Re: L.V.BEETHOVENiano Concertos No 1,No 3
Ευκαιρία που αναστήθηκε το τετράχρονο τόπικ και το ανακάλυψα. Γενικά είμαι σύμφωνος με τις επιλογές του Σούρλα και έτσι εδώ και τώρα να κάνω μερικά σχόλια.
1. Συμφωνώ απόλυτα με την προτίμηση Ρίχτερ/Ζάντερλινγκ. Θρυλική θα έλεγα ερμηνεία, την έχω σχεδόν εικοσιπέντε χρόνια σε LP από τη σειρά Resonance της DG και με την πρώτη την απέκτησα που βγήκε και στο cd της Originals, δυστυχώς με κακό ήχο στο 20ο Μότσαρτ. Αλλά μάθετε εδώ ότι αυτή η εκτέλεση δεν εκτιμήθηκε τότε όσο έπρεπε, ούτε εκτιμάται μέχρι και σήμερα ιδιαίτερα. Από φίλους μου που έχουν και
καλύτερη σχέση με την κλασική από μένα (κυρίως πιανίστες απόφοιτοι ωδείων) μέχρι και εξαιρετικά ειλικρινείς ακροατές (καλά όλοι μαζί δεν είναι πολλοί, όλοι όσοι είναι στον κύκλο μου, καμιά δεκαριά) και τους βάζω να ακούσουν την εκτέλεση, δεν τους αρέσει ο συγκεκριμένος Ρίχτερ γιατί κυρίως "παίζει αργά την καντέτσα"!! Ενώ αυτοί της δίνουν και καταλαβαίνει... Κι εδώ υπάρχει ένα μικρό μυστικό: όλοι σχεδόν αυτοί επηρεάστηκαν από καθηγητές που άκουσαν/διάβασαν σχόλια μουσικοκριτικών (ξέρετε το γνωστό ανέκδοτο πιστεύω...) και άλλων ήσσονων αυθεντιών "του ωδείου" αλλά δεν άκουσαν την συγκεκριμένη ηχογράφηση! Συνήθη πράματα...
2. Το πακέτο Περάχια/Χάιτινκ είναι πράγματι εξαιρετικό, αγαπημένη μου είναι η ερμηνεία στο 1ο και πολύ δύσκολα ακούω άλλη εκτέλεση. Στο δε 3ο, ο Περάχια πλησιάζει σχεδόν ισότιμα τον Ρίχτερ. Από κει και πέρα είναι καθαρά θέμα γούστου. Αλλά το μεγάλο μου πρόβλημα είναι το περαχιανό 4ο. Δεν αντέχω τις αργές ερμηνείες για το συγκεκριμένο κονσέρτο, πολύ καλύτερες οι ερμηνείες των Πολίνι/Μπεμ. Έκπληξη: ακούω το 3ο με τους τελευταίους και πήγα να ξεράσω... Το βινύλιο είτε χαρίστηκε είτε το έδωσα στο Μοναστηράκι, ούτε που θέλω να το θυμάμαι. Άλλη εξαίρετη εκτέλεση του 4ου που δεν αναφέρθηκε: ο μέγας Γκίλες με το ξεχασμένο Λέοπολντ Λούντβιχ στην ΕΜΙ.
3. ...πράμα που μας οδηγεί στην ερμηνευτική προσέγγιση. Πολύ σωστή η παρατήρηση του Σούρλα για το μοτσάρτειο ύφος του 3ου αλλά αυτή ισχύει περισσότερο για το 4ο παρά για το 3ο. Άποψή μου. Σημειώστε την αρχαία εκτέλεση Μικελάντζελι/Τζουλίνι στο 20ο Μότσαρτ με την RAI, όσοι την ξέρετε καταλαβαίνετε πως αντιμετωπίζω το 4ο. Θέλει κάποιο νεύρο, όχι αργόσυρτους προ-ρομαντισμούς.
4. Πήρα πρόσφατα το κουτί της Brillant με τις σονάτες Μπετόβεν από τον Γκίλελς. Υπάρχει σχεδόν ομοφωνία, απίστευτο πακέτο και θα συμφωνήσω πως ίσως η Απασιονάτα του παμμέγιστου Γκίλες πρέπει να θεωρηθεί η κορυφαία της δισκογραφίας. Σε ευχαριστούμε μεγάλε κι απίστευτε Αιμίλιε...
5. Πάντως για 1ο Μπετόβεν, σημειώνω την πολύ ενδιαφέρουσα προσέγγιση της Μαρτά Άργκεριχ με τον Αμπάντο αλλά απόρησα όταν στη σειρά Signature στα LP της DG ανατυπώθηκε η εκτέλεση του Κριστόφ Άιζενμπαχ με τον Κάραγιαν, πόσο απελπιστικά μέτρια...
6. Και μια που μιλάμε για Κάραγιαν και Γκλεν Γκουλντ πιο πάνω, την γνωρίζετε τη σύμπραξή τους στο 3ο του Μπετόβεν;! Απίστευτη συνεργασία, συζητήσιμη χημεία...