Έχοντας δώσει τον "απλό" - αλλά καλό - Lumix G 12-60, έψαχνα τον αντικαταστάτη του:
Ήρθε από το παγωμένο Βερολίνο, και τον πήγα μια βόλτα να δει λίγο ήλιο, ενώ τον πέρασα ένα ελαφρύ τεστ όπου διαπίστωσα τα εξής:
- Οπτικά δεν έχει τεράστιες διαφορές από τον μικρό αδελφό - που κοστίζει το 1/3 στην πιάτσα - αλλά... έχει! Το κέντρο του έχει το "pop" από τέρμα ανοιχτός σε όλες τις εστιακές, με λεπτομέρεια και μικροκοντράστ εφάμιλλο καλού prime. Η απόδοση κρατιέται πολύ καλά στο μεγαλύτερο μέρος του κάδρου, με κάποια σχετικά απότομη πτώση στις γωνίες. Το "απότομη" είναι μάλλον υπερβολή, αφού υπάρχει άφθονη πληροφορία και με κάποια υποτυπώδη επεξεργασία, έχεις καλό αποτέλεσμα - απλά όταν γράφει (και) Leica ένας φακός, οι απαιτήσεις είναι κορυφαίες. Το συγκεκριμένο κομμάτι, έχει καλό κεντράρισμα, πολύ καλές έως άριστες πάνω γωνίες και λίιιγο υποδεέστερες τις κάτω.
- Οι υπόλοιπες διαφορές, είναι δυο ειδών, α) Η φωτεινότητα, όπου στα 12mm είναι σχεδόν ένα στοπ πιο φωτεινός, ενώ στα 60mm πάμε στο ένα ολόκληρο. Επίσης "κλείνει" πιο αργά, στα 25mm είναι στο 3,5. Και β) Η απτή ποιότητα και αίσθηση κατά την χρήση. Αυτό είναι κάτι που σε έναν μικρό prime όπως ο panaleica 15/1,7 που έχω, δεν φαίνεται πολύ, αλλά σε έναν σχετικά μεγάλο zoom, είναι εντυπωσιακό: η ευκολία/σιγουριά με την οποία κουμπώνει το αλεξήλιο (hood ελληνιστί), καθώς και το καπάκι χωρίς να έχεις αμφιβολίες αν "έπιασε", και τα "βουτυρένια" δαχτυλίδια, σε κάνουν να καταλάβεις που πάνε τα (πολλά) επιπλέον χρήματα που κοστίζει το αντικείμενο.
Αυτά πρόλαβα να δω, τα υπόλοιπα εν καιρώ...