Νομίζω ότι είναι το ίδιο και με τα ηχεία... ένα φλατ μονιτορ, δεν είναι για όλα τα γούστα, ούτε για όλες τις ηχογραφήσεις.
Με τα ακουστικά έχουμε την πολυτέλεια (που δεν έχουμε με τα ηχεία) να έχουμε παραπάνω από ένα ζεύγος και να τα χρησιμοποιούμε κατά το δοκούν...
Τα HD800 είναι ένα ακουστικό που το αφήνω που και που, αλλά πάντα γυρνάω σε αυτό... είναι ένα ακουστικό το οποίο ότι και να του δώσεις δεν θα τα βρει σκούρα ποτέ, αλλά έχει το μειονέκτημα ότι θα σου το γυρίσει στα μούτρα, αν δεν είναι η καλύτερη ηχογράφηση...
Οπότε αυτό που λείπει είναι μάλλον εγκεφαλική λειτουργία, που θέλει έναν laid back ήχο, σε αντίθεση με το συνεχές ξεβράκωμα που κάνουν τα HD800...και που ο εγκέφαλος δεν θέλει να το δεχτεί...
Πίστεψε με όσο και να αγαπώ τα HD800 δεν μπορεί να είναι το ένα και μοναδικό ακουστικό μου, για αυτό τον λόγο...
Θέλω και το laid back αλλά ταυτόχρονα δεν θέλω κάτι να χρωματίζει, αλλά να είναι και τονικά σωστό...
Ε, αυτό είναι που παρέχουν τα διάφορα κορυφαία ακουστικά... αυτή την μικρή (ή μεγαλύτερη) συχνοτική απόκλιση, ενώ παραμένουν πιστά στην τονικότητα, ή ας πω αλλιώς στην παρουσίαση του μουσικού δρώμενου.
Τα HE-500 είναι κάλλιστα ένα ακουστικό που αν δεν έχεις πολλές πολλές ανησυχίες, το παίρνεις και τελειώνεις, διότι είναι πολύ κοντά στον μέσο όρο... δεν κάνει τίποτε στον υπερθετικό βαθμό, αλλά ότι κάνει το κάνει σωστά... και είναι και πιο γουστόζικο (πιο πριμάτο και γρήγορο) από HD650...