Τι επεξεργασία κάνει η Ελένη...

[Maestro]

Οι φωτογραφίες του θέματος είναι εξαιρετικές ως τεχνική και επεξεργασία, αλλά δε μου αρέσουν (ως στυλ), είναι για παραμυθάκια σε παιδικό βιβλίο. Φυσικά πολύ θα ήθελα να έχω τέτοιες τεχνικές ικανότητες.

Όσο για τον Laboile, αυτός μάλιστα, το θέμα και το στυλ το έχει άψογα... αλλά να πω την αμαρτία μου, νομίζω ότι το ασπρομαυρο είναι πολύ εύκολο σε σχέση με το χρώμα. Έχει από μόνο του μια τεράστια γοητεία. Η πρόκληση για μένα είναι να δώσεις την ίδια δύναμη με χρώμα.

 

[Apollwn]

Tο ασπρόμαυρο είναι εξίσου δύσκολο όταν το ζητούμενο είναι δώσουμε γοητεία μα όχι θλίψη

 

[chris73]

Τώρα εγώ δεν έχω πραγματική ιδέα αλλά ίσως αυτοί που τραβάν καλά ασπρόμαυρα το κάνουν να δείχνει εύκολο. Για μία δοκιμή μπορεί κάποιος που συνηθίζει να τραβά έγχρωμα να δοκιμάσει.

Τότε θα δει πως όταν λείπει το χρώμα, θα πρέπει να υπάρχει "αναγκαστικά" θέμα και κατά δεύτερο λόγο τεχνική στη φωτογραφία για να συγκρατήσει το μάτι αυτού που την βλέπει. Το χρώμα νομίζω "συγχωρεί" ατέλειες στο στυλ και το θέμα, με την βοήθεια του επιπλέον εντυπωσιασμού που μπορεί να προσφέρει. (καλά, βλέπω πολλά νουάρ μην με παρεξηγείτε...:flipout

 

[Billy the Kid]

H Eλένη είναι μια μαμά που φωτογραφίζει πολύ όμορφα τα παιδιά της.
Όταν μεγαλώσουν θά έχουν υπέροχες αναμνήσεις......

 

[cacau]

Μου αρέσει η Ελένη, μου αρέσει και ο Γάλος. Main stream η μια, παράξενος ο άλλος αλλά και οι δυο με άποψη!

 

[timaios]

Ο χαμενος παραδεισος,παιδικη αθωοτητα με φτερα αγγελου πληρη αρμονια με τη φυση τα ζωντανα,κερια, πιστη... βγαζει κατι το υπερβατικο και συναμα πραγματικο ονειρεμενο παραμυθι μαθημα αρμονιας για τις απανθρωπες συνθηκες που μαστιζουν το μεγαλυτερο μερος της ανθρωποτητας στα μεγαλα αστικα κεντρα αναζητωντας την χιμαιρα...καημενοι ανθρωποι...Ακομα δεν ειδαμε τιποτα τυφλωμενοι απο την απληστια μας.