Έπειτα αν του λείπει η
κλάψα που τόσο ευδοκιμεί στις
μέρες μας...
Ναί του λείπει, ευτυχώς.. Δεν το θεωρώ μειονέκτημα αυτό.
Οι κώδικες επικοινωνίας, ό τρόπος έκφρασης των συναισθημάτων και οι συμβολισμοί στους στίχους, σίγουρα έχουν αλλάξει και αλλάζουν συνεχώς απο τότε, τραγούδια 30 χρονών και βάλε είναι άλλωστε, αλλά δεν είμαι σίγουρος κατά πόσο
σωστότερα και
φρεσκότερα εκφράζονται ολα αυτά σήμερα.
Υ.Γ. Στη "Μπανιέρα" η μικρή -τότε- κόρη του Βαγγέλη Γερμανού του κάνει δεύτερα φωνητικά στο ρεφρέν. Καθώς εκείνος τραγουδάει το δεύτερο κουπλέ, ανυπόμονη καθώς είναι να πεί το μέρος της, του λέει "άντε, πέστο ρε μπαμπά!"
Η δική μου κόρη, από τότε που άρχισε να ψαχουλεύει τα βινύλια μου, μούλεγε "πες το ρε μπαμπά οτι έχεις
τέτοιους δίσκους.."
Απόψεις...