Αν και δεν είμαι ο πλέον ειδικός ας γράψω κάποιες εντυπώσεις ως απλός θεατής, από την αρχική επαφή που είχα με τον Panasonic PT-AE3000E , αφού μόνο κλεφτές ματιές του είχα ρίξει (τον είχα στο κουτί καμιά βδομάδα) και επιτέλους αξιώθηκα να τον τοποθετήσω.
Είναι εγκατεστημένος στο σαλόνι του σπιτιού μου και όχι σε κάποιο dedicated room, με ότι αυτό συνεπάγεται από τον περιβάλλοντα φωτισμό (βέβαια όταν θα ανοίγει, θα είναι βράδυ).
H απόσταση του φακού από το πανί είναι περίπου 3,20 μ. (ήταν ο κυριότερος λόγος που αποκλείστηκαν οι DLP, αφού δεν έχω σκοπό να πάω σε μικρότερη οθόνη) και η χρήση του zoom ήταν απαραίτητη για να γεμίσει το κάδρο της οθόνης (104”). Η τοποθέτησή του είναι επιτραπέζια και ήταν πολύ εύκολη χωρίς να χρειαστεί να αλλάξω κάτι από την παλιά βάση (ιδιοκατασκευή), απλά έβγαλα τον παλιό και έβαλα τον καινούριο, συν έδεσα το PS3 με ένα καλώδιο HDMI (10 μ.), ‛έπαιξα’ με το ‛οριζοντιοκάθετο’ lens shift και voila, όλα ήρθαν στην θέση τους.
Η εμφάνιση της συσκευής ‛ποσώς’ με ενδιαφέρει, αλλά εφόσον δεν άκουσα παράπονο από την σύζυγο, πέρασε το test.
Η σχετικά αθόρυβη λειτουργία του δεν ήταν ενοχλητική, ακόμη και όταν η κόρη μου πήγε για ύπνο και ο ήχος των ταινιών ήταν στο ελάχιστο ίσα-ίσα για να μην δίνεται η εντύπωση βωβού κινηματογράφου.
Μεγάλη ευκολία η ρύθμιση zoom και focus του φακού από το τηλεκοντρόλ, αλλά για να πω την αλήθεια είναι πολυτέλεια και αυτό διότι από την ώρα που τον άνοιξα και τον ρύθμισα, μέχρι την ώρα που τον έκλεισα (αρκετές ώρες μετά) δεν τα ξαναχρησιμοποίησα.
Άσχετα με τις ‛out of the box’ ρυθμίσεις οποιουδήποτε προβολέα, θεωρώ απαραίτητη τη ρύθμιση από ειδικό με κατάλληλο εξοπλισμό, οπότε μετά από καμιά 50 ώρες λειτουργίας η επίσκεψη του Μανώλη κρίνεται ‛εκ των ουκ άνευ’. Το πλούσιο μενού και το εύρος ρυθμίσεων του, θα είναι πιο χρήσιμα στα δικά του χέρια, παρά στα δικά μου.
Παρακολούθησα αποσπάσματα ταινιών από MKV / 720p (PS3) και οι ρυθμίσεις που χρησιμοποίησα, με μικρές αλλαγές για αρχάριους, όπως εγώ (με το μάτι - δηλαδή @@ καλαβρέζικα - μέσω ΑVCHD), ήταν οι default ‛Colour 1” και ‛Cinema 1’, με την πρώτη να μου αρέσει περισσότερο.
Ας ξεκινήσω από αυτό που μου έκανε την μεγαλύτερη εντύπωση και αυτό ήταν η κίνηση, στις γρήγορες σκηνές μου φάνηκε εξαιρετικός, ενώ στην κίνηση της κάμερας με σταθερό θέμα δεν παρατήρησα κάτι ιδιαίτερα ενοχλητικό. Με το FrameCreation: Off η αίσθηση είναι πιο κινηματογραφική, ενώ η εφαρμογή του στο Μode 1, μου άρεσε περισσότερο σε animation παρά σε ταινίες, φαντάζομαι ότι είναι θέμα γούστου, οπότε Mode 2 δεν δοκίμασα.
Το επόμενο στη σειρά είναι τα χρώματα, χωρίς να είναι εντυπωσιακά, στα μάτια μου φαίνονται πραγματικά και ιδιαίτερα φυσικά, ειδικότερα στα κοντινά πλάνα των προσώπων.
Για την απόδοση του μαύρου, σίγουρα (για μένα) δεν κυμαίνεται σε κορυφαία επίπεδα (γι’ αυτό υπάρχουν και ακριβότεροι) χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν είναι καλό, η αλήθεια είναι ότι δεν απογοητεύτηκα (αλλά ήθελα περισσότερο - plasma fan βλέπετε), μου άρεσε πολύ η απόδοση του σε ‛ημισκοτεινές’ σκηνές (αν επιτρέπετε αυτός ο χαρακτηρισμός) με πολλές διαβαθμίσεις του γκρι, όπου απέδιδε μεγάλη λεπτομέρεια δίνοντας βάθος στην εικόνα.
Από πλευράς φωτεινότητας τώρα, ούτως ή άλλως δεν έχω σκοπό να βλέπω ταινίες με ανοιχτά τα φώτα, οπότε δεν δοκίμασα σε άλλες συνθήκες, με αυτό σαν γεγονός μου φαίνεται ότι είναι αρκετή, γνωρίζω ότι μετά την ρύθμιση από τον Μανώλη (και την πάροδο του χρόνου) θα μειωθεί, αλλά φαντάζομαι ότι και πάλι δεν θα έχω πρόβλημα με τις συνθήκες φωτισμού που θα επικρατούν στο σαλόνι την ώρα που βλέπω ταινία, ιδιαίτερη εντύπωση μου έκανε η μικρή διαφορά ανάμεσα σε Normal και Eco-Mode.
Για την οξύτητα μπορεί να εκφέρω υποκειμενική εκτίμηση, καθότι εξαρτάται και από τις προτιμήσεις του θεατή, η τεχνολογία Smooth Screen που χρησιμοποιεί η Panasonic έχει διχάσει πολλούς, είχα διαβάσει αρκετές διφορούμενες απόψεις, αλλά για τα δικά μου γούστα με μερικά κλικ προς τα πάνω, δεν μου έλειψε sharpness, είπαμε γούστα είναι αυτά, νομίζω ότι κάποιοι ανταγωνιστές του σε αυτόν το τομέα είναι καλύτεροι (έστω και αρρύθμιστοι, όπως ο δικός μου).
Με τα δικά μου άπειρα μάτια και τις αρχάριες ρυθμίσεις που έκανα, αυτά είδα και αυτά έγραψα, ξεκινώντας από το καλύτερο που παρατήρησα και καταλήγοντας στο χειρότερο, γενικά είμαι ικανοποιημένος από την ποιότητα που αντίκρισα, αλλά είμαι σίγουρος ότι την επίσκεψη του Μανώλη δεν την γλιτώνω…κάποιος άλλος ίσως να τα καταφέρει, με αυτό το οπλοστάσιο των ρυθμίσεων, εγώ όμως όχι.
Υ.Γ. 1: Θα ακολουθήσουν και μερικές βιαστικές / πρόχειρες φωτογραφίες (ο Θεός βοηθός. η Παναγιά μαζί μας… κ.λ.π.)…..όχι ότι έχει καμιά σημασία….αλλά έτσι για τα καλορίζικα, ευχαριστώ για την υπομονή σας...και τα σωστότερα στη Μεταμανώλη εποχή....