Λοιπόν, 2 λόγια μόνο γιατί φεύγω για δουλειά:
Νομίζω πως όλοι συμφωνήσαμε καταρχάς πάνω-κάτω για τα υπέρ και τα κατά των μηχανών μας, γιατί όλα ανεξαιρέτως έχουν τέτοια. Στα πλαίσια αυτά λοιπόν, από τα 3 SACD που ακούσαμε, οι περισσότεροι είπαμε πως θα μπορούσαμε να ζήσουμε πιο πολύ με το Yami. Τα είχε όλα άπο ηχητικής πλευράς και ότι και να ακούσαμε δεν μας φάνηκε πουθενά να υστερεί κάπου! Ήταν το πιο ισορροπημένο από τα 3.
Το Sony φαινόταν να έχει τον πιο δυναμικό ήχο, ο οποίος εντυπωσιάζει αρχικά, μπορεί όμως να κουράσει πιθανά μετά από ώρα, ενώ το Oppo δυστυχώς έχασε τη μάχη λόγο της συμπεριφοράς του στις υψηλές συχνότητες, όπου ήταν υπέρ του δέοντος συγκρατημένο, με αποτέλεσμα να ακούγεται μουντό, χωρίς αέρα. Είχε όμως τον καλύτερο έλεγχο και έκταση χαμηλά και ήταν και για αυτό ίσως λίγο πιο ρυθμικό ας πούμε. Επίσης ήταν το μόνο που έπαιζε αντεγραμμένα SACD!
Τέλος, το βουβάλι συνδέθηκε με το Yamaha με απλό καλώδιo rca (αντί για ψηφιακό 75Ω) και αντάπτορα BNC-RCA και παρόλα αυτά το ανέβασε ένα σκαλοπάτι όσον αφορά στην ανάλυση και την στερεοφωνική εικόνα, ενώ άφησε αναλοίωτα τα ήδη πολύ καλά χαρακτηριστικά του Yamaha.
OVER & OUT...