Μερικά σημεία, μια και που έκανα πολλές μέρες να μπω στο φόρουμ.
--------------------
Δίσκοι με την ίδια επεξεργασία και τυπωμένοι σε ίδιας ποιότητας βινύλιο με μόνη διαφορά το βάρος είναι σχεδόν αδύνατο να βρεθούν. Μόνον η Classic Records έχει μερικά τέτοια παραδείγματα στον παλιότερο κατάλογό της.
Κάποιοι δίσκοι έχουν επανακυκλοφορήσει σε δύο παρτίδες, μια πρώτα σε 180g (από την Classic Records) και στη συνέχεια ξανά σε λεπτότερο βινύλιο (με το EMI στην φίρμα) χρησιμοποιώντας το ίδιο lacquer. Αλλά η εκτύπωση δεν έγινε απαραίτητα και στο ίδιο εργοστάσιο. Η Classic Records μπορεί να πληρώνει (και να χρεώνει τον τελικό αγοραστή) την RTI και να πετάει δίσκους στον τεχνικό έλεγχο (δεν σας τα έλεγα για την "φύρα" που έχουν τα 200g
, αλλά η EMI είναι πιο πιθανό να αποτανθεί στην Pallas (στην καλύτερη περίπτωση) για να τυπώσει μερικές χιλιάδες αντίτυπα στα γρήγορα.
Άλλο ένα παράδειγμα για δύο ποιότητες έχουμε και με την Sony που βγάζει τελευταία σε βινύλιο επετειακές εκδόσεις analog remaster με πολυτελή συσκευασία και μετά στέλνει τις ψηφιακές ταινίες από το remastering των cd στην Ολλανδία και ξαναβγάζει τα βινύλια σε φτηνότερη τιμή και σε πιο μαζική παραγωγή. Τι ακριβώς να συγκρίνεις εκεί;
--------------------
Το θέμα του βάθους/πλάτους των αυλακιών δεν έχει σχέση με τη στατική εικόνα της βελόνας. Η βελόνα κινείται δεξιά/αριστερά/πάνω/κάτω μέσα στο αυλάκι, και όσο μεγαλύτερη κίνηση μπορεί να κάνει τόσο καλύτερα δυναμικά έχει ο δίσκος. Αν η βελόνα κάθετε καλύτερα στο αυλάκι, τότε μπορεί να ακολουθήσει καλύτερα αυτές τις κινήσεις. Αν και αυτό είναι μάλλον θέμα της ρύθμισης της βελόνας, παρά του βάθους που έχει το αυλάκι. Άρα αυτό που μας ενδιαφέρει σε μια καλή επανέκδοση είναι τα αραιά αυλάκια κι όχι τα φαρδία.
--------------------
Direct Metal Mastering + Digital Remaster; Νομίζω ότι έχω κάτι τέτοιο στη δισκοθήκη μου...
Η αξία του DMM ήταν η μείωση του κόστους παραγωγής της μήτρας και ότι έκοβε τα αυλάκια πολύ κοντά μεταξύ τους, άρα χωρούσε περισσότερη μουσική σε κάθε πλευρά (με σαφώς χαμηλότερη στάθμη εγγραφής). Έτσι απέκτησα όλες τις συμφωνίες του Μπραμς με τον Wand σε ένα διπλό LP: μια συμφωνία ανά πλευρά. Και ναι, τα δυναμικά με διάρκεια πλευράς 32 λεπτά είναι τσεκουρεμένα.
--------------------
Τι νομίζω εγώ για τις επανεκδόσεις; Δεν έχουμε πια επιλογή. Ή αγοράζουμε την επανέκδοση (που θα είναι σίγουρα 160g και πάνω) και την πληρώνουμε σύμφωνα με την τιμή των εταιριών, ή ψάχνουμε για μεταχειρισμένο και τον πληρώνουμε ανάλογα με την σπανιότητά του. Έχω την εντύπωση όμως ότι οι επανακυκλοφορίες σε βινύλιο δεν έχουν ακριβύνει τελευταία, μάλλον οι τιμές έχουν μια μικρή καθοδική πορεία, εκτός από 45 στροφές ή μονής εκτύπωσης.
--------------------
Πέρα από την μηχανική σταθερότητα και την μεγαλύτερη ροπή αδράνειας, δεν νομίζω ότι τα 180g προσφέρουν πραγματικό "επιστημονικό" πλεονέκτημα. Αλλά το ότι οι θρυλικοί αυθεντικοί δίσκοι της "χρυσής εποχής" είναι τυπωμένοι σε 150-160g, ίσως να σημαίνει ότι κάπου εκεί είναι το κατώτερο βάρος που μπορούμε να θεωρήσουμε ως καλό.
--------------------
Τώρα, όποιος θέλει πραγματικά να βρει τις διαφορές μπορεί να ακολουθήσει το παράδειγμα με τον δίσκο του Santana, και άμα λάχει να τις μετρήσει κιόλας. Ιδίως αν είναι μηχανικός, πρέπει να βρει την εξήγηση κι όχι να την περιμένει έτοιμη. Αν και η δική μου επιστημονική θέση είναι ότι αν ψάχνουμε για διαφορές πρέπει να βρούμε τρόπο να τις μετρήσουμε κι όχι να τις απορρίπτουμε επειδή δεν μπορούμε να τις μετρήσουμε! Π.χ, βλέπε την ανισοτροπία της κοσμικής ακτινοβολίας υποβάθρου.
