Γιατρέ μου, έχω φαίνεται μεγάλα βίτσια και διάβασα όλα το ποστ από την αρχή ως το τέλος...
Δεν είδα πουθενά σοβαρό επιχείρημα πως τα πολλά γραμμάρια είναι καλύτερα. Ούτε καν σε αυτούς που ακόμη και σήμερα πρεσσάρουν δίσκους, δεν είδα στις σελίδες τους στον ιστό να το κουνάν σημαία. Oύτε να μας λένε πως κόβουν βαθύτερα...(ναι και εγώ το βρίσκω άχρηστο αν καταλάβει κάποιος ποιό σημείο διαβάζει η βελόνα). Αντίθετα όλοι (όσοι στην τύχη έπεφτα επάνω τους και διάβαζα) συγκλίνουν πως το τελικό βάθος έχει άμεση σχέση με τις δυναμικές και το τελική στάθμη ηχογράφησης. Αυτό, μαζί με τα πολύ βασικά στη φυσική με οδηγεί στο συμπέρασμα πως απλά η φασαρία (που να πω την αλήθεια τη βλέπω περισσότερο από τους απέξω) γίνεται για κανένα δολάριο παραπάνω κέρδος.
Φυσικά μπορεί εμάς που δεν είμαστε ειδικοί να μας διαφεύγει κάτι και άρα να κάνουμε και τραγικά λάθη στο τέλος. Και εάν κάνω και εγώ ένα τέτοιο θα ήθελα να μου υποδειχθεί. Με στοιχεία. Όχι γιατί τραβάω κανένα hiend ζόρι, μόνο για τη γνώση.
Ο φυσικός της παρέας για εμένα ίσως είχε το σωστότερο "point" ----οπως επισης και πολυ καλυτερη συμπεριφορα του βινυλιου οσον αφορα σε θεματα ταλαντωσεων και αναδρασης απο τη βελονα.επαναλαμβανω,εκτιμηση βασει φυσικης και μονο,και οχι ακουστικης εμπειριας.. ----
Kαι αυτό όμως θα πρέπει να μετρηθεί για να δούμε αν ισχύει και σε ποιό βαθμό. Επίσης λογικό και ίσως το χρησιμότερο τελικά, μου ακούγεται αυτό για την διατήρηση της επιπεδότητας.
Διαβάσα όμως αλλού πως μπορούμε και να στριμώξουμε 30+ λεπτά σε μια πλευρά... μετά μπορούμε να μιλάμε για ποιότητα?
Παρακαλώ υποδείξτε μου ένα ποιοτικό δίσκο με 30 λεπτά στην πλευρά. Εδώ ο Πουλικάκος στο Crazy Love μόνος το έγραψε στις στημειώσεις και μάλιστα για ένα λάιβ δίσκο "της πλάκας"
"Προσπάθήσαμε να χωρέσουμε σχεδόν 26 λεπτά ανά πλευρά με κίνδυνο την πτώση της ποιότητας"
Συγνώμη αν σας κούρασα, λέω βλακείες, ή πιθανά να στεναχώρησα κάποιον αλλά νομίζω δικαιούμαι λίγες γραμμές μετά από 39 σελιδές διάβασμα εδώ και άλλες τόσες "εκεί έξω" με αφορμή αυτό το νήμα...:BDBDG54: