Aνεξαρτήτως της πλάκας που κάναμε,έχεις απόλυτο δίκιο.
Δεν έχει καμμία σημασία.Ποτέ δεν είχε εδώ που τα λέμε.
Και προσωπικά μιλώντας,μετά από τόσα χρόνια που ακούω με όλα τα μέσα,αυτό που κατάλαβα είναι δεν είναι τοσο το μέσο που έχει σημασία,όσο η ποιότητα εγγραφής και το mastering που έχει γίνει-για να μπω στα χωράφια σου.
Για παράδειγμα οι ψηφιακές μεταφορές σε cd των περισσότερων αναλογικών εγγραφών,ιδιαίτερα τα πρώτα χρόνια,ήταν εντελως της πλάκας με αποτελεσμα τα cd να ακούγονται εντελως χάλια.Και το πρόβλημα δεν λυνόταν με ένα καλύτερο player.Το αντίθετο,ενα καλύτερο player ξεβράκωνε το δισκάκι.
Εφταιγε λοιπόν το cd ως μέσο?Όχι βέβαια.
Οπως δεν έφταιγε και για την μετέπειτα πολιτική των εταιριών να μπουστάρουν τα πάντα με αποτέλεσμα να εξαφανίζονται τα δυναμικά (noise wars).
Oπως δεν έφταιγε το βινύλιο ως μέσο για την πτώση της ποιότητας του (ιδίως στα 80'ς) ως υλικό αλλά και για τις κακές εγγραφές.
Οι μικρές εταιρίες που ασχολήθηκαν με επανεκδόσεις,απέδειξαν ότι αν ξέρεις τι κάνεις (και αυτοί που έκαναν αυτη τη δουλειά ήξεραν πολύ καλά τι έκαναν) ο ήχος που μπορείς να πάρεις από το βινύλιο είναι εξαιρετικός.Όπως ήταν στα first pressings του 50,του 60,του 70 (αντε βρες τα).
Η πλάκα είναι ότι οι ίδιες εταιρίες έσωσαν και την υπόληψη του cd καθώς έκαναν σωστά digital transfers και ως...δια μαγείας τα cd ακούγονταν καλά.
Άρα τελικά δεν φταίει το μέσο αλλά ο τρόπος.Τα'χει πει και ο Τσιφ (Supersonic) εδω μέσα και είχε δικιο βουνό.
Προσωπικά αν χαίρομαι για κάτι από το come back του βινυλίου είναι ότι,ανεξαρτητως του hype που πάντα συμβαίνει σε τέτοιες περιπτώσεις,είναι ότι είναι ένα μέσο που αξίζει πραγματικά να υπάρχει,ιδιαίτερα γιατί έναι τεράστιο μέρος της μουσικής έχει γραφτεί αναλογικά και ο ήχος αυτός πέρα απο εξαιρετικός,δεν έχει ξεπεραστεί ακομα ως ποιότητα - στο μέτρο που να τον καταστήσει ξεπερασμένο.
Ασε που εγώ,πολλές φορές,τη μουσική δεν την ακούω καθιστός,οπότε δε με χαλάει το να αλλάζω πλευρά καθε τόσο.
Και κάτι τελευταίο.Εχω αρκετά βινύλια που είναι από ψηφιακά remasters.Εις γνώση μου τα αγόρασα με το σκεπτικό ότι προτιμω να δώσω 10 ευρώ παραπάνω από το αντίστοιχο cd και να έχω μια εξωφυλλάρα να θαυμάζω και ένα ένθετο με πληροφορίες,από ένα δισκάκι που θέλεις μικροσκόπιο για να διαβάσεις,ή να το κατεβάσω στο σκληρό και να ψάχνω στη wiki για πληροφορίες.
Και ανεξάρτητα αν αξίζει ή όχι η αγορά βινυλίου απο ψηφιακή εγγραφή ο ήχος είναι εξαιρετικός.Θυμαμαι όταν άκουσα κάτι ψηφιακές ηχογραφήσεις της Denon από τα 70'ς σε βινύλιο και μου είχε πέσει το σαγονι.Το οποίο σημαίνει ότι το βινύλιο μάλλον είναι γενικά καλό μέσο αναπαραγωγής.
Πολλές φορές σε επανεκδόσεις η η ψηφιακή μεταφορά γίνεται και από ανάγκη.Θυμάμαι τον Bernie Grundman να λέει ότι σε κάποιες ηχογραφίσεις τα original master tapes ήταν σε καποια σημεία τόσο κατεστραμμένα που ανγκάστηκε να πάρει τα ψηφιακά αρχεία και να κάνει συνδυασμό.
Αnyway δεν θεωρώ "απάτη" τις ψηφιακές μεταφορές σε βινύλια.
