Εδώ νιώθω την ανάγκη να μεταφέρω ένα απόσπασμα από το κείμενο The Musical Box του Σωκράτη παπαχατζή , που δημοσιεύτηκε στο τεύχος 429 του Ηχου του Δεκεμβρίου , σελ. 145 , στην μόνιμη στήλη του "Ακούγοντας Συμβαίνει" . Και λέω νιώθω την ανάγκη , διότι το απόσπασμα αυτό με εκφράζει απόλυτα και το προσυπογράφω 100%
" . . .Ποτέ δεν έπαψε να με διασκεδάζει το μένος των new wave πτωχοπρόδρομων , εναντίον του progrssive , των επιφανών εκπροσώπων του Genesis , και γενικώς οιασδήποτε καλλιτεχνικής τάσης διαφυγής από τις "λαϊκές ρίζες" και τα στερότυπα του επαναστατικού savoir vivre ....Εχω ξαναγράει για την παρεξήγηση που καλλιεργήθηκε στα τέλη των 70'ς : ταλέντο και γνώση βαφτίστηκαν εν μία νυκτί εγκλήματα καθοσιώσεως , και εκατομμύρια ατάλαντων wannabes άρχισαν να φθονούν την δόξα του καλλιτέχνη με το ίδιο μένος που ο προλετάριος φθονεί τα πλούτη του καπιταλιστή - δυνάστη. ..."
οσο για μένα να πω , ότι μερικές φορές , σκέφτομαι το ερώτημα :"Θα μπορούσα να ζήσω χωρίς την μουσική που άκουσα από το 1975 και μετά ;" και η απάντηση μου είναι, με ελάχιστες εξαιρέσεις , επιβεβαιώνουσες τον κανόνα , ένα ξεκάθαρο ΝΑΙ . Αν αντιστρέψω το ερώτημα ως εξής : " Θα μπορούσα να ζήσω χωρίς να ακούσω τη μουσική μέχρι το 1975;" η απάντηση είναι ένα ξεκάθαρο ΟΧΙ . Αυτά .