Συναισθήματα σε αγώνα δρόμου ή η ιερότητα της ακολασίας

[Κάλλη Συνοδινού]

Re: Now playing...

Και τώρα που λύσαμε τα των λαθών, των υπαρξιακών και λοιπών καυτών ζητημάτων, τι θα μου προτείνατε για τους Ουγγρικούς Χορούς του Brahms? ναι, επαναλαμβάνω, Μπράμς, ούτε Μπερλιόζ, ούτε Μπετόβεν, ούτε Λιστ, μετά από τριπλο έλεγχο, το έχω γράψει σωστά.

Αγαπητά διαχειριστά, ξέρω ότι δεν είναι η σωστή θέση εδώ για ερωτησεις, αλλά μην ανοίξω τώρα ολόκληρο νήμα, πάντως αν νομίζεις, μετάφερέ το Διονύση μου
-bye-

 

[Σπύρος Σούρλας]

Απάντηση: Re: Now playing...

Και τώρα που λύσαμε τα των λαθών, των υπαρξιακών και λοιπών καυτών ζητημάτων, τι θα μου προτείνατε για τους Ουγγρικούς Χορούς του Brahms?
-bye-

Oσο κι´άν σού φαίνεται περίεργο η καλύτερη εκτέλεση και μάλιστα σέ τιμή ευκαιρίας (ΙΜΗΟ)προέρχεται από τήν Naxos..
Βudapest S.O. μέ τον Bogar..
Aκολουθεί ο Ivan Fischer μέ τήν Budapest S.O. από την Philips.

 

[Κωστας Λυμπεροπουλος]

Re: Now playing...

τι θα μου προτείνατε για τους Ουγγρικούς Χορούς του Brahms?

Κάλλη ! δεν πιστεύω να ψάχνεσαι για τις ορχηστρικές βερσιόν ε; :icon15:
θα νιώσω πέρα για πέρα αποτυχημένος σε τέτοια περίπτωση.
Φυσικά και πρέπει να αποκτήσεις τις εκδοχές 'για πιάνο για 4 χέρια.'
τις άλλες, τις έχω ακούσει παντού: απο απονομές διπλωμάτων ευρεσιτεχνίας :blink:μέχρι υπόκρουση σε καλλιστεία για σκύλους. :speechless-smiley-0:speechless-smiley-0
τα κόκκαλα του Johannes θα τρίζουν.

τέλος πάντων...ορχηστικές θα έλεγα ο Donnanyi (θα σε κρεμάσω κακομοίρα μου :angry
πιανιστικές, δεν νομίζω πως θα βρείς καλύτερες από τους Crommelynck ή τους Alfons και Alois Kontarsky. Εκπληκτικές βερσιόν και οι δύο. Καθεμιά έχει τις δικές της χάρες. Η δεύτερη ορίζει το μέτρο, το Πως πρέπει να παίζεται ο Μπραμς. Η πρώτη είναι ακαταμάχητα πύρινη.

 

[Κάλλη Συνοδινού]

Re: Now playing...

Κάλλη ! δεν πιστεύω να ψάχνεσαι για τις ορχηστρικές βερσιόν ε; :icon15:
θα νιώσω πέρα για πέρα αποτυχημένος σε τέτοια περίπτωση.
Φυσικά και πρέπει να αποκτήσεις τις εκδοχές 'για πιάνο για 4 χέρια.'
τις άλλες, τις έχω ακούσει παντού: απο απονομές διπλωμάτων ευρεσιτεχνίας :blink:μέχρι υπόκρουση σε καλλιστεία για σκύλους. :speechless-smiley-0:speechless-smiley-0
τα κόκκαλα του Johannes θα τρίζουν.

τέλος πάντων...ορχηστικές θα έλεγα ο Donnanyi (θα σε κρεμάσω κακομοίρα μου :angry
πιανιστικές, δεν νομίζω πως θα βρείς καλύτερες από τους Crommelynck ή τους Alfons και Alois Kontarsky. Εκπληκτικές βερσιόν και οι δύο. Καθεμιά έχει τις δικές της χάρες. Η δεύτερη ορίζει το μέτρο, το Πως πρέπει να παίζεται ο Μπραμς. Η πρώτη είναι ακαταμάχητα πύρινη.

Συγγνώμη, να τι παθαίνει όποιος δεν διευκρινίζει...απειλείται δι' απαγχονισμού.
Πιανιστικές ασφαλώς :grinning-smiley-043.
Τις έχω ακούσει σε μια πολύ όμορφη εκτέλεση, αλλά δεν ήξερα ποιά ήταν.
Οπότε, με τις προτάσεις σας ανά χείρας θα επισκεφθώ τα καταστήματα της στοάς προς αναζήτησιν....
πιθανον και μια βόλτα στο μεγάλο μαγαζί για stooges .

 

[Κωστας Λυμπεροπουλος]

Re: Now playing...

Τις έχω ακούσει σε μια πολύ όμορφη εκτέλεση, αλλά δεν ήξερα ποιά ήταν.
.

Duo Crommelynck

 

[Κάλλη Συνοδινού]

Re: Now playing...

Merci

 

[Κάλλη Συνοδινού]

Up.
Για να το βλέπω μπροστά μου και να το διαβάζω πολλές φορές και btw να πω ότι λατρεύω το ν.4 το ν.1 και το 17 ιδιαιτέρως.
Σπύρο Δ.-Σπύρο Σ., Κώστα, mille grazie
ή εις την Ουγγρικήν
koszonom szepen

:worshippy::worshippy:

 

[Κάλλη Συνοδινού]

Re: Now playing...

πιανιστικές, δεν νομίζω πως θα βρείς καλύτερες από τους Crommelynck ή τους Alfons και Alois Kontarsky. Εκπληκτικές βερσιόν και οι δύο. Καθεμιά έχει τις δικές της χάρες. Η δεύτερη ορίζει το μέτρο, το Πως πρέπει να παίζεται ο Μπραμς. Η πρώτη είναι ακαταμάχητα πύρινη.

Δυστυχώς, δεν βρήκα παρά την δεύτερη και αρκέστηκα να πάρω αυτήν. Με το Duo Crommelynck είναι μάλλον δύσκολο να βρεθεί, παρ' όλα αυτά τους ζήτησα να κάνουν μια έρευνα για να μου το φέρουν.
Προς το παρόν θα μείνω λοιπόν με την ψηφιακή μορφή της πύρινης, που ήταν τόσο πύρινη ώστε με προκάλεσε να την αναζητήσω...
:grinning-smiley-043:grinning-smiley-043

 

[Κωστας Λυμπεροπουλος]

Re: Now playing...

Δυστυχώς, δεν βρήκα παρά την δεύτερη και αρκέστηκα να πάρω αυτήν. Με το Duo Crommelynck είναι μάλλον δύσκολο να βρεθεί, παρ' όλα αυτά τους ζήτησα να κάνουν μια έρευνα για να μου το φέρουν.
Προς το παρόν θα μείνω λοιπόν με την ψηφιακή μορφή της πύρινης, που ήταν τόσο πύρινη ώστε με προκάλεσε να την αναζητήσω...
:grinning-smiley-043:grinning-smiley-043

είναι πάρα πολύ καλή και αυτή που πήρες Κάλλη, μην την υποτιμάς.
την άλλη, είναι σαν να την έχεις αφού την έχω εγώ: θα σου κάνω ένα αντίγραφο exact audio copy να γλείφεις τα δάχτυλά σου. Βρίσκεται πάντως. Ξέχνα τη Λέσχη. Παράγγειλέ την κατευθείαν από το MDT που είναι σε επαφή με την Claves, την εταιρία που το κυκλοφόρησε. Είναι κάτι ψηλομύτες Ελβετοί, δύσκολοι στην επικοινωνία. Προσπάθησα να τους παραγγείλω την βερσιόν για 2 πιάνα της Παθητικής του Τσαϊκόφσκυ, πάλι με τους Crommelynck - μου έβγαλαν την ψυχή.
Μέσα από το MDT θα κάνεις τη δουλειά σου πολύ πιο εύκολα και γρήγορα.

 

[Κάλλη Συνοδινού]

Re: Now playing...

είναι πάρα πολύ καλή και αυτή που πήρες Κάλλη, μην την υποτιμάς.
την άλλη, είναι σαν να την έχεις αφού την έχω εγώ: θα σου κάνω ένα αντίγραφο exact audio copy να γλείφεις τα δάχτυλά σου. Βρίσκεται πάντως. Ξέχνα τη Λέσχη. Παράγγειλέ την κατευθείαν από το MDT που είναι σε επαφή με την Claves, την εταιρία που το κυκλοφόρησε. Είναι κάτι ψηλομύτες Ελβετοί, δύσκολοι στην επικοινωνία. Προσπάθησα να τους παραγγείλω την βερσιόν για 2 πιάνα της Παθητικής του Τσαϊκόφσκυ, πάλι με τους Crommelynck - μου έβγαλαν την ψυχή.
Μέσα από το MDT θα κάνεις τη δουλειά σου πολύ πιο εύκολα και γρήγορα.

Δύο τα κρατούμενα:
Πρώτον, θα διαφωνήσω μαζί σου στο τωρινό σχόλιο φυσικά, όχι στο πρωινό.
Δεύτερον, είναι η πρώτη φορά που έκανα ότι εσύ και οι περισσότεροι φίλοι εδώ κάνετε καθημερινά. Άκουσα δύο διαφορετικές εκδοχές του ιδίου έργου και μπόρεσα να κάνω την σύγκριση (και δεν εννοώ τυχαίες ακροάσεις διαφορετικών εκτελέσεων).
Είναι λοιπόν, ακόμα και για τα δικά μου απαίδευτα αυτιά, εμφανέστατη η διαφορά ανάμεσα στους Crommelynck και στους Kontarsky.
Δεν θα μπω σε λεπτομέρειες για το πως αυτές έγιναν αισθητές απ' το φόβο μη νυποπέσω σε κανένα ατόπημα, εν ολίγοις όμως, οι Crommelynck είναι ζωντανή μουσική, πάθος, προσωπικότητα, ενώ αυτό που αγόρασα είναι απλά η όμορφη μουσική του Brahms.
Δεν θα το παραγγείλω στο MDTπρος το παρόν, το παρήγγειλα ήδη στον ευγενέστατο Τάσο της Μουσικής Προσφοράς κι όχι της Λέσχης και υποσχέθηκε ότι θα προσπαθήσει. Αν όχι, θα πάω διαδικτυακά.
προτιμώ πάντως, κι αυτό είναι ένα θέμα που θα ήθελα να θίξω εδώ, να αγοράαζω από μικρά καταστήματα, που στηρίζονται στην αγάπη των ιδιοκτητών τους για τη μουσική, στην προσωπική τους προσπάθεια να ανταγωνιστούν τους διαδικτυακούς κολοσσούς ή τα μεγάλα δισκοπωλεία. και μη μου πει κανείς για διαφορές στις τιμές, στα 7-9 ευρώ εξαιρετικές εκτελέσεις, όλες προτεινόμενες από εσάς σε ότι έχω αγοράσει από εκεί μέχρι τώρα. 12-15 τα ακριβότερα.
θα το τηρήσω όσο μπορώ...

 

[Κωστας Λυμπεροπουλος]

Re: Now playing...

Είναι λοιπόν, ακόμα και για τα δικά μου απαίδευτα αυτιά, εμφανέστατη η διαφορά ανάμεσα στους Crommelynck και στους Kontarsky.
Δεν θα μπω σε λεπτομέρειες για το πως αυτές έγιναν αισθητές απ' το φόβο μη νυποπέσω σε κανένα ατόπημα, εν ολίγοις όμως, οι Crommelynck είναι ζωντανή μουσική, πάθος, προσωπικότητα, ενώ αυτό που αγόρασα είναι απλά η όμορφη μουσική του Brahms.

περί ορέξεως ουδείς λόγος φυσικά.
κι εγώ τους Crommelynck θα διάλεγα αν έπρεπε οπωσδήποτε να έχω μία εκδοχή. Η ανάγνωσή τους είναι μαγική και 'α λα Ουγγαρέζα', πυριφλεγής και ανεμοδαρμένη, ένα ντελίριο πάθους που σε παρασύρει έτσι που δε δίνεις δεκάρα για 'τις στραβές γραμμές και τα λαθάκια' (για να θυμηθώ εδώ τον Καρυωτάκη -'Τα Γράμματά Σου'). Οι Kontarsky όμως διάλεξαν να προσεγγίσουν το έργο από τελείως διαφορετική γωνία και η δική τους εκφορά είναι ίσως λίγο πιο κοντά στο πνεύμα του Μπράμς: το πάθος είναι απτό πάντα αλλά είναι ...υπόκωφο, σιγοβράζει - σχεδόν το ...μυρίζεις. το νιώθεις περισσότερο παρά το ακούς. Αυτός, είναι επίσης πολύ μεγάλος Μπράμς: ακόμα και φλεγόμενος, ακόμα κι όταν παίζει τα ...'ξεφωνημένα' (τα 'Ουγγαρέζικα' που έλεγαν οι Βιεννέζοι), είναι συγκρατημένος και σοβαρός. Στο μεταίχμιο πόνου και κραυγής, εκεί που έχεις φάει τη μαχαιριά αλλά εξακολουθείς να φοράς το χαμόγελό σου σαν make-up: για να αναδυθεί αυτό το στοιχείο μέσα από τη μουσική του Μπράμς πρέπει αυτός που θα την παίξει να είναι πολύ μεγάλος μάστορας. Και οι Kontarsky είναι τέτοιοι. Οπως επίσης και ο Ντμίτρι Αλεξέγιεφ: είχε κάνει έναν εκ-πλη-κτι-κό ύστερο Μπράμς, στην ΕΜΙ νομίζω, πριν από κάμποσα χρόνια.
Πολύ καλή η επιλογή σου όσον αφορά το απάνθισμα Τσαϊκόφσκυ από τον Ρίχτερ: εξαιρετικός δίσκος. Απ όσο σε ξέρω, νομίζω πως η πιανιστική μουσική του Τσαϊκόφσκυ, 'σου πάει γάντι'. Να μου θυμίσεις να σου δώσω το .'Λεύκωμα για νέους' του (Album for the young): είναι υπέροχο

 

[Κάλλη Συνοδινού]

Re: Now playing...

περί ορέξεως ουδείς λόγος φυσικά.
κι εγώ τους Crommelynck θα διάλεγα αν έπρεπε οπωσδήποτε να έχω μία εκδοχή. Η ανάγνωσή τους είναι μαγική και 'α λα Ουγγαρέζα', πυριφλεγής και ανεμοδαρμένη, ένα ντελίριο πάθους που σε παρασύρει έτσι που δε δίνεις δεκάρα για 'τις στραβές γραμμές και τα λαθάκια' (για να θυμηθώ εδώ τον Καρυωτάκη -'Τα Γράμματά Σου'). Οι Kontarsky όμως διάλεξαν να προσεγγίσουν το έργο από τελείως διαφορετική γωνία και η δική τους εκφορά είναι ίσως λίγο πιο κοντά στο πνεύμα του Μπράμς: το πάθος είναι απτό πάντα αλλά είναι ...υπόκωφο, σιγοβράζει - σχεδόν το ...μυρίζεις. το νιώθεις περισσότερο παρά το ακούς. Αυτός, είναι επίσης πολύ μεγάλος Μπράμς: ακόμα και φλεγόμενος, ακόμα κι όταν παίζει τα ...'ξεφωνημένα' (τα 'Ουγγαρέζικα' που έλεγαν οι Βιεννέζοι), είναι συγκρατημένος και σοβαρός. Στο μεταίχμιο πόνου και κραυγής, εκεί που έχεις φάει τη μαχαιριά αλλά εξακολουθείς να φοράς το χαμόγελό σου σαν make-up: για να αναδυθεί αυτό το στοιχείο μέσα από τη μουσική του Μπράμς πρέπει αυτός που θα την παίξει να είναι πολύ μεγάλος μάστορας. Και οι Kontarsky είναι τέτοιοι. Οπως επίσης και ο Ντμίτρι Αλεξέγιεφ: είχε κάνει έναν εκ-πλη-κτι-κό ύστερο Μπράμς, στην ΕΜΙ νομίζω, πριν από κάμποσα χρόνια.

Όντως απαίδευτο το αυτί μου και καλό θα είναι λοιπόν στο μέλλον να αποφεύγω δημόσια τέτοιου είδους συγκρίσεις.
Διότι η εικόνα που εγώ σχημάτισα ακούγοντας αυτές τις δύο εκτελέσεις ήταν ότι η μεν με τους Crommelynck μου θυμίζει μια γυναίκα που λατρεύεται από αυτόν που λατρεύει κι αυτό την κάνει λαμπερή, μπριόζα, ζωντανή ενώ στην άλλη με τους Kontarsky σαν να είναι η ίδια γυναίκα, μόνο που εδώ απλά στέκει, απλά υπάρχει, κάπως ξεθωριασμένη.
Υπήρχε και ένα ακόμα δισκάκι που περιείχε και τους Slavonic Dances του Ντβόρζακ με τους Michel Beroff και Jean Philippe Collard, το οποίο όμως δεν είχε αναφέρει κανείς σας κι έτσι δεν το παράκανα.
Κώστα, σ' ευχαριστώ πολύ για το exact audio copy που θα μου ετοιμάσεις, το εκτιμώ απεριόριστα. Με κακομαθαίνεις μπορώ να πω...

 

[Κάλλη Συνοδινού]

Re: Απάντηση: Re: Συναισθήματα σε αγώνα δρόμου ή η ιερότητα της ακολασίας

Σωτήρη γιά μένα αποτελεί,ειλικρινά,τιμή πού συμμετέχεις στήν παρέα μας..
Και γιά τίς γνώσεις σου και γιά το χιούμορ σου,αλλά και γιά τό ´ανοικτό μυαλό´.
Οσο για τον Bach που αναφέρεις και για μένα αποτελεί τήν βάση συναισθηματικής ασφάλειας..
Οπως αναφέρει ένας απο τούς σημαντικότερους ψυχιάτρους ο Bowlby πού ανέπτυξε την θεωρία τής ´προσδέσεως´(Αttachment Theory)μεταξύ μητέρας-παιδιού όπου το παιδί όταν αναπτύσσει έναν υγιή δεσμό με τήν μητερα μπορεί και επιστρέφει ´εκεί´και μεγάλος,γιά λίγο,γιά να ´ξαναφύγει´,το ίδιο ακριβώς μού συμβαίνει με τον Βach...
Αποτελεί την Matrix μου.....
Οταν είμαι στενοχωρημένος πάω ´εκεί´..
Δεν μού βαθαίνει το συναίσθημα τής θλίψης,αλλά με κάνει να νοιώθω μιά μεγάλη ασφάλεια να το αποδεχτώ και να το εκφράσω χωρίς να ´διαλυθώ´.
Το ίδιο και όταν είμαι χαρούμενος...
Δεν με απογειώνει αλλά με βοηθά να χαίρομαι την χαρά μου χωρίς υπερβολές...
Είναι η ασφαλής βάσις(secure basis)μέ τον ´προγονικό δεσμό´..Και αυτό δεν είναι εξαρτητικό αλλά μιά πιό ώριμη στάση στην ενηλικίωσή μας..
Χρειαζόμαστε στιγμές την ´πηγή´κάτω απο το πλατάνι τών παιδικών μας χρόνων για να πιούμε λίγο καθάριο νεράκι και να ξεδιψάσουμε και να μπορέσουμε μετά να ξαναγυρίσουμε στο δικό μας σήμερα.
Αυτό ειναι ο Bach γιά μένα....

Με κίνδυνο να θεωρηθώ Queen of Off Topic, γυρνώ στα λόγια του Σπύρου τα οποία εξηγούν ακριβώς την ανάγκη μου για στροφή στην Κλασσική Μουσική σε συναισθηματικές καταστάσεις όπως αυτές που αναφέρει.
Χωρίς βέβαια να εστιάζω σε έναν συγκεκριμένο συνθέτη όπως εσύ Σπύρο, και συνειδητά αποφεύγοντας τελευταίως τον Mozart - πλην του αγαπημένου μου Don Giovanni - λόγω "προσωπικών ενοχών", βρίσκω το δικό μου καταφύγιο, την δική μου secure basis στον Σούμπερτ, τον Σούμαν, τον Albeniz, τον Σοπέν...κυρίως.
Ναι, εξελίσσεται η Μουσική, γύρω από αυτήν εξελισσόμεθα κι εμείς, και είναι συναρπαστικό να παρακολουθείς αυτήν την εξέλιξη.
Αλλά είναι εξίσου σημαντικό να υπάρχει ένα μέρος που να ξέρεις ότι κανείς δεν μπορεί να σου κάνει κακό, μια αγκαλιά που μπορεί να κλείσει γύρω σου και να σε μεταφέρει σε ένα outer space και να σε κρατήσει εκεί για όσο χρειάζεται.
Σπύρο και Σπύρο :grinning-smiley-043

 

[Σπύρος Σούρλας]

Κάλλη δέν έχω αλλάξει γνώμη ,σέ σχέση μέ τό συγκεκριμένο post μου..
Ομως δίπλα στόν Bach(τήν Δρύ πούλεγε και ο Furtwangler) θά προσέθετα τον Mozart μιάς και εδώ και καιρό περνάω φάση Mozart καί Paul Bley..
Ο Mozart καταφέρνει νά σκάβει βαθειά μέσα στήν γή και νά διαπερνά τά ψυχικά πετρώματα μέ μιά ''αθωότητα'' πού θεωρείται μέν ''παιδική'',αλλά συχνά τής προσδίδουμε λάθος διάσταση..
Μήν ξεχνάμε πώς τά παιδιά επικοινωνούν μέσα απο μιά εθύτητα και ειλικρίνεια πού συχνά μοιάζει μέ λεπίδι,γιατί ακόμα δέν έχουν οργανώσει ουσιωδώς ψυχικές άμυνες..
Οταν επιτρέψουμε στήν ''μουσική ματιά'' τού Mozart νά μάς διαπεράσει νοιώθουμε γυμνοί αλλά ασφαλείς μέσα απο κυμαινόμενα συναισθήματα πού εναλλάσσονται μέ ταχύτητα.

 

[superfly]

μιάς και εδώ και καιρό περνάω φάση Mozart καί Paul Bley..

επεσα στο τάιμινγκ με το Αμαντεους μου φαινεται....

 

[Δημήτρης Ιωάννου]

Κάλλη δέν έχω αλλάξει γνώμη ,σέ σχέση μέ τό συγκεκριμένο post μου..
Ομως δίπλα στόν Bach(τήν Δρύ πούλεγε και ο Furtwangler) θά προσέθετα τον Mozart μιάς και εδώ και καιρό περνάω φάση Mozart καί Paul Bley..
Ο Mozart καταφέρνει νά σκάβει βαθειά μέσα στήν γή και νά διαπερνά τά ψυχικά πετρώματα μέ μιά ''αθωότητα'' πού θεωρείται μέν ''παιδική'',αλλά συχνά τής προσδίδουμε λάθος διάσταση..
Μήν ξεχνάμε πώς τά παιδιά επικοινωνούν μέσα απο μιά εθύτητα και ειλικρίνεια πού συχνά μοιάζει μέ λεπίδι,γιατί ακόμα δέν έχουν οργανώσει ουσιωδώς ψυχικές άμυνες..
Οταν επιτρέψουμε στήν ''μουσική ματιά'' τού Mozart νά μάς διαπεράσει νοιώθουμε γυμνοί αλλά ασφαλείς μέσα απο κυμαινόμενα συναισθήματα πού εναλλάσσονται μέ ταχύτητα.

Εγώ την έχω στο repeat την φάση του Βόλφι..:award:
Να ανησυχήσω Γιατρέ μου ??:singer:

 

[ΚΩΣΤΑΣ ΖΑΓΓΟΓΙΑΝΝΗΣ]

Re: Απάντηση: Συναισθήματα σε αγώνα δρόμου ή η ιερότητα της ακολασίας

Εγώ την έχω στο repeat την φάση του Βόλφι..:award:
Να ανησυχήσω Γιατρέ μου ??:singer:

Όχι, είσαι απόλυτα φυσιολογικός.