Mozart: Piano Concerto in C Mazor k.467(10/2/1785).
1)Αllegro moderato
2)Αndante
3)Αllegro Vivace Assai.
Mιά απλή και πανέμορφη εισαγωγή από τά έγχορδα και αμέσως μετά το πιάνο εισβάλλει διστακτικά σχεδόν σάν νά ´σπρώχνεται´από το oboe ,τό φαγκότο καί τό φλάουτο...
Η συνέχεια όμως είναι διαφορετική.
Σέ μιά Ολύμπια και μεγαλόπρεπη συνομιλία Ορχήστρας και Πιάνου το Πιάνο εμφανίζεται αυτόνομο ,επιθετικό αλλά ταυτοχρόνως γεμάτο πλούσιες ιδέες.
Το πρώτο μέρος παραπέμπει στις Συμφωνικές φόρμες τού Mozart από τίς τελευταίες μεγάλες του Συμφωνίες 40 και 41.
Ξέσπασμα Χαράς πού σκιάζεται απο μελαγχολικές πινελιές ,πού βρίσκουν μικρές ρωγμές να εισβάλουν στό Ανέφελο.
Μουσικός Λόγος ρωμαλέος,υμνητικός,μέ γαλήνιες ´στάσεις´και Συνομιλίες μέ τά Λουλούδια καί τά Πουλιά τής Πλάσης.
Και ακολουθεί τό andante λές και προαναγγέλλει τά μελλούμενα...
Τα μεγάλα έγχορδα συνοδεύουν μέ τρόπο πού νομίζεις πώς θα εμφανιστεί ο Elvis.
H Μελωδία απλή.Λές σιγά και τί έγινε?
Kαί όμως:Aπό εκεί προκύπτει η Χάρις.
Αυτή η απέραντη Γαλήνη σάν το γέλιο τού Παιδιού.
Η Ορχήστρα γνέφει τρυφερά .
Και μετά ο Σολίστ.
Ξαναπαίζει τήν ίδια Μελωδία.
Μιά σύγχρονη Οπερα τραγουδισμένη απο Φωνή Γυναίκας πού εμφανίζεται ολάνθιστη στά πλήκτρα.
Σπονδή Ευχαριστίας στήν Υπαρξη πού συννεφιάζει,περνάει μέσα απο καταιγίδες αλλά πάντα υπάρχει και ένα Ουράνιο Τόξο πού διατηρεί το Χαμόγελο..
Αυτές οι βαθειές σκιάσεις τής Μουσικής τού Mozart που σού υπενθυμίζουν διακριτικά και ποτέ δραματικά ,πώς αξίζουν οι στιγμές αλλά έχε τον Νού σου και σε όσα έρχονται ενώ εσύ βαδίζεις ανύποπτος και αμέριμνος.
Μέρος ανείπωτης Ομορφιάς.
Και ακολουθεί το φινάλε.
Μετά απο τά δύο πρώτα συναρπαστικά μέρη ο Mozart σάν νά νοιώθει πώς έχει ήδη ´πεί ´πολλά, προσφέρει ένα ´απλό´γεμάτο κομψότητα τρίτο μέρος όπου πιάνο και ορχήστρα βαδίζουν παρέα σέ έναν χορευτικό ρυθμό πού προσφέρει γνήσια Μουσική απόλαυση.
Τά σπουδαία τά ´μίλησε´στό Allegro maestoso και στο Andante..
Στό τελευταίο μέρος ας ασχοληθούμε μέ τις Καθημερινές και τίς Σχόλες.
Υ.Γ.
Στήν παιδική μου φίλη Ελίτα πού Χτές ´έφυγε´42 χρονών μετά απο έναν σεμνό και γενναίο ´αγώνα´που διήρκεσε 33 ολόκληρα χρόνια.
Ενας απλός φράχτης χώριζε τίς αυλές μας στην Γενέθλια Πόλη.
´Εφερνα γύρους μέσ στον Ουρανό και φώναζα
Μέ κίνδυνο ν´ αγγίξω μιά Ευτυχία
Σήκωσα πέτρα και σημάδεψα μακριά
Μιλημένη απο τόν Ηλιο η Μοίρα
Εκανε πώς δεν Εβλεπε
Καί τό Πουλί τού Κοριτσιού πήρ´ένα Ψίχουλο Θαλασσης
Και Αναλήφτη´.(Φωτόδενδρο κι η δεκατη τέταρτη ομορφιά)
1)Αllegro moderato
2)Αndante
3)Αllegro Vivace Assai.
Mιά απλή και πανέμορφη εισαγωγή από τά έγχορδα και αμέσως μετά το πιάνο εισβάλλει διστακτικά σχεδόν σάν νά ´σπρώχνεται´από το oboe ,τό φαγκότο καί τό φλάουτο...
Η συνέχεια όμως είναι διαφορετική.
Σέ μιά Ολύμπια και μεγαλόπρεπη συνομιλία Ορχήστρας και Πιάνου το Πιάνο εμφανίζεται αυτόνομο ,επιθετικό αλλά ταυτοχρόνως γεμάτο πλούσιες ιδέες.
Το πρώτο μέρος παραπέμπει στις Συμφωνικές φόρμες τού Mozart από τίς τελευταίες μεγάλες του Συμφωνίες 40 και 41.
Ξέσπασμα Χαράς πού σκιάζεται απο μελαγχολικές πινελιές ,πού βρίσκουν μικρές ρωγμές να εισβάλουν στό Ανέφελο.
Μουσικός Λόγος ρωμαλέος,υμνητικός,μέ γαλήνιες ´στάσεις´και Συνομιλίες μέ τά Λουλούδια καί τά Πουλιά τής Πλάσης.
Και ακολουθεί τό andante λές και προαναγγέλλει τά μελλούμενα...
Τα μεγάλα έγχορδα συνοδεύουν μέ τρόπο πού νομίζεις πώς θα εμφανιστεί ο Elvis.
H Μελωδία απλή.Λές σιγά και τί έγινε?
Kαί όμως:Aπό εκεί προκύπτει η Χάρις.
Αυτή η απέραντη Γαλήνη σάν το γέλιο τού Παιδιού.
Η Ορχήστρα γνέφει τρυφερά .
Και μετά ο Σολίστ.
Ξαναπαίζει τήν ίδια Μελωδία.
Μιά σύγχρονη Οπερα τραγουδισμένη απο Φωνή Γυναίκας πού εμφανίζεται ολάνθιστη στά πλήκτρα.
Σπονδή Ευχαριστίας στήν Υπαρξη πού συννεφιάζει,περνάει μέσα απο καταιγίδες αλλά πάντα υπάρχει και ένα Ουράνιο Τόξο πού διατηρεί το Χαμόγελο..
Αυτές οι βαθειές σκιάσεις τής Μουσικής τού Mozart που σού υπενθυμίζουν διακριτικά και ποτέ δραματικά ,πώς αξίζουν οι στιγμές αλλά έχε τον Νού σου και σε όσα έρχονται ενώ εσύ βαδίζεις ανύποπτος και αμέριμνος.
Μέρος ανείπωτης Ομορφιάς.
Και ακολουθεί το φινάλε.
Μετά απο τά δύο πρώτα συναρπαστικά μέρη ο Mozart σάν νά νοιώθει πώς έχει ήδη ´πεί ´πολλά, προσφέρει ένα ´απλό´γεμάτο κομψότητα τρίτο μέρος όπου πιάνο και ορχήστρα βαδίζουν παρέα σέ έναν χορευτικό ρυθμό πού προσφέρει γνήσια Μουσική απόλαυση.
Τά σπουδαία τά ´μίλησε´στό Allegro maestoso και στο Andante..
Στό τελευταίο μέρος ας ασχοληθούμε μέ τις Καθημερινές και τίς Σχόλες.
Υ.Γ.
Στήν παιδική μου φίλη Ελίτα πού Χτές ´έφυγε´42 χρονών μετά απο έναν σεμνό και γενναίο ´αγώνα´που διήρκεσε 33 ολόκληρα χρόνια.
Ενας απλός φράχτης χώριζε τίς αυλές μας στην Γενέθλια Πόλη.
´Εφερνα γύρους μέσ στον Ουρανό και φώναζα
Μέ κίνδυνο ν´ αγγίξω μιά Ευτυχία
Σήκωσα πέτρα και σημάδεψα μακριά
Μιλημένη απο τόν Ηλιο η Μοίρα
Εκανε πώς δεν Εβλεπε
Καί τό Πουλί τού Κοριτσιού πήρ´ένα Ψίχουλο Θαλασσης
Και Αναλήφτη´.(Φωτόδενδρο κι η δεκατη τέταρτη ομορφιά)