για να είμαι ειλικρινής έχω σχεδόν όλες τις ηχογραφήσεις που κάνει η Concertgebouw στη δική της δισκογραφική εταιρία, RCO Live. Οι λόγοι είναι ότι αποτυπώνονται υπέροχα σε SACD, το SACD stereo layer είναι στα αυτιά μου απίστευτα καλύτερο από το απλό CD και επιπλεόν ο ήχος της αίθουσας που ηχογραφούνται είναι εξαιρετικός. Το τελευταίο είναι πολύ σημαντικό στοιχείο για μένα. SACD βγάζει και η London Symphony Orchestra, αλλά η καταγραφή στο υποδεέστερο ηχητικά Barbican Hall είναι σαν ακους μουσική σε ντουλάπι και ατυχώς το SACD κάνει πιο αναλυτική την ηχητική του ντουλαπιού που λέγεται Barbican Hall. Επίσης πιστεύω ότι τα SACD της Chicago Symphony Orchestra είναι ίσως τα καλύτερα.

Επιστρέφοντας στον Mahler, αν πρέπει να έχει κάποιος ένα SACD, θα έλεγα την 6η του Abbado με την Φιλαρμονική του Βερολίνου.

Μια καλή πρόταση να το προμηθευτεί κάνεις σε SACD (τιμή με ταχυδρομικά):
http://www.play.com/Music/CD/4-/801...pe=allproducts&searchsource=0&urlrefer=search

Έχω και ολόκληρο κύκλο συμφωνιών σε SACD αλλά δεν τον συνιστώ, είναι προς αποφυγήν.

 

[Δημοκηδής]

Μανώλη εννοείται ότι έχω την 6η με Abbado σε sacd ... τι να πω που την έχω και σε απλό cd, το οποίο πρέπει να θυμηθώ να χαρίσω ...

Ομολογώ ότι δεν κατάλαβα το υπόλοιπο σχόλιο σου... αποφυγή από ηχητικής πλευράς ; γιατί ερμηνευτικά η 3η, 7η και 9η του ίδιου κύκλου (που δυστυχώς έχω μόνο σε απλό cd) είναι κατά την ταπεινή μου γνώμη από τις απολύτως κορυφαίες ερμηνείες ... θα μπορούσα να ζήσω και μόνον με αυτές...

 

[Δημοκηδής]

,,, πάντως συμφωνώ απόλυτα με την γνώμη σου για τα sacd της LSO ... έχω μόνον την 1η με Γκεργκίεφ (που για κάποιο λόγο τον αντιπαθώ σε θέματα Μάλερ -ίσως γιατί νομίζω ότι είναι ξεπέτας -) και ο ήχος είναι πολύ κατώτερος των προσδοκιών (για να το θέσω όσο πιο κομψά μπορώ) ...

...αντίθετα, εξαιρετικό ήχο έχουν τα sacd της channel classics που παρουσίασα στα νήματα της 2ης και 4ης ...