Διαφωνώ. Σκουπίδια υπήρχαν πάντοτε, και για το ότι έπεσε το επίπεδο του σινεμά δε φταίει η ψηφιακή κάμερα, ούτε το φιλμ έβγαζε τους φοβερούς σκηνοθέτες. Άλλη είναι η αιτία για την κατάπτωση του σημερινού κινηματογράφου, και πρέπει να αναζητηθεί στην εμφάνιση και κυριαρχία άλλων μορφών ψυχαγωγίας, όπως τα games.
Προφανώς, το ψηφιακό σινεμά δεν είναι αποκλειστικά υπεύθυνο για την κατάπτωση του κινηματογράφου εν γένει, τουλάχιστον σε επίπεδο περιεχομένου. Έχουν προηγηθεί η κυριαρχία των εφέ, η έλλειψη καινούργιων ιδεών και το αδιέξοδο στην συγγραφή πρωτότυπων και ολοκληρωμένων σεναρίων. Στην εποχή μας επίσης, υπάρχει απομυθοποίηση των πάντων λόγω της υπερβολικής πληροφορίας και ενημέρωσης και του βομβαρδισμού του κοινού με ποικίλα ερεθίσματα, με αποτέλεσμα η μαγεία και η λάμψη άλλων εποχών να έχει πάει περίπατο. Ο κινηματογράφος δε θα μπορούσε να αποτελεί εξαίρεση σε όλη αυτήν την κατάσταση. Σε επίπεδο αισθητικής όμως, όταν προσπαθείς να εισάγεις μέσω των ψηφιακών καμερών επιπλέον ευκρίνεια και την αίσθηση του να είσαι εκεί (βλέπε, 48 καρέ), σε μια ιστορία μυθοπλασίας που εξ'ορισμού χρειάζεται την απόσταση από το θεατή, το "παραμύθι" και τη λάμψη, τότε πολύ απλά πας γυρεύοντας. Το φιλμ αυτές τις ιδιότητες τις έχει από φυσικού του, διότι εξ'αρχής είναι ένα μέσο που δημιουργήθηκε γι'αυτό το σκοπό, ενώ στο ψηφιακό είναι επίκτητες και αποτέλεσμα μιμητισμού. Επίσης, το πρώτο είναι ένα ζωντανό πράγμα με το δικό του χαρακτήρα που δεν μπορείς ποτέ να τον ελέγξεις 100% και βάζει τη δική του πινελιά στο τελικό αποτέλεσμα, ενώ το δεύτερο ένα ουδέτερο πράμα που αναπαριστά την πραγματικότητα. Ας αναλογιστεί κανείς πώς θα έδειχναν ταινίες, όπως η Καζαμπλάνκα ή το Όσα Παίρνει ο Άνεμος, αν ήταν γυρισμένες ψηφιακά. Το θεατρικό και πομπώδες παίξιμο, οι ατέλειες του μακιγιάζ και των σκηνικών και όλα αυτά που με το φιλμ καλύπτονται τόσο φυσικά και αβίαστα με ένα όμορφο πέπλο, θα μεγενθύνονταν δυσανάλογα και η μαγεία θα έφευγε από το παράθυρο από το πρώτο πλάνο. Ας δούμε επίσης τι έπαθαν σκηνοθέτες, όπως ο Κόπολα και ο Λιντς, απ' όταν το γυρίσαν στο ψηφιακό βίντεο. Οι ταινίες τους πλέον θυμίζουν θέατρο της Δευτέρας και από σημαντικοί δημιουργοί έγιναν σκηνοθέτες της σειράς. Ειδικά, ο δεύτερος καταστράφηκε εντελώς, κατά την ταπεινή μου άποψη, δεδομένου ότι η φωτογραφία και η αισθητική του φιλμ, ήταν υπεύθυνα σε μεγάλο βαθμό για την απόκοσμη ατμόσφαιρα των έργων του, ενώ με το βίντεο όλα αυτά έχουν δώσει τη θέση τους σε ένα φλατ, άψυχο και μουντό σύμπαν που απλά δεν είναι πλέον πειστικό και δε λειτουργεί. Με λίγα λόγια, οι αποκαλούμενες "ατέλειες" του φιλμ είναι αυτές που εν τέλει, του προσδίδουν την αφηγηματική του δύναμη και αυθεντία.
Πολύ απλά δεν γυρίζονται πλέον αρκετές ταινίες για να υπάρχουν και αριστουργήματα ανάμεσά τους.
Το αντίθετο νομίζω συμβαίνει. Βγαίνουν πλέον τόσες πολλές ταινίες, ενώ και ο ελεύθερος χρόνος των θεατών μικραίνει διαρκώς που δεν είναι εύκολο να ανακαλύψεις και να αφομοιώσεις κάποια μικρά διαμαντάκια που κυκλοφορούν ακόμη και σήμερα. Αριστουργήματα μπορεί να μην είναι, αλλά έτσι κι αλλιώς, η εποχή μας δεν είναι φτιαγμένη για κλασικά πράγματα, ενώ οι πραγματικά σημαντικές δουλειές έχουν μετακομίσει σε ένα αδηφάγο μέσο, όπως η τηλεόραση.
Όποτε διαβάζω τέτοια σχόλια αναλογίζομαι τα λόγια του μεγάλου Billy Wilder, που αντιστάθηκε όσο μπορούσε στην επέλαση του technicolor. Αφηγούνταν λοιπόν, σκασμένος στα γέλια,ότι όταν πρωτοεμφανίστηκε το χρώμα οι παραγωγοί ψάχνανε για σενάρια θέμα την αγγλική αποικιοκρατία του 19ου αιώνα. Όχι για κανέναν άλλο λόγο,αλλα γιατί οι άγγλοι στρατιώτες της εποχής φορούσαν κόκκινες στολές που γράφανε τόσο όμορφα στον έγχρωμο φακό.:flipout:
Έτσι και τώρα οι παραγωγοί ψάχνουν για σενάρια (λέμε τώρα) με αβύσσους, βουνά, σκάλες, ουρανοξύστες και άλλα τέτοια που "γράφουν" στον τρισδιάστατο "φακό".:flipout::BDGBGDB55:
opcorn: