SR-71
AVClub Fanatic
Ψηφισα ΠΟΛΥ ΚΑΛΗ.
Οχι γιατι δεν εχει καραμπινατες ανεπαρκειες (στο story) αλλα γιατι, μετα απο αρκετα χρονια, ειδα μια ταινια φαντασιας
με ΑΡΧΗ, ΜΕΣΗ και ΤΕΛΟΣ που δεν "εκλεβε" η μια ενοτητα απο την αλλη. Οσοι εχουν δει ταινιες πολυ πιο περγαμηνατες
(Prometheus) μαλλον θα συμφωνησουν μαζι μου. ΞΕΡΕΙΣ τι θα δεις στον Θωρ, γιατι η πλοκη περπαταει ΣΤΡΩΤΑ.
Ενας θεος-παιδι κανει μαλακιες, τιμωρειται, εξοριζεται, εκπιπτει των προνομιων του, περιπλανιεται, ζυγιζει καταστασεις,
παλευει και στο τελος κατορθωνει να γυρισει πισω στην πατριδα του για να αποδωσει καθαρση (εαυτον τε αλληλοις).
Παραμυθακι για παιδια ... ΣΙΓΟΥΡΑ !
Αλλα αυτα τα παραμυθακια εχουν πολυ θετικη επιδραση στην πολυπλοκοτητα του κοσμου που ζουμε.
Μην ειμαστε υποκριτες, τα εχουμε αναγκη τα παραμυθακια τυπου Thor. Για να μην καψουμε ασφαλεια, στο τελος.
Ενας Thor γινεται ανετα το μαξιλαρακι των παιδικων ονειρων μας. Και μεσα απο αυτη την αφελη θεωρηση (καλου και κακου)
κρατουμε εναν συνδετικο ιστο με το ΤΙ συγκινουσε την παιδικη ψυχη μας, την ΑΝΟΘΕΥΤΗ, εκεινην που επεβαλε την αγνοτητα
και καθαροτητα σκεψης μεσα μας, πολυ ΠΡΙΝ ο κοσμος θαμπωσει προθεσεις και αξιες.
Ισως θα μπορουσα να ψηφισω "καλη". ΔΕΝ το κανα γιατι ... "κατι" ... με αιχμαλωτισε (απο την πρωτη στιγμη).
Η νησιδα-πολη της Asgard, ειναι απλα ... Ο-Ν-Ε-Ι-Ρ-Ι-Κ-Η. Τα χρυσαφια κτιρια (σαν σπαθια), οι τεραστιες αιθουσες, οι οριζοντες
με αστρα και δειλινο σε αγαστη συγχωνευση, οι γεφυρες προς τις πυλες-σκουληκοτρυπες, οι καταρακτες που πεφτουν στο πουθενα
ειναι ... ΑΚΑΤΑΜΑΧΗΤΑ δομικα στοιχεια της ονειρωξης που λεγεται THOR. Με εχουν συνεπαρει και ας ειναι ασυχγωρητη η ερμηνεια
της Portman. Aς ειναι "λιγος" ο Hopkins στην ερμηνεια του ως Odin. Τα σκηνικα στην Asgard ..... ειναι τοσο φαντασμαγορικα που
ξεχνουσα να κοιταξω τους διαλογους (!!!!!!!)
Και ειχα ..... ΠΟΛΥ ΚΑΙΡΟ .... να νιωσω ετσι.
Και μαλιστα σε με ταινια που, ΚΑΤΑ ΤΥΧΗ, εκατσα να δω σημερα το απογευμα !
Οχι γιατι δεν εχει καραμπινατες ανεπαρκειες (στο story) αλλα γιατι, μετα απο αρκετα χρονια, ειδα μια ταινια φαντασιας
με ΑΡΧΗ, ΜΕΣΗ και ΤΕΛΟΣ που δεν "εκλεβε" η μια ενοτητα απο την αλλη. Οσοι εχουν δει ταινιες πολυ πιο περγαμηνατες
(Prometheus) μαλλον θα συμφωνησουν μαζι μου. ΞΕΡΕΙΣ τι θα δεις στον Θωρ, γιατι η πλοκη περπαταει ΣΤΡΩΤΑ.
Ενας θεος-παιδι κανει μαλακιες, τιμωρειται, εξοριζεται, εκπιπτει των προνομιων του, περιπλανιεται, ζυγιζει καταστασεις,
παλευει και στο τελος κατορθωνει να γυρισει πισω στην πατριδα του για να αποδωσει καθαρση (εαυτον τε αλληλοις).
Παραμυθακι για παιδια ... ΣΙΓΟΥΡΑ !
Αλλα αυτα τα παραμυθακια εχουν πολυ θετικη επιδραση στην πολυπλοκοτητα του κοσμου που ζουμε.
Μην ειμαστε υποκριτες, τα εχουμε αναγκη τα παραμυθακια τυπου Thor. Για να μην καψουμε ασφαλεια, στο τελος.
Ενας Thor γινεται ανετα το μαξιλαρακι των παιδικων ονειρων μας. Και μεσα απο αυτη την αφελη θεωρηση (καλου και κακου)
κρατουμε εναν συνδετικο ιστο με το ΤΙ συγκινουσε την παιδικη ψυχη μας, την ΑΝΟΘΕΥΤΗ, εκεινην που επεβαλε την αγνοτητα
και καθαροτητα σκεψης μεσα μας, πολυ ΠΡΙΝ ο κοσμος θαμπωσει προθεσεις και αξιες.
Ισως θα μπορουσα να ψηφισω "καλη". ΔΕΝ το κανα γιατι ... "κατι" ... με αιχμαλωτισε (απο την πρωτη στιγμη).
Η νησιδα-πολη της Asgard, ειναι απλα ... Ο-Ν-Ε-Ι-Ρ-Ι-Κ-Η. Τα χρυσαφια κτιρια (σαν σπαθια), οι τεραστιες αιθουσες, οι οριζοντες
με αστρα και δειλινο σε αγαστη συγχωνευση, οι γεφυρες προς τις πυλες-σκουληκοτρυπες, οι καταρακτες που πεφτουν στο πουθενα
ειναι ... ΑΚΑΤΑΜΑΧΗΤΑ δομικα στοιχεια της ονειρωξης που λεγεται THOR. Με εχουν συνεπαρει και ας ειναι ασυχγωρητη η ερμηνεια
της Portman. Aς ειναι "λιγος" ο Hopkins στην ερμηνεια του ως Odin. Τα σκηνικα στην Asgard ..... ειναι τοσο φαντασμαγορικα που
ξεχνουσα να κοιταξω τους διαλογους (!!!!!!!)
Και ειχα ..... ΠΟΛΥ ΚΑΙΡΟ .... να νιωσω ετσι.
Και μαλιστα σε με ταινια που, ΚΑΤΑ ΤΥΧΗ, εκατσα να δω σημερα το απογευμα !
Last edited: