Η Τέχνη της αναβίωσης: Το Τραγούδι της Γης

[Σπύρος Σούρλας]

Πρό ημερών παρέλαβα τήν πιανιστική εκδοχή τού Mahler γιά το ´Τραγούδι τής Γής´.
Η Warner επανεξέδοσε τήν βερσιόν τού 1990 μέ τον Κυπριανό Κατσαρη(Cyprien Katsaris)στό πιάνο ,τόν Thomas Moser ,τενόρο και τήν Mezzo ,Brigitte Fassbaender.
Ο Mahler πέραν απο μεγάλος Συνθέτης και Διευθυντής Ορχήστρας υπήρξε και εξαιρετικός πιανίστας και η εκδοχή πού παρουσιάζεται από τούς προαναφερθέντες συντελεστές έχει εξαιρετικό ενδιαφέρον.
Μάλιστα τά τραγούδια 3 και 4 φέρουν διαφορετικούς τίτλους απο εκείνους πού εν τέλει κατέληξε ο Mahler.
Eξυπακούεται πώς η Ορχηστρική εκδοχή είναι αξεπέραστη.
Ομως το να ακούει κάποιος αυτό το συγκλονιστικό έργο, απογυμνωμένο από τήν πληθώρα τών μουσικών οργάνων,μόνον μέ φωνή και πιάνο είναι μιά συναρπαστική εμπειρία.
Βασική προϋπόθεση γι´αυτό είναι να γνωρίζει καλά την τελική ορχηστρική εκδοχή ,αλλά ταυτόχρονα να τήν ´ξεχάσει´και να αποφύγει τίς συγκρίσεις.
Ο Katsaris κατορθώνει να αποδώσει μέσω τού πιάνου αυτόν τον εξαιρετικό μουσικό πλούτο τού έργου ή δέ Fassbaender είναι σέ θαυμάσια φόρμα και αρκούντως συγκινητική.
Ο Moser δέν φτανει στο επίπεδο παλαιοτέρων τενόρων,πού έχουν ερμηνεύσει τό έργο.
Ο δίσκος συστήνεται σέ όλους όσοι αγαπούν τον Mahler και κατά την γνώμη μου αποτελεί σημαντικό συμπλήρωμα στήν δισκοθήκη τους.

 

[Δημοκηδής]

... το πιστεύω ότι θα έχει ενδιαφέρον ..... τις προάλλες άκουγα σε ιντερνετικό ραδιόφωνο τις μεταγραφές της 2ης, 6ης και 7ης για δύο πιάνα και τις βρήκα φανταστικές....

... ωσονούπω θα παραγγελθούν όλα πακέτο....

 

[Σπύρος Σούρλας]

Απάντηση: Re: Η Τέχνη της αναβίωσης: Το Τραγούδι της Γης

... το πιστεύω ότι θα έχει ενδιαφέρον ..... τις προάλλες άκουγα σε ιντερνετικό ραδιόφωνο τις μεταγραφές της 2ης, 6ης και 7ης για δύο πιάνα και τις βρήκα φανταστικές....

... ωσονούπω θα παραγγελθούν όλα πακέτο....

Σπύρε μας δώσε κανένα επιπλέον στοιχείο.
Εταιρεία,ερμηνευτές.
Ειδικά 2η και 6η με ενδιαφέρουν πολύ.

 

[Δημοκηδής]

... δεν μπορώ να πω ότι συγκράτησα στοιχεία... πρέπει να το ψάξω και γω μέσω νετ....
... πάνω στο δισκάκι της δεύτερης είχα ''πέσει'' προ διετίας στο Βερολίνο, σε κείνο το δισκάδικο ναό της κλασσικής (μου διαφεύγει αυτή την στιγμή το όνομα του, το είχα αναφέρει τότε... ) αλλά η τιμή ήταν παράλογη (θυμάμαι 42 ευρώ για διπλό δισκάκι) και είπα μέσα μου ότι θα πρόκειται για κάποιες ασκήσεις επί ''χάρτου'', οπότε και το παρέκαμψα ... Τώρα όμως θα τα ψάξω όλα ....

 

[Σπύρος Σούρλας]

http://www.mdt.co.uk/MDTSite/product//DSD250197.htm

Πρός το παρόν βρήκα μόνον αυτό.

 

[amadeus webern]

Αυτό είναι από τα αγαπημένα μου έργα όλων των εποχών και πρέπει να το έχω σε καμιά δεκαριά διαφορετικές ερμηνείες.

Η καλύτερη για μένα είναι αυτή του Klaus Tennstedt (τι υπέροχος, αλλά όχι αναγνωρισμένος στο βαθμό που του αξίζει μαέστρος) με την Μπάλτσα. Ο τενόρος βέβαια έχει κάποια προβληματάκια, αλλά ο συνδυασμός Tennsted, London Philharmonic και Μπάλτσα (όταν ήταν ακόμα φρέσκια-φρέσκια) είναι συγκλονιστικός, βαθειά ποιητικός και κατά τη γνώμη μου πιο κοντά στο πνεύμα του Μάλερ από πολλές άλλες ερμηνείες.

http://www.amazon.com/Mahler-Sympho...=sr_1_1?ie=UTF8&s=music&qid=1242302280&sr=1-1

Αν το πετύχετε σε κανά δισκάδικο, μην το χάσετε!

 

[Δημοκηδής]

Ψάχνοντας καιρό τώρα για μία εκτέλεση που θα ήταν άρτια και από χαιφιντελικής πλευράς (κόλλημα και αυτό ! ) δοκίμασα Μπουλέζ με Βιέννη και δύο άγνωστους σε μένα μονωδούς (Urmana - Schade ), επηρεασμένος και από την εξαιρετική εντύπωση που μου άφησε ο μαέστρος στην 3η, εκτέλεση που πλέον στην προσωπική μου κατάταξη έχει την πρώτη θέση, ξεπερνώντας τον Αμπάντο και σχεδόν ισοψηφώντας με τον Γιάσα ...

Ε, λοιπόν Μπίνγκο !!!

Κατά την γνώμη μου (αφήνοντας -ευνόητο είναι - εκτός συναγωνισμού την ερμηνεία της Φέρριερ ) η εκτέλεση αυτή είναι -κατ' εμέ- η απολύτως καλύτερη του έργου .... Μάλλον μου πάει πολύ ο Μπουλέζ στον Μάλερ... 'ουδέτερη' και αποστασιοποιημένη, στο γνωστό στυλ της 3ης, μεσαία τέμπι και πολύ μα πολύ καθαρά ηχοχρώματα με απολύτως σαφή περιγράμματα, αφήνει να αναδυθεί η ουσία του έργου χωρίς να βιάζει τίποτε ... Η δε κυρία Urmana τα καταφέρνει μία χαρά ισορροπώντας μεταξύ ενθουσιασμού και αυτοσυγκράτησης ...

Η ηχογράφηση Ε-Ξ-Α-Ι-Ρ-Ε-Τ-Ι-Κ-Η ...

 

[Δημοκηδής]

 

[amadeus webern]

Εξίσου ενδιαφέρουσα είναι η Ουρμάνα με τον Μπουλέζ στα Ruckert Lieder.

 

[Δημοκηδής]

Μανώλη, παιδί μου, επανακυκλοφορεί από τον Μάιο η εκτέλεση του Μπουλέζ σε sacd ... αναμένω αγωνιωδώς ... προς το παρόν πουλιέται στα 70 -100 δολλάρια... οι παλιο@^*&##@δες μας περνάνε για βινυλιομανείς ...

http://www.amazon.co.uk/Mahler-Das-Lied-Von-Erde/dp/B004LPHWR4

 

[Brucknerian]

Μανώλη, παιδί μου, επανακυκλοφορεί από τον Μάιο η εκτέλεση του Μπουλέζ σε sacd ... αναμένω αγωνιωδώς ... προς το παρόν πουλιέται στα 70 -100 δολλάρια... οι παλιο@^*&##@δες μας περνάνε για βινυλιομανείς ...

http://www.amazon.co.uk/Mahler-Das-Lied-Von-Erde/dp/B004LPHWR4

Δεν ξέρω για σας, αλλά εγώ έχω ήδη σε Sacd απο τον καιρό που πρωτοκυκλοφόρησε, όπως και την 3η και 4η με τον Boulez από την ίδια την DGG.

Οπότε εγώ θα πάρω του Krips που επίσημα πρώτη φορά κυκλοφορεί τώρα σε λίγο.

 

[Σπύρος Σούρλας]

Για μένα τό έργο έχει κλείσει οριστικά..

Walter μέ Ferrier και Klemperer μέ Ludwig..
Ολά τά υπόλοιπα ηχούν στά αυτιά μου ώς απλές ''οδοντόκρεμες'''..

Sorry αλλά προτιμώ νά ψάχνω άλλες μουσικές..

 

[Δημοκηδής]

... έχω την εντύπωση ότι όσο γερνάς ταυτοποιείσαι με τον '' άλλον '' ...

... μέχρι πέρυσι άλλα λέγαμε ... σαφώς υπάρχει χώρος και για αυτά και τις νέες μουσικές ... ο Μπουλέζ με το ''ιδιαίτερο'' στυλ ανάγνωσης του, ανανέωσε το ενδιαφέρον για τον Μάλερ, τουλάχιστον σε μένα ... χαλαρά, Άνοιξη προ των πυλών

... φουσκοδενδριές, κλπ.

 

[Brucknerian]

Για μένα τό έργο έχει κλείσει οριστικά..

Walter μέ Ferrier και Klemperer μέ Ludwig..
Ολά τά υπόλοιπα ηχούν στά αυτιά μου ώς απλές ''οδοντόκρεμες'''..

Sorry αλλά προτιμώ νά ψάχνω άλλες μουσικές..

Sorry και εγώ δηλαδή που αναζητώ περισσότερο κατασταλαγμένα έργα με αναγνώριση άλλη η διαχρονικότητα, κάτι μου λένε. Έχω την εντύπωση ότι είναι λίγο ψιλοδογματική η τοποθέτηση και δεν την αποδέχομαι προσωπικά.

Θα γράψω κάποια πράγματα. Κάποια ήθελα να τα τοποθετήσω στα περί "Λουμίδη", φοβήθηκα μην προκαλέσω άσχημες εντυπώσεις. Έτσι από τώρα ξεκαθαρίζω μια βασική θέση μου, ότι δεν θέλω να προσβάλω κανένα. Νομίζω υπάρχει μια διαφωνία, που μάλλον προκύπτει από την κοινή και θεμελιώδη συμφωνία μας, στην αγάπη για την τέχνη της μουσικής. Ελπίζω να μην παρεξηγηθείτε. Διαφορά αντιλήψεων είναι, δεν το θεωρώ προσωπικά σπουδαίο αλλά θεωρώ αναγκαίο τον αντίλογο.

Αν κάπου είμαι εγώ δογματικός είναι ότι ακούω μόνο αυτό που λέμε κλασσική και έχω εξερευνήσει ακόμα και άγνωστα έργα και συνθέτες. Αν ακούσω κάτι άλλο παρατηρώ ότι πιέζω τον εαυτό μου και θα το κάνω για άλλους λόγους που δεν με βρίσκουν σύμφωνο. Οπότε από τα 23 μου δεν ακούω τίποτα μα τίποτα άλλο. Κάτασταλαγμένος θα έλεγα ότι είμαι, αλλά αν είναι να μου αποδώσουν ένα δόγμα, ας είναι αυτό. Αυτή είναι μια σύντομη προσωπική αντίληψη και προσέγγιση. Δεν περιμένω να συμφωνούν όλοι.

Διαπίστωσα ότι τα γνωστά έργα και οι συνθέτες δίκαια έχουν την αναγνωρισιμότητα και για αυτό δεν έχουν "κλείσει" ποτέ ως δημιουργίες μετά από πολλά χρόνια. Έχουν την τάση να επαναπροσδιορίζονται από τους ερμηνευτές οι οποίοι προσπαθούν (πολλές φορές μάταια) να γίνουν καλλιτέχνες. Κάτι μου ταιριάζει περισσότερο και το λατρεύω.

Έτσι θα αντιληφθώ το προφανές μεγαλείο μιας ερμηνείας αλλά sorry δεν θα περιοριστώ σε αυτό (σούπα) γιατί είναι άδικο για όλους (κυρίως για το έργο και τους κορυφαίους ερμηνευτές του). Σε μια ερμηνεία πάντα μπορείς να διακρίνεις κάτι καινούργιο, μια νέα ιδέα, να συμφωνήσεις ή να διαφωνήσεις με αυτό, κοινώς να σε προκαλέσει, έστω και αν συνολικά μπορεί να υπολείπεται. Η αλήθεια είναι ότι αυτό μου πήρε αρκετό χρόνο και δεν έβλεπα πάντα τα πράγματα. Ίσως να είναι απόσταγμα ωριμότητα.... Αν και νομίζω ότι εγώ και ο Δημοκηδής, είμαστε τα πιο ανώριμα άτομα ever στην κατηγορία (άσχετα αν το διασκεδάζουμε) :BDGBGDB55:

Όσον αφορά το έργο και τις ερμηνείες θεωρώ πολύ δίκαια η επιλογή πρωτοκαθεδρία της Ferrier/Walter αλλά και Klemperer/Ludwig. H Ludwig το ερμήνευσε και με τον Karajan, όπου συνολικά υπολείπεται του Klemperer αλλά
φωνητικά η Ludwig είναι καλύτερη στον Karajan. Στην συνολική ποιότητα ερμηνείας εγώ ίσως θα έβαζα 1ο το Haitink με την Concertgebouw και τους Janet Baker/James Morris. Πραγματικά εκνευριστικά πληρέστατη ερμηνεία, τόσο που να σε τσαντίζει. Επίσης δεν μπορώ να αγνοήσω τις προσπάθειες του Bernstein (αν απομυθοποίησουμε κάποια πράγματα και συγκεντρωθούμε στην μουσική) και τα βαθιά νερά που βουτάει, όπου τελικά προσπαθεί να μην πνιγεί και τελικά να τον θεωρώ κορυφαίο.

Όσον αφορά τον Krips, είναι αγαπημένος μαέστρος και τον ακούω συχνά τα τελευταία χρόνια σε οτιδήποτε έχει κάνει. Φαίρνει μια δική του πρακτική στην ερμηνευτική προσέγγιση, που οτιδήποτε ακούω από αυτόν, μοιάζει σαν να ακούω το έργο πρώτη φορά. Πριν λίγες μέρες άκουσα έργα πολύ συνηθισμένα και πολυερμηνευμένα. Όμως το άκουσα 5 φορές! Μου είναι αδύνατο να τον εντάξω, ειδικά αυτόν τον μαέστρο, στις "οδοντόκρεμες". Το ποια ήταν τα έργα καλύτερα σε PM γιατί θα ξεκινήσω και θα βγω off-topic.

Φιλικότατα,

Μανώλης.

 

[Σπύρος Σούρλας]

Tίποτα προσωπικό παιδιά..Θέμα διαδρομών τού καθενός είναι..

Απλά γιά κάποια έργα πού αγαπώ πολύ έχω φτάσει σέ ένα σημείο νά μήν θεωρώ ως προτεραιότητά μου νά ψάχνω διαρκώς τήν τελειότητα.
Μέ ικανοποιούν κάποιες ερμηνείες απόσες εχω ακούσει,αυτές έχω επιλέξει καί όλα καλά..
Αν τύχει τώρα καί υποπέσει στην αντίληψη μου μιά άλλη εκτέλεση πού μέ ενδιαφέρει μπορεί καί νά τήν ακούσω..

Αλλά πλέον δεν είναι η πρώτη μου προτεραιότης ,μουσικά...
Μπορεί νάναι θέμα και φάσης ..Αλλως τε ποτέ δέν ήμουν εστιασμένος αυστηρά στην Κλασσική και μόνον..


Μανώλη ο Λουμίδης πήγαινε στον Pappano και στην συναυλία πού είδα τήν οποία περιέγραψα στίς ''Ενημερώσεις'' καί κατά τήν υποκειμενική μου γνώμη δέν μού άρεσε καθόλου ..Θάλεγα οτι μέ απογοήτευσε γιατί μού φάνηκε κλασσική περίπτωση επιφανειακής ανάγνωσης τού έργου..Καί πιστεύω οτι ο συγκεκριμένος Μαέστρος μπορεί νάναι καλόςστην Οπερα αλλά στόν Mahler θέλει πολύ ψωμί ακόμα..Μάλιστα καί μέ βάση τά οσα διθυραμβικά έχω διαβάσει γιά δαύτον ,μούχει πλέον δημιουργηθεί η εντύπωση ότι υπάρχει η ανάγκη γιά δημιουργία νέων stars καί στην Κλασσική,οπως εχει γίνει και μέ τίς φωνές τής Οπερας.


Θά μπορούσες νά μού απαντήσεις και νά παραθέσεις τίς σκέψεις σου...
Αλλως τε παρακολουθώ τίς συζητήσεις σας καί τίς προτάσεις σας ,απλά δέν περνάω μουσική φάση ανάλογη..
:smile::smile:

 

[Κωστας Λυμπεροπουλος]

... έχω την εντύπωση ότι όσο γερνάς ταυτοποιείσαι με τον '' άλλον '' ...

... μέχρι πέρυσι άλλα λέγαμε ... σαφώς υπάρχει χώρος και για αυτά και τις νέες μουσικές ...

κατ αρχήν θεωρώ υγιές να μην λέμε φέτος τα ίδια που λέγαμε και πέρυσι.
πάρ'το σαν ...endlessly evolving process.-bye-

κατά δεύτερο λόγο, θα μου επιτρέψεις να σου παρατηρήσω ότι τα δικά μου 'δηλητήρια' δεν υπολείπονται στο ελάχιστο από τα δικά σου. Το αντίθετο θα έλεγα: όπως το παρελθόν καθορίζει το παρόν, έτσι και το παρόν αλλάζει, με κάποιο τρόπο μυστήριο και πέρα για πέρα μαγικό, το Χθές: αλλάζοντας, με μικρές, αδιόρατες συνομωσίες, διαρκώς τον τρόπο που προσλαμβάνουμε το παρελθόν.
Φοβούμαι πως δεν μπορώ να γίνω πιο σαφής.
Είμαι, όμως, σίγουρος πως με καταλαβαίνεις

το γήρας, να μην το φοβάσαι: σε απελευθερώνει από πάρα πολλούς, κάθε λογής...δαίμονες.
σου θυμίζω, για πολλοστή φορά, τον Λουί Μπουνιουέλ: "τώρα, μπορώ να απολαμβάνω άφοβα το πούρο μου και το κονιάκ μου..." :award:

 

[Δημοκηδής]

Ευχαριστώ για τον κόπο να απαντήσεις ...

Συμφωνώ ότι οι μικροχρωματισμοί των προσλαμβανουσών μας από το ''Χθες'' ιριδίζουν με διαφορετικό τρόπο κάθε πρωί ... και σαφέστατα σε αυτό παίζει τον ρόλο του το παρόν... που ούτε και αυτό κάθεται ήσυχο... που με τις μύριες παραμέτρους του, να ανταγωνίζονται η μια την άλλη για την πρωτοκαθεδρία, με κάνει να αμφιβάλλω για το που πατώ και που βρίσκομαι ... πόσο μάλλον λοιπόν με τις ρετροσπεκτιβίστικες ιδιότητες του ... εκεί κυριολεκτικά με ξεσχίζει ...

Σε όλη αυτή την θολούρα λοιπόν, εγώ τουλάχιστον χρειάζομαι κάποιες σταθερές, για να ετεροπροσδιορίζομαι σε σχέση με αυτές ... και αυτές, δυστυχώς, μπορούν να προέλθουν μόνον από την τέχνη και δη την μουσική και δη την κλασσική και δη τον Μάλερ ...

Διαχρονικά ουδέν άλλο, σε πεδία, πρόσωπα, κώδικες ή αξίες μπόρεσε για μένα να παίξει το ρόλο σταθεράς, παρά μόνον έναν αντικατοπτρισμό για να δω την αγελάδα να χύνει το γάλα ...



Για να επανέλθουμε στο θέμα, δείτε εδώ :http://www.mahlerarchives.net/DLvDE/Der_Abschied.htmτα τα γνήσια κινέζικα ποιήματα, τις μεταποιήσεις των μεταφραστών και τις τελικές προσθήκες του Μάλερ ...

και δες εδώ Λυμπερόπουλε :

Er stieg vom Pferd und reichte ihm den Trunk
Des Abschieds dar. Er fragte ihn, wohin
Er führe und auch warum es müßte sein.
Er sprach, seine Stimme war umflort: Du, mein Freund,
Mir war auf dieser Welt das Glück nicht hold!
Wohin ich geh? Ich geh, ich wandre in die Berge.
Ich suche Ruhe für mein einsam Herz.
Ich wandle nach der Heimat, meiner Stätte.
Ich werde niemals in die Ferne schweifen.
Still ist mein Herz und harret seiner Stunde!

Die liebe Erde allüberall
Blüht auf im Lenz und grünt aufs neu!
Allüberall und ewig
Blauen licht die Fernen!
Ewig... ewig...

 

[Δημοκηδής]

..αν δεις τον σύνδεσμο που παρέθεσα, ο Μάλερ γύρισε σε τρίτο πρόσωπο τον ήρωα και πρόσθεσε το ''....warum es müßte sein...'' , δηλ. ''.... γιατί πρέπει να είναι έτσι ;;; ... ''

 

[Δημοκηδής]

και βέβαια αυτή την φράση ουδεμία την τραγουδά όπως η Φέρριερ ...
όπως άλλωστε κατατέθηκε (δεδομένης της υφής του ιντερνετικού χρόνου), προ αιώνων : http://www.avclub.gr/forum/showpost.php?p=15288&postcount=52

 

[Κωστας Λυμπεροπουλος]

Σε όλη αυτή την θολούρα λοιπόν, εγώ τουλάχιστον χρειάζομαι κάποιες σταθερές, για να ετεροπροσδιορίζομαι σε σχέση με αυτές ...

"The Road to the Western Lands is by definition the most dangerous road in the world, for it is a journey beyond Death, beyond the basic God standard of Fear and Danger. It is the most heavily guarded road in the world, for it gives access to the gift that supercedes all other gifts: Immortality. The Road to the Western Lands is devious and unpredictable. Today's easy passage may be tomorrow's death trap. The obvious road is almost always a fool's road, and beware the middle Roads, the roads of moderation, common sence and careful planning."

William S. Burroughs




-bye-