Σύγχρονες ηχογραφήσεις κλασσικής μουσικής
- Thread starter Κώστας Γκαβάκος
- Start date
Historically Informed Performance. Δλδ με όργανα εποχής, με τεμπι εποχής κλπ.
Μια και μιλάμε για μαέστρους και ορχήστρες που δεν ανήκουν στο κίνημα HIP αλλά έχουν τελικά εξαιρετικά φρέσκες και ενδιαφέρουσες ερμηνείες που δεν έχουν να ζηλέψουν και πολλά από τις ιστορικά ενημερωμένες προσεγγίσεις, σας προτείνω τον παρακάτω κύκλο των συμφωνιών του Beethoven.
Δεν έχω ακούσει όλο τον κύκλο αλλά οι 1,2 και 3 είναι εξαιρετικές.
Δεν έχω ακούσει όλο τον κύκλο αλλά οι 1,2 και 3 είναι εξαιρετικές.
Δε θυμάμαι αν την έχουμε κάνει την κουβέντα περί ιστορικά τεκμηριωμένων ερμηνειών. Γενικά είμαι αρκετά ανοιχτόμυαλος, το ότι η ίδια παρτιτούρα μπορεί να αποκτήσει άπειρες τελείως διαφορετικές μορφές είναι από τα πιο ενδιαφέροντα στοιχεία της λόγιας μουσικής, και ο λόγος που την κρατάει ζωντανή μέσα στους αιώνες.
Λατρεύω τον ιδιαίτερο ήχο στα όργανα εποχής, βέβαια τα σημερινά όργανα είναι εξέλιξη αυτών. Δηλαδή, ο Mozart αν είχε πρόσβαση σε ένα Steinway Concert Grand, δε θα ξαναγύριζε ποτέ πίσω, απλά δεν είχε. Από κει και πέρα, καλή η ιστορική έρευνα, αλλά μάλλον είναι αδύνατο να γνωρίζουμε με κάθε λεπτομέρεια πως διηύθυνε ο Mozart ή ο Haendel τα έργα τους.
Το μόνο που -ίσως- ξέρουμε, είναι τα piano rolls του Mahler. Που είναι και το λιγότερο σημαντικό (αφού η παρτιτούρα του περιέχει λεπτοέρειες σε εκνευριστικό βαθμό
)
Λατρεύω τον ιδιαίτερο ήχο στα όργανα εποχής, βέβαια τα σημερινά όργανα είναι εξέλιξη αυτών. Δηλαδή, ο Mozart αν είχε πρόσβαση σε ένα Steinway Concert Grand, δε θα ξαναγύριζε ποτέ πίσω, απλά δεν είχε. Από κει και πέρα, καλή η ιστορική έρευνα, αλλά μάλλον είναι αδύνατο να γνωρίζουμε με κάθε λεπτομέρεια πως διηύθυνε ο Mozart ή ο Haendel τα έργα τους.
Το μόνο που -ίσως- ξέρουμε, είναι τα piano rolls του Mahler. Που είναι και το λιγότερο σημαντικό (αφού η παρτιτούρα του περιέχει λεπτοέρειες σε εκνευριστικό βαθμό
)
Δηλαδή, όποιοι μαέστροι δεν ανήκουν στο HIP κίνημα, το πιθανότερο είναι να έχουν μπαγιάτικες και βαρετές ερμηνείες;
Οι ιστορικά ενημερωμένες (κατά δήλωσή τους βασικά, διότι τα στοιχεία δεν είναι επαρκή) ερμηνείες, είναι a priori ανώτερες από τις ''ανιστόρητες'';
Αν δηλαδή ο Bach, ο Mozart, ο Beethoven, είχαν στην διάθεσή τους ένα σύγχρονο Concert Grand, θα προτιμούσαν το κλαβίχορδο ή το fortepiano;
Αντίστοιχα, θα προτιμούσαν τις μικρές ορχήστρες, με τον αναιμικό ήχο, αντί για μια σύγχρονη συμφωνική;
Δεν νομίζω...
Το HIP κίνημα, δεν κατέχει κάποια "απόλυτη αλήθεια". Είναι απλώς μια ακόμη προσέγγιση, Κάποιες φορές λειτουργεί, κάποιες όχι.
Η ταπεινή μου άποψη...
Δεν έχει σημασία τι θα προτιμούσαν αλλά τι είχαν στην διάθεση τους όταν έγραφαν.
Δεν είναι πχ τυχαίο ότι δεν μπορείς να πετύχεις τα ηχοχρώματα του αρπίχορδου στο πιάνο και για αυτό οι ερμηνείες ακούγονται εκτός τόπου και χρόνου και οι πιανίστες εφαρμόζουν ένα σωρό ερμηνευτικές μεθόδους για να πετύχουν τις σωστές sonorities και να κρατήσουν τις ισορροπίες.
Προφανώς και υπάρχουν ερμηνείες φρέσκες και εμπνευσμένες από ορχήστρες και μαέστρους που δεν είναι απαραίτητα ειδικοί στο hip , όπως εξάλλου ανέφερα στο παραπάνω παράδειγμα.
Αν και νομίζω ότι πλέον κανείς δεν παίζει τα Βραδεμβούργεια με 50 βιολιά....
Τέλος πάντων, αυτή είναι μια συζήτηση που έχει γίνει χιλιάδες φορές και δεν έχει νόημα να την ξανακάνουμε.
Μουσική είναι, ο καθένας όπως την βρίσκει.
Υπάρχουν εκατοντάδες ερμηνείες, ικανές να καλύψουν όλα τα γούστα και απόψεις.
Δεν είναι πχ τυχαίο ότι δεν μπορείς να πετύχεις τα ηχοχρώματα του αρπίχορδου στο πιάνο και για αυτό οι ερμηνείες ακούγονται εκτός τόπου και χρόνου και οι πιανίστες εφαρμόζουν ένα σωρό ερμηνευτικές μεθόδους για να πετύχουν τις σωστές sonorities και να κρατήσουν τις ισορροπίες.
Προφανώς και υπάρχουν ερμηνείες φρέσκες και εμπνευσμένες από ορχήστρες και μαέστρους που δεν είναι απαραίτητα ειδικοί στο hip , όπως εξάλλου ανέφερα στο παραπάνω παράδειγμα.
Αν και νομίζω ότι πλέον κανείς δεν παίζει τα Βραδεμβούργεια με 50 βιολιά....
Τέλος πάντων, αυτή είναι μια συζήτηση που έχει γίνει χιλιάδες φορές και δεν έχει νόημα να την ξανακάνουμε.
Μουσική είναι, ο καθένας όπως την βρίσκει.
Υπάρχουν εκατοντάδες ερμηνείες, ικανές να καλύψουν όλα τα γούστα και απόψεις.
Δεν είναι ακριβώς έτσι: Οι βιογραφίες του Μότσαρτ και του Μπετόβεν είναι γεμάτες παράπονα για τα μουσικά όργανα της εποχής, τα πιάνα, τις ορχήστρες κλπ. Ο Μότσαρτ έγραψε με θαυμασμό για μια εκτέλεση μιας απο τις πρώτες συμφωνίες του (την 22; θα σας γελάσω) απο μια ορχήστρα με 40 βιολιά και ανάλογη επάνδρωση στα υπόλοιπα αναλόγια, ορχήστρα Μαλερικών διαστάσεων. Ο Μπετόβεν έβριζε όλη του τη ζωή τους κατασκευαστές πιάνων και όλη τους τη φάρα για τα ανεπαρκή όργανα που του έδιναν να παίξει. Ειδικά απο τη στιγμή που κουφάθηκε εντελώς και μετά συνέθετε για μελλοντικά πιάνα, πλατωνικά πρότυπα μουσικής που τα ατελή Κλειδοκύμβαλα της εποχής του αδυνατούσαν να αναπαράγουν.
Γνωστά αυτά.
Τα έργα τους όμως είναι γραμμένα λαμβάνοντας υπόψη τους περιορισμούς αλλά και τις τονικές ισορροπίες των οργάνων της εποχής.
(Εξέγερση, ίσως μια σονάτα για πιάνο του Beethoven)
Ισχύει και το ανάποδο πολλές φορές.
Το κονσέρτο για κλαρινέτο του Mozart είναι γραμμένο για το basset clarinet το οποίο έχει δύο επιπλέον χαμηλές νότες του σοπράνο κλαρινέτου σε λα.
Η πρώτη σύγχρονη ερμηνεία στο σωστό όργανο έγινε μόλις το 1973 από τον Hans Deinzer με την δεύτερη να ακολουθεί μετά από 12 ολόκληρα χρόνια από τον Antony Pay.
Οι περισσότεροι σολίστ εξακολουθούν να το ερμηνεύουν χωρίς το σωστό όργανο.
Αν πιάσουμε αλλά μέλη της οικογένειας των πνευστών δεν τελειώνουμε ούτε αύριο.
Τι σχέση έχουν πχ τα ηχοχρώματα του κόρνου χωρίς κλειδιά με το σύγχρονο;
Καμία.
Επίσης όταν μιλάμε για hip το μυαλό μας λανθασμένα πάει μόνο στην προ κλασική και κλασσική εποχή.
Ας θυμίσω εν συντομία την τούμπα του Wagner, που δεν χρησιμοποιήθηκε σε πολλές από τις γνωστές ηχογραφήσεις ή σε συγκεκριμένους τύπους πνευστών που είχαν στο μυαλό τους όταν συνέθεταν ο List και ο Berlioz μεταξύ άλλων.
Όργανα με ιδιαίτερα ηχοχρώματα η χρήση των οποίων προσθέτει τελείως διαφορετική υφή σε γνωστά έργα του ρεπερτορίου.
Αυτά φυσικά πλέον διδάσκονται και είναι ιστορικά και μουσικά αποδεδειγμένα.
Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι είναι υποχρεωτικά ή ότι χωρίς την εφαρμογή τους δεν έχουμε εξέχουσες ερμηνείες.
Τα έργα τους όμως είναι γραμμένα λαμβάνοντας υπόψη τους περιορισμούς αλλά και τις τονικές ισορροπίες των οργάνων της εποχής.
(Εξέγερση, ίσως μια σονάτα για πιάνο του Beethoven)
Ισχύει και το ανάποδο πολλές φορές.
Το κονσέρτο για κλαρινέτο του Mozart είναι γραμμένο για το basset clarinet το οποίο έχει δύο επιπλέον χαμηλές νότες του σοπράνο κλαρινέτου σε λα.
Η πρώτη σύγχρονη ερμηνεία στο σωστό όργανο έγινε μόλις το 1973 από τον Hans Deinzer με την δεύτερη να ακολουθεί μετά από 12 ολόκληρα χρόνια από τον Antony Pay.
Οι περισσότεροι σολίστ εξακολουθούν να το ερμηνεύουν χωρίς το σωστό όργανο.
Αν πιάσουμε αλλά μέλη της οικογένειας των πνευστών δεν τελειώνουμε ούτε αύριο.
Τι σχέση έχουν πχ τα ηχοχρώματα του κόρνου χωρίς κλειδιά με το σύγχρονο;
Καμία.
Επίσης όταν μιλάμε για hip το μυαλό μας λανθασμένα πάει μόνο στην προ κλασική και κλασσική εποχή.
Ας θυμίσω εν συντομία την τούμπα του Wagner, που δεν χρησιμοποιήθηκε σε πολλές από τις γνωστές ηχογραφήσεις ή σε συγκεκριμένους τύπους πνευστών που είχαν στο μυαλό τους όταν συνέθεταν ο List και ο Berlioz μεταξύ άλλων.
Όργανα με ιδιαίτερα ηχοχρώματα η χρήση των οποίων προσθέτει τελείως διαφορετική υφή σε γνωστά έργα του ρεπερτορίου.
Αυτά φυσικά πλέον διδάσκονται και είναι ιστορικά και μουσικά αποδεδειγμένα.
Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι είναι υποχρεωτικά ή ότι χωρίς την εφαρμογή τους δεν έχουμε εξέχουσες ερμηνείες.
Last edited:
Μονορούφι έφυγε (πως αλλιώς; ) Ωραίο. Πάσχει λίγο από τα γνωστά κολλήματα κάθε 'ακαδημαϊκού' τύπου προσέγγισης (πχ μηδέν βιμπράτο, υπερβολικά ολιγομελής χορωδία, και χωρίς λόγο γρήγορα tempi - ειδικά στο offertorium με ενόχλησε), που είναι υπερβολικά για τον Μozart (που ήταν μπροστά από την εποχή του). Ωστόσο, αναγνωρίζω ότι είναι σημαντικότατη δουλειά, και πανέμορφη εμπειρία συνολικά. Είναι και τόσο υπέροχο το έργο, που με half decent μουσικούς χάνεσαι στην παρτιτούρα. Πόσο μάλλον όταν δεν είναι απλά half decent (ορχήστρα και σολίστες φυσάνε, όπως και η υποστελεχωμένη χορωδία). Κάποια κομμάτια υπέροχα, αφού αυτή η προσέγγιση κολλάει (πχ Hostias)
Last edited:
Δημοκηδής
Μέλος Σωματείου
- 23 June 2006
- 9,984
Θα το ακούσω απόψε, αν και από αυτά που διαβάζω καταλαβαίνω πως θα είναι στα βήματα του Κρίστι και των Ανθιζουσών Τεχνών ...
Όπως πριν καμμιά δεκαριά χρόνια πριν είχα ρεπορτάρει στο κλαμπ, εκτός από τους κλασσικούς ερμηνευτές (με κορυφαίο τον Καρλ Μπεμ) και τον Κρίστι που έδωσε την νέα πνοή, το απολύτως απαραίτητο που πρέπει να ακούσει κάποιος είναι του John Butt ( έλεος, πως αυτός ο τύπος κάνει καριέρα με αυτό το όνομα !!! ) και το Dunedin Consort :
Όπως πριν καμμιά δεκαριά χρόνια πριν είχα ρεπορτάρει στο κλαμπ, εκτός από τους κλασσικούς ερμηνευτές (με κορυφαίο τον Καρλ Μπεμ) και τον Κρίστι που έδωσε την νέα πνοή, το απολύτως απαραίτητο που πρέπει να ακούσει κάποιος είναι του John Butt ( έλεος, πως αυτός ο τύπος κάνει καριέρα με αυτό το όνομα !!! ) και το Dunedin Consort :
Μια επανακυκλοφορία παλαιάς ηχογράφησης.
Τα έξι κουαρτέτα πνευστών του Rossini για φλογέρα, κλαρινέτο, κόρνο και φαγκότο, αποτελούν μεταγραφές από έργα για έγχορδα. Τις μεταγραφές αυτές έκανε ο Γερμανός κλαρινετίστας Friedrich Berr (1794-1838).
To νέο αυτό cd, που δεν έχω ακούσει, είναι επανέκδοση παλαιότερης ηχογράφησης που έχω ακούσει. Είναι τέσσερεις εμπνευσμένοι μουσικοί που ερμηνεύουν με ζωντάνια μια μουσική γεμάτη φως.
και η παλαιά έκδοση που έχω ακούσει
Ο Γουσταύος δεν μου είναι ιδιαίτερα συμπαθής όμως πρέπει να ομολογήσω ότι στον Dvorak χαρίζει τρεις εξαιρετικές ερμηνείες.
Μόνο την 7η πρόλαβα να ακούσω και ήταν πολύ καλή εκτέλεση. Δεν πρόλαβα τις υπόλοιπες γιατί προέκυψαν κάποιες ηχογραφήσεις ντοκουμέντα με μεγάλο ενδιαφέρον όπως το παρακάτω.
Συμμετέχουν οι αδελφοί Mauserberger. O Rudolph ήταν διευθυντής στην χορωδία της Δρέσδης (Dresdner Kreuzchor) για 40 χρόνια. Ο αδελφός του Erhard κάντορας στην εκκλησία του Αγίου Θωμά της Λειψίας (Leipzig Thomanerchor). Οι δύο αυτές χορωδίες αγοριών έχουν ιστορία κάποιων αιώνων εκτός που αισθάνονται ότι αποτελούν την συνέχεια της παράδοσης του J.S Bach.
Στα κατά Ματθαίο Πάθη ενώνουν τις χορωδίες με τον Rudolph να διευθύνει τα χορωδιακά και τον Erhard τα σόλο μέρη.
Μια μίξη Περουβιανού φολκλόρ με το μπαρόκ των Ισπανών κατακτητών. Ο Cortes Garzon μπαρόκ τσελίστας στην Βρέμη με Κολομβιανή καταγωγή συγκεντρώνει Νοτιαμερικανούς μουσικούς ειδικευμένους στο μπαρόκ. Οι ανακατασκευές τους συνδυάζουν χαρακτηριστικούς ήχους της χώρας με σοπράνο, κιθάρες, φλάουτα, κρουστά, παλαμάκια αλλά και τσέμπαλο και βιολί οστινάτο.
Ένα λαϊκό πανηγύρι.
Δημοκηδής
Μέλος Σωματείου
- 23 June 2006
- 9,984
Μια καταπληκτική τρίτη με εξαιρετικό ήχο:
Τρεις εφετινές ηχογραφήσεις για ορχήστρα που είναι από τις επικρατέστερες για ηχογράφηση της χρονιάς από το περιοδικό gramophone.
