Ο Γκανταλφ έσκασε τελευταίος μύτη από τους Μάγους την τρίτη εποχή με πλοίο από τη Δύση και αφού το Νούμενορ είχε καταποντιστεί.
Ο μόνος που κατάλαβε ποιος ήταν,ήταν ο Κίρνταν που τον υποδέχθηκε και του έδωσε ένα από τα τρία Δαχτυλίδια που έφτιαξαν τα ξωτικά.
Τώρα αν στη σειρά αυτός είναι ο Gandalf μιλάμε για επική π@π@ρ....
Ο Σάουρον όταν ξαναεμφανίστηκε,δεν ήταν σε ένα ναυαγισμένο καράβι,αλλά πήγε σινάμενος κουνάμενος στον Γκιλγκάλαντ υποδυόμενος τον Άρχοντα των Δώρων.
Ο Γκιλγκάλαντ δεν τσίμπησε και τον έδιωξε και τότε πήγε στον Κελεμπρίμπορ που τον δέχτηκε.
Δεν έγινε κολλητός με την Γκαλαντριελ που δεν τον χώνεψε ποτέ.
Η Γκαλαντριελ ουδέποτε ήταν νίντζα , ο Κελεμπρίμπορ μπαρμπα-ταβερνιάρης που περίμενε τον Σάουρον για να τον κάνει μάγκα,και οι Νουμενόριαν ψαράδες και ο Gilgalad μουλωχτός που θέλει να φάει τα μιθριλ από τους νάνους γιατί έτσι τα ξωτικά θα σταματήσουν να γερνάνε (ΕΛΕΟΣ!).
Υπήρχε μεγαλοπρέπεια που παρ'ολα τα εντυπωσιακά cgi δεν βγαίνει στο πανί.
Μερικές ωραίες εικόνες δεν αλλάζουν το ότι ο Τόλκιν είναι εξαφανισμένος από όλη αυτή την ιστορία.
Έχω τόσο ξενερώσει που ενώ το είδα όταν βγήκε (εξ'αιτίας του έκανα συνδρομή στο Άμαζον) δεν είχα όρεξη να γράψω ούτε γραμμή για την παπαριά που είδα.
Ο Τζιμισκής με τσίγκλισε.....
