Άδωξοι Μπάσταρδοι — Inglourious Basterds

[AlexTheodin]

Re: Απάντηση: Re: ΑΔΩΞΟΙ ΜΠΑΣΤΑΡΔΗ — Inglourious Basterds

τείνουν να πιστεύουν ότι το μοιράζονται με τους συνανθρώπους τους

Εδώ είναι που γίνεται η υπέρβαση. Είναι παράλογο και εγωιστικό εκ μέρους σου (γενικά όχι προσωπικά εσένα) να προκαταβάλεις οτι γνωρίζεις και την δική μου γνώμη για κάτι, βασιζόμενος στην δικιά σου. Αυτό προέρχεται απο την υποσυνείδητη πεποίθηση οτι αυτή η γνώμη (η δική σου) είναι και η σωστή, άρα μπορεί να εκφραστεί με την μορφή αξιώματος.

Όταν όμως αναφερόμαστε σε θέματα που άπτονται της γενικότερης σφαίρας των προσωπικών προτιμήσεων, πέρα απο αυτά που καθολικά θεωρούνται λάθος απο μια κοινωνία (παιδεραστία, κτηνοβασια, κοπρολαγνία κλπ), όλα είναι αποδεκτά. Δεν υπάρχει σωστό αγαπημένο χρώμα, σωστή προτίμηση σε μουσική και πάει λέγοντας. Το συντηριτικότερο μέρος της κοινωνίας προσπαθεί να επιβάλει κατα καιρούς το πολιτικώς ορθόν ώς ένα τέτοιο σύστημα αξιολόγησης, διαχωρίζοντας έτσι όσα θεωρούνται πρέπον και όσα όχι κατ' αυτήν, διότι η ιδέα οτι όλα τα γούστα είναι ισάξια την ενοχλεί.

Πες πολύ απλά οτι δεν σου αρέσει ο Ταραντίνο. Μην προσπαθείς να με χαρακτηρίσεις ευτελή (διότι αν μου αρέσουν η ωμή βία, οι τσόντες και το σίχαμα της ανθρώπινης διαστροφής τί άλλο θα μπορούσα να είμαι σύμφωνα με αυτά?) επειδή δεν σου αρέσει εσένα.

Ο κάθε δημιουργός κάνει ένα έργο και το βγάζει όπως είναι. Ξεκινάμε θεωρώντας αυτό το έργο ώς κάτι σταθερό και κοιτάμε αν εμείς ταιριάζουμε επάνω του, όχι να το ταιριάξουμε αυτό σε εμας. Αν δεν ταιριάζουμε δεν χαρακτηρίζουμε το έργο οτι είναι μάπα. Δεν είναι για μας. Μπορεί να ταιριάζει πολύ ωραία σε έναν άλλο. Δεν πρέπει να το λαμβάνουμε ώς έμμεση μομφή εναντίων μας.

Δεν νομίζω λοιπόν οτι χρειάζονται αυτές οι υπερβολές που γραφτηκαν παραπάνω.

 

[Δημήτρης Ν.]

Απάντηση: ΑΔΩΞΟΙ ΜΠΑΣΤΑΡΔΗ — Inglourious Basterds

Δηλαδή δεν υπάρχουν κριτήρια αξιολόγησης . Υπάρχει μόνο μια ολοένα και διογκούμενη σχετικοποίηση που εξισώνει όλες τις γνώμες ως απολύτως έγκυρες και που τελικά ως μόνο αποδεκτό κριτήριο υιοθετεί το δίπολο "μου αρέσει- δεν μου αρέσει" . Μου αρέσει η Μάρω Βαμβουνάκη - Δεν μου αρέσει ο Ντοστογιέφσκυ . Μου αρέσει η Μπρίτνευ Σπίαρς - Δεν μου αρέσει ο Κολτρέιν.

Να με συμπαθάς φίλε μου , αλλά αυτό το θεωρώ πολύ πιό επικίνδυνο από το ότι "το συντηριτικότερο μέρος της κοινωνίας προσπαθεί να επιβάλει κατα καιρούς το πολιτικώς ορθόν ώς ένα τέτοιο σύστημα αξιολόγησης, διαχωρίζοντας έτσι όσα θεωρούνται πρέπον και όσα όχι κατ' αυτήν, διότι η ιδέα οτι όλα τα γούστα είναι ισάξια την ενοχλεί".

Αποψη μου βέβαια . Τόσο έγκυρη τελικά , σύμφωνα με τα όσα λες , όσο και το ό,τι δεν τρώω μπάμιες .

 

[AlexTheodin]

Re: ΑΔΩΞΟΙ ΜΠΑΣΤΑΡΔΗ — Inglourious Basterds

Δεν μιλάω για την αξιολόγηση της προσφοράς του κάθε καλλιτέχνη στον τομέα του. Υπάρχουν κριτήρια και είναι γνωστά.
Μιλάω για την ενοχοποίηση της προσωπικής προτίμησης σε κάτι.
Και εμένα δεν μου αρέσουν τα Φοιβοτράγουδα δεν θα χαρακτηρίσω όμως λάθος όσους τα ακούνε. Στην τελική είναι και περισσότεροι.

Γιατί να θεωρήτε σκουπίδι ο Ταραντίνο και όχι ο Αγγελόπουλος δλδ? Τσόντα γυρισμένη απο τον δεύτερο μπορεί να είχε και πολύ μεγάλη επιτυχία αφού τα στατικά μονόπλανα είναι εξαιρετικά χρήσιμα σε αυτές τις περιπτώσεις.
Υπέρβολή και ιεροσυλία ναι δεν διαφωνώ, αλλα γιατί το αντίθετο να μην θεωρήτε και αυτό ως τέτοια?

Διότι οι αρνητικές απόψεις δεν βασίστηκαν σε κάποια αντικειμενική αδυναμία, πχ αδύναμο σενάριο, κενά, ερμηνείες χωρίς πάθος, ενοχλητική μουσική.
Αλλα σε πράγματα τα οποία η αξιολόγηση τους ώς θετικά η αρνητικά είναι καθαρά υποκειμενικό θέμα. Όσο λοιπόν βασίζεις την κριτική σου σε υποκειμενικά κριτήρια, αυτή θα παραμένει προσωπική σου άποψη και μόνο χωρίς καμία αξία για κάποιον άλλο.

 

[Kosh]

Re: Απάντηση: ΑΔΩΞΟΙ ΜΠΑΣΤΑΡΔΗ — Inglourious Basterds

Δηλαδή δεν υπάρχουν κριτήρια αξιολόγησης .... .

Υπαρχουν πως δεν υπαρχουν. Αλλα αυτα μπορουν να αξιολογηθουν απο καποιον που ξερει τα στοιχειωδη για τον κινηματογραφο (μονταζ,σκηνοθεσια,φωτογραφια ειναι τα βασικοτερα αλλα οχι τα μοναδικα τεχνικα στοιχεια).

Εσυ δηλωσες ομως αν θυμαμαι καλα οτι δεν τα γνωριζεις οποτε λογικο ειναι να εισαι θεατης μονο του ενστικτου σου δηλαδη να αντιδρας σε οτι σε ευχαριστει χωρις να το αναλυεις και πολυ γιατι αυτο σου συμβαινει (εκτος αν ειναι σεναριακοι ή μουσικοι οι λογοι της αντιδρασης σου.)

Ισως να ειναι και καλυτερα ετσι , δηλαδη να μην ξερεις πολλα για το θεαμα που παρακολουθεις και ως εκ τουτου να το κρινεις πιο αυστηρα και με κριτηρια απλου θεατη.

Πολλες φορες προσπαθω κι εγω να το νιωσω αυτο.

 

[Kosh]

Re: ΑΔΩΞΟΙ ΜΠΑΣΤΑΡΔΗ — Inglourious Basterds

Γιατί να θεωρήτε σκουπίδι ο Ταραντίνο και όχι ο Αγγελόπουλος δλδ?

Να ξερεις οτι αν ρωτησεις πολλους της πιατσας παλλον θα συμφωνησουν με την ανω προταση.....

Τσόντα γυρισμένη απο τον δεύτερο μπορεί να είχε και πολύ μεγάλη επιτυχία αφού τα στατικά μονόπλανα είναι εξαιρετικά χρήσιμα σε αυτές τις περιπτώσεις.
Υπέρβολή και ιεροσυλία ναι δεν διαφωνώ, αλλα γιατί το αντίθετο να μην θεωρήτε και αυτό ως τέτοια?

.

Ετσι ειναι ακριβως. Ο καθενας δαιμονοποιει και ζητωκραυγαζει με υποκειμενικα κριτηρια οποτε οταν λειπουν τα επιχειρηματα καλο ειναι αυτες οι εκδηλωσεις να λαμβανονται σαν απολυτως προσωπικες θεσεις.

 

[Kosh]

Re: Απάντηση: ΑΔΩΞΟΙ ΜΠΑΣΤΑΡΔΗ — Inglourious Basterds

οι εξυπνοι και πονηροι σκηνοθετες δεν μ αρεσαν ποτε.

.

Και ο Χιτσκοκ τετοιος ηταν. Πονηρο σαν αλεπου τον ανεφεραν οι συνεργατες του.

Δεν τιθεται θεμα συγκρισης φυσικα αλλα η πονηραδα και η εξυπναδα δεν ειναι κριτηρια για εναν σκηνοθετη.

Αλλα ναι φυσικα...ματια,αποψη,ταλεντο στο να κατευθυνει τους υποκριτες του, διορατικοτητα για το που οδευει μια ταινια μεσα απο το ταλεντο των ηθοποιων του ωστε να κανει τις απαραιτητες διορθωσεις και φυσικα ενοραση για την τελικη συρραφη της ταινιας και την συνθεση των συστατικων της ωστε να δωσει το κοντινοτερο αποτελεσμα σε αυτο που ειχε οραματιστει πριν την ταινια.

 

[Γιάννης Χατζηγεωργίου]

Απάντηση: ΑΔΩΞΟΙ ΜΠΑΣΤΑΡΔΗ — Inglourious Basterds

Μα, όταν γράφει κάποιος τη γνώμη του για μια ταινία είναι εκ προοιμίου υποκειμενική η κρίση του. Όταν γράψω π.χ. ''την είδα και δεν μου άρεσε καθόλου. Έχασα 2 ώρες από τη ζωή μου'' τι εννοείται? ότι δεν πρόκειται να αρέσει σε κανέναν?

Ακόμα και εκείνος που υπογράφει ως κριτικός του κινηματογράφου, υποκειμενικός είναι. Γι' αυτό είναι ωραίος ο κινηματογράφος. Επειδή είναι ''πολύς'' για να χωράει όλα τα γούστα.

 

[Kosh]

Re: Απάντηση: ΑΔΩΞΟΙ ΜΠΑΣΤΑΡΔΗ — Inglourious Basterds

Μα, όταν γράφει κάποιος τη γνώμη του για μια ταινία είναι εκ προοιμίου υποκειμενική η κρίση του.

Σωστο εν μερει.

Αν πχ κανει κριτικη για το μονταζ καποιος που δεν νιωθει το αντικειμενο ειναι πιθανον να κανει λαθη.
Ενας μοντερ δυσκολο.

Για την ηχοληψια πχ το ιδιο. Δυσκολο να εκτιμησει καποιος μια καταπληκτικη ηχοληψια αν δεν ειναι γνωστης.


Για τα πιο καλλιτεχνικα συστατικα της ταινιας ομως θα συμφωνησω. Εκει ειναι πιο "τρυπια" οποιαδηποτε κριτικη.

 

[AlexTheodin]

Re: Απάντηση: ΑΔΩΞΟΙ ΜΠΑΣΤΑΡΔΗ — Inglourious Basterds

διπλό ποστ

Απαντάω στο δεύτερο!

Δεν λέω οτι δεν μπορεί να λέει κανείς την άποψη του. Κάθε άλλο. Και προφανώς δεν τελειώνει στο απλά μου άρεσε και δεν μου άρεσε. Υπάρχουν λόγοι που μας άρεσε κάτι και λόγοι που δεν μας άρεσε κάτι άλλο. Απλά πολλές φορές αυτοί οι λόγοι ειναι εντελώς προσωπικοί και δεν μπορούν να θεωρηθούν οτι ισχύουν για όλους. Και δεν πρέπει να το ξεχνάμε αυτό όταν κάνουμε τελικά την κριτική μας, ώστε αυτή να είναι κατανοητή και χρήσιμη απο αυτόν που την διαβάζει.

 

[Δημήτρης Ν.]

Απάντηση: Re: Απάντηση: ΑΔΩΞΟΙ ΜΠΑΣΤΑΡΔΗ — Inglourious Basterds

Υπαρχουν πως δεν υπαρχουν. Αλλα αυτα μπορουν να αξιολογηθουν απο καποιον που ξερει τα στοιχειωδη για τον κινηματογραφο (μονταζ,σκηνοθεσια,φωτογραφια ειναι τα βασικοτερα αλλα οχι τα μοναδικα τεχνικα στοιχεια).

Εσυ δηλωσες ομως αν θυμαμαι καλα οτι δεν τα γνωριζεις οποτε λογικο ειναι να εισαι θεατης μονο του ενστικτου σου δηλαδη να αντιδρας σε οτι σε ευχαριστει χωρις να το αναλυεις και πολυ γιατι αυτο σου συμβαινει (εκτος αν ειναι σεναριακοι ή μουσικοι οι λογοι της αντιδρασης σου.)

Ισως να ειναι και καλυτερα ετσι , δηλαδη να μην ξερεις πολλα για το θεαμα που παρακολουθεις και ως εκ τουτου να το κρινεις πιο αυστηρα και με κριτηρια απλου θεατη.

Πολλες φορες προσπαθω κι εγω να το νιωσω αυτο.

Μήν πιάνεσαι από μία φράση η οποία μάλιστα εμπεριέχετο σε ένα σύνολο φράσεων που όλες απαντούσαν στον φίλο μας πιό πάνω .

Ρώτησα άλλωστε και πιό πριν και δυστυχώς απάντηση δεν πήρα .

τι εννοούμε ξέρει το σινεμά ; ποιά είναι τα τεχνικά - γιατί γι αυτά φαντάζομαι μιλάμε - στοιχεία , που καταφάσκουν αυτη την γνώση ; τι χρειάζεται για να καταλάβουμε εμείς οι απλοί θεατές χωρίς γνώση , για να πεισθούμε ότι είναι καλός ;

Φαντάζομαι πως όλοι όσοι γυρίζουν ταινίες έχουν το μίνιμουμ των γνώσεων . Το μοντάζ τους είναι ικανοποιητικό και επιτρέπει στην ταινία να ρέει , η φωτογραφία γίνεται από επαγγελματίες , τα κάδρα δεν έχουν κομμένα κεφάλια . Υπάρχει κάτι άλλο όμως πέρα από αυτά τα ελάχιστα - sine qua non προϋποθέσεις για να γυριστεί μια ταινία που να βλέπεται κατ' αρχήν- που εφαρμόζει ο Ταραντίνο και κάνει τις ταινίες του αξιόλογες ; Είναι δηλαδή καθαρά τεχνικό θέμα η όποια μεγαλοσύνη του , που επιτρέπει έτσι μόνον σε ένα ελάχιστο και κλειστό κύκλο θεατών - αποφοίτων πχ του UCLA - να αντιλαμβάνονται ότι είναι όντως μεγάλος ; Και τότε πως εξηγείται η ευρύτατη αποδοχή του στο κοινό ;

Τι είναι αυτό που πρέπει να αναλύσουμε ; Π.χ η σκηνή στο πρωτο κεφάλαιο με την επίσκεψη του Γερμανού αξιωματούχου στην καλύβα του Γάλλου πατριώτη που κρύβει τους Εβραίους . Δεν θα έπρεπε , κατά την λεκτική αντιπαράθεση των δύο ανδρών , να υποβόσκει η απειλή για την τύχη των κρυμμένων Εβραίων ; Αντ' αυτού υφιστάμεθα έναν ανούσιο διάλογο γεμάτο δήθεν υπαινιγμούς , ενώ ταυτόχρονα δεν γνωρίζουμε εάν πράγματι κρύβονται Εβραίοι - τουλάχιστον μέχρι πολύ αργά στην εξελιξη των διαλόγων , με συνέπεια να μην ανησυχούμε , ως θεατές , για την τύχη των Εβραίων , τους οποίους μάλιστα δεν γνωρίζουμε ούτως ή άλλως , αρα ως μη οικεία πρόσωπα δεν μας ενδιαφέρει η μοίρα τους .

Αμέσως μετά , στο κεφάλαιο 2 υφιστάμεθα ένα αντικινηματογραφικό λογύδριο του Αμερικανού αξιωματικού ( Μπραντ Πήτ ) προς κάποιους στρατιώτες εθελοντές . Πρόκειται περί ενός παραληρήματος στην κυριολεξία , χωρίς ειρμό , το οποίο ακριβώς ως παραλήρημα , αιωρείται ανάμεσα στο κωμικό ( να γελάσω με τις μαλακίες που λέει ; ) και στο δραματικό - εμψυχωτικό των στρατιωτών για να προσφερθούν ως εθελοντές , το οποίο όμως λόγω αυτής της ιλαρότητας που σου δημιουργεί , δεν μπορείς να το πάρεις σοβαρά .

Μετά από αυτά το έκλεισα . Κλασσικός ανούσιος Ταραντίνο ( Στο Kill Bill έλειπαν τα κουμπάκια από κάποιο joystick που θα είχε ο θεατής για να κουνάει την Ούμα Θέρμαν εν είδει video game και να φχαριστιέται αυτός σκοτώνοντας τους κακούς - στο Death Proof ο υπαινιγμός του σεξουαλικά ανίκανου πρωταγωνιστή που φτάνει σε κορύφωση , πέφτοντας με το αυτοκίνητο του πάνω σε ανυποψίαστους οδηγούς , είναι τουλάχιστον ανόητος ή εν πάση περιπτώσει παραλλαγή χιλιάδων άλλων σεξουαλικά ανίκανων δολοφόνων του πανιού - άρτιες τεχνικά οι σκηνές των συγκρούσεων , άραγε φτάνει αυτό ; )

 

[Γιάννης Χατζηγεωργίου]

Απάντηση: ΑΔΩΞΟΙ ΜΠΑΣΤΑΡΔΗ — Inglourious Basterds

Σωστο εν μερει.

Αν πχ κανει κριτικη για το μονταζ καποιος που δεν νιωθει το αντικειμενο ειναι πιθανον να κανει λαθη.
Ενας μοντερ δυσκολο.

Για την ηχοληψια πχ το ιδιο. Δυσκολο να εκτιμησει καποιος μια καταπληκτικη ηχοληψια αν δεν ειναι γνωστης.


Για τα πιο καλλιτεχνικα συστατικα της ταινιας ομως θα συμφωνησω. Εκει ειναι πιο "τρυπια" οποιαδηποτε κριτικη.

Σωστά τα λες, αλλά, δεν μιλούσα για τα τεχνικά μέρη της ταινίας που απαιτούν ειδικές γνώσεις. 'Αλλωστε, από τα λίγα που γνωρίζω, οι ίδιοι οι σκηνοθέτες ''σκοτώνουν'' επίτηδες κάποιους τομείς, διότι έτσι πιστεύουν ότι αποδίδεται καλύτερα αυτό που θέλουν να προβάλλουν.

Απαντάω στο δεύτερο!

Δεν λέω οτι δεν μπορεί να λέει κανείς την άποψη του. Κάθε άλλο. Και προφανώς δεν τελειώνει στο απλά μου άρεσε και δεν μου άρεσε. Υπάρχουν λόγοι που μας άρεσε κάτι και λόγοι που δεν μας άρεσε κάτι άλλο. Απλά πολλές φορές αυτοί οι λόγοι ειναι εντελώς προσωπικοί και δεν μπορούν να θεωρηθούν οτι ισχύουν για όλους. Και δεν πρέπει να το ξεχνάμε αυτό όταν κάνουμε τελικά την κριτική μας, ώστε αυτή να είναι κατανοητή και χρήσιμη απο αυτόν που την διαβάζει.

Όλοι οι λόγοι είναι προσωπικοί, Αλέξη. Το ότι συμπίπτουν οι απόψεις πολλές φορές δεν γεννά αντικειμενικότητα, απλά, μια ταύτιση απόψεων έως ένα σημείο.

 

[Kosh]

Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: ΑΔΩΞΟΙ ΜΠΑΣΤΑΡΔΗ — Inglourious Basterds

Μήν πιάνεσαι από μία φράση η οποία μάλιστα εμπεριέχετο σε ένα σύνολο φράσεων που όλες απαντούσαν στον φίλο μας πιό πάνω .

Ρώτησα άλλωστε και πιό πριν και δυστυχώς απάντηση δεν πήρα .

Μα τι περιμενεις να σου κανουμε ταχυρυθμα μαθηματα κινηματογραφου ? (για τα τεχνικα στοιχεια που ζητησες να σου αναλυσουμε).

Εδω υπαρχουν κοσμος και κοσμακης που ακομα και μετα απο σπουδες στο αντικειμενο και παλι δεν παιρνουν χαμπαρι τι σπουδασαν.


Ειναι σαν να σας ρωτησω εγω τωρα γιατι ηταν ή δεν ηταν πετυχημενη η υπερασπιση της 17ης Νοεμβρη στην δικη των τρομοκρατων.

Ε 3 μηνες να γραφεις μπορει να μην ειναι αρκετο...

 

[Kosh]

Re: ΑΔΩΞΟΙ ΜΠΑΣΤΑΡΔΗ — Inglourious Basterds

Υπάρχει κάτι άλλο όμως πέρα από αυτά τα ελάχιστα - sine qua non προϋποθέσεις για να γυριστεί μια ταινία που να βλέπεται κατ' αρχήν- που εφαρμόζει ο Ταραντίνο και κάνει τις ταινίες του αξιόλογες ; Είναι δηλαδή καθαρά τεχνικό θέμα η όποια μεγαλοσύνη του , που επιτρέπει έτσι μόνον σε ένα ελάχιστο και κλειστό κύκλο θεατών - αποφοίτων πχ του UCLA - να αντιλαμβάνονται ότι είναι όντως μεγάλος ; Και τότε πως εξηγείται η ευρύτατη αποδοχή του στο κοινό ;

Το μεγαλειο το κινηματογραφου μοιαζει με αυτο της μουσικης.

Μπορει το ιδιο εργο να αρεσει σε μουσουργους μπορει να αρεσει και σε σκουπιδιαρηδες.

Ολοι το ιδιο ευτυχεις ειναι . Τις παρτιτουρες ομως τις διαβαζουν και τις εκτιμουν μονο οι πρωτοι αυτο λεω.

 

[Kosh]

Re: Απάντηση: ΑΔΩΞΟΙ ΜΠΑΣΤΑΡΔΗ — Inglourious Basterds

. 'Αλλωστε, από τα λίγα που γνωρίζω, οι ίδιοι οι σκηνοθέτες ''σκοτώνουν'' επίτηδες κάποιους τομείς, διότι έτσι πιστεύουν ότι αποδίδεται καλύτερα αυτό που θέλουν να προβάλλουν.

Σκοτωνουν οχι , αμελουν ισως θαταν πιο σωστος ορος. Δεν ειναι δηλαδη δυναστες σε ενα τεχνικο κομματι. Πχ μπορει να θελουν "Ατημελητη φωτογραφια" αλλα σε καμια περιπτωση αισχρη.

 

[Stellios papa]

Απάντηση: Re: Απάντηση: ΑΔΩΞΟΙ ΜΠΑΣΤΑΡΔΗ — Inglourious Basterds

Και ο Χιτσκοκ τετοιος ηταν. Πονηρο σαν αλεπου τον ανεφεραν οι συνεργατες του.

Δεν τιθεται θεμα συγκρισης φυσικα αλλα η πονηραδα και η εξυπναδα δεν ειναι κριτηρια για εναν σκηνοθετη.

Αλλα ναι φυσικα...ματια,αποψη,ταλεντο στο να κατευθυνει τους υποκριτες του, διορατικοτητα για το που οδευει μια ταινια μεσα απο το ταλεντο των ηθοποιων του ωστε να κανει τις απαραιτητες διορθωσεις και φυσικα ενοραση για την τελικη συρραφη της ταινιας και την συνθεση των συστατικων της ωστε να δωσει το κοντινοτερο αποτελεσμα σε αυτο που ειχε οραματιστει πριν την ταινια.

αυτο το ''και ο Χιτσκοκ τετοιος ηταν '' μαλλον σου ξεφυγε !
ο Ταραντινο ειναι ενας τυπος που κατεχει την κινηματογραφικη συλληψη
οσο κανενας αλλος τον παραδεχομαι οτι κανει κινηματογραφο
απλα ο τροπος που το κανει εμενα δεν μ αρεσει αλλα αυτο δεν μ εμποδιζει να μην
καταλαβαινω οτι κανεις αλλος σκηνοθετης πχ δεν θα μπορουσε να κανει αυτον τον ηθοποιο
να παιζει ετσι καταπληκτικα τον Γερμανο στην τελευταια του ταινια

 

[Γιάννης Χατζηγεωργίου]

Απάντηση: Re: Απάντηση: ΑΔΩΞΟΙ ΜΠΑΣΤΑΡΔΗ — Inglourious Basterds

Σκοτωνουν οχι , αμελουν ισως θαταν πιο σωστος ορος. Δεν ειναι δηλαδη δυναστες σε ενα τεχνικο κομματι. Πχ μπορει να θελουν "Ατημελητη φωτογραφια" αλλα σε καμια περιπτωση αισχρη.

Όταν έγραφα ''σκοτώνουν'' μου είχε καρφωθεί στο κεφάλι ο φωτισμός του black hawk down. Πώς θα χαρακτήριζες την σκηνοθετική άποψη να παίζεις με το brightness στο +100 και εν τούτοις να χάνεις τα μισά πλάνα από το σκοτάδι? Δεν μιλώ για το σκοτάδι της νύχτας, αλλά, μέρα μεσημέρι. Θυμάμαι, χαρακτηριστική σκηνή να μιλούν δύο σε μια τέντα μες το ίδιο πλάνο και τον ένα να μην τον διακρίνω. Δεν μιλώ για το κίτρινο φίλτρο που έχει γίνει κοινός τρόπος γυρίσματος στην πλειονότητα τέτοιου στυλ ταινιών. Τουλάχιστον, αυτό κάπως αντέχεται και συνηθίζεται...

 

[Kosh]

Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: ΑΔΩΞΟΙ ΜΠΑΣΤΑΡΔΗ — Inglourious Basterds

Όταν έγραφα ''σκοτώνουν'' μου είχε καρφωθεί στο κεφάλι ο φωτισμός του black hawk down. Πώς θα χαρακτήριζες την σκηνοθετική άποψη να παίζεις με το brightness στο +100 και εν τούτοις να χάνεις τα μισά πλάνα από το σκοτάδι? Δεν μιλώ για το σκοτάδι της νύχτας, αλλά, μέρα μεσημέρι. Θυμάμαι, χαρακτηριστική σκηνή να μιλούν δύο σε μια τέντα μες το ίδιο πλάνο και τον ένα να μην τον διακρίνω. Δεν μιλώ για το κίτρινο φίλτρο που έχει γίνει κοινός τρόπος γυρίσματος στην πλειονότητα τέτοιου στυλ ταινιών. Τουλάχιστον, αυτό κάπως αντέχεται και συνηθίζεται...

Προσωπικα με ενοχλησε το στυλακι αυτο . Προσπαθει να δωσει ενα ενιαιο στυλ που για καποιους ειναι ενοχλητικο αλλα τους κανει να θυμουνται περισσοτερο αλλα στοιχεια της ταινιας οπως την δραματικη υποκριτικη.

Θυμασαι το Ματριξ ? ενα πρασινο πραγμα που ομως -για μενα- λειτουργησε θετικα βαζοντας μας στο "τεχνητο" υποβαθρο του κοσμου του Ματριξ.

Επισης μια ταινια με αναλογο στυλ ηταν το " οι 3 βασιλιαδες" .

Mε την τεχνικη Bleach Bypass ηταν ιδιαιτερα ενοχλητικο στην αρχη αλλα σου εμενε μια περιεργη αισθηση για την ταινια μετα την προβολη της.

 

[AlexTheodin]

Re: ΑΔΩΞΟΙ ΜΠΑΣΤΑΡΔΗ — Inglourious Basterds

Εμένα απο την άλλη αυτή η επεξεργασία στα χρώματα που κάνουν για να φτιάξουν ακριβώς την εικόνα που θέλουν μου αρέσει πολύ. Το color grading και το πως επιρρεάζει αυτό το τελικό αποτέλεσμα είναι απο τα πράγματα που τον τελευταίο καιρό με ενδιαφέρει πιό πολύ απο όλα και στις ταινίες αλλα και όσον αφορά την φωτογραφία.

 

[JL_?]

Re: ΑΔΩΞΟΙ ΜΠΑΣΤΑΡΔΗ — Inglourious Basterds

Εμένα απο την άλλη αυτή η επεξεργασία στα χρώματα που κάνουν για να φτιάξουν ακριβώς την εικόνα που θέλουν μου αρέσει πολύ. Το color grading και το πως επιρρεάζει αυτό το τελικό αποτέλεσμα είναι απο τα πράγματα που τον τελευταίο καιρό με ενδιαφέρει πιό πολύ απο όλα και στις ταινίες αλλα και όσον αφορά την φωτογραφία.

Το δυσάρεστο είναι όταν το color grading χρησιμοποιείται για να καλύψει ανικανότητα ή τσαπατσουλιά στο γύρισμα, τότε το βρίσκω ανυπόφορο ("Τράβα τώρα να τελειώνουμε και θα το μαζέψουμε μετά..."). Κατά τ' άλλα συμφωνώ.

 

[Kosh]

Re: ΑΔΩΞΟΙ ΜΠΑΣΤΑΡΔΗ — Inglourious Basterds

Το δυσάρεστο είναι όταν το color grading χρησιμοποιείται για να καλύψει ανικανότητα ή τσαπατσουλιά στο γύρισμα, τότε το βρίσκω ανυπόφορο ("Τράβα τώρα να τελειώνουμε και θα το μαζέψουμε μετά..."). Κατά τ' άλλα συμφωνώ.

Στην ελληνικη " πραγματικοτητα" να δεις ποσο γινεται αυτο. Και οχι μονο σε φτωχοπαραγωγες.

Οπως μαθει κανεις ομως. Αν εγω μεγαλωσω με το telecine σαν οπλο μου θα φερθω πιο απερισκεπτα . Αν ομως ειμουν στα χρονια που τα λαθη σου τα εβλεπες μονο στο πανι της προβολης θα το σκεφτομουν 3 φορες πριν ξεπεταξω κατι.