Γιώργος Πολυχρονίδης
AVClub Enthusiast
Κανένας άλλος δίσκος στην Ελλάδα δεν "φωτογράφισε" τόσο πειστικά την κοινωνική-πολιτική διάθεση του τόπου στο πρώτο μισό της δεκαετίας του 80 όσο τα "Φοβάμαι" και "Διαίρεση". Με φόντο το αστικό τοπίο τα τραγούδια του "Φοβάμαι" και της "Διαίρεσης" σκιαγραφούν την χημεία των δημιουργών τους και αντανακλούν τις ανασφάλειες, τους φόβους και την θλίψη της εποχής για το μέλλον που (αναπόφευκτα) έρχεται. Στο ομώνυμο κομμάτι του "Φοβάμαι" διακρίνεται αμυδρά και ο τρόμος του πυρηνικού ολέθρου της εποχής.
Ειδικά το "Φοβάμαι" οριακά καλύτερο από τη "Διαίρεση" είναι πιθανά μέσα στους 5 πιο "μαύρους" ελληνικούς δίσκους όλων των εποχών. Όσοι είδαν τη συναυλία στο Φάληρο το '84 ξέρουν.
Εννοείται βέβαια ότι μας έχει σημαδέψει όλους εδώ, πράγμα που αποδεικνύει ότι οι όποιες ηλικιακές διαφορές που συχνά-πυκνά αναφέρουν οι "παλαιότεροι" ψιλοεξανεμίζονται μιας και υπάρχουν πολλά κοινά σημεία αναφοράς..
Όμως το πιο σπουδαίο απ' όλα τελικά είναι το πως ακούστηκαν τα "Σ' ακολουθώ" και το "Πρέβεζα" μετά από "αναγκαστική αποτοξίνωση" 18-19 ετών, δηλαδή στα 30+ πια. Απλά συγκλονιστικά, διεισδυτικά και καθόλου φθαρμένα παρόλο το overdose.
Όσο για τις Μουσικές Ταξιαρχίες δεν υπάρχει περίπτωση να περάσει χρόνος χωρίς να κάτσει στο πλατό. Θεωρώ δε, ότι είναι ακόμα επίκαιρο. Εξάλλου κάθε τέσσερα χρόνια που παρακολουθούμε το τσίρκο των μαφιόζων τσαρλατάνων, μια ακρόαση σε πολλά dB του "Εκλογές" επιβάλλεται για να μας υπενθυμίζει ποιοι κλάνουν (σ)τις έδρες της βουλής..
Τιμή στον Δημήτρη για την πρωτοβουλία. Χαιρετισμούς στους υπόλοιπους..
Ειδικά το "Φοβάμαι" οριακά καλύτερο από τη "Διαίρεση" είναι πιθανά μέσα στους 5 πιο "μαύρους" ελληνικούς δίσκους όλων των εποχών. Όσοι είδαν τη συναυλία στο Φάληρο το '84 ξέρουν.
Εννοείται βέβαια ότι μας έχει σημαδέψει όλους εδώ, πράγμα που αποδεικνύει ότι οι όποιες ηλικιακές διαφορές που συχνά-πυκνά αναφέρουν οι "παλαιότεροι" ψιλοεξανεμίζονται μιας και υπάρχουν πολλά κοινά σημεία αναφοράς..
Όμως το πιο σπουδαίο απ' όλα τελικά είναι το πως ακούστηκαν τα "Σ' ακολουθώ" και το "Πρέβεζα" μετά από "αναγκαστική αποτοξίνωση" 18-19 ετών, δηλαδή στα 30+ πια. Απλά συγκλονιστικά, διεισδυτικά και καθόλου φθαρμένα παρόλο το overdose.
Όσο για τις Μουσικές Ταξιαρχίες δεν υπάρχει περίπτωση να περάσει χρόνος χωρίς να κάτσει στο πλατό. Θεωρώ δε, ότι είναι ακόμα επίκαιρο. Εξάλλου κάθε τέσσερα χρόνια που παρακολουθούμε το τσίρκο των μαφιόζων τσαρλατάνων, μια ακρόαση σε πολλά dB του "Εκλογές" επιβάλλεται για να μας υπενθυμίζει ποιοι κλάνουν (σ)τις έδρες της βουλής..
Τιμή στον Δημήτρη για την πρωτοβουλία. Χαιρετισμούς στους υπόλοιπους..