supersonic
Μέλος Σωματείου
- 17 June 2006
- 49,365
Δοκίμασες να το ακούσεις τυλιγμένος με κουβέρτα; :idea:
δεν του αρέσει, αλλά δεν το πουλάει κι όλας....
στο τσακ είμαι να πουλήσω το 90% όσων κατέχω . Ενδεχομένως χρειάζομαι χάι εντ σύστημα επιτέλους . Ενδεχομένως να κόψω την μουσική . Βασικά έχω νεύρα σήμερα . Σκατόκαιρος .
Θα το ξαναακούσω σήμερα με έναν υβριδικό ενισχυτή που δοκιμάζω ( λαμπίτσα στην προενίσχυση ) και θα σας πω . Η λύση της κουβέρτας απορρίπτεται . Μου θυμίζει άρρωστο ή παππού .
Πάντως τζαζ δεν είναι .It doesn't swing and it's got no drive , so it sure ain't jazz.
του λειπει μια καποιου ειδους κορυφωση ή κατι τετοιο.
slow burning ...
Η αλήθεια είναι πώς ούτε η 9η τού Mahler έχει ´κορύφωση´..
sorry για το off-topic.
Μάστορα , ωραίος κι ο Lutoslawski ( Concerto for Orchestra ) . Εχεις γράψει τίποτα ; fftopic:
Υπάρχουν πολλών ειδών κορυφωσεις...Πομπώδεις,εσωτερικές,σιωπηλές..
Η αλήθεια είναι πώς ούτε η 9η τού Mahler έχει ´κορύφωση´..
sorry για το off-topic.
την πεμπτουσία της τζαζ ( swing , bop , hard bop ).
Εις επίρρωσιν των ανωτέρω , ας αναλογιστούμε την περίπτωση των Art Ensemble of Chicago επί των ημερών τους στην ECM ( Νice Guys , The Third decade , Full Force ) Οχι ότι είναι άσχημοι δίσκοι , αλλά που πήγε η φωτιά που έκαιγε τους προηγούμενους δίσκους τους ; Πως κατάφεραν να παρουσιάζουν αυτοσχεδιασμούς και να είναι τόσο ψυχροί ; Που είναι η μαυρότητα του "Les stances a Sophie" ;
Κατά την ταπεινή μου γνώμη, η τζάζ, εδώ και πολλά χρόνια, έχει πάψει να είναι αποκλειστικά υπόθεση των μαύρων. Οι λευκοί και ειδικότερα οι Ευρωπαίοι την πήραν και την μετάλλαξαν σε κάτι διαφορετικό. Και, στο δρόμο, της άλλαξαν τα φώτα: της φόρεσαν καινούργια ρούχα, την πέρασαν από το Κονσερβατουάρ, της έμαθαν άλλους τρόπους, την έκαναν πολύ πιο φιλόδοξη και Arty.
Αυτό που συνέβη είναι το ίδιο, τηρουμένων των αναλογιών, με αυτό που έγινε και στο ροκ: οι Can είναι ροκ - αλλά ταυτόχρονα είναι και ένα σωρό άλλα πράγματα μαζί, τα περισσότερα απ αυτά εν πολλοίς αδιανόητα για έναν Αμερικάνο.
Διαφωνώ με την "ψυχρότητα" που καταλογίζεται ελαφρά τη καρδία στους καλλιτέχνες της ECM. Η φλόγα υπάρχει αλλά απεχθάνεται σαν το διάολο το προφανές. Θεωρώ πως η ECM έχει προφίλ και ο Μάνφρεντ Αϊχερ ξέρει πάρα πολύ καλά Τι θέλει από τους μουσικούς που ηχογραφούν γι αυτόν. Του προκύπτουν πολλά στραβά στο διάβα του: προσωπικά με αφήνει σκεπτικό αυτή η πολυσυλλεκτικότητά του με ψιλο-εθνικ ακούσματα τύπου Garbarek, Anouar Brahem, Σαβίνα Γιαννάτου και τα σχετικά. Αλλά τον καταλαβαίνω: είναι Γερμανός και σαν τέτοιος έχει ψύχωση με τα εξωτικά φρούτα.
Παράλληλα, κυκλοφορεί κάθε χρόνο δεκάδες πολύ καλούς δίσκους.
Τώρα με τάπωσες , διότι με εμφανίζεις , βοηθούντων και των απόψεων που κατά καιρούς έχω διατυπώσει εδώ μέσα , από την μία ως συντηρητικό