Το βάρος... [The Band]

[grio]

​

 

[grio]

...απαλλάξου, απ' το φορτίο ελευθερώσου...​

The Band - The Weight [7", σινγκλ] (Αύγουστος 1968, Capitol Records)

​

Τραγούδια: A The Weight (J.R. Robertson) - 4:40 / B I Shall Be Released (B. Dylan) - 3:16
Μουσικοί: Levon Helm (κύρια φωνητικά και τύμπανα), Rick Danko (κύρια φωνητικά: τέταρτη στροφή/'Crazy Chester...'), συνοδευτικά φωνητικά και μπάσο), Richard Manuel (Lowrey όργανο, συνοδευτικά φωνητικά), Garth Hudson (πιάνο), Robbie Robertson (ακουστική κιθάρα)
Παραγωγή: John Simon

Ηχογραφήθηκε τον Ιανουάριο του 1968, στο A&R Recording Inc. (στούντιο Α), στην Νέα Υόρκη

Σταμάτησα στη Ναζαρέτ, ένιωθα μισοπεθαμένος Απλά χρειαζόμουν ένα μέρος για να ξεκουραστώ Γεια σου, κύριε, μπορείς να μου πεις, που μπορεί κανείς να βρει ένα κρεβάτι; Απλά χαμογέλασε και μου 'σφιξε το χέρι, "Όχι" ήταν το μόνο που είπε Φάνι απαλλάξου, απ' το φορτίο ελευθερώσου Φάνι ξεκουράσου και (και...) (και...) το φορτίο δωσ' μου Πήρα τη βαλίτσα μου και έψαξα ένα μέρος ν' απομονωθώ Όταν είδα την Κάρμεν και τον Διάβολο, να περπατούν πλάι-πλάι Είπα, "Γεια σου, Κάρμεν, έλα, πάμε στο κέντρο (σ.σ. της πόλης)" Είπε, "πρέπει να φύγω, αλλά ο φίλος μου μπορεί να παραμείνει" Πήγαινε πιο κάτω, Μις Μόουζες, δεν έχεις τίποτα να πεις Είναι απλά ο γερο-Λουκ που περιμένει την Ημέρα της Κρίσης "Λοιπόν, Λουκ, φίλε μου, τι γίνεται με την νεαρή Άννα Λι;" Είπε, "Κάνε μου μια χάρη, γιε μου, δεν μένεις να κρατήσεις συντροφιά στην Άννα Λι;" Ο τρελο-Τσέστερ με ακολούθησε και με πρόλαβε στην ομίχλη Είπε, "θα φτιάξω το κρεβάτι σου, αν πάρεις τον Τζακ, τον σκύλο μου" Είπα, "Περίμενε ένα λεπτό Τσέστερ, ξέρεις, είμαι ήσυχος άνθρωπος" Είπε, "Εντάξει, αγόρι, τάιζέ τον όποτε μπορείς" Παίρνω το κάνονμπολ (σ.σ. τρένο) τώρα να με πάει παρακάτω Η "βαλίτσα" μου βούλιαξε και πιστεύω ότι ήρθε η ώρα Να επιστρέψω στην Μις Φάνι, ξέρεις, είναι η μόνη Που με έστειλε εδώ, με τους χαιρετισμούς της για όλους

​

Η επίσκεψη του ταξιδιώτη στη Ναζαρέτ​

---

Ο ταξιδιώτης αρχίζει στο "The Weight", δίνοντας την εντύπωση ότι επισκέπτεται τους Αγίους Τόπους. Κουρασμένος από το μακρύ ταξίδι του, ψάχνει για ένα μέρος για να μείνει και να κοιμηθεί, όπως και στην ιστορία της Καινής Διαθήκης στο Ευαγγέλιο του Λουκά, του Ιωσήφ και της Μαρίας, πριν τη γέννηση του Ιησού από τη Ναζαρέτ, στη Βηθλεέμ.

Στην πόλη, ο ταξιδιώτης συναντά ανθρώπους με ονόματα που λαμβάνονται από βιβλικούς χαρακτήρες - διάβολος, Moses, Luke, αλλά και άλλους, συμπεριλαμβανομένης της Carmen που περπατά με τον διάβολο και της ζητά να τον συνοδεύσει στο κέντρο της πόλης. Εκείνη του απαντά, ότι έχει κάτι άλλο να κάνει, αλλά ο Διάβολος "μπορεί να μείνει" μαζί του. H Carmen είναι o πειρασμός, ένας ταιριαστός σύντροφος για τον Διάβολο και ένα επικίνδυνο εμπόδιο για τον ταξιδιώτη που προσπαθεί να ολοκληρώσει το θέλημα που έχει αναλάβει για την Miss Fanny.

Στον τρίτο στίχο, χρησιμοποιώντας τις βιβλικές αναφορές του αφροαμερικάνικου σπιρίτσουαλ τραγουδιού "Go Down Moses" ή παραπέμποντας στο μυθιστόρημα του William Faulkner, Go Down, Moses, ο ταξιδιώτης περιγράφει μια διαφωνία μεταξύ δύο φίλων, της Miss Moses και του Luke. Λέει στην Miss Moses, ότι είναι μάταιο να πείσει τον Luke να "συμπράξει" δεδομένου ότι ο φίλος του είναι απορροφημένος με την αναμονή για την Ημέρα της Κρίσης. Αν και ο Luke αρνείται να συμμετάσχει, είναι τόσο ανήσυχος που ζητάει από τον ταξιδιώτη να μείνει στη Ναζαρέτ για να αναλάβει τη φροντίδα του κοριτσιού, της Άννα Λι.

Ο ταξιδιώτης συναντά και τον Crazy Chester, που προσφέρεται να του παράσχει ένα κρεβάτι (rack είναι ένας κοινός στρατιωτικός όρος για την κουκέτα ή το κρεβάτι), εάν ο ταξιδιώτης πάρει τον σκύλο του, Τζακ.

Στον τελικό στίχο, ο ταξιδιώτης αφήνει την Ναζαρέτ, αποθαρρημένος από τις εμπειρίες του ("my bag is sinking low") και παίρνει ένα "Cannonball" (δηλαδή, ένα τρένο, όπως στο αμερικάνικο φολκ τραγούδι "Wabash Cannonball") για να επιστρέψει στην Miss Fanny, που τον είχε χρεώσει με την ευθύνη (δηλαδή, "το βάρος" ή το "φορτίο") να δώσει "τα χαιρετίσματά της σε όλους" στην πόλη.

Το "The Weight" είναι πιθανώς το καλύτερο κομμάτι των Band και σίγουρα το πιο αξέχαστο, από το σπουδαίο πρώτο άλμπουμ τους, Music from Big Pink. Ποιος, όμως, εκτός της μπάντας το κατανοεί πλήρως; Γνωρίζει ακόμα κανείς όλες τις σωστές λέξεις; Είναι η Fanny ή η Annie που παραδίδει το φορτίο; Ποιος περπατάει με τον διάβολο; Μήπως ο Crazy Chester, τον πρόφτασε στην ομίχλη (fog) ή στην πτώση (fall); Και ο Chester υποσχέθηκε να διορθώσει τα κουρέλια (rags) ή το κρεβάτι (rack) του;

Στους γνωστούς ιστότοπους με στίχους υπάρχουν όλες οι εκδοχές, αλλά στην μετάφρασή μας επικράτησαν αυτές που κατέληξα (πιστεύω σωστά) μετά από αναρίθμητα ακούσματα, όλα αυτά τα χρόνια, της πρωτότυπης εκτέλεσης των Band και επαναβεβαίωσα πρόσφατα για τις ανάγκες του νήματος, με επαναλήψεις όλων των "επίμαχων" σημείων. Βέβαια, ένα πιο αναλυτικό ένθετο και τυπωμένοι στίχοι θα είχαν ξεδιαλύνει αυτά τα ερωτήματα, αλλά ο Ρόμπι Ρόμπερτσον είχε αρχικά αντιρρήσεις με την εκτύπωση των στίχων στα εξώφυλλα των δίσκων. Ίσως αφήνοντας τις λέξεις και τις έννοιές τους σκοτεινές ήταν μέρος του "βάρους" της δημιουργίας του...

​

Από τα Γεράκια στο Ροζ Σπίτι​

---

Το μείγμα των μελών ήταν από την αρχή παράξενο και ενδιαφέρον. Οι ροκαμπιλάδες του Αρκάνσας, Ronnie Hawkins και Levon Helm ταξίδεψαν στον Βορρά με την μπάντα τους, τους Hawks, στα τέλη της δεκαετίας του 1950. Στον Καναδά συνδέονται με τους Καναδούς Robbie Robertson, Rick Danko, Garth Hudson και Richard Manuel. Η μπάντα γνώρισε σημαντική επιτυχία μέχρι την αποχώρηση του Hawkins το 1963. Τα εναπομείναντα γεράκια περιπλανήθηκαν στον Καναδά και στα βορειοανατολικά των ΗΠΑ για λίγα χρόνια πριν από τη σύνδεση με τον Bob Dylan. Το 1965, πλαισίωσαν τον πρόσφατα ηλεκτροφόρο φόλκι ως η συνοδευτική μπάντα του, μέχρι που το ατύχημα με την μοτοσικλέτα ανάγκασε τον Dylan να αποσυρθεί κοντά στο Γούντστοκ, στην πολιτεία της Νέας Υόρκης. Οι Band νοίκιασαν κοντά, ένα μεγάλο ροζ σπίτι και το 1968 ηχογράφησαν το άλμπουμ που έφερε το όνομά του σπιτιού τους και την τέχνη του Dylan στο εξώφυλλο.

Παραδόξως, το πιο γνωστό από τα τραγούδια των Band προστέθηκε σ' αυτό το αριστουργηματικό άλμπουμ σχεδόν από ατύχημα. Ηχογράφησαν το "The Weight", χωρίς ουσιαστικά καμιά πρόβα και δεν ήταν αρχικά σίγουροι ακόμα κι αν θα το χρησιμοποιούσαν. Αλλά όταν ο δίσκος κυκλοφόρησε με πολύ μεγαλύτερη κριτική επιτυχία από εμπορική, αυτή η χωρίς πρόβες μεταγενέστερη προσθήκη ήταν το πλησιέστερο σε χιτ κομμάτι του άλμπουμ.

Robbie Robertson:
«Ήταν αλήθεια (κομμάτι δεύτερης επιλογής). Είχαμε δοκιμάσει μια σειρά από διαφορετικούς τρόπους, αλλά δεν ενθουσιαστήκαμε. Έτσι, η αντιμετώπισή μας ήταν, 'Λοιπόν, μόνο σε περίπτωση που κάτι άλλο δεν λειτουργήσει, έχουμε αυτό το τραγούδι για να στραφούμε'. Έτσι ήμασταν στο στούντιο και προσπαθώντας ακριβώς να μην βαρεθούμε, είπαμε, "Λοιπόν, ας κάνουμε μια προσπάθεια με το τραγούδι 'Take a load off Fanny'. Και πολύ γρήγορα, κάποιος πρότεινε ότι ίσως ο Garth θα έπρεπε να παίξει πιάνο και ο Richard έπρεπε να παίξει όργανο, γιατί φαινόταν ότι υπήρχε χώρος για κάποια γεμίσματα που θα ακούγονταν πιο φυσικά να προέρχονται από το πιάνο παρά από την κιθάρα. Οπότε έγινε η αλλαγή, το ηχογραφήσαμε και όταν το ξανακούσαμε συνειδητοποιήσαμε, ότι 'Γαμώτο, αυτό το τραγούδι έχει πραγματικά κάτι'».

Μια τροποποιημένη έκδοση της στούντιο ηχογράφησης συμπεριλήφθηκε στην αμερικάνικη ταινία αντικουλτούρας, Easy Rider, που κυκλοφόρησε τον Ιούλιο του 1969. Το "The Weight" ακουγόταν, ενώ οι πρωταγωνιστές χίπηδες μοτοσικλετιστές, απολάμβαναν μια βόλτα στο Μόνιουμεντ Βάλεϊ.

​

 

[grio]

Αλλά τι είναι το "βάρος";​

​

Πολλοί πιστεύουν ότι αυτό το τραγούδι είναι φορτωμένο με θρησκευτική σημασία. Υπάρχει ένας ταξιδιώτης που δεν μπορεί να βρει ένα κατάλυμα στη Ναζαρέτ. Έχουμε τον διάβολο, τον Μωυσή, την Ημέρα της Κρίσης - προφανώς αυτό είναι κάποιο είδος Βιβλικής παραβολής, κάποιου σύγχρονου Μεσσία που απομακρύνεται από το πανδοχείο, αντιμετωπίζοντας τον πειρασμό, την εξιλέωση... και ένα πεινασμένο σκύλο.

Αλλά πέρα από μικρές ασυνέπειες (η Μαρία και ο Ιωσήφ δεν μπορούσαν να βρουν ένα κρεβάτι στη Βηθλεέμ και όχι στη Ναζαρέτ), οι Ρόμπερτσον και Λεβόν Χελμ έχουν πει ότι όλοι οι χαρακτήρες στο τραγούδι ήταν περισσότερο πραγματικοί παρά απόκοσμοι.

Η Ναζαρέτ ήταν η Ναζαρέτ της Πενσυλβάνια, το σπίτι της κιθάρας Martin, πόλη που θα μπορούσε να θεωρηθεί "ιερή" για τους μουσικούς. «Θυμάμαι», λέει ο Ρόμπερτσον, «να τεμπελιάζω και να προσπαθώ να γράψω αυτό το τραγούδι. Ήθελα να οδηγήσω τους ανθρώπους σ' ένα ταξίδι, κάπου που δεν είχαν βρεθεί πριν. Σταμάτησα και κοίταξα την τρύπα του ηχείου της κιθάρας μου, μιας Μάρτιν και το πρώτο που είδα ήταν η λέξη Ναζαρέτ. Μερικές φορές, τα πιο μυστηριώδη, τυχαία πράγματα, είναι ακριβώς αυτό που χρειάζεσαι...».

Ο Luke ήταν ο πρώην κιθαρίστας των Hawks, Jimmy Ray "Luke" Paulman, η νεαρή Anna Lee ήταν η Anna Lee Williams, μια παλιά φίλη από το Turkey Scratch και ο Crazy Chester ήταν αυτόκλητος σερίφης της Fayetteville που ερχόταν στην πόλη τα Σάββατα, φορώντας ένα πλήρες σετ από πιστόλια κρότου.

Αυτό ωστόσο δεν σημαίνει, ότι το τραγούδι στερείται θρησκευτικής σημασίας. Στην πραγματικότητα, ο Ρόμπερτσον είπε ότι το τραγούδι είναι για το "ανέφικτο της αγιότητας". Αλλά πήρε την έμπνευσή του λιγότερο από την Αγία Γραφή και περισσότερο από τον Λουίς Μπουνιουέλ, τον Ισπανό σκηνοθέτη και μάστερ του υπερρεαλισμού, που εδώ και μισό αιώνα, γελοιοποίησε την υποκρισία της θρησκείας, της πατριαρχίας και της κουλτούρας της μεσαίας τάξης.

Το ενδιαφέρον του Robertson κεντρίστηκε, ιδίως, από ταινίες όπως η Ναζαρέν (1959) και η Βιριδιάνα (1961), οι οποίες ασχολούνται με ανθρώπους που προσπαθούν, αλλά βρίσκουν ότι είναι αδύνατο, να κάνουν το καλό. Το «The Weight», λέει ο Ρόμπερτσον, διερευνά το ίδιο θέμα. «Κάποιος λέει, 'Άκου, θα μου κάνεις αυτή τη χάρη; Όταν φτάσεις εκεί θα πεις "γεια" σε κάποιον ή θα του δώσεις αυτό ή θα πάρεις κάτι για μένα;'... Έτσι, ο τύπος πάει και το ένα πράγμα οδηγεί στο άλλο και είναι σαν 'Γαμώτο, τι είναι αυτό που προέκυψε; Ήρθα εδώ μόνο για να πω "γεια" σε κάποιον και οδηγήθηκα σ' αυτή την απίστευτα δύσκολη κατάσταση'».

Από την αρχή της σύλληψής του, λοιπόν, το "The Weight" είχε αναφορά τόσο στο πνευματικό όσο και στο πραγματικό. Εξιστορεί το ολοένα και πιο περίπλοκο ταξίδι της αναζήτησης της αγιότητας ενός ταξιδιώτη που βρίσκει την πορεία του να εμποδίζεται από ένα θίασο περίεργων χαρακτήρων. Αλλά αυτοί οι χαρακτήρες έχουν μαζευτεί από τους δρόμους του Fayetteville και του Turkey Scratch, όχι από την Καινή Διαθήκη. Οι πειρασμοί, επιπλοκές και οι αυξανόμενες επιβαρύνσεις της αποστολής του αφηγητή προσφέρθηκαν όχι από επισκέπτες της άλλης πλευράς, αλλά από κοινούς ή ακόμη και φανταστικούς χαρακτήρες που περπατούν στους πολύ πραγματικούς δρόμους της ζωής.

Ο Richard και η σύζυγός του Jane, Robbie και Garth - Λος Άντζελες, Καλιφόρνια, 1969 (φωτο Elliott Landy)​

Εμπνευσμένο από τον Μπουνιουέλ, αλλά με πρωταγωνιστές Αρκανσιανούς, το τραγούδι απλά αφορά τις επιβαρύνσεις που όλοι κουβαλάμε. Το "βάρος" είναι το φορτίο που επωμιζόμαστε όταν αναλαμβάνουμε την ευθύνη ή όταν προσπαθούμε να κάνουμε το καλό. Αλλά είναι επίσης το βάρος που μας πιέζει, όταν πέφτουμε στην "αμαρτία" ή παλεύουμε με τον "πειρασμό". Είναι ένα τραγούδι για ένα καθολικά ανθρώπινο δίλημμα. Αλλά, ακριβώς όπως οι στιχουργοί άντλησαν από τα δικά τους περασμένα για να εμπλουτίσουν το καστ τους, είναι πιθανό να πήραν επίσης από τις δικές τους εμπειρίες για να εμπνευστούν το "βάρος". Ίσως το τραγούδι αναφέρεται στα πολύ πραγματικά φορτία που επωμίστηκαν τα μέλη των Band και στις πολύ αληθινές επιβαρύνσεις που προέκυψαν από το καλό και το κακό στη δική τους ζωή.

Κάποιοι σκληροπυρηνικοί υποστηρίζουν, για παράδειγμα, ότι το "βάρος" αναφέρεται στο δυσάρεστο τίμημα που καταβλήθηκε από τα μέλη της μπάντας για τις άγριες ημέρες τους στο δρόμο. Σ' αυτή την λίγο τραβηγμένη ανάλυση, το φορτίο, μπορεί να σημαίνει αφροδίσιο νόσημα, ακριβώς το αντίθετο, του να κάνεις χάρη σ' ένα φίλο. Άλλη ανάλυση αφορά τη σχέση του γκρουπ με την περιβόητη γκρούπι Cathy Evelyn Smith, που στα δεκαέξι της, όταν τους συνάντησε στο Οντάριο το 1963, έμεινε έγκυος, πιθανότατα από τον Levon Helm, αλλά ήταν ο Richard Manuel που προσφέρθηκε να μοιραστεί το βάρος της εγκυμοσύνης. Κανένας από τους Band δεν ανέφερε ποτέ αυτό το επεισόδιο για να εξηγήσει το "The Weight" και ο Robertson ποτέ δεν αναφέρθηκε σε πιο προσωπικά ενδεχόμενα. Αλλά υπάρχει μια βέβαιη Μπουνιουελική ποιότητα στην ιστορία της Smith, καθώς πρόκειται για μια δύσκολη, πολύ ανθρώπινη κατάσταση που αψηφά την εύκολη κατηγοριοποίηση όσον αφορά το καλό και το κακό.

Η τελευταία λέξη στον Ρόμπι, που μίλησε για τη κινηματογράφηση του 1976, της εκδοχής του τραγουδιού που χρησιμοποιήθηκε στο The Last Waltz, όπου οι Band το έπαιξαν με τους Staple Singers:

«Το μεγαλύτερο θέμα ήταν ο θρησκευτικός υπαινιγμός του τραγουδιού. Θυμάμαι υπήρχε αυτή η μεγάλη διαφωνία μεταξύ του Μάρτι (ο σκηνοθέτης Μάρτιν Σκορσέζε) και του κινηματογραφιστή Μάικλ Τσάπμαν για το κλίμα του 'The Weight'. Ο Μάρτι επέμενε ότι είχε Καθολικό όραμα, ενώ ο Μάικλ έλεγε ότι ήταν μια πολύ Προτεσταντική ιστορία, εξηγώντας τους συνειρμούς της γκόσπελ μουσικής. Μου άρεσε ότι έλεγαν, γιατί ποτέ δεν είχα σκεφτεί κάτι από αυτά, αν και είχα ανατραφεί καθολικός. Σκέφτηκα ότι ήταν αρκετά υπέροχα τα εύσημα που μου απέδιδαν. Για μένα ήταν ένας συνδυασμός καθολικισμού και γκόσπελ μουσικής. Η ιστορία που ακούγεται στο τραγούδι αφορά την ευθύνη των σχέσεων, που δεν μπορούν να δώσουν αυτό που σου ζητούν. Κάποιος σκοντάφτει μέσα από τη ζωή, πηγαίνοντας από τη μια κατάσταση στην άλλη, με διαφορετικούς χαρακτήρες. Για να περάσεις αυτές τις βιωματικές κατακόμβες, προσπαθείς να κάνεις ό,τι είναι σωστό, αλλά φαίνεται ότι αυτό δεν είναι τόσο εφικτό. Στο τραγούδι, όλα αυτά είναι το φορτίο...».

(συγκλονιστικό, πηγές: wikipedia.org, theband.hiof.no)

​

 

[grio]

- The Weight [Woodstock] -

]

- The Weight feat. The Staple Singers [The Last Waltz] -

]​

 

[grio]

Φωτογραφίες του 1968-69, από τον Elliott Landy

​

 

[supersonic]

Η πρέπουσα σειρά είναι πρώτα το big pink.
Αφού κάποιος το αφομοιώσει στο πετσί του (που θέλει λίγο χρόνο) πάει στο ομότιτλο.
κ.ο.κ....

 

[Cicadelic Ranger]

πολυ ωραιο το σκιτσακι σου Grio.
Tracing paper ειναι ;

 

[grio]

Μερσί, ήταν άσκηση για το χέρι και χαρά για τη ψυχή. Τα όπλα, ένα πρόχειρο τετράδιο - με σημειώσεις από αμφιλεγόμενες πηγές τις περισσότερες φορές και κάποιες μεταφράσεις που σας βάζω συχνά διορθωμένες - ένα μολύβι, γόμα και φυσικά η φωτο, κάποιου περιοδικού, κυρίως ξένου. Υπάρχουν δεκάδες σκίτσα στο πρόχειρο, όσα τέλος πάντων έχουν επιζήσει από τη φθορά και το καλάθι αχρήστων...

 

[Cicadelic Ranger]

Βαζε τα :a0210:

Για την αφιερωση δεν λεω τιποτα τα λεει απο μονη της. Εμπεριεχει τα παντα. Πληροφοριες και υλικο που ελεγε ο Διονυσης.
Παλι θα τρεχω στο Αμαζον. Δεν τον εχω αυτον.

 

[Γιώργος Κουν.]

"Θα παίξουμε ακόμη ένα τραγούδι και τέλος", ακούγεσαι να λές.
Τράβηξες μια γερή τζούρα, έβγαλες το καπνό απο τη μύτη και έσβησες το τσιγάρο πάνω στη σκηνή. Μαζεύτηκαν και όλοι υπόλοιποι πίσω στις θέσεις τους.
"Baby don't do it".
Σκάρτα δυό λεπτά.
Μέσα σε αυτά τα δυό λεπτά του encore απο το Last Waltz, να συμπυκνώνεται όλη η κοινή σας διαδρομή 16 ολόκληρων χρόνων στο Δρόμο , με τα αμέτρητα Live και ταξίδια. Έκλεισες και με ένα μικρό σόλο
Και μετά...
Thank you, Goodnight, Good bye...
Ξεκρεμάς την κιθάρα, ένα νεύμα με το καπέλο και όλα όσα υπήρξαν κάτω απο το όνομα The Band λαμβάνουν τέλος.
Αυτή η σκηνή απο την ταινία με στοιχειώνει απο την πρώτη φορά και όσες φορές την είδα.
Η στιγμή της Μετάβασης.
Απο την Ύπαρξη στο Τέλος.
Με δυό ευχαριστήρια και πέντε χαμόγελα.

Δυό ευχαριστήρια και ένα δάκρυ και απο εμένα φίλε Robbie, τώρα που το δικό σου Βάρος δεν είναι εφικτό πλέον να το επωμίζεσαι , ακόμη και αν το ήθελες.
Αναπαύσου εν ειρήνη

 

[Stellios papa]

ο τελευταιος χορος
Richard Manuel (4/3/1986), Rick Danko (10/12/1999) Levon Helm (19/4/2012)

και ο Ρομπυ

...................................................................................

 

[Stellios papa]

ολα στη μουσικη ειναι παραμυθι
κι αυτο ειναι ολη η γοητεια
οταν ομως η μουσικη το ξεπερναει και γινεται ιστορια
τοτε η γοητεια μετατρεπεται σε μαγεια που σε σημαδευει και μενει μαζι σου για παντα
ΚΑΛΟ ΟΥΡΑΝΟ ΑΓΑΠΗΜΕΝΕ ΡΟΜΠΙ

 

[Stellios papa]

ο Μαρτιν του εκανε την καλυτερη Ροκ ταινια ολων των εποχων
και αυτος εγραψε την μουσικη για την τελευταια του μεγαλη ταινια

Killers of the Flower Moon​

 

[Δημοκηδής]

Καλό ταξίδι στον μεγάλο Ρομπι !

 

[nikos 1850]

R,I,P,