Λοιπόν, έχουμε και λέμε. Η τοποθέτηση έγινε όχι όπου μας έλεγε το manual της Dolby, αλλά όπου μας επέτρεψε το ταβάνι μας. Ήταν Οδύσσεια σκέτη με joists να είναι εκεί που δεν έπρεπε να είναι, σωλήνες νερού, αποχέτευσης, και άλλα περίεργα. Πάντως συμπαθητικά συμμετρικά γύρω από τη θέση ακρόασης μπήκαν, και στράφηκαν woofers και tweeters προς τα εκεί.
Μπήκε και το SVS Micro αφού υπήρχε και καθόταν, ώστε να γίνουμε 7.2.4, και ανέβηκε και ο Onkyo 5010 για να οδηγεί τα main. Το διπλό sub είναι πολλά υποσχόμενο. Δηλαδή πρώτη φορά άκουσα τόσο ελεγχόμενο μπάσο, χωρίς μπουμπουνητά και τόσο "φυσικό". Ούτε καν οι συνήθεις ύποπτοι για τριξίματα στο δωμάτιο ακούστηκαν σήμερα. Ιδανικά θα ήθελα να τους αλλάξω θέση (να πάω το μεγάλο Klipsch μπροστά και το μικρό SVS πίσω), αλλά για την ώρα έχω ασύρματο module proprietary μόνο για το Klipsch.
Στα οροφής, ανάμικτα συναισθήματα: έχω την εντύπωση ότι είναι τονικά διαφορετικά από τα υπόλοιπα. Σε σημείο που μέχρι και στα μπλιμπλίκια του calibration του Audyssey, ξέρεις πότε κάνουν τα οροφής και πότε κάποιο από τα υπόλοιπα. Το οποίο δε βγάζει πολύ νόημα (αφού είναι τελείως κλασσική επιλογή οροφής της εποχής για να συνδυάζεται με τα κλασσικά συστήματα Klipsch), οπότε το αποδίδω μάλλον στην τοποθέτηση και το κενό ταβάνι μέσα, ενώ μπορεί να έχει να κάνει και με το στρώσιμο (που προφανώς δεν έχω κάνει ακόμα). Νομίζω ότι χωρίς τις σίτες είναι λίγο καλύτερα, αλλά ίσως να'ναι και ιδέα μου. Το περίεργο είναι ότι όταν ακούω μουσική δε με ενοχλεί καθόλου (ακόμα και σε κάτι περίεργες μίξεις του Apple Music που έχει κανονικά σολιστικά και φωνές στα οροφής), αλλά το παρατηρώ στα εφέ όταν γίνεται κάποιο transition.. Τα ηχεία έχουν δύο διακόπτες που ρίχνουν τα treble και mid/bass κατά 3dB. Δεν το έχω αγγίξει αυτό για την ώρα, περιμένω λίγο να στρώσουν και να δω αν όντως με ενοχλεί. Πάντως έφτιαξαν λίγο ανεβάζοντας τα crossover (το Odyssey είχε δώσει στο 1 ζευγάρι 40Hz που ήταν μάλλον εξωφρενικό).
Από εντάσεις είναι μια χαρά, δηλαδή ούτε στιγμή δεν αναρρωτήθηκα αν παίζουν ή όχι, απλά κάποιες φορές τα νιώθω σαν muffled (από άποψη ευκρίνειας, όχι έντασης) σε σχέση με τα κάτω. Υπάρχει και η πιθανότητα να είναι απλά η κατεύθυνση του ήχου από ψηλά που ξενίζει (την ίδια εντύπωση είχα και στο ανακλαστικό Atmos της JBL, και τότε την απέδιδα στο ότι έρχεται ο ήχος από ανάκλαση). Ίσως τελικά να είναι καλύτερη ιδέα τα κανονικά ηχεία, αλλά είναι απαγορευτικά για σαλόνι, ειδικά χαμηλοτάβανο σαν το δικό μου (2.5μ).
Πέρα από τα μίζερα...ο ήχος από ψηλά είναι απόλαυση, ακόμα κι όταν δεν πρωταγωνιστεί, ή μάλλον καλύτερα, ΚΥΡΙΩΣ όταν δεν πρωταγωνιστεί. Διότι τότε δεν σου τραβάει την προσοχή να σε αποσπάσει από την ταινία, αλλά δημιουργεί μια απολαυστική σφαίρα χωρίς να υπάρχει καμία τρύπα πουθενά, ενώ βέβαια κάνουν μπαμ πλέον οι διαφορές μεταξύ soundtracks. Κάποια ΑΠΟΓΕΙΩΝΟΥΝ, κάποια απογοητεύουν. Αναξαρτήτως συμπίεσης. Πχ, η εισαγωγή του See στο AppleTV+ ή ολόκληρο το 1899 στο Netflix είναι καταπληκτικά soundtracks κι ας είναι συμπιεσμένα. Βέβαια, τη μεγάλη πλάκα την έπαθα όταν έβαλα DTS-X (ένα από τα καινούρια Jurassic Park, ούτε που θυμάμαι ποιο, όπου πάλι, δε νομίζω να φταίει το φορμά αλλά απλά ο μερακλής sound designer).
www.klipsch.com
), άλλοι ότι το ηχείο είναι σχεδιασμένο να ζει εντός γυψοσανίδας και να μην το αλλάξεις.
