Απάντηση: Re: Απάντηση: Οθόνη 2.40:1 Κυρτή θέλω τη γνώμη σας.
διαφωνώ με το ότι δεν υπάρχει ευρυγώνια πρόβλεψη ίσα ίσα ο σκηνοθέτης που γυρνάει με σκοπό το 2.40:1 αυτό το πράγμα προβλέπει, δηλαδή τη μακρόστενη λωρίδα/κάδρο 2.40 που θα κοπεί το φιλμ στην παραγωγή. Αλλιώς αν δεν τράβαγε με αυτή την πρόβλεψη όταν κόβουν το φιλμ θα κόβανε και σημαντικές πληροφορίες. Στην ουσία τραβάνε από το κέντρο και επεκτείνονται προς τα άκρα ανάλογα με το τελικό κάδρο που σκοπεύουν να μείνει. Ένας σκηνοθέτης που έχει στόχο να αποδώσει τα μέγιστα στις κινηματογραφικές αίθουσες (και αυτές με αναμορφικούς πάιζουν) μπορεί στο γύρισμα (και έτσι θα έπρεπε) να δώσει βάση και στα άκρα του κάδρου (στο 2.40) με τίμημα τις μαύρες μπάρες στις οθόνες 16:9 και το φόβο απαράδεκτης προβολής σε περίπτωση pan&scan (π.χ. ελλήνική τηλεόραση).
Αν δεν έχουν σκοπό να τοποθετήσουν πληροφορία στα ακρά του 2.40 δεν υπάρχει και λόγος να γυριστεί μια ταινίa έτσι. Βέβαια υπάρχουν και απαράδεκτοι υπάρχουν και καλοί. Εγώ έχω καταλήξει πως κατα βάση πια οι σοβαρές παραγωγές είναι 2.40:1 μιας και αυτό το κάδρο προτοεμφανίστικε γιατ τις επικές παραγωγές. Και αν το θές και αλλιώς δεν μου αρέσουν οι 1.85 όσο οι 2.40 γιατί μου θυμίζουν τηλεοπτική παραγωγή και προτιμώ να βλέπω περισότερα.
Προφανώς έχεις παρερμηνεύσει κάποιες λέξεις / έννοιες που χρησιμοποίησα πριν.
"
Ευρυγώνια λήψη"...
Το αν είναι ή όχι ευρυγώνια μια λήψη, δεν έχει να κάνει με τους λόγους πλευρών του καρέ της αλλά με το πόσο παραπάνω από το normal είναι εξωτερικά κυρτός ο φακός της μηχανής λήψης.
Ευρυγώνια λήψη μπορεί να αποτυπωθεί σε ότι αναλογιών καρέ θες καταλαμβάνοντας όλη την επιφάνεια του καρέ
(με εξαίρεση ίσως τις γωνίες του αν μιλάμε για υπερβολικά ευρυγώνια λήψη).
Φυσικά μετά, στην προβολή, δεν θα χάνει καθόλου από την αρχική πληροφορία του καρέ της.
Με την ευρυγώνια λήψη προκύπτει το φαινόμενο της απομάκρυνσης των αντικειμένων μπροστά από τον φακό
(σε σχέση με την πραγματική τους απόσταση) ενώ με αυτόν τον τρόπο κατορθώνεται η συμμετοχή περισσότερων αντικειμένων στα άκρα της λήψης. Είναι σαν να κοιτάς κάτι από πιο μακριά. Όσο απομακρύνεσαι από αυτό που κοιτάς, αρχίζεις να το βλέπεις όλο και πιο μικρό αλλά έτσι βλέπεις παράλληλα όλο και περισσότερα γύρω του. Μόνο που στην περίπτωση της ευρυγώνιας λήψης επειδή αυτό προκύπτει από έναν κυρτό εξωτερικά φακό, συμβαίνει "βεβιασμένα" και πλασματικά αυτή η απομάκρυνση
(αφού ο φακός παραμένει στην ίδια απόσταση). Αυτό έχει σα συνέπεια την παραμόρφωση της εικόνας! Παραμόρφωση που ξεκινά από τα άκρα της και κυρίως από τις γωνίες της και προχωρά προς το κέντρο όσο πιο ευρυγώνια είναι η λήψη.
Αν κατά την προβολή μιας τέτοιας εικόνας, χρησιμοποιηθεί
αντίστοιχα καμπυλωμένη επιφάνεια προβολής, τέτοια που να αντιπροσωπεύει δηλαδή την καμπυλότητα του φακού λήψης και φυσικά κατάλληλος αναμορφικός φακός προβολής, τότε το φαινόμενο της παραμόρφωσης της ευρυγώνιας λήψης
τείνει να εξαλειφθεί οπτικά ενώ ουσιαστικά με αυτόν τον τρόπο, η εικόνα σε αγκαλιάζει κυριολεκτικά αφού τα αντικείμενα του χώρου της λήψης, που κανονικά θα ήταν γύρω σου αν ήσουν ο ίδιος εκεί, τελικά εμφανίζονται πάλι γύρω σου
(περίπου) αλλά στον χώρο πια που είσαι και παρακολουθείς την προβολή.
"
Τετραγωνισμένο πλάνο"...
Σαφώς και
δεν εννοώ γεωμετρικό τετράγωνο κυριολεκτικά αλλά μακρόστενο ορθογώνιο παραλληλόγραμμο. Απλά χάρη συντομίας πολλές φορές το λέμε "τετραγωνισμένο".