Να εξηγηθώ ίσως..
Βαριέμαι απίστευτα την Ελληνική μουσική.
Γιαυτό όταν άκουσα αυτό το CD, πως το λένε, σοκαρίστηκα..
Εκτός από ένα τραγούδι, τα υπόλοιπα είναι συγκλονιστικά.
Δεν τραβάω και κανένα ζόρι δηλαδή, απλά είπα να το μοιραστώ..
Φαίνεται όμως, κάποια διαμάντια δεν φτάνουν στην επιφάνεια.
Eάν η αναφορα γίνεται γιά τον Μιχάλη Νικολούδη πρόκειται όντως γιά μιά ενδιαφέρουσα περίπτωση..
Παλιότερα είχε εκδόσει έναν όμορφο δίσκο τήν ´Αιολία´.
Είναι ένα μείγμα ethnic μέ δυτικές προσμίξεις,πού φορές είναι άνισο αλλά προσωπικά μέ γοητεύει..
Εάν ο Νικολούδης είχε άλλο όνομα πιό ´πιασάρικο´και πιό´δυτικότροπο´(κάτι σάν Sting-oloudis:flipout::flipoutθάταν πολύ πιό γνωστός..
Για την ακριβεια, τα διαμαντια ποτε δε φτανουν στην επιφανεια
για να ξεκινησεις το σκαψιμο στην Ελληνικη μουσικη δες εδω:
http://www.avclub.gr/forum/showthread.php?t=16209
Καλό το Αιολία
Και έχει και κείνη την κομματάρα με την φωνή του Σκουλά, άλλο πράγμα ...
κάθε φορά που πάω Κρήτη το βάζω και νομίζω πως πετώ πάνω από τον Ψηλορείτη .....