Απάντηση: Re: 57 Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης
Πήγα προχθές με τη γυναίκα μου να δω μία ρωσσική ταινία. Έφτασα (δεν μπορούσα να βρω πάρκινγκ) με καθυστέρηση 20 λεπτών μπροστά στην πόρτα της εισόδου στην αίθουσα 5. Η κοπέλα μου απαγόρεψε την είσοδο. Προπληρωμένα εισιτήρια 1 εβδομάδα πριν. Τη ρώτησα "τα χρήματα επιστρέφονται;"... μου απάντησε ένα ξερό "όχι".
Για μένα το φεστιβάλ τελείωσε μία για πάντα. Δεν είναι ότι άργησα, το ξέρω και το αποδέχομαι. Απλά είδα με τα μάτια μου γνωστό πολιτικό να μπαίνει 2 λεπτά μετά από μένα σε άλλη αίθουσα.
Κρίμα.
Εχμ, προχθες ειχε τελειωσει το φεστιβαλ...
Στις ιδιες αιθουσες συνεχιζουν να παιζονται ταινιες ολο το χρονο, αλλα δεν εχουν να κανουν με το φεστιβαλ.
Περαν αυτου, η αληθεια ειναι οτι στο φεστιβαλ υπαρχει μια πολυ διαφορετικη προσεγγιση στην κινηματογραφικη εμπειρια και πολυ μεγαλυτερος σεβασμος στο θεατη (και κατ'επεκταση στο δημιουργο). Αυτα τα τραγικα που γινονται τον υπολοιπο χρονο στις εμπορικες αιθουσες δε συμβαινουν στο φεστιβαλ. Οπως ας πουμε το να μπαινουν μετα την εναρξη της ταινιας οι υπαλληλοι του multiplex με τους φακους στο χερι και να οδηγουν στη θεση του καποιον που εχει καθυστερησει. Ή να τρωει πατατακια και χαζομαρες ο διπλανος κατα τη διαρκεια της ταινιας. Ή να ακους ολη την ωρα συνομιλιες. Καποιοι που ανοιξαν κινητο να μιλησουν... καταλαβαν το λαθος τους. Ολη αυτη την προσεγγιση εγω τη σεβομαι απεριοριστα και την απολαμβανω στο μεγιστο βαθμο.
Τωρα, αν αυτο που περιγραφεται παραπανω εγινε οντως στο φεστιβαλ, τοτε να το συζητησουμε.