Μήν πιάνεσαι από μία φράση η οποία μάλιστα εμπεριέχετο σε ένα σύνολο φράσεων που όλες απαντούσαν στον φίλο μας πιό πάνω .
Ρώτησα άλλωστε και πιό πριν και δυστυχώς απάντηση δεν πήρα .
Φαντάζομαι πως όλοι όσοι γυρίζουν ταινίες έχουν το μίνιμουμ των γνώσεων . Το μοντάζ τους είναι ικανοποιητικό και επιτρέπει στην ταινία να ρέει , η φωτογραφία γίνεται από επαγγελματίες , τα κάδρα δεν έχουν κομμένα κεφάλια . Υπάρχει κάτι άλλο όμως πέρα από αυτά τα ελάχιστα - sine qua non προϋποθέσεις για να γυριστεί μια ταινία που να βλέπεται κατ' αρχήν- που εφαρμόζει ο Ταραντίνο και κάνει τις ταινίες του αξιόλογες ; Είναι δηλαδή καθαρά τεχνικό θέμα η όποια μεγαλοσύνη του , που επιτρέπει έτσι μόνον σε ένα ελάχιστο και κλειστό κύκλο θεατών - αποφοίτων πχ του UCLA - να αντιλαμβάνονται ότι είναι όντως μεγάλος ; Και τότε πως εξηγείται η ευρύτατη αποδοχή του στο κοινό ;
Τι είναι αυτό που πρέπει να αναλύσουμε ; Π.χ η σκηνή στο πρωτο κεφάλαιο με την επίσκεψη του Γερμανού αξιωματούχου στην καλύβα του Γάλλου πατριώτη που κρύβει τους Εβραίους . Δεν θα έπρεπε , κατά την λεκτική αντιπαράθεση των δύο ανδρών , να υποβόσκει η απειλή για την τύχη των κρυμμένων Εβραίων ; Αντ' αυτού υφιστάμεθα έναν ανούσιο διάλογο γεμάτο δήθεν υπαινιγμούς , ενώ ταυτόχρονα δεν γνωρίζουμε εάν πράγματι κρύβονται Εβραίοι - τουλάχιστον μέχρι πολύ αργά στην εξελιξη των διαλόγων , με συνέπεια να μην ανησυχούμε , ως θεατές , για την τύχη των Εβραίων , τους οποίους μάλιστα δεν γνωρίζουμε ούτως ή άλλως , αρα ως μη οικεία πρόσωπα δεν μας ενδιαφέρει η μοίρα τους .
Αμέσως μετά , στο κεφάλαιο 2 υφιστάμεθα ένα αντικινηματογραφικό λογύδριο του Αμερικανού αξιωματικού ( Μπραντ Πήτ ) προς κάποιους στρατιώτες εθελοντές . Πρόκειται περί ενός παραληρήματος στην κυριολεξία , χωρίς ειρμό , το οποίο ακριβώς ως παραλήρημα , αιωρείται ανάμεσα στο κωμικό ( να γελάσω με τις μαλακίες που λέει ; ) και στο δραματικό - εμψυχωτικό των στρατιωτών για να προσφερθούν ως εθελοντές , το οποίο όμως λόγω αυτής της ιλαρότητας που σου δημιουργεί , δεν μπορείς να το πάρεις σοβαρά .
Μετά από αυτά το έκλεισα . Κλασσικός ανούσιος Ταραντίνο ( Στο Kill Bill έλειπαν τα κουμπάκια από κάποιο joystick που θα είχε ο θεατής για να κουνάει την Ούμα Θέρμαν εν είδει video game και να φχαριστιέται αυτός σκοτώνοντας τους κακούς - στο Death Proof ο υπαινιγμός του σεξουαλικά ανίκανου πρωταγωνιστή που φτάνει σε κορύφωση , πέφτοντας με το αυτοκίνητο του πάνω σε ανυποψίαστους οδηγούς , είναι τουλάχιστον ανόητος ή εν πάση περιπτώσει παραλλαγή χιλιάδων άλλων σεξουαλικά ανίκανων δολοφόνων του πανιού - άρτιες τεχνικά οι σκηνές των συγκρούσεων , άραγε φτάνει αυτό ; )
