Re: Παλιές ενδιαφέρουσες ταινίες
Αν ο τίτλος σας φαίνεται γαργαλιστικός, σας πληροφορώ ότι: ναι, υπάρχουν αισθησιακές σκηνές, αλλά πολύ ηπιότερες από ότι σε σύγχρονα κωμικά και ... κοινωνικά έργα.
Ο σκηνοθέτης Jesus Franco, γύρισε προηγουμένως το 1970 την ταινία: Count Dracula (Nachts, wenn Dracula erwacht), η οποία ήταν πολύ κοντά στην νουβέλα του Bram Stoker και πρωταγωνιστούσε ο ίδιος ο Christopher Lee. Όταν όμως στις δοκιμαστικές προβολές ο πρωταγωνιστής είδε άκρατη βία στην ταινία, διαφώνησε και απαγόρευσε να παρουσιαστεί το όνομά του στους τίτλους αρχής, ούτε καν να διαφημιστεί η συμμετοχή του.
Κατόπιν αυτού, η ταινία γνώρισε μεγάλη οικονομική αποτυχία και ο Jesus Franco για να ρεφάρει στράφηκε στον γυναικείο αισθησιασμό.
Η πρωτοτυπία του έγκειται στην κατάργηση πολλών ιδιοτήτων που χαρακτηρίζουν τα βαμπίρ στις ταινίες τρόμου. Έτσι σταυροί, σκόρδα, σκορδαλιές, κυνόδοντες, δεν έχουν καμία πέραση και δεν εμφανίζονται πουθενά. Τα θύματα δεν μετατρέπονται αυτόματα σε βαμπίρ, αλλά πρέπει να μυηθούν, αν κριθούν άξια από τους θύτες τους.
Και το κυριότερο, η πρωταγωνίστρια και κληρονόμος του Δράκουλα βαμπίρα Ναντίν, (Soledad Miranda) όχι μόνο δεν ενοχλείται από το φως της ημέρας, αλλά απολαμβάνει την... ηλιοθεραπεία στην πλαζ και στην πισίνα της!!!
Σε αυτό το τελευταίο ο Jesus Franco δεν πρωτοτυπεί. Πολύ πριν από αυτόν, το 1960, στο εξαφανισμένο αριστούργημα του Roger Vadim «Πεθαίνοντας από Αγάπη», μας εμφανίζεται η βαμπίρα Carmilla (Annette Vadim), να απολαμβάνει πικ-νικ στο δάσος μέρα μεσημέρι και ξάπλες στο γρασίδι.
Γενικά το έργο δεν διεκδικεί δάφνες ούτε ως ταινία τρόμου, ούτε ως αισθησιακή ταινία. Αν παρόλα αυτά θέλετε να το δείτε σας ετοίμασα υπότιτλους εδώ.
Vampiros lesbos (1971)
Αν ο τίτλος σας φαίνεται γαργαλιστικός, σας πληροφορώ ότι: ναι, υπάρχουν αισθησιακές σκηνές, αλλά πολύ ηπιότερες από ότι σε σύγχρονα κωμικά και ... κοινωνικά έργα.
Ο σκηνοθέτης Jesus Franco, γύρισε προηγουμένως το 1970 την ταινία: Count Dracula (Nachts, wenn Dracula erwacht), η οποία ήταν πολύ κοντά στην νουβέλα του Bram Stoker και πρωταγωνιστούσε ο ίδιος ο Christopher Lee. Όταν όμως στις δοκιμαστικές προβολές ο πρωταγωνιστής είδε άκρατη βία στην ταινία, διαφώνησε και απαγόρευσε να παρουσιαστεί το όνομά του στους τίτλους αρχής, ούτε καν να διαφημιστεί η συμμετοχή του.
Κατόπιν αυτού, η ταινία γνώρισε μεγάλη οικονομική αποτυχία και ο Jesus Franco για να ρεφάρει στράφηκε στον γυναικείο αισθησιασμό.
Η πρωτοτυπία του έγκειται στην κατάργηση πολλών ιδιοτήτων που χαρακτηρίζουν τα βαμπίρ στις ταινίες τρόμου. Έτσι σταυροί, σκόρδα, σκορδαλιές, κυνόδοντες, δεν έχουν καμία πέραση και δεν εμφανίζονται πουθενά. Τα θύματα δεν μετατρέπονται αυτόματα σε βαμπίρ, αλλά πρέπει να μυηθούν, αν κριθούν άξια από τους θύτες τους.
Και το κυριότερο, η πρωταγωνίστρια και κληρονόμος του Δράκουλα βαμπίρα Ναντίν, (Soledad Miranda) όχι μόνο δεν ενοχλείται από το φως της ημέρας, αλλά απολαμβάνει την... ηλιοθεραπεία στην πλαζ και στην πισίνα της!!!
Σε αυτό το τελευταίο ο Jesus Franco δεν πρωτοτυπεί. Πολύ πριν από αυτόν, το 1960, στο εξαφανισμένο αριστούργημα του Roger Vadim «Πεθαίνοντας από Αγάπη», μας εμφανίζεται η βαμπίρα Carmilla (Annette Vadim), να απολαμβάνει πικ-νικ στο δάσος μέρα μεσημέρι και ξάπλες στο γρασίδι.
Γενικά το έργο δεν διεκδικεί δάφνες ούτε ως ταινία τρόμου, ούτε ως αισθησιακή ταινία. Αν παρόλα αυτά θέλετε να το δείτε σας ετοίμασα υπότιτλους εδώ.