Λοιπόν, ας κάνω μιά πρώτη προσπάθεια...
Πρώτα πρώτα γιά τις συνθήκες ακρόασης.
Το βουβάλι ΙΙ λοιπόν γιά την ώρα το ακούω στο χαρτόκουτο, σκέτο (χωρίς αναλογικό τελικό στάδιο), σε voltage mode, και spdif σε rca με απλό rg59 από το 50ES ενώ η έξοδός του πάει με ένα ic του ενός ευρώ στον MBL και από εκεί είτε στα ακουστικά είτε μέσω των trends στα ηχεία. Δεν χρησιμοποιώ τα Leak, διότι τα ακούσματά τους είναι πρόσφατα.
Κάπου έχω γράψει (δεν θυμάμαι ακριβώς πού, μάλλον στις διάφορες παρουσιάσεις που έχω κάνει γιά πρώτο βουβάλι το 24μπιτο με το 9008) ότι το τσιπ αυτό αλλά και εν γένει η σχεδίαση από τους twisted pear είναι από άλλη γενιά.
Όταν μιλάμε γενικά γιά dac ή συγκριτικά τους τα λόγια μας περιορίζονται, άσχετα αν αναπτύσσονται και επεκτείνονται γύρω από τις γνωστές βασικές έννοιες χαμηλό, μεσσαίες, μεσουψηλές, υψηλοχαμηλές, υψηλές, υπερυψηλές, αν είναι αναλυτικό ή κλινικό ή αν έχει καλή στερεοφωνική εικόνα.
Η περίπτωση των sabre είναι διαφορετική. Εχω αναφερθεί στο πως ακούω μουσική. Γιά μένα η μουσική είναι ανατομία. Μόλις μου έρθει ένα άκουσμα, αυτό θα ακουστεί ως έχει μέχρι το πολύ την πρώτη φορά. Στη συνέχεια θα πρέπει να αναλύσω, να το τεμαχίσω, να το κόψω κομματάκια και να πιάσω το καθένα και να το περιεργαστώ. Με λίγα λόγια δεν με ενδιαφέρει η ευρεία στερεοφωνική εικόνα, αλλά να μπορώ να ξεχωρίσω τα όργανα. Γιά να με καταλάβετε θα πω ένα ακραίο παράδειγμα. Δεν με ελκύει τόσο να ακούσω 5 όργανα που να απλώνονται όμορφα σε μιά εικόνα πχ τεσσάρων ή πέντε μέτρων, αλλά με ιντριγκάρει ιδιαίτερα αν μπορέσω πχ στην μιά πλευρά της εικόνας να έχω 8 όργανα τα οποία όμως να μπορώ να τα ξεχωρίζω όλα.
Και όταν λέω όλα να μπορώ να διακρίνω ανά πάσα στιγμή τι παίζει το καθένα, χωρίς το μασκάρει κάποιο άλλο αν τύχει να παίξει πιό δυνατά. Ούτε με ενδιαφέρει αν το μπάσο είναι αρκούντως χαμηλό ή μεστό ή γεμάτο, όταν προφανώς δεν μπορώ να το ξεχωρίσω μέσα σε έναν συρφετό οργάνων. Με ενδιαφέρει να μπορώ να το ακολουθήσω νότα προς νότα.
Η ηχογράφηση και η αναπαραγωγή της ως διαδικασία είναι κάτι εξαιρετικά πολύπλοκο, όπως ίσως μόνο ο διακτινισμός στο star-trek. Ενα μάτσο όργανα που παίζουν διαφορετικά πράγματα και όλα μαζι καλούνται να περάσουν σε ένα μέσο και μετά να αναπαραχθούν μπροστά σου. Προφανώς όποιο μέσο καταφέρει να σου το κάνει αυτό με μεγαλύτερη αληθοφάνεια, δηλαδή να μπορείς, όπως όταν ήσουν παρών, να ξεχωρίσεις το καθένα είναι το πιό σωστό.
Και μέχρι στιγμής και μετά από σχεδόν ένα χρόνο εμπειρίας με τα dac της sabre αυτό επιτυγχάνεται με το παραπάνω.
Τώρα τι περισσότερο μπορεί να έχει το 32άρι βουβάλι (και μάλιστα δεύτερης γενιάς) από το 24άρι.
Προφανώς κάτι έχει όπως δηλώνουν τα 8 παραπάνω bits αλλά και η περισσότερο φιλοσοφημένη σχεδίαση.
Άκουσα τα γνωστά μου ακούσματα, δίσκους που ακούω γιά πάνω από και 35 χρόνια και μπορώ να πω ότι τους ξέρω σαν την τσέπη μου.
Ας περιοριστώ σε μερικές επι μέρους διασπιστώσεις.
1. Η αίσθηση του χώρου (είτε είναι φυσική αντίχηση είτε τεχνητή). Γίνεται σαφώς αντιληπτός ο χώρος του κάθε οργάνου από την πρώτη στιγμή. Μιλάμε γιά σημεία που ξέρεις ότι υπάρχει αντίχηση όμως εδώ πλέον την ξεχωρίζεις αλλά ξεχωρίζεις πολύ καλύτερα όταν η τεχνητή αντίχηση είναι (για λόγους που ο ηχολήπτης επιλέγει) διαφορετική γιά κάθε όργανο.
2. H ευκολία να αντιληφθείς ότι ένα όργανο έχει πάνω του ένα συγκεκριμένο εφέ. Πχ εντυπωσιάστηκα όταν σε δίσκους που έχω ακούσει πάνω από 200 ή 300 φορές άκουσα σε B3 flanger ή phaser εξαιρετικά αργής ταλάντωσης και πλάτους διαμόρφωσης και μιλάμε γιά ακρόαση με ηχείο, ούτε κάν ακουστικά.
3. Ποιότητα μπάσου. Στην περίπτωση του 9018 θα μιλήσω και αυτό. Όχι απαραίτητα αν είναι βαθύ ή γεμάτο, αλλά γιά την ευκολία κατανόησής του. Η άρθρωσή του είναι πολύ πιό σαφής από όσο στο 9009 και η χρήση της λέξης ποιότητα νομίζω ότι δείχνει αυτό που θέλω να τονίσω.
4. Αληθοφάνεια υψηλών. Νομίζω όλοι μας θεωρούμε ότι η αναπαραγωγή ενός τριγώνου είναι από τις πιό απαιτητικές σε ένα σύστημα. Θα έλεγα χωρίς κανένα ενδοιασμό ότι εδώ δεν είναι θέμα να ακουστεί με τις σωστές συχνότητες το όργανο, αλλά να μην μασκάρεται το attack με το decay ιδίως όταν υπάρχουν επαναληπτικά χτυπήματα. Στις ηχογραφήσεις που άκουσα, έτυχε να ακούσω δυό διαφορετικές περιπτώσεις τργώνου και πραγματικά ξεχώρισα δυό διαφορετικές περιπτώσεις τριγώνων - παιξίματός τους - ηχογράφησής τους.
5. Διαχωρισμός φωνών οργάνων που παίζουν ίδια ή παρεμφερή φράση. Πολλές φορές συμβαίνει σε μιά ηχογράφηση να ακούμε την ίδια φράση παιγμένη από πολλά όργανα, πχ δυό κιθάρες, κιθάρα και όργανο ή σαξόφωνο ή πολλές φωνές, όχι σε αρμονία, αλλά σε συμφωνία. Η ευκολία με την οποία λες "ωπ εδώ είναι δυό ή τρείς που παίζουν το ίδιο" είναι χαρακτηριστική. Επίσης πολλές φορές δυό όργανα ξεκινούν και παίζουν την ίδια φράση αλλά στη συνέχεια το ένα είτε σταματά είτε τροποιποιεί τη φράση ενώ παρεμβάλονται και άλλα όργανα. Η αίσθηση που έχει ο εγκέφαλος είναι ότι και τα δυό παίζουν μέχρι τέλους το ίδιο. Στην περίπτωση του 9018 ξεχωρίζεις με ιδιαίτερη ευκολία ότι συμβαδίζουν μόνο μέχρι ενός σημείου.
6. Διαχωρισμός οργάνων. Αναφέρθηκα σ αυτό. Η ευκολία που ξεχωρίζεις και επιλέγεις σαν να έχεις μιά κονσόλα και να κατεβάζεις τα faders από τα όργανα που δεν θέλεις είναι εκπληκτική. Θέλεις σαξόφωνο? Σαξόφωνο. Θέλεις κιθάρα, κιθάρα. Θέλεις και τα δυό ? και τα δυό. Η δυνατότητα υπάρχει και μάλιστα έχοντας ταυτόχρονα την δυνατότητα να ακούς και το άλλο. Τέτοιο πράγμα υπάρχει μόνο σε ζωντανή αναπαραγωγή. Σίγουρα δεν είναι ζωντανή αναπαραγωγή, όμως είναι το πιό κοντά που έχω ακούσει ποτέ.
7. Ξεκούραστο. Όλα αυτά γίνονται χωρίς να βομβαρδίζεται ο εγκέφαλός σου από παραπανίσια πληροφορία και να υπερφορτώνει. Η πληροφορία γίνεται δεκτή με ευχαρίστηση και πιστέψτε με, αυτή η πρώτη φορά που θα ξαναακούσεις έναν δίσκο σου είναι μαγική.
8. Η αίσθηση της πρώτης φοράς. Γιά μένα η ποιότητα ενός καλού αναπαραγωγέα ήταν και θα είναι η δυνατότητα να αποκαλύπτεις νέα ακούσματα, νέα όργανα, νέες χροιές και νέες φράσεις. Όλα αυτά υπάρχουν στην μίξη, όμως γιά διάφορους λόγους ψυχοακουστικής δεν γίνονται αντιληπτά ποτέ, ή γίνονται μόνο με συγκεκριμένα μηχανήματα. Μπορεί λοιπόν ένα μηχάνημα να σου αποκαλύψει κάτι νέο. Το ενδιαφέρον είναι ότι αν μετά ακούσεις με ένα άλλο, έστω και υποδεέστερο βλέπεις ότι όντως ακούγεται και με αυτό, έστω όχι τόσο καλά, αλλά ακούγεται, υπάρχει είναι εκεί. Απλά το καλό το μηχάνημα είναι η αιτία που σου έκανε φανερή την ύπαρξή του. Εδώ έχουμε μιά τυπική ανάλογη περίπτωση. Μπορώ να πώ με βεβαιότητα ότι η συχνότητα με την οποία ανακαλύπτεις νέα πράγματα είναι εντυπωσιακή.
9. Η μαγική λέξη nuance. Λίγο πολύ έχει να κάνει με αυτά που είπα και γιά την αντίχηση. Σε κάθε ηχογράφηση υπάρχουν πράγματα που έχουν παιχτεί, που ίσως μόνο οι μουσικοί ξέρουν ότι είναι εκεί, αλλά γιά τον ακροατή απλά δεν υπάρχουν. Δεν ξέρω αν υπάρχει ελληνική λέξη γιά την nuance. Είναι πάντως εκείνη η λεπτή, αδιόρατη και ανεπαίσθητη διαφορά που συνοδεύει κάθε νότα και που βάναυσα χάνεται πχ πολύ εύκολα σε μιά απωλεστική μετατροπή. Νοιώθεις εδώ πχ ότι δεν ακούς από mp3 αλλά από πρωτότυπο, φυσιά από κάποιο πρωτότυπο που ποτέ δεν είχες ακούσει.
10. Η αίσθηση οτι είσαι εκεί, είσαι στο στούντιο. Τα λάθη είναι εκεί, είναι ώρες ώρες κουραστικά, ακούς τους βόμβους και τους 50 κύκλους από αθωράκιστα καλώδια, ομιλίες, αναπνοές, σάλια, κλίκς ή πόπς και όλα τα συναφή. Επαναλαμβάνω, είναι εκεί, ήταν εκεί πάντα, αλλά ποτέ μιά ποτέ δεν τα έδινες σημασία.
11. Κύρια του ικανότητα οι παραφορτωμένες ηχογραφήσεις. Όλα αυτά τα παραπάνω παραδόξως δεν εντοπίζονται ή δεν κάνουν τόση εντύπωση σε ηχογραφήσεις με 3-4 όργανα. Εκεί και το προηγούμενο 9008 ή άλλα dacs αποδίδουν εξ ίσου καλά. Το πρόβλημα είναι ότι αυτά φαίνεται να χάνουν την μπάλα όταν γίνεται συνωστισμός. ΕΚΕΙ λοιπόν είναι η πραγματική του αξία. Μπορεί να ξεχωρίζει κάτι μέσα στο πλήθος. Δεν ξέρω αν το είχα γράψει γιά το 24άρι βουβάλι, είναι σαν να έχεις μυωπία και να φοράς γιαλιά για πρώτη φορά και να βλέπεις το χαλί που πατάς. ΤΕΤΟΙΟ είναι το συναίσθημα.
Γενικά, αν και έχουν περάσει μόνο δυό μέρες, αν και ακόμα δεν είναι στρωμένο κλπ, δεν θα έπρεπε να είμαι τόσο ενθουσιασμένος.
Όμως νομίζω ότι έκανα μιά προσπάθεια να μην περιοριστώ σε υπερθετικά, αλλά να περιγράψω συγκεκριμένα πράγματα.
Το 9018 είναι καλύτερο από το 9008. Το 9008 κάνει κι αυτό όλα τα παραπάνω. Το 9018 τα κάνει λίγο καλύτερα, λίγο πιό ξεκάθαρα. Αν ξαναφέρναμε στο μυαλό μας το παράδειγμα της μυωπίας θα έλεγα, ότι με το 9008 είναι σα να έχεις 2 βαθμούς μυωπία και να φοράς γιαλιά 1 βαθμού ενώ με το 9018 φοράς 1.5....
Τέλος, θα πω ότι είναι περιττό να αναφέρω ότι θα επανέλθω, ούκ ολίγες φορές, καθώς θεωρώ ότι το σεταπ αυτή τη στιγμή αδικεί την νέα κατασκευή καθώς στο πρώτο βουβάλι το σεταπ υπερτερεί καθώς γίνεται σε current mode, λαμπάτο αναλογικό στάδιο, coaxial bnc σύνδεση και καλύτερα ic....
Τέλος να πω ότι ούτε λόγος γιά ΑΒ ακόμα.
Όλα είναι συμπεράσματα ακουστικής μνήμης.
Όμως πολλές φορές αυτό και μόνο αρκεί.
Σίγουρα υπάρχουν και άλλα dac σαν αυτό και σίγουρα και καλύτερα. Αυτό αναμφισβήτητο.
Πάντως δηλώνω τουλάχιστον ενθουσιασμένος.
και ευχαριστώ γιά την υπομονή σας.
