Πάντως, ταξιδεύω αεροπορικώς από παιδί, και τα τελευταία 11 χρόνια εντατικά (και υπερατλαντικά), με σίγουρα 10+ πτήσεις το χρόνο.
Αυτό το χάλι που επικρατεί αυτή τη στιγμή διεθνώς, δεν το έχω ξαναδεί ποτέ. Αστρονομικά πανάκριβα εισιτήρια, φοβερά μειωμένες παροχές, overbookings, ανίκανο/αναιδέστατο προσωπικό (κυρίως εδάφους, αλλά συχνά και στον αέρα), ηλίθιες πολιτικές στα 'φτηνά' εισιτήρια (να μη μπορείς να κάνεις online check-in κλπ), αχρείαστοι συνεχείς επανέλεγχοι εγγράφων χωρίς κανένα νόημα, στριμωξίδι μέχρι αηδίας, αναιδέστατοι επιβάτες (ούτε επιδημία να ήταν), και γενικότερα μια αίσθηση χάους και πανικού που ποτέ δε μπορείς να ξέρεις με βεβαιότητα πότε και αν θα φτάσεις στον προορισμό σου. Μέχρι τώρα έχω υπάρξει σχετικά τυχερός, αλλά είναι αδύνατο να κανονίσεις ταξίδι χωρίς τεράστιους συντελεστές ασφαλείας (ημερών, όχι ωρών) στους χρόνους.
Αν ήμουν Δυτικοευρωπαίος και είχα αξιοπρεπές σιδηροδρομικό δίκτυο, δεν υπήρχε περίπτωση να επιλέξω αεροπλάνο ακόμα κι αν το σιδηροδρομικό ταξίδι είχε διπλάσια διάρκεια. Δυστυχώς, εδώ που είμαι είναι μονόδρομος.