Αυτόματη έκθεση: Ο αγώνας στον οποίο όλοι βγήκαν πρώτοι... (Agfa Optima και λοιποί)
Κάτι άλλο αγόρασα, όμως το πακέτο περιλάμβανε και μια φωτογραφική στην οποία δεν έδωσα αρχικά την παραμικρή σημασία, ούτε και μου άρεσε από καμία άποψη στην πρώτη ματιά.
Όταν έφθασε όμως, ένα γρήγορο ψάξιμο έδειξε ότι αυτή ήταν η πρώτη φωτογραφική στα 35 χιλιοστά με δυνατότητα αυτόματης έκθεσης. Η πρώτη?
Βρισκόμαστε στο 1959 και όπως φαίνεται είχε φθάσει πια ο καιρός που ο ερασιτέχνης φωτογράφος θα μπορούσε να βάλει για πρώτη φορά το «αυτόματο» ξενοιάζοντας από υπολογισμούς και σκέψεις σχετικά με τον απαιτούμενο συνδυασμό διαφράγματος και ταχύτητας για να επιτύχει σωστή έκθεση.
Τα παραπάνω ίσως είναι βέβηλα για μερικούς, όμως η φωτογραφία γεννήθηκε ως μια τεχνολογική εξέλιξη αρχικά, και επίσης δεν πρέπει να ξεχνάμε τις διαφορετικές ανάγκες του κάθε ένα. Άσε που είδαμε και άλλους, με όλα τα καλούδια στα χέρια τους τι καταφέρνουν τελικά :flipout:
Τέλος πάντων όμως, στο θέμα του αυτοματισμού έκθεσης όλα είχαν ξεκινήσει πολύ νωρίτερα.
Στη θεωρία θα βρούμε
μια πατέντα με την συμβολή του γνωστού Αϊνστάιν από το 1935-36 που δεν έγινε όμως ποτέ πράξη. Από την άλλη, ήταν το 1938 όταν η Kodak παρουσίασε την Super Six-20 (
φιλμ 620), η πρώτη φωτογραφική παραγωγής με δυνατότητα αυτόματης έκθεσης.
Και αυτή σχεδιάστηκε από τον
Walter Teague, φωτογραφική όμως που κατά τα άλλα υπήρξε εμπορικά αποτυχημένη και δεν πρόλαβε να δει το τέλος του πολέμου. Με τιμή πάνω από 4000 σημερινά δολάρια σίγουρα δεν απευθυνόταν στον ερασιτέχνη φωτογράφο της εποχής, και επίσης μάλλον παρουσίαζε αρκετά προβλήματα στον ηλεκτρομηχανικό αυτοματισμό της εξ αρχής.
Το επόμενο βήμα στον άτυπο αυτό αγώνα προς τον εξ-αυτοματισμό των φωτογραφικών θα γίνει το 1956 με την επίσης ξεχασμένη σήμερα, και εμπορικά αποτυχημένη στην εποχή της Agfa Automatic 66. Αποτύπωνε καρέ 6Χ6 σε φιλμ 120 και ο ηλεκτρομηχανικός αυτοματισμός της Kodak εδώ είχε δώσει την θέση του σε έναν ηλεκτροπνευματικό.
Και φθάνουμε στο 1959, χρονιά που ο αυτοματισμός έκθεσης επιτέλους απευθυνόταν πια στους πολλούς, γιατί και ο φωτογράφος της παραλίας και του πικ-νικ έχει ψυχή!
Ψεύτες (?)
Ίσως θα πρέπει να μην παίρνουμε πάντα σαν δεδομένα βαρύγδουπες δηλώσεις εταιριών (αλλά και γενικότερα) και τις παρουσιάζουμε ως θέσφατα, καθώς τουλάχιστον στη συγκεκριμένη περίπτωση θα δούμε πως ο κάθε ένας ισχυρίζεται για τον ίδιο -τότε αλλά και τώρα- πως ήταν ο πρώτος.
Εδώ η Agfa, από την άλλη μια διαφήμιση της Braun που εντόπισα, και ποιος ξέρει τι άλλο.
Μέχρι πρόσφατα ήξερα αυτό που λένε πως έτρεξε μόνος του και βγήκε πρώτος, όμως εδώ έχουμε την περίπτωση που έτρεξαν όλοι μαζί και πάλι βγήκαν πρώτοι… Όσο μεγαλώνω μαθαίνω (να μην πιστεύω τίποτα):flipout:
Ευτυχώς όμως που τα γραπτά μένουν, και άλλοι εξερευνητές έχουν ξετρυπώσει ήδη το
τεύχος Νοεμβρίου 1959 του Popular Photography όπου εκεί παρουσιάζεται η αυτόματη γενιά της χρονιάς και περιλαμβάνει ούτε μια, ούτε δύο, αλλά 6 φωτογραφικές αυτόματης έκθεσης, 3 στα 35 χιλιοστά και 3 για φιλμ 127 που είναι και οι παρακάτω:
AGFA Optima
Braun Paxette Electromatic
Kodak Automatic 35
Kodak Brownie Starmatic
Bell & Howell Electric Eye 127
Revere Eye-Matic EE 127
Όσο για την συγκεκριμένη που βλέπετε είναι το πρώτο μοντέλο της Optima του 1959, το οποίο ακολούθησαν αλλά ήδη από τον επόμενο χρόνο.
Το φωτόμετρο σεληνίου (που στη συγκεκριμένη είναι ακόμη ανέλπιστα ζωντανό) δεν μπορεί φυσικά παρά να κινήσει μόνο την βελόνα του, ανάλογα με το φως που βλέπει.
Κατόπιν, πατώντας τον μαγικό μοχλό στα αριστερά η βελόνα του οργάνου συγκρατείται στη θέση της όπου στη συνέχεια επάνω της τερματίζει ένας μηχανισμός. Αυτός με τη σειρά του ελέγχει μέχρι που θα κινηθεί ο συνδυασμένος μηχανισμός κλείστρου-διαφράγματος στα ενδότερα.
Ο τελευταίος πάντα χρησιμοποιεί τον μικρότερο δυνατό χρόνο στο κλείστρο (νομίζω 1/250) και κατόπιν όσο το φως λιγοστεύει ανοίγει και το διάφραγμα αλλά και μεγαλώνει τον χρόνο έκθεσης σε δεύτερη φάση αν χρειάζεται.
Όταν το φως δεν είναι αρκετό, τότε στο σκόπευτρο παραμένει μια κόκκινη ένδειξη που μας λέει πως θα πρέπει να γυρίσουμε σε λειτουργία φλας.
Σε εκείνη την επιλογή η ταχύτητα είναι σταθερή στο 1/30 και μπορούμε να μεταβάλουμε χειροκίνητα το διάφραγμα, πράγμα που δεν μπορούμε να κάνουμε στο AUTO.
Επίσης υπάρχει και η δυνατότητα παρατεταμένης έκθεσης (Β) με επιλογή διαφράγματος, κάτι όμως που ξέχασαν να αναφέρουν στο manual που βρήκα...
Σήμερα μια τέτοια φωτογραφική αν και ιστορικά ενδιαφέρουσα κατά ένα τρόπο, δεν απολαμβάνει καμιά εκτίμηση ούτε και κανένας ψάχνει να την αγοράσει, πράγμα που ίσχυε και με εμένα. Όμως μετά από τόσες ώρες που περάσαμε μαζί και την ενδιαφέρουσα εγχείρηση που μπορείτε να δείτε στο παρακάτω βιντεάκι, τελικά τη συμπάθησα μπορώ να πω...