Οι εντυπώσεις μου...
Η ακρόαση ήταν χαλαρή, όπως είχαμε σχεδιάσει και δεν σταθήκαμε πολύ σε τεχνικά θέματα (ισοστάθμιση, καλώδια, ιδανικές συνδέσεις, ματσαρίσματα κτλ...)
Το σύστημα του Σπύρου είναι αρκούντως αποκαλυπτικό, ικανό να αναδείξει διαφορές και να «κουρδιστεί» με τις αλλαγές σε πηγές ακόμα και καλώδια... οπότε η μαγιά ήταν καλή!
Δοκιμάσαμε και τα τρία players σε Α-Β με SACDs και CDs και στο τέλος μπήκε το βουβάλι ώστε να έχουμε ένα δείγμα με τα συγκεκριμένα players και σύστημα (μόνο το oppo95 δεν δοκιμάστηκε σαν transport λόγω έλλειψης σύνδεσης του βουβαλιού).
Να πω εδώ, για όποιον ενδιαφέρεται, ότι από την μικρή εμπειρία μου, ο ήχος των SACDs υπερτερεί σε σχέση με τα CDs αλλά απαιτείται και ένα πολύ καλό σύστημα που θα είναι ικανό να αναδείξει τις διαφορές.
Η εντύπωση που σχημάτισα πάντως είναι ότι τα hd flac υπερτερούν και από τα SACDs μάλιστα η διαφορά είναι αρκετά μεγαλύτερη από αυτήν των SACDs με τα CDs (δεν έγινε τέτοιο συγκριτικό λόγω χρόνου, απλά αυτή είναι η εντύπωσή μου από προηγούμενες ακροάσεις...)
Στη ταμπακέρα... όλα τα players τα κατάφεραν πολύ καλά, τόσο σαν CDp, όσο και σαν SACDp…
Το 5400es κέρδιζε στην ανάλυση, έδινε ένα ανοιχτό ήχο που γοητεύει... Προσωπικά έχω μια μικρή ένσταση όσον αφορά τις υψηλές του που μου ακούστηκαν λίγο τσιμπημένες και σκληρές... στα αυτιά μου το sony, στο συγκεκριμένο σύστημα, ίσως να είναι λίγο κουραστικό ή να μην ενδείκνυται για συγκεκριμένα είδη μουσικής (πχ. Metal, χάλκινα, μέτριες ηχογραφήσεις...)
Πάντως στο πρώτο άκουσμα γοητεύει σε σημείο που δεν το περιμένεις!
Το oppo95 δεν τα πήγε καλά στις υψηλές... στην πραγματικότητα έχανε αρκετό μέρος της πληροφορίας, πράγμα που μου έκανε εντύπωση, μιας και δεν το είχα διαπιστώσει σε άλλη ακρόαση!
Επίσης οι χροιές στα φωνητικά αλλά γενικότερα οι μεσαίες ήταν μάλλον τυπικές, η σκηνή αρκετά πιο στενή σε σχέση με το Sony και Yamaha…
Eκεί που τα πήγε πολύ καλά, και imo κέρδισε τα άλλα δύο, ήταν ο έλεγχος και η ατάκα στα χαμηλά αλλά και η ρυθμικότητά του... δεν ξέρω αν το εκφράζω σωστά αλλά ήταν πιο ευγενικό με τις νότες, πιο μαλακό, σαν η μουσική να κυλούσε πιο εύκολα...
Να τονίσω επίσης σε αυτό το σημείο ότι ήταν το player που επηρεάσθηκε περισσότερο (προς το καλύτερο) τόσο από την αλλαγή προενισχυτή όσο και καλωδίων που δοκιμάσαμε μετά το συγκριτικό.
Σε γενικές γραμμές πάντως θα το κατέτασσα τρίτο, στη συγκεκριμένη ακρόαση.
Το Υamaha ήταν μια mini έκπληξη... imo λίγο καλύτερο από τα υπόλοιπα δύο.
Μου άρεσε περισσότερο απ’ όλα, στις μεσουψηλές του, δεν υστέρησε στις χαμηλές, δεν έπαιξε ούτε στιγμή σκληρά, η σκηνή και η ανάλυση ήταν λίγο κάτω από το sony, αλλά σε καμία περίπτωση δεν με προβλημάτισε.
Γενικά για μένα ήταν πιο εύκολο άκουσμα και το βρίσκω δύσκολο να βρεθεί τομέας που θα προβληματίσει τον ακροατή.
Όσον αφορά το βουβάλι, δεν έχω να πω και πολλά μιας και δεν σταθήκαμε ιδιαίτερα σε αυτό... είχαν προηγηθεί οι κράσοι, οπότε....
Με κάθε επιφύλαξη, να πω ότι επιβεβαίωσε για άλλη μια φορά ότι πρόκειται για κάτι εξαιρετικό για τα λεφτά του, αν και λόγω συνδέσεων ακούσαμε μόνο το 70-80% των ικανοτήτων του...
Δύο στοιχεία που θα σταθώ είναι τα εξής...
Ο συνδυασμός με το sony ;δημιούργησε τέτοια ανάλυση στον ήχο που ακούστηκε κάπως σκληρό για τα γούστα μου.... ενώ ταίριαξε καλύτερα με το Yamaha, στο οποίο μάλιστα δεν έκανε σπουδαία διαφορά αλλά imo το βελτίωσε στην αναλυση και τη σκηνή (μεγαλύτερο πλάτος)
Τέλος δοκιμάσαμε τον προενισχυτή του panman… εξαιρετικός πραγματικά...
Μάτσαρε εξαιρετικά με το σύστημα και το βελτίωσε αισθητά στα πάντα....
Αυτά τα ολίγα από μένα..... ελπίζω να τα ξαναπούμε από κοντά και σύντομα με όλα τα παιδιά!
Και πάλι ευχαριστώ για την ευκαιρία που είχα να παρευρεθώ και να διευρύνω τα ακούσματά μου...
