Απάντηση: Die Welle - ΤΟ ΚΥΜΑ -the Wave
Την ταινία την είδα στο σινεμά.
Είναι αλήθεια ότι για να κρίνεις μια ταινία πρέπει να παίρνεις υπ' όψη όλες τις παραμέτρους του δημιουργήματος. Ήτοι:
1) Την σκηνοθεσία (ή καλύτερα την - καλλιτεχνική - διέυθυνση [direction], όπως έχει καθιερώσει τον όρο εδώ και δεκαετίες η βιομηχανία του σινεμά), η οποία είναι και η κορυφή της καλλιτεχνικής δημιουργίας σε όλο το πόνημα.
2) Την ερμηνεία των ηθοποιών, τη δεύτερη σε καλλιτεχνική αξία.
3) Το σενάριο, το τρίτο σε καλλιτεχνική αξία.
4) Την φωτογραφία και τον χειρισμό της κάμερας από τον (ή τους) οπερατέρ, τέταρτη - κατά τη γνώμη μου - σε καλλιτεχνική αξία.
5) Τα τεχνικά της στοιχεία: ηχοληψία, ηχητικά και οπτικά εφέ, είδος φιλμογραφίας και εικονοσκόπησης, εφαρμοζόμενη τεχνολογία κλπ.
6) Το σύνολο της παραγωγής, ήτοι την συμμετοχή των κομπάρσων, τα σκηνικά, τα πλάνα (γεωγραφικά και μη) που ο παραγωγός είχε την δυνατότητα να επιλέξει κλπ.
Το σύνολο των παραπάνω, ανάλογα το πόσο βαρύνει στη γνώμη του καθενός, μπορεί να καταλήξει σε ένα γενικό συμπέρασμα αξιολόγησης. Φυσικά, τις περισσότερες φορές κάποιες από τις 3 πρώτες παραμέτρους είναι αλληλένδετες και αλληλοεξαρτώμενες η μία από την άλλη, όχι όμως πάντα και ίσως όχι απαραίτητα.
Θα αναφερθώ σε ένα κλασσικό παράδειγμα: ο
Σπάρτακος του μεγάλου Κιούμπρικ. Εκτός όμως από τον Κιούμπρικ, το σενάριο είναι του επίσης μεγάλου Ντάλτον Τράμπο (από αυτούς που διώχτηκαν ανηλεώς από τον Μακαρθισμό, και ο οποίος μάλιστα, λόγω της δίωξης, υπέγραφε με το ψευδώνυμο Σαμ Τζάκσον) αλλά και οι ερμηνείες είναι επίσης μνημεία για το σινεμά, με τον ένα εκ των Σερ, τον Λώρενς Ολίβιε καθώς και με τον - νεαρό, τότε - Κερκ Ντάγκλας να δίνουν μαθήματα ερμηνείας στις επόμενες γενιές, χωρίς να υστερούν και οι υπόλοιποι των πιο "δεύτερων" ρόλων (Τόνυ Κέρτις, Τζην Σίμμονς, Τσαρλς Λώτον, Πήτερ Ουστίνωφ, Τζόρτζ Κέννεντυ, Τζον Γκάβιν, Χέρμπερτ Λομ, κλπ.).
Μια ταινία, που η συνολική καλλιτεχνική της αξία παίρνει 10/10 και δεν υπάρχουν αμφισβητήσεις γι αυτήν. Για φανταστείτε όμως αν ο "Σπάρτακος" διατηρούσε μεν το σενάριο και το καστ των ηθοποιών του, αλλά έπεφτε στα χέρια κάποιου μέτριου σκηνοθέτη (αφαιρετική υπόθεση, αλλά πιθανή). Τί δημιουργία θα είχαμε να κρίνουμε; Και με ποιά κριτήρια; Και αντίστροφα, βέβαια, αν έλειπε το εμπνευσμένο σενάριο και στη θέση έμπαινε κάποιο με ιστορικές αναλήθειες και ρηχούς ή καθόλου διαλόγους (κλασσική περίπτωση Χόλυγουντ), ή αν το καστ ήταν μέτριο και δεν μπορούσε να ανταποκριθεί στις ανάγκες της ταινίας, όπως θα ήθελε ο Κιούμπρικ.
Και βέβαια, άφησα τελευταίες, αλλά όχι χωρίς σημασία τις άλλες 3 παραμέτρους, την "φωτογραφία" και τον οπερατέρ, τα "τεχνικά" και αυτά που άπτονται της "παραγωγής". Στο παραπάνω παράδειγμά μου, μια τέτοιας εμβέλειας δημιουργία απαιτούσε - τότε - τα στοιχεία αυτά να είναι ανάλογης αξίας - και δεν υστέρησαν βέβαια. Όμως υπάρχουν ταινίες, που μερικές φορές αυτά τα στοιχεία δεν σημαίνουν και πολλά ή δεν συνεισφέρουν ιδιαίτερα στο συνολικό αποτέλεσμα. Σαν παράδειγμα, θα αναφέρω δυο ταινίες πρόσφατες, στις οποίες αυτές οι παράμετροι ήταν πραγματικά δευτερεύουσες, αλλά η συνολική αξία και των δύο (κατά τη γνώμη μου, αλλά και κατά τη γνώμη των κριτικών) ήταν πραγματικά μεγάλη: το
Ανάμεσα στους τοίχους και το
Κους-κους με φρέσκο ψάρι.
Εδώ, λοιπόν, στο "Κύμα" έχουμε να κάνουμε (πάλι) και με τα τρία πρώτα στοιχεία (σκηνοθεσία, σενάριο, ερμηνείες), που συγκροτούν τη συνολική καλλιτεχνική αξία της ταινίας ενώ τα τελευταία τρία δεν
απαιτείται να συνεισφέρουν ιδιαίτερα στην συνολική της αξία.
Για τα τρία πρώτα, λοιπόν, θα πω τα εξής:
1) Η σκηνοθεσία ήταν καλή έως πολύ καλή, αλλά απείχε από το "άριστη".
2) Το σενάριο ήταν εξαιρετικό. Καταπιάνεται με ένα πρωτότυπο θέμα (ανεξάρτητα από το ιστορικό του σημείο) και το χειρίζεται πολύ καλά. Το αν είναι ή όχι προβλέψιμο, έχει να κάνει με το κατά όσον ο θεατής γνωρίζει την ιστορία (άρα είναι και υποψιασμένος) ή όχι. Αν δεν την γνωρίζει, το σενάριο δεν είναι καθόλου προβλέψιμο.
3) Οι ερμηνείες είναι όντως ερασιτεχνικού επιπέδου, αν και κάποιες ξεχωρίζουν. Στο σύνολό τους όμως δεν διακρίνονται ιδιαίτερα.
Εκ των ανωτέρω, τοποθετώ την ταινία κοντά στο 10, θα έλεγα 8/10, αλλά αφού δεν υπάρχει τέτοια διαβάθμιση, ψηφίζω το "πολύ καλή".
-
opcorn:
