Γιάννης Χατζηγεωργίου
AVClub Fanatic
- 19 June 2006
- 35,671
Λέγε....
Πές μου ότι είναι ο δωδεκαετής Λούντβιχ...perator:
Ε,πε μας.
Μη μας κρατάς σε αγωνία βρε Πάνο !!!!!:damnyou:
Δεν το είπα στην τύχη. Είχα διαβάσει κάπου (δυστυχώς δεν θυμάμαι την πηγή) ότι ο Μπετόβεν υπήρξε μαθητής για λίγες μέρες του Μότσαρτ, αλλά αναγκάστηκε να γυρίσει για να φροντίσει την άρρωστη μητέρα του. Ο Μότσαρτ είπε για τον νεαρό ότι θα γίνει πολύ μεγάλος μουσικός...
Δεν ξέρω κατά πόσον είναι αλήθεια. Οι μουσικάριοι του φόρουμ ίσως μας βοηθήσουν περισσότερο...
και εγω εκει βασιστικα.Αν και απ'οτι διαβασα τα πραγματα ειναι λιγο θολα.Αλλοι λενε οτι ουδεποτε συναντηθηκαν αλλοι ισχυριζονται αυτο που λες.Παντως στην ταινια,αν ισχυει η θεωρια μου,το εβαλαν γι'αυτο το λογο.Σαν inside joke,ή καλυτερα σαν ενα κλεισιμο του ματιου στου μυημενους...
Καπου πηρε το ματι μου το Σουρλα....
Υ.Γ. Ο Σούρλας μάλλον αγρόν αγοράζει..perator:
Θαυμάσια ταινία από έναν σπουδαίο σκηνοθέτη. Υπήρξε αφορμή για να αγοράσω τον πρώτο μου δίσκο κλασικής μουσικής (βινύλιο.....Ελληνικής κοπής δυστυχώς!!!!!!!!!!!).
Πάντως μέσα στην ταινία περιέχεται η κορυφαία ατάκα που λέει ο Σαλιέρι όταν γνώρισε τον "ζωηρό" και αμφιβόλου ηθικής Μότσαρτ ο οποίος συνέθετε αυτή τη θεία μουσική (και αποτελεί για μένα την καλύτερη μαρτυρία για την αυθυπαρξία των έργων τέχνης ασχέτως του "ποιόντος" του δημιουργού)η οποία είναι η εξής: "Ο Θεός μιλάει μέσα από τη μουσική αυτού του νέου".
Το ενδιαφέρον είναι ότι η συγκεκριμένη ταινία απετέλεσε τη μεγαλύτερη στιγμή των δύο πρωταγωνιστών της. Ο μεν F. Murray Abraham κέρδισε Όσκαρ Α! ρόλου για την ερμηνεία του χωρίς να μπορέσει ποτέ να φτάσει σε αντίστοιχο επίπεδο υποκριτικής ενώ ο Tom Hulce κυριολεκτικά εξαφανίστηκε μετά από αυτήν.
Από τίς ωραιότερες στιγμές τής ταινίας είναι εκεί πού ο Σαλιέρι μιλά γιά τήν φαινομενική ´απλότητα´τής Μουσικής τού Mozart καί περιγράφει πώς ένα όμποε αλλάζει όλον της τον χαρακτήρα..ενώ ακούγεται τό αντίστοιχο μουσικό κομμάτι
Πραγματικα πρεπει να αγαπας πολυ ενα μουσικο και τη μουσικη του για να γραψεις τετοιες ατακες...
...... Μας κλεινει το ματι λεγοντας μας οτι μπορει να εμφανιζεται ο Σαλιερι σαν ο κακος αλλα μεσα απο την εξελιξη του εργου αναρωτιομαστε μηπως τελικα συμβαινει το αντιθετο.Μηπως τελικα αυτο το κακομαθημενο κωλοπαιδο που ειναι ο Μοτσαρτ ειναι τελικα ο κακος της ιστοριας?
Ποσως με ενδιαφερει μας λεει ο συγγραφεας.Γιατι τελικα αυτο που εχει σημασια ειναι η μουσικη και η ιδιοφυία πισω απο αυτη.Τι σημασια εχει αν ο Μοτσαρτ ηταν αυτος που ηταν?Οταν μπορουσε να γραφει τετοια μουσικη....
Παρ' ότι διαφωνώ σε αρκετά σημεία και με τον τρόπο που ο Mozart παρουσιάζεται στην ταινία, αλλά και με την δική σου άποψη για τον χαρακτήρα του Πάνο και για λόγους που δεν μου επιτρέπεται να αναφέρω εδώ, δεν μπορώ παρά να σου πω :grinning-smiley-043 .... εις τριπλούν για την παρουσίαση.
-bye-