Τραγούδια για τα Νεκρά Παιδιά (Kindertotenlieder)
- Thread starter Δαμιανός Δημητριάδης
- Start date
Δεν έχω λόγια βρε παίδες... Μπράβο. Τοσο στον Δαμιανό για την παρουσιαση όσο και στους υπόλοιπους για τις προσθήκες..
Τα μελετούσα στο πιάνο πρόσφατα... είχαμε δώσει υπόσχεση μ'εναν καλό φίλο και εξαίρετο βαρύτονο στην Ιταλία κάποια στιγμή να τα παρουσιάσουμε κάπου οι δυό μας, όπου βρίσκαμε... από θέατρο μέχρι και ήσυχο μπαρ για την πάρτη μας και την ψυχική μας γαλήνη και μόνο.... Η δύναμή τους εξάλλου είναι τέτοια που καθιστά τον χώρο μια απλή λεπτομέρεια.
... Μετά ήρθε η μετανάστευσή μου...
Τα μελετούσα στο πιάνο πρόσφατα... είχαμε δώσει υπόσχεση μ'εναν καλό φίλο και εξαίρετο βαρύτονο στην Ιταλία κάποια στιγμή να τα παρουσιάσουμε κάπου οι δυό μας, όπου βρίσκαμε... από θέατρο μέχρι και ήσυχο μπαρ για την πάρτη μας και την ψυχική μας γαλήνη και μόνο.... Η δύναμή τους εξάλλου είναι τέτοια που καθιστά τον χώρο μια απλή λεπτομέρεια.
... Μετά ήρθε η μετανάστευσή μου...
Last edited:
Απάντηση: Re: Τραγούδια για τα Νεκρά Παιδιά (Kindertotenlieder)
Ευχαριστώ πολύ παιδιά. Πάνο δεν μου πήγαινε το χέρι λόγω της κατάστασης τα τελευταία χρόνια. Είχα υιοθετήσει κατά κάποιον τρόπο τη θέση του Αντόρνο για την ποίηση μετά τα στρατόπεδα... Όμως το κίνητρο μου για τα Τραγούδια ήταν ακριβώς αυτή η θλιβερή συγκυρία.
Ιάσωνα ελπίζω να έχεις μια ευκαιρία να τα παίξεις εκεί που είσαι.
Ευχαριστώ πολύ παιδιά. Πάνο δεν μου πήγαινε το χέρι λόγω της κατάστασης τα τελευταία χρόνια. Είχα υιοθετήσει κατά κάποιον τρόπο τη θέση του Αντόρνο για την ποίηση μετά τα στρατόπεδα... Όμως το κίνητρο μου για τα Τραγούδια ήταν ακριβώς αυτή η θλιβερή συγκυρία.
Ιάσωνα ελπίζω να έχεις μια ευκαιρία να τα παίξεις εκεί που είσαι.
Δημοκηδής
Μέλος Σωματείου
- 23 June 2006
- 9,974
Re: Απάντηση: Re: Τραγούδια για τα Νεκρά Παιδιά (Kindertotenlieder)
Μα λογικό είναι ... αφού για μας αποτελούν (δυστυχέστατα) το όχημα με το οποίο, μέσω σπόντας, θα πραγματοποιηθούν αυτά που εμείς δεν προλάβαμε ή μπορέσαμε ... καθώς στο δεύτερο μισό του 20ου αιώνα, κυριάρχησε το ''δεν έζησα, δεν χάρηκα, θέλω κι' άλλο, κι' άλλο'' ... τον αμέσως προηγούμενο [για να μην αναφερθώ σε ακόμη παλαιότερους καιρούς] πρωταρχικό ήταν το αίτημα της επιβιώσης και διαιώνισης καταρχήν των φυσικών ιστών του είδους μας ...
Σε κάθε περίπτωση πάντως, το συγκεκριμένο έργο, το μπολιάζουμε με μια αυτοαναιρούμενη [καθώς τι να επηρεάσουμε οι καψεροί] προδοκία ότι σε μας δεν θα τύχει ... και εγώ προσωπικά αντί να νοιώθω την συνήθη παρηγορία του μουσικής του Μάλερ, ανασαίνω ένα αδιόρατο μα κατανοητά ακλόνητο βάρος στον αέρα και μια μαλακή αίσθηση πνιγμού ... σαν να βλέπω την Πούτζι στο νεκροκρέβατο της με την χάσκουσα τραχειοτομή να μου κάνει γκριμάτσες ...
Μα λογικό είναι ... αφού για μας αποτελούν (δυστυχέστατα) το όχημα με το οποίο, μέσω σπόντας, θα πραγματοποιηθούν αυτά που εμείς δεν προλάβαμε ή μπορέσαμε ... καθώς στο δεύτερο μισό του 20ου αιώνα, κυριάρχησε το ''δεν έζησα, δεν χάρηκα, θέλω κι' άλλο, κι' άλλο'' ... τον αμέσως προηγούμενο [για να μην αναφερθώ σε ακόμη παλαιότερους καιρούς] πρωταρχικό ήταν το αίτημα της επιβιώσης και διαιώνισης καταρχήν των φυσικών ιστών του είδους μας ...
Σε κάθε περίπτωση πάντως, το συγκεκριμένο έργο, το μπολιάζουμε με μια αυτοαναιρούμενη [καθώς τι να επηρεάσουμε οι καψεροί] προδοκία ότι σε μας δεν θα τύχει ... και εγώ προσωπικά αντί να νοιώθω την συνήθη παρηγορία του μουσικής του Μάλερ, ανασαίνω ένα αδιόρατο μα κατανοητά ακλόνητο βάρος στον αέρα και μια μαλακή αίσθηση πνιγμού ... σαν να βλέπω την Πούτζι στο νεκροκρέβατο της με την χάσκουσα τραχειοτομή να μου κάνει γκριμάτσες ...
Δημοκηδής
Μέλος Σωματείου
- 23 June 2006
- 9,974
Να αναφέρω, για το ιστορικό του πράγματος, ότι κατά δήλωση των δύο επιφανών σκαθαριών, ο Πωλ και ο Τζων απομονώντουσταν μέρες σε σκοτεινά δωμάτια, ακούφοντας τα 'νεκρά παιδιά' από τα οποία φαίνεται ότι αντλούσαν κάποια πρωτόλεια μεν, δευτερογενούς υφής δε έμπνευση ... επίσης και ο Δήμος Μούτσης, τον οποίο είχα την τύχη να γνωρίσω στις καλές στιγμές του, μου είχε αναφέρει ότι κατά επαναλαμβανόμενες περιόδους, ίσως και ολόκληρους μήνες, άκουγε με εμμονοληπτικό τρόπο τα 'νεκρά παιδιά' και καμμία άλλη μουσική ...
Δημοκηδής
Μέλος Σωματείου
- 23 June 2006
- 9,974
Ξεχάσαμε επίσης να υπογραμμίσουμε την εκτέλεση της Φέρριερ με Βάλτερ από το 1945, με την φαινομενική συναισθηματική τραχύτητα αλλά πρωτοφανή αμεσότητα της ερμηνείας της πρώτης ...
http://www.youtube.com/watch?v=UbMALYLvzZc
http://www.youtube.com/watch?v=UbMALYLvzZc
Πάντα με προβλημάτιζε η διαχείριση της απώλειας από την άποψη του κόστους στο ψυχισμό μας και η εν γένει θεώρηση και επανατοποθέτηση της ύπαρξής μας μετά από αυτήν. Τα υπαρξιακά ερωτηματικά γίνονται επιτακτικά και η συνειδητοποίηση επιβεβλημένη. Οι μεγάλοι της τέχνης, βέβαια, έχουν το προνόμιο την εμπνευσμένης και λυτρωτικής κατάθεσης. Επειδή όμως παραμένουν άνθρωποι, ο εκπεφρασμένος πόνος τους γίνεται ακόμη πιο σπαρακτικός και οδυνηρός.
Αν και το έργο δεν εντάσσεται στα ακούσματά μου, η συγκίνησή μου είναι μεγάλη. Και αυτό οφείλεται σε σας, στη παρουσίαση του Δαμιανού και τα σχόλια των φίλων μας.
:worshippy:
Αν και το έργο δεν εντάσσεται στα ακούσματά μου, η συγκίνησή μου είναι μεγάλη. Και αυτό οφείλεται σε σας, στη παρουσίαση του Δαμιανού και τα σχόλια των φίλων μας.
:worshippy:
Απάντηση: Re: Τραγούδια για τα Νεκρά Παιδιά (Kindertotenlieder)
Αναφέρεστε στην άποψη του Αντόρνο ότι μετά τα στρατόπεδα συγκέντρωσης ήταν αδιανόητο να γραφεί ξανά ποίηση στη γλώσσα των δημίων. Αυτή την άποψη την καταπολέμησε θεωρητικά και εμπράκτως ο μεγαλύτερος ίσως μεταπολεμικός Γερμανοεβραίος ποιητής Πάουλ Τσέλαν, ο οποίος έχασε την οικογένειά του σε ένα τέτοιο στρατόπεδο. Η γλώσσα δεν ανήκε στους δημίους. Ο Τσέλαν (και μετά άλλοι λογοτέχνες) κατέδειξαν ότι η γερμανική γλώσσα μπορεί να μεταλλαχθεί και να εκφράσει μεταξύ άλλων το βίωμα των θυμάτων και τόσα ακόμη πράγματα. Άλλο που ο εν λόγω ποιητής δεν άντεξε το βάρος της μνήμης και ίσως της καταγεγραμμένης μνήμης κι έβαλε τέλος στη ζωή του στον Σηκουάνα. Η Νέλλη Ζαξ, η Χίλντε Ντόμιν ακολούθησαν το δημιουργικό του παράδειγμα. Νομίζω λοιπόν ότι η τέχνη δεν πρέπει να επιλέγει τη συγκυρία της υλικής ευημερίας και της ψυχικής ευφορίας για να δημιουργήσει. Ύπάρχει για να εκφράσει και το πρόβλημα, να προβληματίσει και να παρηγορήσει, να δώσει στους ανθρώπους την αίσθηση της κοινότητας. Αν ευσταθεί η παραπάνω σκέψη, τότε ένας άνθρωπος της δικής σας ποιότητας φέρει ένα δημόσιο χρέος απέναντι σε μας τους υπόλοιπους, να γράφει όπως γράφετε, για συγκινείτε και να προβληματίζετε.
Υ.Γ. Ελπίζω να μην είμαι εκτός θέματος!
Αναφέρεστε στην άποψη του Αντόρνο ότι μετά τα στρατόπεδα συγκέντρωσης ήταν αδιανόητο να γραφεί ξανά ποίηση στη γλώσσα των δημίων. Αυτή την άποψη την καταπολέμησε θεωρητικά και εμπράκτως ο μεγαλύτερος ίσως μεταπολεμικός Γερμανοεβραίος ποιητής Πάουλ Τσέλαν, ο οποίος έχασε την οικογένειά του σε ένα τέτοιο στρατόπεδο. Η γλώσσα δεν ανήκε στους δημίους. Ο Τσέλαν (και μετά άλλοι λογοτέχνες) κατέδειξαν ότι η γερμανική γλώσσα μπορεί να μεταλλαχθεί και να εκφράσει μεταξύ άλλων το βίωμα των θυμάτων και τόσα ακόμη πράγματα. Άλλο που ο εν λόγω ποιητής δεν άντεξε το βάρος της μνήμης και ίσως της καταγεγραμμένης μνήμης κι έβαλε τέλος στη ζωή του στον Σηκουάνα. Η Νέλλη Ζαξ, η Χίλντε Ντόμιν ακολούθησαν το δημιουργικό του παράδειγμα. Νομίζω λοιπόν ότι η τέχνη δεν πρέπει να επιλέγει τη συγκυρία της υλικής ευημερίας και της ψυχικής ευφορίας για να δημιουργήσει. Ύπάρχει για να εκφράσει και το πρόβλημα, να προβληματίσει και να παρηγορήσει, να δώσει στους ανθρώπους την αίσθηση της κοινότητας. Αν ευσταθεί η παραπάνω σκέψη, τότε ένας άνθρωπος της δικής σας ποιότητας φέρει ένα δημόσιο χρέος απέναντι σε μας τους υπόλοιπους, να γράφει όπως γράφετε, για συγκινείτε και να προβληματίζετε.
Υ.Γ. Ελπίζω να μην είμαι εκτός θέματος!
Απάντηση: Re: Τραγούδια για τα Νεκρά Παιδιά (Kindertotenlieder)
Κάθε άλλο. Περίμενα και καλωσορίζω το παράδειγμα του Τσέλαν ως αντεπιχείρημα. Μάλιστα το περίμενα ακριβώς από εσάς. Όσο κι αν φαίνεται αντιφατικό, νομίζω πως είχαν και οι δυο δίκιο. Εκφράζουν υποδειγματικά τους δυο διαμετρικούς τρόπους να αντικρίσει η Γερμανική Κουλτούρα τη φριχτή νεοπλασία που αναπτύχθηκε στο σώμα της και ν' αντέξει το Άγος του ιστορικού υποκειμένου της. Συγκινούμαι πάντα όταν βλέπω εβραίους επιζώντες των στρατοπέδων συγκέντρωσης, κατοίκους πλέον άλλων χωρών να δίνουν συνεντεύξεις και να μιλούν γερμανικά. Η γλώσσα παραμένει το σπίτι τους, ακόμη και αν στοιχειώνουν τη μνήμη τους οι κραυγές και τα παραγγέλματα της.
Εμείς εδώ φυσικά δεν έχουμε σχέση με αυτά...
Πάλι καλά, γιατί δεν έχουμε ούτε Αντόρνο, ούτε Τσέλαν.
Κάθε άλλο. Περίμενα και καλωσορίζω το παράδειγμα του Τσέλαν ως αντεπιχείρημα. Μάλιστα το περίμενα ακριβώς από εσάς. Όσο κι αν φαίνεται αντιφατικό, νομίζω πως είχαν και οι δυο δίκιο. Εκφράζουν υποδειγματικά τους δυο διαμετρικούς τρόπους να αντικρίσει η Γερμανική Κουλτούρα τη φριχτή νεοπλασία που αναπτύχθηκε στο σώμα της και ν' αντέξει το Άγος του ιστορικού υποκειμένου της. Συγκινούμαι πάντα όταν βλέπω εβραίους επιζώντες των στρατοπέδων συγκέντρωσης, κατοίκους πλέον άλλων χωρών να δίνουν συνεντεύξεις και να μιλούν γερμανικά. Η γλώσσα παραμένει το σπίτι τους, ακόμη και αν στοιχειώνουν τη μνήμη τους οι κραυγές και τα παραγγέλματα της.
Εμείς εδώ φυσικά δεν έχουμε σχέση με αυτά...
Πάλι καλά, γιατί δεν έχουμε ούτε Αντόρνο, ούτε Τσέλαν. Απάντηση: Re: Τραγούδια για τα Νεκρά Παιδιά (Kindertotenlieder)
Αυτό είναι το συγκλονιστικό, το οποίο καταρρίπτει τους σαθρούς ισχυρισμούς όσων αμφισβητούσαν τη "γερμανικότητά" τους. Η γλώσσα ως εστία...
Αυτό είναι το συγκλονιστικό, το οποίο καταρρίπτει τους σαθρούς ισχυρισμούς όσων αμφισβητούσαν τη "γερμανικότητά" τους. Η γλώσσα ως εστία...
DomieMic65
Supreme Member
Απάντηση: Re: Τραγούδια για τα Νεκρά Παιδιά (Kindertotenlieder)
Παραθέτω ακόμη ένα ποίημα από τη συγκεκριμένη συλλογή του Ρύκερτ, που δεν έχει μελοποιηθεί, σε πρόχειρη μετάφραση. Ίσως αξιωθώ κάποτε να την επεξεργαστώ όπως αρμόζει.
Friedrich Rueckert: Kindertotenlieder (1872)
Du bist ein Schatten am Tage
Du bist ein Schatten am Tage,
Und in der Nacht ein Licht;
Du lebst in meiner Klage,
Und stirbst im Herzen nicht.
Wo ich mein Zelt aufschlage,
Da wohnst du bei mir dicht;
Du bist mein Schatten am Tage,
Und in der Nacht mein Licht.
Wo ich auch nach dir frage,
Find' ich von dir Bericht,
Du lebst in meiner Klage,
Und stirbst im Herzen nicht.
Du bist ein Schatten am Tage,
Doch in der Nacht ein Licht;
Du lebst in meiner Klage,
Und stirbst im Herzen nicht.
Σκιά είσαι τη μέρα
Σκιά είσαι τη μέρα
Τη νύχτα ένα φως
Στο θρήνο μου ανασαίνεις
Στην καρδιά δεν πεθαίνεις
Όπου σκηνή κι αν στήσω
Κατάδιπλά μου μένεις
Είσαι σκιά μου τη μέρα
Και τη νύχτα το φως μου
Όπου για σε κι αν ρωτήσω
Βρίσκω για σένα ν’ ακούσω
Στο θρήνο μου ανασαίνεις
Και στην καρδιά δεν πεθαίνεις
Σκιά είσαι τη μέρα
Αλλά τη νύχτα φως
Στο θρήνο μου ανασαίνεις
Και στην καρδιά δεν πεθαίνεις
Παραθέτω ακόμη ένα ποίημα από τη συγκεκριμένη συλλογή του Ρύκερτ, που δεν έχει μελοποιηθεί, σε πρόχειρη μετάφραση. Ίσως αξιωθώ κάποτε να την επεξεργαστώ όπως αρμόζει.
Friedrich Rueckert: Kindertotenlieder (1872)
Du bist ein Schatten am Tage
Du bist ein Schatten am Tage,
Und in der Nacht ein Licht;
Du lebst in meiner Klage,
Und stirbst im Herzen nicht.
Wo ich mein Zelt aufschlage,
Da wohnst du bei mir dicht;
Du bist mein Schatten am Tage,
Und in der Nacht mein Licht.
Wo ich auch nach dir frage,
Find' ich von dir Bericht,
Du lebst in meiner Klage,
Und stirbst im Herzen nicht.
Du bist ein Schatten am Tage,
Doch in der Nacht ein Licht;
Du lebst in meiner Klage,
Und stirbst im Herzen nicht.
Σκιά είσαι τη μέρα
Σκιά είσαι τη μέρα
Τη νύχτα ένα φως
Στο θρήνο μου ανασαίνεις
Στην καρδιά δεν πεθαίνεις
Όπου σκηνή κι αν στήσω
Κατάδιπλά μου μένεις
Είσαι σκιά μου τη μέρα
Και τη νύχτα το φως μου
Όπου για σε κι αν ρωτήσω
Βρίσκω για σένα ν’ ακούσω
Στο θρήνο μου ανασαίνεις
Και στην καρδιά δεν πεθαίνεις
Σκιά είσαι τη μέρα
Αλλά τη νύχτα φως
Στο θρήνο μου ανασαίνεις
Και στην καρδιά δεν πεθαίνεις
Re: Απάντηση: Re: Τραγούδια για τα Νεκρά Παιδιά (Kindertotenlieder)
Δεν έχουμε Αντόρνο, σαφώς, αλλά Τσέλαν (ποιητές), έχουμε αρκετούς. Θα συμφωνήσω με την ουσία της πρότασής σου όπως την αντιλαμβάνομαι, ότι δηλαδή δεν έχουμε το εκτυφλωτικό φως (ας πούμε ενός Goethe, Schiller, Schopenhauer), αλλά δεν έχουμε και το έρεβος ενός Χίτλερ...
Εμείς εδώ φυσικά δεν έχουμε σχέση με αυτά...
Δεν έχουμε Αντόρνο, σαφώς, αλλά Τσέλαν (ποιητές), έχουμε αρκετούς. Θα συμφωνήσω με την ουσία της πρότασής σου όπως την αντιλαμβάνομαι, ότι δηλαδή δεν έχουμε το εκτυφλωτικό φως (ας πούμε ενός Goethe, Schiller, Schopenhauer), αλλά δεν έχουμε και το έρεβος ενός Χίτλερ...
Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Τραγούδια για τα Νεκρά Παιδιά (Kindertotenlieder)
Όμως, Κώστα, χωρίς να παρεβλέψουμε το μεγάλο έγκλημα των χιτλερικών, το οποίο θα είναι για πάντα μια πολύ μεγάλη μελανή κηλίδα στην ιστορία της ανθρωπότητας, την περιρρέουσα ατμόσφαιρα τη διαμορφώνουν σε ένα βαθμό τουλάχιστον οι διαχρονικές αξίες ενός Goethe, Schiller, Schopenhauer, στο βαθμό που αυτές έχουν μια διείσδυση, αν όχι στη συλλογική συνείδηση, τουλάχιστον, κατά έναν παράξενο τρόπο, στο συλλογικό υποσυνείδητο. Στα καθ' ημάς, οι αρκετοί ποιητές μας παραμένουν, νομίζω, μοναχικές φωνές, τις οποίες επιδερμικά μόνο αντιλαμβάνεται η ευρύτερη κοινωνία. Δεν απαιτώ από την ευρύτερη κοινωνία να ερμηνεύει Σεφέρη ασφαλώς, απαιτώ όμως να του αναγνωρίζει το κύρος που του αναλογεί. Στη χώρα μας έχουν αντιστραφεί τα πράγματα, με την έννοια ότι "η μυλωνού τον άντρα της με τους πραματευτάδες"... Εννοείται ότι δεν εξιδανικεύω τις καταστάσεις στη γερμανόφωνη Ευρώπη. Η υπουργός Παιδείας της Γερμανίας κατηγορήθηκε ως αντιγραφέας στη διατριβή της. Τώρα όμως είναι σπίτι της. Μπορεί ο δείνα Γερμανός ή Αυστριακός να ακούει μουσικές ρυπαρότητες, όμως δεν διανοείται να τις χαρακτηρίσει ανώτερες από τους στίχους του Goethe, στο βαθμό που γνωρίζω και επομένως γενικεύω, βεβαίως. Ενώ εδώ;
Όμως, Κώστα, χωρίς να παρεβλέψουμε το μεγάλο έγκλημα των χιτλερικών, το οποίο θα είναι για πάντα μια πολύ μεγάλη μελανή κηλίδα στην ιστορία της ανθρωπότητας, την περιρρέουσα ατμόσφαιρα τη διαμορφώνουν σε ένα βαθμό τουλάχιστον οι διαχρονικές αξίες ενός Goethe, Schiller, Schopenhauer, στο βαθμό που αυτές έχουν μια διείσδυση, αν όχι στη συλλογική συνείδηση, τουλάχιστον, κατά έναν παράξενο τρόπο, στο συλλογικό υποσυνείδητο. Στα καθ' ημάς, οι αρκετοί ποιητές μας παραμένουν, νομίζω, μοναχικές φωνές, τις οποίες επιδερμικά μόνο αντιλαμβάνεται η ευρύτερη κοινωνία. Δεν απαιτώ από την ευρύτερη κοινωνία να ερμηνεύει Σεφέρη ασφαλώς, απαιτώ όμως να του αναγνωρίζει το κύρος που του αναλογεί. Στη χώρα μας έχουν αντιστραφεί τα πράγματα, με την έννοια ότι "η μυλωνού τον άντρα της με τους πραματευτάδες"... Εννοείται ότι δεν εξιδανικεύω τις καταστάσεις στη γερμανόφωνη Ευρώπη. Η υπουργός Παιδείας της Γερμανίας κατηγορήθηκε ως αντιγραφέας στη διατριβή της. Τώρα όμως είναι σπίτι της. Μπορεί ο δείνα Γερμανός ή Αυστριακός να ακούει μουσικές ρυπαρότητες, όμως δεν διανοείται να τις χαρακτηρίσει ανώτερες από τους στίχους του Goethe, στο βαθμό που γνωρίζω και επομένως γενικεύω, βεβαίως. Ενώ εδώ;
Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Τραγούδια για τα Νεκρά Παιδιά (Kindertotenlieder)
Δεν ξέρω πως είναι η κατάσταστη στην Αυστρία, αλλά στη Γερμανία όπου έζησα εγώ υπάρχει σαφής ταξικός διαχωρισμός. Υπάρχουν οι μορφωμένοι, της μεσαίας και ανώτερης τάξης για τους οποίους ισχύει αυτό που λες, και υπάρχει και μιά τεράστια μάζα μη μορφωμένων οι οποίοι αγνοούν απολύτως οτιδήποτε πνευματικό, δεν παίζει κανένα ρόλο στη ζωή τους. Αυτό στο οποίο υπερέχουν, είναι ότι ο οποιοσδήποτε έχει "μιά εξέχουσα θέση στην κοινωνία" για να το πω μικροαστικά, είτε είναι πλούσιος, είτε πολιτικός, είτε τηλεπαρουσιαστής, έχει ή παριστάνει ότι έχει και κάποια καλλιέργεια. Το αν ενδόμυχα εκτιμά τους Prinzen ή τον Otto Waalkes περισσότερο από το Beethoven ή τον Fassbinder είναι αλλουνού παπά ευαγγέλιο.
Δεν ξέρω πως είναι η κατάσταστη στην Αυστρία, αλλά στη Γερμανία όπου έζησα εγώ υπάρχει σαφής ταξικός διαχωρισμός. Υπάρχουν οι μορφωμένοι, της μεσαίας και ανώτερης τάξης για τους οποίους ισχύει αυτό που λες, και υπάρχει και μιά τεράστια μάζα μη μορφωμένων οι οποίοι αγνοούν απολύτως οτιδήποτε πνευματικό, δεν παίζει κανένα ρόλο στη ζωή τους. Αυτό στο οποίο υπερέχουν, είναι ότι ο οποιοσδήποτε έχει "μιά εξέχουσα θέση στην κοινωνία" για να το πω μικροαστικά, είτε είναι πλούσιος, είτε πολιτικός, είτε τηλεπαρουσιαστής, έχει ή παριστάνει ότι έχει και κάποια καλλιέργεια. Το αν ενδόμυχα εκτιμά τους Prinzen ή τον Otto Waalkes περισσότερο από το Beethoven ή τον Fassbinder είναι αλλουνού παπά ευαγγέλιο.
Σ ευχαριστώ Δαμιανέ.
Κυριολεκτώ.
Κατάφερες να αγγίξεις στεγανά που κρατούσα ερμητικά κλειστά, για χρόνια.
Και πάλι ευχαριστώ..
Κυριολεκτώ.
Κατάφερες να αγγίξεις στεγανά που κρατούσα ερμητικά κλειστά, για χρόνια.
Και πάλι ευχαριστώ..
Marilyn
Senior Member
- 8 September 2010
- 474
Αγαπητέ Δαμιανέ, θέλω κι εγώ με τη σειρά μου να ευχαριστήσω τόσο εσένα για την εξαιρετική παρουσίαση ενός έργου, με το οποίο δύσκολα αποφασίζει κανείς να ασχοληθεί λόγω της θεματολογίας του, όσο και τους υπόλοιπους για τα πολύτιμα σχόλιά τους. Ο Μάλερ επέλεγε να αναμετρηθεί με τα πιο δύσκολα, τα πιο επώδυνα ζητήματα για την ανθρώπινη ψυχή, προσπαθώντας ίσως με αυτό τον τρόπο να ξορκίσει τους δαίμονες της δικής του ψυχής. Κι είναι πραγματικά αξιοθαύμαστη η ακρίβεια με την οποία η μουσική του αποδίδει τα συναισθήματα που επιχειρεί να περιγράψει...και είναι αυτή η ακρίβεια που καθιστά την ακρόαση των έργων του μία δοκιμασία, η οποία παρά το γεγονός ότι είναι επώδυνη, τελικά οδηγεί στην κάθαρση - ή στη χειρότερη των περιπτώσεων σε μία συμφιλίωση με τη διαπίστωση ότι η πραγματικότητα μας ξεπερνά όσο κι αν προσπαθούμε να την αλλάξουμε.
Το συγκεκριμένο έργο το προτιμώ κι εγώ με τη φωνή του Dietrich Fischer-Diesckau.
Το συγκεκριμένο έργο το προτιμώ κι εγώ με τη φωνή του Dietrich Fischer-Diesckau.
Νομίζω πως αν υπάρχει όντως κάτι μετά το θάνατο, ο Mahler και ο Dieskau θα είναι αχώριστοι. Ο ένας απογείωσε το ταλέντο του άλλου. Απίστευτη σχέση μεταξύ δύο ανθρώπων που δε γνωρίστηκαν ποτέ.