Εδώ και πολύ καιρό διαβάζω και ακούω σχόλια για τα ηχεία της ATC, η πλειονότητα των οποίων είναι θετικά. Ψάχνοντας ένα ηχείο κατηγορίας γύρω στα 1.000 ευρώ για να αναβαθμίσω τον ήχο μου (υπάρχοντα ηχεία Chario Syntar 200, ενισχυτής Sony 1500 ES, dac Teac UD-H01) έβαλα στη λίστα μου τα ATC 11.Επισκεφθήκαμε σήμερα με φίλους κατόπιν ραντεβού την αντιπροσωπεία των ATC στο Κολωνάκι.
Μας υποδέχθηκε ο κ. Ζαφειρόπουλος, ευγενέστατοςκαι εξυπηρετικός.
Στην αντιπροσωπεία είναι στημένα τόσο τα 11 όσο και τα 19 καιτα 40, ενώ διαθέσιμα ήταν ανά πάσα στιγμήκαι τα 7άρια. Το setup ήτανcd player της xtz καιενισχυτής ο ομόσταβλος ATC150 watt. Χρησιμοποιήθηκε ποικιλία ηχογραφήσεων cd όλες δικές μου και μη ειδικές – audiophile.Όλα κλασικά φθηνά cd του εμπορίου. Ενδεικτικά Santana –Abraxas, Holst – Planets (London SymphonyOrchestra, αν κάποιος θέλει παραπάνω πληροφορίες κοιτάω το cd και του λέω!), Black Sabbath – Heaven and hell, Βασίλης Παπακωνσταντίνου – Δεσηκώνει, Νταλάρας – 50 χρόνια ρεμπέτικοτραγούδι (γιατί έτσι μας αρέσει!).
Συνολικά ακούσαμε περίπου μία ώρα. Ο χώρος δεν φαινόταν να έχει κάποια εμφανή ηχητική περιποίηση. Ακούσαμε από μία απόσταση της τάξης των 2,5 – 3 μέτρων με τα ηχεία να έχουν παρεμφερή απόσταση μεταξύ τους και όντας τοποθετημένα σε βάσεις μακριά απ' τον τοίχο.
Τα συμπεράσματα της ακρόασης ήταν πολύ ευχάριστα. Με βάση κάποιες απόψεις που διαδίδονται και στο παρόν φόρουμ, ήμουν προκατειλημμένος για ένα ηχείου υπεραναλυτικό, δύστροπο, ικανό για μαγευτικά αποτελέσματα με καλές ηχογραφήσεις αλλά και ικανό να καταστρέψειτις κακές. Δεν το κρύβω λοιπόν ότι είχα αγωνία να ακούσω τον ήχο τους. Εισαγωγικό τρακ ήταν το SingingWinds, Crying Beasts κα ιπρώτη παρατήρηση ο όγκος – σώμα των πλήκτρων, γεμάτος αλλά φυσιολογικός. Πάμε στο 7ο τρακ,μπαίνει η κιθάρα του CarlosSantana και παθαίνω σοκ. Ακούω μια απόλυτα εστιασμένη κιθάρα σε μία μεγάλη και ακλόνητη ηχητική σκηνή. Αλλά το σημαντικότερο, ακούω έναν ήχο κιθάρας καθαρό, αναλυτικό και φυσικό (φυσικό για ηλεκτρική βέβαια) απαλλαγμένο από ένα σωρό παραμορφώσεις. Πρώτη φορά άκουγα τη συγκεκριμένη κιθάρα έτσι. Στο δικό μου σύστημα (προφανώς λόγω των παραμορφώσεων του ηχείου μου και του πιο τονισμένου μπάσου) ακουγόταν σαν να είχε περάσει από εξτρά παραμόρφωσηκαι μάλιστα σημαντική. Το σοκ βέβαια είναι όταν στα μέσα του τραγουδιού αντιλαμβανόμαστε ευθέως ότι η κιθάρα καθαρίζει έτι περαιτέρω, καθώς προφανώς τίθεται εκτός λειτουργίας κάποιο πετάλι sustain. Δοκιμάζουμε το όγδοο τρακ με το πιο ροκ μπάσιμό του,το σύστημα δεν είχε κανένα πρόβλημα.
Αλλάζουμε cd και ακούμε το Mars : The bringer of war από τους Πλανήτες του Holst.Συγκλονιστικά δυναμικά το cd, τα ATC δεν είχαν κανένα πρόβλημα να ανταπεξέλθουν σε μεγάλες εντάσεις.Το ρυθμιστικό του ενισχυτή στο παρά δέκα, αλλά η ένταση ήδη απαγορευτική για τους διαμένοντες σε πολυκατοικία(στη θέση ακρόασης έ
. Εξαιρετική στερεοφωνική εικόνα, απόλυτος καθορισμός της θέσης των οργάνων στην ορχήστρα, πάρα πολύ ωραίες χροιές στα κοντραμπάσα και τα βιολιά. Καμία αφύσικη οξύτητα(δεύτερος φόβος μου), κανένας ενοχλητικός τονισμός στις απολήξεις των οργάνωνπαρά το ότι το ηχείο έχει ανοικτό ήχο(δεν είναι σκοτεινό). Οκ στις πολύ χαμηλέςσυχνότητες λείπει λίγη έκταση αλλά μόνο σε σχέση με ογκωδέστερα ηχεία, κυρίως δαπέδου. Φυσικά η όποια έλλειψη δεν θα γίνει αντιληπτή παρά μόνο με συμφωνικές ορχήστρες ή με συνθετικό – ηλεκτρονικό μπάσο.
Μη νομίσετε ότι το ηχείο υπολείπεται όμως σε χαμηλές, η περιγραφή του είνα άριστη, δε μπουμάρει, καταλαβαίνει κανείς άνετα τη μελωδική γραμμή του μπάσου.
Γενικά έχει την αντίληψη θα κατέβω μέχρι τα 50Hz ή λίγο πιο κάτω αλλά όσο παίζω θα παίζω άριστα. Αν θέλετε να ακούτε την πρώτη οκτάβα του πιάνου (δεν ξέρω και κανένα τραγούδι που το πιάνο να κατεβαίνει τόσο χαμηλά και παίζω και πιάνο) ή synthesizer ή εκκλησιαστικό όργανο, μπορείτε να πάρετε ένα καλό subwoofer ή να πάτε στα ATC 40.
Στις φωνές δοκιμάσαμε Παπακωνσταντίνου και Dio (φωνάρες!).Στον Παπακωνσταντίνου (“Να με κρατάς”,μία ευαίσθητη λυρική μπαλάντα με επιεικώς μέτρια παραγωγή) η φωνή ήταν πάρα πολύ καθαρή και η παρακολούθηση των εκπληκτικών χρωματισμών του τραγουδιστή ήταν άψογη.Εδώ εντοπίστηκαν δύο μικρές αδυναμίες,οι οποίες περισσότερο οφείλονται στην παραγωγή αλλά και στην ιδιομορφία της φωνής του Βασίλη. Το τελικό σίγμα ήταν υπέρ του δέοντος ευδιάκριτο, αλλά ω του θαύματος δεν υπερίπτατο του τραγουστή(σύνηθες σφάλμα, ομιλεί παθών) ούτε φυσικά σύριζαν τα φίδια...Τα συριστικά ήταν ταυτόχρονα ενσωματωμένα στην υπόλοιπη φωνή αλλά και υπέρ του δέοντος ευδιάκριτα στην αντίληψή τους.
Το συμπέρασμα μου είναι ότι οφείλεται αφενός στην παραγωγή κι αφετέρου στην πολύ μεγάλη καθαρότητα, την ανοικτοσύνη και το απαραμόρφωτο του ηχείου.
Δεν ήταν πάντως προσβλητικά – ενοχλητικά.Συγκριτικά πάντως, τα φωνητικά του Dio ενώ ήταν και αυτά απαραμόρφωτα και καθαρά δεν είχαν αυτόν τον τονισμό (ε ρε τι κάνει ο MartinBirch παραγωγός!). Ειδικά στον Dio που έχει και πιο δύσκολη άρθρωση (και φυσικάδεν τραγουδά στη μητρική μας γλώσσα) οι στίχοι ήταν πανεύκολα αντιληπτοί (μέχρι και το ¨ου...” ή κάπως έτσι τέλος πάντων,δεν μεταφέρεται εύκολα πριν μπουν οι στίχοι στο “die young”).Η κιθάρα του iomi έσπαιρνε στο σόλο του die young ενώσε όλο το τραγούδι όλα τα όργανα είχαν το δικό τους καθορισμένο χώρο και σε μια ανοικτή ηχητική σκηνή σου επέτρεπαν να παρακολουθήσεις την ακολουθία των τόνων. Το μεγαλύτερο τεστ φυσικότητα ςβέβαια ήταν ο Νταλάρας στο “παραπονιάρικο”(αγαπημένο) ο οποίος ακουγόταν εντελώς φυσικά μπροστά μας, με όλη τη νεανική χροιά της φωνής του, σε ένα τραγούδι επίσης με άψογη ανοικτή στερεοφωνική εικόνα.
Εντέλει μείναμε πολύ ευχαριστημένοι από την απόδοσή των ATC 11. Θεωρώ ότι είναι ένα ηχείο βάσης που δεν έχει αντίπαλο όχι μόνο στην κατηγορία του(πλέον έχει πέσει κάτω από τα 1000 ευρώ)αλλά και πολύ παραπάνω. Άνετα μπορεί να αποτελέσει για εμένα το “τέρμα του δρόμου” στην αναζήτηση ηχείου, τουλάχιστον για τα δικά μου αυτιά και γούστα. Η γενική μου εντύπωση είναι ότι πρόκειται περί ενός ηχείου άριστου στους τομείς της καθαρότητας, της ανάλυσης και της στερεοφωνικής εικόνας, ανοικτού αλλά φυσικού χαρακτήρα, ικανού για απίστευτη περιγραφή μέχρι εκεί που μπορεί να κατέβει και κατεβαίνει αρκετά χαμηλά για ηχείο βάσης, χωρίς φουσκώματα και παχύνσεις.
Δεν είναι τραχύ στα ψηλά, δεν“ξύνει” που λέμε, δεν είναι κλινικό,απλά απεικονίζει την αλήθεια της ηχογράφησης. Κάποιες φορές η αλήθεια πληγώνει, αλλά το ηχείο ποτέ δεν προσβάλει τον ακροατή του, απλά αποκαλύπτει.Μοναδικό μειονέκτημα ότι εκπαιδεύειτον ακροατή του σε έναν τόσο καθαρό,φυσικό και απαραμόρφωτο ήχο που θέλει ένα διάστημα εξοικείωσης για να αντιληφθε ίαυτός πόσο βρώμικα – φουσκωμένα – θολά ήταν τα προηγούμενα ηχεία του. Επίσης μειονέκτημα η αναισθησία του, αλλά σύμφωνα με τον αντιπρόσωπο η αντίστασή του είναι καλή και για οικιακή χρήση δεν απαιτούνται παρά γύρω στα 60 – 80 καλά watt.
Τέλος θα ήθελα να κάνω ένα σχόλιο για τη φιλοξενία. Ο κ. Θέμης ήταν φιλικός,εγκάρδιος χωρίς υπερβολές και προσποιήσεις,άφησε τρία νέα παιδιά να “βασανίσουν”τα ηχεία του με ηχογραφήσεις τις απολύτου επιλογής μας, δεν επηρέασε με σχόλια τη διαδικασία της ακρόασης ούτε κατέφυγεσε υποτιμητικούς χαρακτηρισμούς για την επιλογή της μουσικής μας ή για την ποιότητα των συστημάτων μας (συχνά φαινόμενα σε αγύρτες αντιπροσώπους –εμποράκους). Φάνηκε γνώστης του αντικειμένου με ενασχόληση με την επαγγελματική ηχογράφηση. Είμαστε υποχρεωμένοι για τη φιλοξενία και την εμπειρία ακρόασης που μας χάρισε. Με την πρώτη ευκαιρία ανεύρεσης χρημάτων θα τον επισκεφθώ!
Μας υποδέχθηκε ο κ. Ζαφειρόπουλος, ευγενέστατοςκαι εξυπηρετικός.
Στην αντιπροσωπεία είναι στημένα τόσο τα 11 όσο και τα 19 καιτα 40, ενώ διαθέσιμα ήταν ανά πάσα στιγμήκαι τα 7άρια. Το setup ήτανcd player της xtz καιενισχυτής ο ομόσταβλος ATC150 watt. Χρησιμοποιήθηκε ποικιλία ηχογραφήσεων cd όλες δικές μου και μη ειδικές – audiophile.Όλα κλασικά φθηνά cd του εμπορίου. Ενδεικτικά Santana –Abraxas, Holst – Planets (London SymphonyOrchestra, αν κάποιος θέλει παραπάνω πληροφορίες κοιτάω το cd και του λέω!), Black Sabbath – Heaven and hell, Βασίλης Παπακωνσταντίνου – Δεσηκώνει, Νταλάρας – 50 χρόνια ρεμπέτικοτραγούδι (γιατί έτσι μας αρέσει!).
Συνολικά ακούσαμε περίπου μία ώρα. Ο χώρος δεν φαινόταν να έχει κάποια εμφανή ηχητική περιποίηση. Ακούσαμε από μία απόσταση της τάξης των 2,5 – 3 μέτρων με τα ηχεία να έχουν παρεμφερή απόσταση μεταξύ τους και όντας τοποθετημένα σε βάσεις μακριά απ' τον τοίχο.
Τα συμπεράσματα της ακρόασης ήταν πολύ ευχάριστα. Με βάση κάποιες απόψεις που διαδίδονται και στο παρόν φόρουμ, ήμουν προκατειλημμένος για ένα ηχείου υπεραναλυτικό, δύστροπο, ικανό για μαγευτικά αποτελέσματα με καλές ηχογραφήσεις αλλά και ικανό να καταστρέψειτις κακές. Δεν το κρύβω λοιπόν ότι είχα αγωνία να ακούσω τον ήχο τους. Εισαγωγικό τρακ ήταν το SingingWinds, Crying Beasts κα ιπρώτη παρατήρηση ο όγκος – σώμα των πλήκτρων, γεμάτος αλλά φυσιολογικός. Πάμε στο 7ο τρακ,μπαίνει η κιθάρα του CarlosSantana και παθαίνω σοκ. Ακούω μια απόλυτα εστιασμένη κιθάρα σε μία μεγάλη και ακλόνητη ηχητική σκηνή. Αλλά το σημαντικότερο, ακούω έναν ήχο κιθάρας καθαρό, αναλυτικό και φυσικό (φυσικό για ηλεκτρική βέβαια) απαλλαγμένο από ένα σωρό παραμορφώσεις. Πρώτη φορά άκουγα τη συγκεκριμένη κιθάρα έτσι. Στο δικό μου σύστημα (προφανώς λόγω των παραμορφώσεων του ηχείου μου και του πιο τονισμένου μπάσου) ακουγόταν σαν να είχε περάσει από εξτρά παραμόρφωσηκαι μάλιστα σημαντική. Το σοκ βέβαια είναι όταν στα μέσα του τραγουδιού αντιλαμβανόμαστε ευθέως ότι η κιθάρα καθαρίζει έτι περαιτέρω, καθώς προφανώς τίθεται εκτός λειτουργίας κάποιο πετάλι sustain. Δοκιμάζουμε το όγδοο τρακ με το πιο ροκ μπάσιμό του,το σύστημα δεν είχε κανένα πρόβλημα.
Αλλάζουμε cd και ακούμε το Mars : The bringer of war από τους Πλανήτες του Holst.Συγκλονιστικά δυναμικά το cd, τα ATC δεν είχαν κανένα πρόβλημα να ανταπεξέλθουν σε μεγάλες εντάσεις.Το ρυθμιστικό του ενισχυτή στο παρά δέκα, αλλά η ένταση ήδη απαγορευτική για τους διαμένοντες σε πολυκατοικία(στη θέση ακρόασης έ
. Εξαιρετική στερεοφωνική εικόνα, απόλυτος καθορισμός της θέσης των οργάνων στην ορχήστρα, πάρα πολύ ωραίες χροιές στα κοντραμπάσα και τα βιολιά. Καμία αφύσικη οξύτητα(δεύτερος φόβος μου), κανένας ενοχλητικός τονισμός στις απολήξεις των οργάνωνπαρά το ότι το ηχείο έχει ανοικτό ήχο(δεν είναι σκοτεινό). Οκ στις πολύ χαμηλέςσυχνότητες λείπει λίγη έκταση αλλά μόνο σε σχέση με ογκωδέστερα ηχεία, κυρίως δαπέδου. Φυσικά η όποια έλλειψη δεν θα γίνει αντιληπτή παρά μόνο με συμφωνικές ορχήστρες ή με συνθετικό – ηλεκτρονικό μπάσο.Μη νομίσετε ότι το ηχείο υπολείπεται όμως σε χαμηλές, η περιγραφή του είνα άριστη, δε μπουμάρει, καταλαβαίνει κανείς άνετα τη μελωδική γραμμή του μπάσου.
Γενικά έχει την αντίληψη θα κατέβω μέχρι τα 50Hz ή λίγο πιο κάτω αλλά όσο παίζω θα παίζω άριστα. Αν θέλετε να ακούτε την πρώτη οκτάβα του πιάνου (δεν ξέρω και κανένα τραγούδι που το πιάνο να κατεβαίνει τόσο χαμηλά και παίζω και πιάνο) ή synthesizer ή εκκλησιαστικό όργανο, μπορείτε να πάρετε ένα καλό subwoofer ή να πάτε στα ATC 40.
Στις φωνές δοκιμάσαμε Παπακωνσταντίνου και Dio (φωνάρες!).Στον Παπακωνσταντίνου (“Να με κρατάς”,μία ευαίσθητη λυρική μπαλάντα με επιεικώς μέτρια παραγωγή) η φωνή ήταν πάρα πολύ καθαρή και η παρακολούθηση των εκπληκτικών χρωματισμών του τραγουδιστή ήταν άψογη.Εδώ εντοπίστηκαν δύο μικρές αδυναμίες,οι οποίες περισσότερο οφείλονται στην παραγωγή αλλά και στην ιδιομορφία της φωνής του Βασίλη. Το τελικό σίγμα ήταν υπέρ του δέοντος ευδιάκριτο, αλλά ω του θαύματος δεν υπερίπτατο του τραγουστή(σύνηθες σφάλμα, ομιλεί παθών) ούτε φυσικά σύριζαν τα φίδια...Τα συριστικά ήταν ταυτόχρονα ενσωματωμένα στην υπόλοιπη φωνή αλλά και υπέρ του δέοντος ευδιάκριτα στην αντίληψή τους.
Το συμπέρασμα μου είναι ότι οφείλεται αφενός στην παραγωγή κι αφετέρου στην πολύ μεγάλη καθαρότητα, την ανοικτοσύνη και το απαραμόρφωτο του ηχείου.
Δεν ήταν πάντως προσβλητικά – ενοχλητικά.Συγκριτικά πάντως, τα φωνητικά του Dio ενώ ήταν και αυτά απαραμόρφωτα και καθαρά δεν είχαν αυτόν τον τονισμό (ε ρε τι κάνει ο MartinBirch παραγωγός!). Ειδικά στον Dio που έχει και πιο δύσκολη άρθρωση (και φυσικάδεν τραγουδά στη μητρική μας γλώσσα) οι στίχοι ήταν πανεύκολα αντιληπτοί (μέχρι και το ¨ου...” ή κάπως έτσι τέλος πάντων,δεν μεταφέρεται εύκολα πριν μπουν οι στίχοι στο “die young”).Η κιθάρα του iomi έσπαιρνε στο σόλο του die young ενώσε όλο το τραγούδι όλα τα όργανα είχαν το δικό τους καθορισμένο χώρο και σε μια ανοικτή ηχητική σκηνή σου επέτρεπαν να παρακολουθήσεις την ακολουθία των τόνων. Το μεγαλύτερο τεστ φυσικότητα ςβέβαια ήταν ο Νταλάρας στο “παραπονιάρικο”(αγαπημένο) ο οποίος ακουγόταν εντελώς φυσικά μπροστά μας, με όλη τη νεανική χροιά της φωνής του, σε ένα τραγούδι επίσης με άψογη ανοικτή στερεοφωνική εικόνα.
Εντέλει μείναμε πολύ ευχαριστημένοι από την απόδοσή των ATC 11. Θεωρώ ότι είναι ένα ηχείο βάσης που δεν έχει αντίπαλο όχι μόνο στην κατηγορία του(πλέον έχει πέσει κάτω από τα 1000 ευρώ)αλλά και πολύ παραπάνω. Άνετα μπορεί να αποτελέσει για εμένα το “τέρμα του δρόμου” στην αναζήτηση ηχείου, τουλάχιστον για τα δικά μου αυτιά και γούστα. Η γενική μου εντύπωση είναι ότι πρόκειται περί ενός ηχείου άριστου στους τομείς της καθαρότητας, της ανάλυσης και της στερεοφωνικής εικόνας, ανοικτού αλλά φυσικού χαρακτήρα, ικανού για απίστευτη περιγραφή μέχρι εκεί που μπορεί να κατέβει και κατεβαίνει αρκετά χαμηλά για ηχείο βάσης, χωρίς φουσκώματα και παχύνσεις.
Δεν είναι τραχύ στα ψηλά, δεν“ξύνει” που λέμε, δεν είναι κλινικό,απλά απεικονίζει την αλήθεια της ηχογράφησης. Κάποιες φορές η αλήθεια πληγώνει, αλλά το ηχείο ποτέ δεν προσβάλει τον ακροατή του, απλά αποκαλύπτει.Μοναδικό μειονέκτημα ότι εκπαιδεύειτον ακροατή του σε έναν τόσο καθαρό,φυσικό και απαραμόρφωτο ήχο που θέλει ένα διάστημα εξοικείωσης για να αντιληφθε ίαυτός πόσο βρώμικα – φουσκωμένα – θολά ήταν τα προηγούμενα ηχεία του. Επίσης μειονέκτημα η αναισθησία του, αλλά σύμφωνα με τον αντιπρόσωπο η αντίστασή του είναι καλή και για οικιακή χρήση δεν απαιτούνται παρά γύρω στα 60 – 80 καλά watt.
Τέλος θα ήθελα να κάνω ένα σχόλιο για τη φιλοξενία. Ο κ. Θέμης ήταν φιλικός,εγκάρδιος χωρίς υπερβολές και προσποιήσεις,άφησε τρία νέα παιδιά να “βασανίσουν”τα ηχεία του με ηχογραφήσεις τις απολύτου επιλογής μας, δεν επηρέασε με σχόλια τη διαδικασία της ακρόασης ούτε κατέφυγεσε υποτιμητικούς χαρακτηρισμούς για την επιλογή της μουσικής μας ή για την ποιότητα των συστημάτων μας (συχνά φαινόμενα σε αγύρτες αντιπροσώπους –εμποράκους). Φάνηκε γνώστης του αντικειμένου με ενασχόληση με την επαγγελματική ηχογράφηση. Είμαστε υποχρεωμένοι για τη φιλοξενία και την εμπειρία ακρόασης που μας χάρισε. Με την πρώτη ευκαιρία ανεύρεσης χρημάτων θα τον επισκεφθώ!
Last edited by a moderator:
