"The next best thing to silence"

[supersonic]

δεν του αρέσει, αλλά δεν το πουλάει κι όλας....

 

[Δημήτρης Ν.]

Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: "The next best thing to silence"

Δοκίμασες να το ακούσεις τυλιγμένος με κουβέρτα; :idea:

Θα το ξαναακούσω σήμερα με έναν υβριδικό ενισχυτή που δοκιμάζω ( λαμπίτσα στην προενίσχυση ) και θα σας πω . Η λύση της κουβέρτας απορρίπτεται . Μου θυμίζει άρρωστο ή παππού .

 

[Δημήτρης Ν.]

Απάντηση: Re: "The next best thing to silence"

δεν του αρέσει, αλλά δεν το πουλάει κι όλας....

στο τσακ είμαι να πουλήσω το 90% όσων κατέχω . Ενδεχομένως χρειάζομαι χάι εντ σύστημα επιτέλους . Ενδεχομένως να κόψω την μουσική . Βασικά έχω νεύρα σήμερα . Σκατόκαιρος .

 

[Κωστας Λυμπεροπουλος]

Re: Απάντηση: Re: "The next best thing to silence"

στο τσακ είμαι να πουλήσω το 90% όσων κατέχω . Ενδεχομένως χρειάζομαι χάι εντ σύστημα επιτέλους . Ενδεχομένως να κόψω την μουσική . Βασικά έχω νεύρα σήμερα . Σκατόκαιρος .

περνάς τέτοιο ταράκουλο και δεν μας λές τίποτας;
για κάτι τέτοια είναι οι φίλοι :grandpa:

τι να πουλήσεις βρε; ποιός θα σου τα αγοράσει; ποιός ακούει τέτοια τη σήμερον ημέρα; -bye-

 

[Δημήτρης Ν.]

Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: "The next best thing to silence"

Θα το ξαναακούσω σήμερα με έναν υβριδικό ενισχυτή που δοκιμάζω ( λαμπίτσα στην προενίσχυση ) και θα σας πω . Η λύση της κουβέρτας απορρίπτεται . Μου θυμίζει άρρωστο ή παππού .

Λοιπόν η λαμπίτσα στην προενίσχυση έκανε τα μαγικά της . Μετά το έξοχο The Painted Veil , τοποθετήθηκε στο πλέιερ ο Gustavsen και λειτούργησε όμορφα τις νυχτερινές ώρες . Εξαφανίσθηκε η αντήχηση στο πιάνο και οι πολλές αρμονικές που ενοχλούσαν και το όλο άκουσμα θύμισε Τσαμπρόπουλο - αν και προτιμώ τον τελευταίο . Πάντως τζαζ δεν είναι .It doesn't swing and it's got no drive , so it sure ain't jazz. Αλλά δεν είναι κι άσχημο , once you get past the chillness.-bye-

 

[Κωστας Λυμπεροπουλος]

Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: "The next best thing to silence"

Πάντως τζαζ δεν είναι .It doesn't swing and it's got no drive , so it sure ain't jazz.

Είναι και παραείναι τζάζ. Οι συνθέσεις είναι όλες δικές του και πολύ πρωτότυπες αλλά είναι γεμάτες από υπαινιγμούς, μελωδικά σχήματα και αρμονικές ακολουθίες που ηχούν "παράξενα" οικείες: εδώ μιά νύξη από το "The Shadow Of Your Smile", πιο 'κεί μιά φράση που παραπέμπει στο "Maria" ή στο "All The Things You Are", παρακάτω το φάντασμα του "Lonely Woman" που περνάει φευγαλέα πίσω από μιά αρμονική πρόοδο. Eίναι πολύ έντεχνη τζάζ, υπαινικτική, γεμάτη έμμεσες αναφορές (κύρια σε μπαλάντες), υπερβολικά προσεκτική θα έλεγες, σαν να προσπαθεί να βαδίσει πάνω σε αυγά χωρίς να τα σπάσει. και καλοφτιαγμένη, φιλοτεχνημένη κυριολεκτικά, εμπλουτισμένη με ένα σωρό πράγματα που έρχονται από παράλληλους μουσικούς κόσμους,- σε μιά επιπόλαιη προσέγγιση είναι πολύ εύκολο να θεωρήσεις ότι είναι συναισθηματικά αποστασιοποιημένη/αποσυρμένη και στερείται πνεύματος περιπέτειας. There's more to the picture than meets the eye: άμα τεντώσεις το αυτί σου, σύντομα καταλαβαίνεις ότι συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο.
Δίσκος της χρονιάς για μένα. Εξαίσιος. Τελείως ονειρική-υπνωτική-υπερβατική εμπειρία.

 

[Δημήτρης Ν.]

Ο.Κ. Εσύ είσαι ο ειδικός

 

[petros_m]

Παντως, του λειπει μια καποιου ειδους κορυφωση ή κατι τετοιο. Ή μαλλον, κατι τετοιο μου λειπει απο αυτο το αλμπουμ.

 

[Κωστας Λυμπεροπουλος]

Re: Απάντηση: "The next best thing to silence"

του λειπει μια καποιου ειδους κορυφωση ή κατι τετοιο.

slow burning ...

 

[supersonic]

ίσως το 4 κομμάτι της χρονιάς...

πάντως πολύ καλός δίσκος...

 

[Σπύρος Σούρλας]

Απάντηση: Re: Απάντηση: "The next best thing to silence"

slow burning ...

Η αλήθεια είναι πώς ούτε η 9η τού Mahler έχει ´κορύφωση´..
sorry για το off-topic.

 

[Δημήτρης Ν.]

Για σταθείτε λίγο να το συζητήσουμε . Θα πρέπει κατ´αρχήν να συμφωνήσουμε - όχι αναγκαστικά , αλλά ως αρχική παραδοχή που θα μας επιτρέψει να συνεχίσουμε την συζήτηση - ότι η ECM έχει έναν ξεχωριστό ήχο σε όλες σχεδόν τις παραγωγές της . Είναι άραγε τυχαίο το slogan : "The next best thing to silence" ? Μάλλον όχι . Πως όμως μπορούμε να το ερμηνεύσουμε ; ( όχι γραμματικά βεβαίως αλλά τελεολογικά ) . Εγώ π.χ το αντιλαμβάνομαι ως αυτό που προσεγγίζει την σιωπή ως μία διάσταση του ήχου .

Υπό αυτό το πρίσμα , ενδεχομένως ο μη εξοικειωμένος ή ο κακόπιστος ή εν πάση περιπτώσει ο αναμένων την κορύφωση ως resolution στην μουσική , ακροατής , να θεωρεί αυτού του είδους την μουσική ψυχρή . Ειδικά μάλιστα αν την συγκρίνει με την πεμπτουσία της τζαζ ( swing , bop , hard bop ).

Εις επίρρωσιν των ανωτέρω , ας αναλογιστούμε την περίπτωση των Art Ensemble of Chicago επί των ημερών τους στην ECM ( Νice Guys , The Third decade , Full Force ) Οχι ότι είναι άσχημοι δίσκοι , αλλά που πήγε η φωτιά που έκαιγε τους προηγούμενους δίσκους τους ; Πως κατάφεραν να παρουσιάζουν αυτοσχεδιασμούς και να είναι τόσο ψυχροί ; Που είναι η μαυρότητα του "Les stances a Sophie" ;

Συνεπώς στο ερώτημα αν οι εν γένει δισκογραφικές απόπειρες της ECM έχουν ένα κρύο , παγωμένο χαρακτήρα , εγώ θα έλεγα ναι . ( Αλλά αυτό είναι αναμενόμενο . Δεν με αρέσει κι ο Μάλερ :flipout

 

[Δημήτρης Ν.]

Απάντηση: Re: Απάντηση: "The next best thing to silence"

Η αλήθεια είναι πώς ούτε η 9η τού Mahler έχει ´κορύφωση´..
sorry για το off-topic.

Μάστορα , ωραίος κι ο Lutoslawski ( Concerto for Orchestra ) . Εχεις γράψει τίποτα ; fftopic:

 

[Σπύρος Σούρλας]

Απάντηση: Re: Απάντηση: "The next best thing to silence"

Μάστορα , ωραίος κι ο Lutoslawski ( Concerto for Orchestra ) . Εχεις γράψει τίποτα ; fftopic:

Οχι.Τον ψάχνω.Δεν τον κατέχω...

 

[Σπύρος Σούρλας]

Eξαρτάται τί εννούμε ´κορύφωση ´σέ ένα έργο.
Π.Χ. εάν ως ´κορυφώσεις´θεωρούνται αυτές τών 3 tenors μάλλον πρός τήν μπαλαφάρα πάει παρά σάν πραγματική κορύφωση..Αντίστοιχες ´κορυφώσεις´βρίσκουμε στά κουπλέ-ρεφραίν πολλών ελληνικών ,πόπ και ρόκ τραγουδιών..
Εάν επίσης περιμένουμε οπωσδήποτε ένα mainstream 'κλείσιμο´ενός έργου και πάλι προσωπικά προβληματίζομαι..
Υπάρχουν πολλών ειδών κορυφωσεις...Πομπώδεις,εσωτερικές,σιωπηλές..
Αρα,εάν προσπαθήσουμε να ορίσουμε πώς ο καθείς υπονοεί την ´κορύφωση´πιθανώς και νά μήν καταλήξουμε κάπου...
Υ.Γ
Πάντως Ντόκ(δέν σούκανα quote,για να παραμείνει το κείμενό σου ατόφιο)o Μahler ,παρουσιάζει ποικίλες κορυφώσεις...Θάλεγα ότι η μουσική του έχει ποικίλες εξάρσεις,που κάποιες φορές είναι και αρκετά εύπεπτες.
Ο τρόπος πού παρουσιάζει όμως αυτό τό εύπεπτο τον κάνει στά μάτια μου μεγαλοφυή..Η διαφορά του από τούς ΥES,ας πούμεflipout::flipout::flipout.
Ως πρός την E.C.M.η γνώμη μου παραμένει σταθερή...
Είναι από τίς δισκογραφικές εταιρείες πού προσφέρουν πολλά στον σημερινό Ευρωπαϊκό πολιτισμό(πού κατά τά άλλα διέρχεται μεγάλη κρίση).

 

[petros_m]

Υπάρχουν πολλών ειδών κορυφωσεις...Πομπώδεις,εσωτερικές,σιωπηλές..

Αυτο εννοουσα με το "καποιου ειδους κορυφωση". Στα αυτια μου ακουγεται καπως επιπεδο. Κατα τα αλλα το εχω χιλιογραψει. Ειναι καταπληκτικος δισκος, μεσα στους 2-3 του 2007. Δεν του βαζω ομως πανω απο 8μιση γιατι δε με καλυπτει πληρως.

Υ.γ. Πολυ χαιρομαι οταν με καποια αφορμη επανερχονται στην "επικαιροτητα" τετοια θεματα.

 

[Δαμιανός Δημητριάδης]

Απάντηση: Re: Απάντηση: "The next best thing to silence"

Η αλήθεια είναι πώς ούτε η 9η τού Mahler έχει ´κορύφωση´..
sorry για το off-topic.

:bang: διαφωνώ, αλλά μη το συζητήσουμε εδώ. fftopic:

 

[Κωστας Λυμπεροπουλος]

Re: Απάντηση: "The next best thing to silence"

την πεμπτουσία της τζαζ ( swing , bop , hard bop ).

Εις επίρρωσιν των ανωτέρω , ας αναλογιστούμε την περίπτωση των Art Ensemble of Chicago επί των ημερών τους στην ECM ( Νice Guys , The Third decade , Full Force ) Οχι ότι είναι άσχημοι δίσκοι , αλλά που πήγε η φωτιά που έκαιγε τους προηγούμενους δίσκους τους ; Πως κατάφεραν να παρουσιάζουν αυτοσχεδιασμούς και να είναι τόσο ψυχροί ; Που είναι η μαυρότητα του "Les stances a Sophie" ;

Κατά την ταπεινή μου γνώμη, η τζάζ, εδώ και πολλά χρόνια, έχει πάψει να είναι αποκλειστικά υπόθεση των μαύρων. Οι λευκοί και ειδικότερα οι Ευρωπαίοι την πήραν και την μετάλλαξαν σε κάτι διαφορετικό. Και, στο δρόμο, της άλλαξαν τα φώτα: της φόρεσαν καινούργια ρούχα, την πέρασαν από το Κονσερβατουάρ, της έμαθαν άλλους τρόπους, την έκαναν πολύ πιο φιλόδοξη και Arty.
Αυτό που συνέβη είναι το ίδιο, τηρουμένων των αναλογιών, με αυτό που έγινε και στο ροκ: οι Can είναι ροκ - αλλά ταυτόχρονα είναι και ένα σωρό άλλα πράγματα μαζί, τα περισσότερα απ αυτά εν πολλοίς αδιανόητα για έναν Αμερικάνο.
Διαφωνώ με την "ψυχρότητα" που καταλογίζεται ελαφρά τη καρδία στους καλλιτέχνες της ECM. Η φλόγα υπάρχει αλλά απεχθάνεται σαν το διάολο το προφανές. Θεωρώ πως η ECM έχει προφίλ και ο Μάνφρεντ Αϊχερ ξέρει πάρα πολύ καλά Τι θέλει από τους μουσικούς που ηχογραφούν γι αυτόν. Του προκύπτουν πολλά στραβά στο διάβα του: προσωπικά με αφήνει σκεπτικό αυτή η πολυσυλλεκτικότητά του με ψιλο-εθνικ ακούσματα τύπου Garbarek, Anouar Brahem, Σαβίνα Γιαννάτου και τα σχετικά. Αλλά τον καταλαβαίνω: είναι Γερμανός και σαν τέτοιος έχει ψύχωση με τα εξωτικά φρούτα.
Παράλληλα, κυκλοφορεί κάθε χρόνο δεκάδες πολύ καλούς δίσκους.

 

[Δημήτρης Ν.]

Απάντηση: Re: Απάντηση: "The next best thing to silence"

Κατά την ταπεινή μου γνώμη, η τζάζ, εδώ και πολλά χρόνια, έχει πάψει να είναι αποκλειστικά υπόθεση των μαύρων. Οι λευκοί και ειδικότερα οι Ευρωπαίοι την πήραν και την μετάλλαξαν σε κάτι διαφορετικό. Και, στο δρόμο, της άλλαξαν τα φώτα: της φόρεσαν καινούργια ρούχα, την πέρασαν από το Κονσερβατουάρ, της έμαθαν άλλους τρόπους, την έκαναν πολύ πιο φιλόδοξη και Arty.
Αυτό που συνέβη είναι το ίδιο, τηρουμένων των αναλογιών, με αυτό που έγινε και στο ροκ: οι Can είναι ροκ - αλλά ταυτόχρονα είναι και ένα σωρό άλλα πράγματα μαζί, τα περισσότερα απ αυτά εν πολλοίς αδιανόητα για έναν Αμερικάνο.
Διαφωνώ με την "ψυχρότητα" που καταλογίζεται ελαφρά τη καρδία στους καλλιτέχνες της ECM. Η φλόγα υπάρχει αλλά απεχθάνεται σαν το διάολο το προφανές. Θεωρώ πως η ECM έχει προφίλ και ο Μάνφρεντ Αϊχερ ξέρει πάρα πολύ καλά Τι θέλει από τους μουσικούς που ηχογραφούν γι αυτόν. Του προκύπτουν πολλά στραβά στο διάβα του: προσωπικά με αφήνει σκεπτικό αυτή η πολυσυλλεκτικότητά του με ψιλο-εθνικ ακούσματα τύπου Garbarek, Anouar Brahem, Σαβίνα Γιαννάτου και τα σχετικά. Αλλά τον καταλαβαίνω: είναι Γερμανός και σαν τέτοιος έχει ψύχωση με τα εξωτικά φρούτα.
Παράλληλα, κυκλοφορεί κάθε χρόνο δεκάδες πολύ καλούς δίσκους.

Τώρα με τάπωσες , διότι με εμφανίζεις , βοηθούντων και των απόψεων που κατά καιρούς έχω διατυπώσει εδώ μέσα , από την μία ως συντηρητικό υποστηρίζοντα την παράδοση και καθαρότητα της τζαζ , αντιδιαστελλόμενη από τις ευρωπαίκές προσμίξεις κι από την άλλη ως εκσυγχρονιστή , υποστηρίζοντα τα εντελώς αντίθετα όσο αφορά το ροκ του οποίου η καθαρότητα και η blues ρίζα του δεν μου λέει κάτι από αισθητικής πλευράς .

Για τα υπόλοιπα διαφωνώ συμφωνώντας και τούμπαλιν . Αυτό που λές για τους δίσκους της ECM εγώ το εκλαμβάνω ως ομοιογένεια ύφους μεν , ψυχρού δε . Με αυτο στην πραγματικότητα εννοώ ότι ένα δίσκο της ECM θα τον ακούσω παράλληλα με μιά άλλη δραστηριότητα , ως background , ενώ δεν θα διανοηθώ να κάνω κάτι τέτοιο με άλλα πράγματα ( από τον Ornette στον Wagner κι από τους Yes στον Σκριάμπιν - μιά και τον έχουμε πρόσφατο ) .

(Κατά τα λοιπά για όλα φταίνει οι Γερμανοί . Από τον Gunther Schuller και το τρίτο ρεύμα άρχισε το κακό της arty jazz.:flipout::flipout: )

 

[Κωστας Λυμπεροπουλος]

Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: "The next best thing to silence"

Τώρα με τάπωσες , διότι με εμφανίζεις , βοηθούντων και των απόψεων που κατά καιρούς έχω διατυπώσει εδώ μέσα , από την μία ως συντηρητικό

Δεν θα έκανα ποτέ ένα τέτοιο λάθος: πάνω απ όλα είσαι απρόβλεπτος και "με κουφαίνεις" εκ συστήματος: από τη μιά Yes και Soft Machine κι από την άλλη "ευτυχής κάτοχος των άλμπουμ των Red Krayola".
Isn't That what life is really all about? :ernaehrung004: