Re: Φερτε Μου Το Κεφαλι Του Αλφρεδο Γκαρσια
Υπάρχουν ταινίες στις οποίες η παρουσίαση της βίας, οποιασδήποτε μορφής, δεν προσφέρει απολύτως τίποτα. Σαν τέτοια θεωρώ το "Μη αναστρέψιμος" του Νοέ, αντίθετα μπορεί κάποιος να "σοκάρει" χωρίς να δείχνει απολύτως τίποτα. Θυμάμαι όταν είδα το '92 το "Les nuits fauves" (στα Ελληνικά "Άγριες Νύχτες") του Συρίλ Κολάρ, ότι οι σκηνές με τις περιπτύξεις των ομοφυλοφίλων στο μπαράκι όπου ουσιαστικά έβλεπες μόνο σκιές μου προξένησαν πολύ έντονη εντύπωση απ'ότι αν τα έδειχνε "χύμα". Δέχομαι ότι είναι και θέμα προσέγγισης.
Ο Πέκινπα σε ταινίες όπως η "Άγρια Συμμορία", ο "Αλφρέδο Γκαρσία" ή ο "Σιδηρούς Σταυρός" εκφράζει την αντίθεσή του στις δομές αυτές οι οποίες γεννούν τη βία την οποία καταγράφει και τις καταδικάζει όπως π.χ. το μάταιο του πολέμου και την αναζήτηση της δόξας και των Σιδηρών Σταυρών μέσα από αυτόν.
Τέλος θα ήθελα να προσθέσω ότι αυτό που τελικά έχει σημασία είναι και η αντίληψη του κάθε θεατή απέναντι σε αυτές τις καταστάσεις. Για παράδειγμα δεν πιστεύω ότι κανείς από εμάς επειδή είδε ταινίες με βιασμούς, φόνους και κάθε άλλης μορφής βία, σωματική ή ψυχολογική, τις ενσωμάτωσε στην μενταλιτέ του. Όσο για τη βία, ας πιάσουμε μόνο τα σημερινά videogames και έχουμε κλείσει. Αυτά επηρεάζουν πολύ περισσότερο, ιδιαίτερα τις μικρές ηλικίες.