Re: ΚΑΜΙΑ ΠΑΤΡΙΔΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΜΕΛΛΟΘΑΝΑΤΟΥΣ — No Country for Old Men
Εγώ παιδιά, καλώς ή κακώς, δεν μπορώ να δω ταινία στην τηλεόραση. Δύο πράγματα δε μπορώ να ξεπεράσω από την εποχή του βίντεο και πριν. Το κάδρο και τον ήχο. Τον ήχο βέβαια τότε, τη 10ετία του '80, δεν τον είχαμε ούτε στον κινηματογράφο. Το κάδρο όμως και η αίθουσα βέβαια, ήταν αυτά τα στοιχεία που με βύθιζαν μέσα στη μαγεία αυτής της υπέροχης τέχνης.
Ένα κάδρο 4:3, για μία τέτοια ταινία γυρισμένη σε 2,35:1, θα την αδικούσε πάρα πολύ. Όπως και οποιαδήποτε άλλη βέβαια. Έχω βαρεθεί να βλέπω μύτες να συνομιλούν και δρώμενα εκτός οθόνης. :laugh: Όσο κι αν λαμβάνουν υπ όψιν τους τη μεταφορά στην TV σε 16:9 βέβαια, το 4:3 δεν "παίζει" σε καμία περίπτωση.
Η ταινία για μένα είναι εξαιρετική. Οι Κόεν για άλλη μια φορά, ίσως πιο κυνικά από ποτέ, μας τη "λένε’’. Σε όλους εμάς που έχουμε αφεθεί στην ασφάλεια του μικρόκοσμού μας, που δεν έχουμε βλέμμα και σκέψη για τίποτε άλλο εκτός από καμιά αρπαχτή για να μπορέσουμε να την ‛’κάνουμε’’.
Και αν ποτέ συμβεί κάτι τέτοιο, θα είναι τόσο μεγάλο το συμβάν, που δεν θα μπορούμε να το χειριστούμε. Δεν θα ‛ναι για μας, αφού εμείς άλλα πράγματα ξέρουμε να κάνουμε.
Το ‛’No Country for Old Men’’, είναι αυτό που περίμενα εδώ και αρκετά χρόνια από τους Κόεν. Θυμίζοντας παλιές καλές στιγμές τους, ύστερα από μια ανάπαυλα αρκετών χρόνων, δημιούργησαν μία ταινία, στο ύφος και πάνω απ’ όλα στο ύψος των αριστουργημάτων τους, όπως ‛’Barton Fink’’, ‛’Blood Simple’’, ‛’Fargo’’, ‛’ Miller's Crossing’’...
Η παγερή ατμόσφαιρα που δημιουργούν τα κάδρα τους, (η φωτογραφία των περισσότερων ταινιών τους είναι εξαιρετική) με αυτή την παρακμιακή παλέτα χρωμάτων, η έλλειψη μουσικής που τονίζει το εσωτερικό μας κενό, το ανύπαρκτο μέλλον, κάνουν την ταινία αιχμηρή, χωρίς να χρειάζεται πυροτεχνήματα και εφέ.
Και πώς θα υπάρξει άραγε μέλλον χωρίς όραμα, χωρίς πατρίδα για να σταθούμε κάποια στιγμή στη ζωή μας; Να "αράξουμε" όταν θα έχουμε διανύσει την πορεία της ζωής μας; Με φαντάσματα και όνειρα του παρελθόντος δεν γίνεται τίποτα.
Για τους Κόεν πατρίδα είναι τα ιδανικά. Η ομορφιά, η απλότητα, η ειλικρίνεια, η αλήθεια, η ανθρωπιά. Δυστυχώς τίποτα από αυτά δεν «αφορούν» τη σύγχρονη κοινωνία. Όπως και να το δούμε. Σε αυτό το σημείο, προσωπικά πάντα, κερδίζουν το παιχνίδι.