Λυπάμαι, σιχαίνομαι τον Παπ' καθώς και όλους αυτούς που ανερυθρίαστα καρπώθηκαν ψευδεπίγραφους ροκ τίτλους, όταν η ξεθώριασε η fake -αντιστασιακίλα μερικών στα 70ς .... τι σχέση είχε η ... με το ροκ .....
Σποραδικά έχω εκτιμήσει κάποια κομμάτια που απλώς τραγούδησε (αφού τα kudos δικαιωματικά έπρεπε να ανήκουν στους δημιουργούς και όχι στους τραγουδιστές, το καθεστώς των οποίων εν Ελλάδι -που την άλειφαν με λάδι- επίσης σιχαίνομαι ) κυρίως από τον προηγούμενο του ''φοβάμαι '' δίσκο (δεν θυμάμαι τίτλο, αυτό που είχε το '' με τον Μπομπ Ντύλαν, κλπ.)... έχει πει και το κορυφαίο -κατ' εμέ- ''...και σου γραφω στο τζάμι ...'' . Μέχρι εκεί ....
Όσο για τον Τζιμάκο, η διαχρονική πορεία του φανέρωσε πολλά .... Για διασκεδαστής των προβληματισμένων του Σ/Κ μία χαρά είναι .... Μουσικά ποτέ δεν ανέβηκε πάνω από τα 3/10 .....
ο Παπ, για μένα, είναι εναλλακτικός Νταλάρας: ισοπεδώνει ό τι του δίνουν και το φέρνει στα μέτρα του. Φωνακλάς - όχι τραγουδιστής.
φτηνή συνθηματολογία εκ του ασφαλούς. για τα φεστιβάλ της ΚΝΕ καλός είναι.
τις Ταξιαρχίες δεν θέλω να τις σχολιάσω. τις θεωρώ χαβαλετζίδικη καρικατούρα ολκής και μαζί τους έχω πάει μέχρι τα δικαστήρια. αλλά αν ο Υπέρηχας τολμήσει να τους ξανα παραλληλίσει με το Ζάππα θα έχει να λογοδοτήσει σε πολλά μόλις τον ξαναδώ. :violent-smiley-030:
Διακρίνω κάποια συμπόρευση, κάποια ενορχήστρωση ή κάνω λάθος ?-bye-
@όλους
Κάνετε το μεγάλο (πολύ μεγάλο) λάθος να βάζετε την όλη δουλειά των δυο με τα
συγκεκριμένα που έβαλα. (που δεν τα έβαλα τυχαία).
Επίσης κάνετε το εξ ίσου μεγάλο λάθος, και θα σας μαλώσω, να μην
διαβάζετε αυτά που έγραψα αλλά να μένετε στην επιφάνεια "α, ο Μήτσος έγραψε γιά τον Παπ και τον Τζιμάκο".
Λοιπόν διαβάστε ξανά και ....με τους κηδεμόνες σας.
Οι δίσκοι ήταν ιστορικοί, συνθετικά, εκτελεστικά (το φοβάμαι), φωνητικά (Ο παπ δεν ξεφωνίζει -τραγουδάει εξαιρετικά) και ως στιγμές στο ελληνικό ροκ, και άλλωστε μην ξεχνάτε ήταν ροκ των τελών του 70.
Δεν ξαναέγιναν διότι κανείς εκ των δύο δεν προσέφερε κάτι στο ίδιο επίπεδο ή δεν του βρέθηκε υλικό.
Ποτέ μου δεν αγόρασα ελληνικό ροκ.
Αυτοί οι δυό δίσκοι, ένας των Φατμέ και ένας του Γερμανού είναι οι μοναδικοί μαζί με του Νιόνιου.
Το άκουγα πάντα.
Το ότι είναι οι μόνοι που έχω δεν είναι τυχαίο.
ΥΓ Λύμπε αν είναι να βρεθούμε σύντομα τον παραλληλίζω και με τον Λουρίδη....:flipout:
