Πιστεύω ότι είναι μια τάση που κυριαρχεί γενικά .
Τα μεγάφωνα έχουν εξελιχθεί και περνάει απ τα πηνία πολύ πληροφορία που ένα π.χ. tweeter Seas,Vifa των 90ς φίλτραρε κατά κάποιον τρόπο.
Ένα παράδειγμα είναι τα tweeters των Spendor κλασσικής σειράς που είχα/έχω διάφορα μοντέλα εδώ και 40 χρόνια.
Κάηκαν,'άρπαξαν',επισκευάστηκαν απ τον συγχωρεμένο Μιλανάκη κ.ά,μετά τα έστειλα στην εταιρεία ,αλλά δεν δίστασα να πάρω ένα ζεύγος των πιο εξελιγμένων από κατάστημα της Βρετανίας που επισκευάζει τα πάντα.
Όντως τοποθετώντας τα απέδιδαν πιο λεπτομερή ήχο από Tsakiridis,Α.R.,Linn,H/K,Cyrous που διαθέτω.
Γενικά τα νέα μοντέλα των Βρετανικών Εταιρειών όπως διαβάζω στον διεθνή τύπο ,δεν στρογγυλεύουν τα άκρα όπως πριν χρόνια,που έδιναν μεγαλύτερη σημασία στην μουσικότητα.
Μα τα ATC που όλοι εδώ φαίνεται ότι τα γουστάρουν,δεν έχουν πιο λεπτομερή πρίμα στην νέα σειρά?
Η Monitor Audio Silver,Platinum ,Gold έχουν καμιά σχέση με τα παλιότερα που είχα 30 χρόνια πριν?
Μήπως έχει καμιά σχέση ο ήχος της Linn των '20ς με τα Cirkus ,Valhala,Nirvana ?
Nομίζω η πιο ρετρό είναι η Naim.
Δεν το βλέπω ότι 'γεννάει' περιεχόμενο ανύπαρκτο, αλλά 'αφήνει' να περάσει πληροφορία που γίνεται ακουστικά αντιληπτή ευκολότερα.
