Περί κατεργασίας λαμαρίνας
Πώς έκοψες τη λαμαρίνα τόσο ίσια;
Καλησπέρα, ή μάλλον καλημέρα, φίλε μου Pete.
Οι παλιοί ξέρουν ότι είμαι εξ επαγγέλματος Μηχανικός Ε.Ν., άρα και μηχανουργός, εφαρμοστής, ελασματουργός, λεβητοποιός, ηλεκτρολόγος, μηχανικός ΜΕΚ και ατμομηχανικός, ολίγον ξυλουργός, ολίγον ναυπηγός και πάει λέγοντας, γνώσεις και τεχνικές απαραίτητες αν θέλεις να είσαι σωστός επαγγελματίας στο επάγγελμά μας. Κάνω αυτή τη διευκρίνηση για να εξηγήσω ότι για μένα μια τέτοια δουλειά δεν είναι κάτι καινούργιο.
Τώρα, σχετικά με το κόψιμο της λαμαρίνας τέτοιου πάχους (συνήθως είναι μισό χιλιοστό, στην καλύτερη - ή χειρότερη, όπως το πάρεις - περίπτωση να είναι ένα χιλιοστό, υπάχουν πολλές τεχνικές, εξαρτώμενες από τα εργαλεία που διαθέτεις και φυσικά από το πόσο πιάνουν τα χέρια σου. Πρωτίστως όμως πρέπει να σημαδέψεις σωστά, στη σωστή θέση τον τομέα που θα κοπεί, με χρήση μετρητικών εργαλείων και γωνιάς 90 μοιρών. Για ένα καπάκι σαν αυτό, είναι αρκετά μια ρίγα και ένα ή δύο τρίγωνα, σαν αυτά που είχαμε στο γυμνάσιο για το σχέδιο και τη γεωμετρία. Ένα παχύμετρο επί πλέον και μια φαλτσογωνιά του μηχανουργού θα βοηθούσε περισσότερο.
Η πιο γρήγορη μέθοδος κοπής, αλλά άκρως επικίνδυνη για κάποιον που δεν γνωρίζει πώς να χειριστεί ηλεκτροκίνητα εργαλεία, είναι με χρήση ηλεκτρικής σέγας. Κάνεις 2 έως τέσσερεις τρύπες στις 2 ή και στις 4 γωνίες, μεγέθους ικανού να μπορεί να μπει η λάμα της σέγας ΚΑΙ να δουλέψει ελεύθερα και ΑΦΟΥ ΔΙΑΣΦΑΛΙΣΕΙΣ ΟΤΙ Η ΛΑΜΑΡΙΝΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΑ ΣΤΗΡΙΓΜΈΝΗ, κάνεις την κοπή.
Μια άλλη, πιο ερασιτεχνική αλλά εξ ίσου αποτελεσματική μέθοδος, είναι η χρήση πολύ λεπτού δισκοτροχού, πάχους ενός χιλιοστού, προσαρμοσμένου σε ειδικό φορέα, ο οποίος φέρει στέλεχος που πιάνει στο τσωκ ενός ηλεκτροδράπανου. Ο κοινός ηλεκτρικός τροχός, ακόμα κι αν χρησιμοποιείς λεπτό δίσκο, ΔΕΝ ΣΥΝΙΣΤΑΤΑΙ, διότι δεν ελέγχεται η κοπή. Να σημειώσω ότι και με αυτή τη μέθοδο, οι τρύπες στις 4 γωνίες είναι απαραίτητες.
Μια τρίτη μέθοδος είναι αυτή με πολλές μικρές τρύπες, καθ' όλο το μήκος της περιφέρειας, ώστε να καταλήξεις με μικρές κινήσεις να αποχωρήσεις το κομμάτι της λαμαρίνας που έτσι κι αλλιώς θα αφαιρεθεί, και μετά να στρώσεις υπομονετικά με λίμα την άγρια (λόγω των πολλαπλών τρυπημάτων) περιφέρεια. Αυτή η μέθοδος χρησιμοποιείται αν δεν υπάρχει άλλος τρόπος να κάνεις την κοπή. Θέλει ακρίβεια (εύκολα το τρύπημα τόσων πολλών τρυπών μπορεί να σου ξεφύγει και να βγεις έξω από τα όρια των γραμμών, που σημάδεψες). Θέλει και υπομονή και τέλος καλή χρήση της λίμας. Δεν συνίσταται για όσους δεν έχουν πλήρη εξοικίωση με μηχανουργικά εργαλεία, όχι τόσο γιατί είναι επικίνδυνη (επικίνδυνες είναι όλες οι δουλειές, στις οποίες χρησιμοποιούνται ηλεκτρικά εργαλεία ή που εκ φύσεως ενέχουν κίνδυνο τραυματισμού), όσο γιατί απαιτεί τεχνική και ακρίβεια.
Μια άλλη μέθοδος, εξ ίσου επίπονη με την παραπάνω, είναι η χρήση πριονόλαμας, αφού γίνουν οι 4 τρύπες στις γωνίες. Κι αυτή θέλει υπομονή και χρόνο, γιατί η λαμαρίνα δεν κόβεται εύκολα. Ο χρήστης είναι υποχρεωμένος να χρησιμοποιεί σκέτη την πριονόλαμα, χωρίς δηλαδή σιδεροπρίονο, γιατί αυτό έτσι κι αλλιώς δεν χωράει. Το καπάκι θέλει καλή στήριξη για να μην πάλλεται κατά τη διάρκεια των παλινδρομικών κινήσεων της κοπής, ώστε να διευκολύνεται η κοπή, και η ρημάδα η πριονόλαμα δεν πιάνεται με το χέρι εύκολα, γιατί κόβεσαι. Συνήθως την πιάνουν με ένα κομμάτι πανί ή κάτι ανάλογο. Και αυτή απαιτεί γνώση και τεχνική, εύκολα σου ξεφεύγει και μπορείς να το χαλάσεις. Άσε που με μια στραβοκίνηση, η πριονόλαμα σπάει σαν γιαλί.
Τέλος πάντων, εγώ έχω κατά καιρούς χρησιμοποιήσει όλες τις παραπάνω μεθόδους σε τέτοιας φύσης εργασίες, και ξέρω τις ιδιαιτερότητες της κάθε μιας από αυτές. Πολλές φορές χρησιμοποιούνται ανάμεικτες τεχνικές, λίγο σέγα, λίγο τρυπάνι, λίγο λίμα, λίγο πριονόλαμα, ανάλογα με το τί έχεις να κάνεις. Στην συγκεκριμένη δουλειά, επειδή δεν είχα καλό τρόπο (και τόπο) να στηρίξω με ασφάλεια το καπάκι, ώστε να μπορώ να χρησιμοποιήσω τη σέγα μου (το γεγονός ότι η λαμαρίνα ήταν λεπτή, μόλις μισό χιλιοστό, δυσκόλευε ακόμα περισσότερο τη χρήση ηλεκτρικής σέγας), χρησιμοποίησα τη δεύτερη μέθοδο, με ένα ψιλό τρυπανάκι, που έχω για λεπτοδουλειές, σαν αυτό που χρησιμοποιούν σε ορισμένες εργασίες μοντελισμού. Πάνω στο τσωκ του έδεσα τον φορέα με το ψιλό δισκοτροχό και έκοψα προσεκτικά τη λαμαρίνα, εκεί που την είχα σημαδέψει. Και πάλι, πρόσεξα να κόψω πιο μέσα από τη γραμμή σημαδέματος και το τελικό σχήμα το έκανα με τη λίμα, για να πετύχω ακριβώς το άνοιγμα. Και μη νομίζεις, ακόμα κι έτσι κάτι λίγο μου ξέφυγε, αλλά είναι ανεπαίσθητο και μόνο ένα έμπειρο μάτι το καταλαβαίνει.
Ελπίχω να σε κάλυψα.
-bye-
-