Σήμερα, στη δουλειά...

[doros]

Σήμερα στη δουλειά μου φώναξαν/ με απαξίωσαν/ με προσέβαλαν 2 συνάδελφοι και ένας εξ. συνεργάτης χωρίς (κατά τη γνώμη μου πάντα) να ευθύνομαι ιδιαίτερα. Ο πρώτος, πρωί-πρωί για μια αλλαγή σε κάτι ηλ. φακέλους που έκανα, έστειλε ένα ειρωνικό μαιλ στο διευθυντή μου και μένα. Ο εξ. συνεργάτης επειδή του είπα να μου διευκρινίσει κάτι, μου απάντησε πως τον κουράζω συνεχώς με αυτά που του γράφω και να ψάξω μόνος μου. Ο τρίτος, επειδή σκοτείνιασε η οθόνη του ξαφνικά και του πήγα προσωρινά μια άλλη, έβριζε θεούς και δαίμονες (και μένα) μην τυχόν και κρατήσει την προσωρινή που έχει κάτι παλιά αυτοκόλλητα στο πλάι, στο πλαστικό.

Θα μου πείτε γιατί σας τα λέω όλα αυτά. Σας τα λέω επειδή είναι η πρώτη φορά που μαζεμένα μου συνέβηκαν τόσα καθώς και (σημαντικότερο) ουσιαστικά δεν αντέδρασα. Στον πρώτο απλώς είπα γιατί μου μιλάς ειρωνικά και μου απάντησε έτσι μιλάω εγώ. Άλλαξα ξανά το φάκελο και ζήτησα συγνώμη. Στον εξ. συνεργάτη ζήτησα συγνώμη που τον ενόχλησα και στον τρίτο, απλώς τον ρώτησα γιατί φωνάζει και όταν αυτό τον εξόργισε περισσότερο, απλώς έφυγα.

Εν τω μεταξύ δε νιώθω άσχημα, ούτε μετανιώνω που δεν τσακώθηκα. Μάλλον με χαμόγελο φεύγω για το σπίτι, τώρα στις 18.30…

Γιατρέ, έχω πάθει κάτι;

 

[Simos.I]

Σήμερα στη δουλειά μου φώναξαν/ με απαξίωσαν/ με προσέβαλαν 2 συνάδελφοι και ένας εξ. συνεργάτης χωρίς (κατά τη γνώμη μου πάντα) να ευθύνομαι ιδιαίτερα. Ο πρώτος, πρωί-πρωί για μια αλλαγή σε κάτι ηλ. φακέλους που έκανα, έστειλε ένα ειρωνικό μαιλ στο διευθυντή μου και μένα. Ο εξ. συνεργάτης επειδή του είπα να μου διευκρινίσει κάτι, μου απάντησε πως τον κουράζω συνεχώς με αυτά που του γράφω και να ψάξω μόνος μου. Ο τρίτος, επειδή σκοτείνιασε η οθόνη του ξαφνικά και του πήγα προσωρινά μια άλλη, έβριζε θεούς και δαίμονες (και μένα) μην τυχόν και κρατήσει την προσωρινή που έχει κάτι παλιά αυτοκόλλητα στο πλάι, στο πλαστικό.

Θα μου πείτε γιατί σας τα λέω όλα αυτά. Σας τα λέω επειδή είναι η πρώτη φορά που μαζεμένα μου συνέβηκαν τόσα καθώς και (σημαντικότερο) ουσιαστικά δεν αντέδρασα. Στον πρώτο απλώς είπα γιατί μου μιλάς ειρωνικά και μου απάντησε έτσι μιλάω εγώ. Άλλαξα ξανά το φάκελο και ζήτησα συγνώμη. Στον εξ. συνεργάτη ζήτησα συγνώμη που τον ενόχλησα και στον τρίτο, απλώς τον ρώτησα γιατί φωνάζει και όταν αυτό τον εξόργισε περισσότερο, απλώς έφυγα.

Εν τω μεταξύ δε νιώθω άσχημα, ούτε μετανιώνω που δεν τσακώθηκα. Μάλλον με χαμόγελο φεύγω για το σπίτι, τώρα στις 18.30…

Γιατρέ, έχω πάθει κάτι;

....Το σημαντικότερο απ'όλα είναι πως θέλησες να τα μοιρασθείς μαζί μας, μην δίνεις σημασία!:ernaehrung004:

 

[kokar]

βρε doros, μην σκας παλικάρι μου.
Γράψε τους εκεί που δεν πιάνει μελάνι
μακακες υπήρχαν , υπάρχουν και θα υπάρχουν !

 

[Γιώργος.Χ]

Μην αγχώνεσαι έτσι ειναι παντού και συμβαίνει σε ολους μας νομίζω

Διαβασε λίγο Aρκά ή Dielbert και θα χαλαρώσεις (οχι στο γραφειο ...)

 

[Δημήτρης Ιωάννου]

Βρε Δωρε,πές μας πού δουλεύειες και ποιοί είναι..

Αντε γιατί τώρα τελευταία ψιλο"βράζω" και θα ξεκαθάριζα ευχαρίστως την κατάσταση στο γραφείο σου.:rifle:

 

[Billy the Kid]

Βρεεεεε...καλώστονε.....στο κλάμπ!!!
Τον τελευταίο καιρό παιρνώ σχεδόν τα ίδια, αλλά δίνω τόπο στην οργή φίλε Δώρο.
Η ζωή είναι πολύ μικρή για να είναι πικρή.

 

[Τσάκωνας Βασίλης]

ΧΑχα!! Πλάκα έχετε.
Μιάμισι κουβέντα θα πω και την κάνω. Αν ήταν η δουλειά διασκέδαση, χάδια και φιλοφρωνίσεις, θα τους πληρώναμε, δεν θα μας πλήρωναν.

Το περίφανο μεροκάματο του άξιου, μεταλλάχθηκε σε φτύσιμο στα μούτρα και κλωτσιά στα τουτ

Απ'την αδιέξοδη καθημερινότητά μου, που βρίσκομαι 19 χρόνια τώρα σε μιά δουλειά, με 500 συναδέλφους απ'τους οποίους μιλάω μόνο τους 4-5, συμπονόντας, μπορώ να πώ μόνο:
Όσο αντέχεις! φίλε doros.
Κι'αν χρειαστεί να ζήσεις και χειρότερα απ'όσα αντέχεις, το κρίμα δεν είναι δικό σου. Θα ήταν αν τους έγλυφες και τους έλεγες κι'άλλο..κι'άλλο.
Καλό Βράδυ & Κουράγιο, η ζωή αρχίζει μετά το μεροκάματο :ernaehrung004:

 

[anastasios-d]

Το φάρμακο είναι ΕΝΑ….. πάρε γραψαρχιδινη και θα δεις την διαφορά! :a0210::a0210::a0210:

Υγ. συγνώμη για το μπινελικι αλλά όλοι το έχουμε πάθει αυτό και το νιώθουμε το παλικάρι…… σωστά?

 

[rider]

Το εχω ζησει (φυσικα) και εγω πολλες φορες.

Δεν μπορω να (χαζο)χαμογελαω , ουτε να παρω γραψ@ρχιδινη (δυστυχως ) ,ουτε να ρουφιανευω , ουτε να γλειφω κλπ.Εχω τσακωθει πολλες φορες .Αν με αδικησει ο αλλος μου ανεβαινει το αιμα στο κεφαλι...γυριζει τουμπα το μυαλο μου.Και φυσικα δεν υπαρχει περιπτωση να το ξεχασω ουτε σε χιλια χρονια.Υπαρχει ατομο που με χαιρεταει (τωρα πλεον κατεβαζει τα ματια ) 5 χρονια τωρα..και δεν του λεω πια ουτε καλημερα.

Να πανε να γαμη@...ας κρινουν την δουλεια μου και ας κανουν οτι θελουν.Αν για διαφορους λογους δεν τους κανω πια..εγω να ειμαι καλα..και ολοι επιβιωνουν.Και αν δεν ειμαι..παλι να πανε να γα@..ετσι και αλλιως παλι σε μενα θα βασιστω.

Ειπα και εγω να μοιραστω την δικη μου αποψη επι του θεματος..:flipout:

 

[saitisgr]

Φίλε κάνε την δουλειά σου με αξιοπρέπεια και χέστους..
ξέρεις πόσα αποθημένα κατωτερότητας βγάζουν....
χωρίς να έχουν καταλάβει οτι το μεροκάματο είναι ανάγκη και όχι ευχαρίστηση????? και ότι όλοι βράζουμαι στο ίδιο καζάνι???
ρίξτους και ένα ειρωτικό-χαμογελαστό δίκιο έχεις.....ο γιατρός είπε...
και κάντους delete στο μυαλό σου για να μην χαλάς την διάθεση σου και τήν μέρα σου....
Συγνώμη ποτέ...

 

[kokar]

Re: Απάντηση: Σήμερα, στη δουλειά...

Το φάρμακο είναι ΕΝΑ….. πάρε γραψαρχιδινη και θα δεις την διαφορά! :a0210::a0210::a0210:

Υγ. συγνώμη για το μπινελικι αλλά όλοι το έχουμε πάθει αυτό και το νιώθουμε το παλικάρι…… σωστά?

doros ο anastasios-d εχει δικιο !
εκτός από αυτό που σου πρότεινε υπάρχει και άλλο ένα δραστικότερο
ιδού και τα φάρμακα για την περίπτωση σου

 

[anastasios-d]

starxidiamol.......!:flipout::flipout::flipout::flipout::flipout:

 

[AKIS 96]

Όπως έχουν γίνει οί ανθρώπινες σχέσεις...P.R. δηλαδή..βράσε όρυζα..

Τουλάχιστον μετά τή δουλειά άς προσπαθούμε νά είμαστε "ζωντανοί", έστω καί μέ τό φανάρι τού Διογένη ανά χείρας...είμαστε αρκετοί ακόμα εκεί έξω..τό ξέρεις..

Αντέχουμε..συνεχίζουμε..έχουμε ένα καλύτερο κόσμο νά παραδώσουμε στά παιδιά μας..

ΥΓ-Ή κόρη μου είναι 12 ετών καί στέλνει χαιρετίσματα στόν/στήν(?) 7/9...-bye-

 

[ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΠΑΙΡΑΧΤΑΡΗΣ]

"Περσινά ξυνά σταφύλια".."τα ίδια Παντελάκη μου τα ίδια Παντελή μου".
Παντού οι ίδιες καταστάσεις τελικά φίλε μου!Και δεν σου λέω να τους γράψεις όλους στα "δύο πολύτιμα":flipout:, γιατί ξέρω πως για κάποιους δεν είναι εύκολο.
Και εγώ για χρόνια το βούλωνα και κατέβαζα το κεφάλι ώσπου πήρα ανάποδες και τα τελευταία δύο χρόνια το τι έχουν ακούσει απο μένα δεν λέγεται, τακτική που όμως επίσης πλήρωσα με ρουφιανές έμμεσους υποβιβασμούς κλπ.

Αν θέλεις το πιστεύεις είναι κανά δίμηνο που έχω ηρεμήσει μην δίνοντας πια καμία σημασία σε αυτά που λένε ή κάνουν, και έχοντας μια επιτηδευμένη διάθεση του ότι "είμαι ήδη αλλού", πράγμα που τελικά "πονάει", γιατί οι ιπερισσότεροι συμπεριλαμβανομένου και του εαυτού μου,διακατέχονται απο το σύνδρομο του "εγκλωβισμού", ειδικά όταν είναι πολλά χρόνια σε μια δουλειά και η προσωπική τους ζωή πια δεν επιτρέπει μεγάλα και αποφασιστικά ρίσκα ή μετακινήσεις.

Και σε ατάκες του τύπου "Πως ηρέμησες έτσι εδύ ρε παιδί μου" απαντώ πως "Οταν τελειώνει η φασαρία αρχίζει η δράση", οπότε γλυκαίνουν σκεπτόμενοι προφανώς του "λες ο λαλάκας να μας παρατήσει καλοκαιριάτικα και να χάσουμε και τις αδειουλες μας"?

Στο συγκεκριμένο χώρο με τους συγκεκριμένους ανθρώπους απλά αυτό έπιασε.Δεν ξέρω κατα πόσο μια τέτοια πρακτική θα μπορούσε να βοηθήσει ή όχι εσένα, αλλά με την πάροδο του χρόνου τελικά όλοι βρίσκουν τον τρόπο να "θωρακίζονται" απο τέτοιου είδους συνηθισμένες πια επιθέσεις.

Οπως δε, είπαν και οι υπόλοιποι η ζωή αρχίζει μετά.....

 

[DIPIE]

Μήπως ν' άλλαζες δουλιά σιγά-σιγά;

Το περιβάλλον,που περιγράφεις είναι απαράδεκτο.Φαντάζομαι κι η εταιρεία συνολικά για τα μπάζα θάναι...

 

[Μπελλος Ευαγγελος]

Γραψτους κανονικα και λυπησου τους διοτι ειναι ΔΥΣΤΗΧΙΣΜΕΝΑ ατομα τα οποια αντανακλουν την προσωπικη αποτυχια τους σε οικογενεια ,γαμο ,σχεσεις ,δουλεια κτλ, στο περιβαλον εργασιας τους !!!!!!!!!!!!



ουτε καλημερα μη τους λες !!!!!!

και αν σου πουν γιατι δεν μιλας ;
πες τους : ΑΥΤΟ ΤΟ ΚΛΙΜΑ ΘΕΛΕΤΕ ΕΔΩ ΜΕΣΑ ΑΥΤΟ ΤΟ ΚΛΙΜΑ ΘΑ ΕΧΕΤΕ !!!!!

 

[Photis]

Σε όποια δουλειά και να βρέθηκα είχα πάντα καλές/φιλικές σχέσεις με τους συναδέλφους που συνεχίζοταν και μετά το οχτάωρο. Πάντα υπήρχε όμως κάποιος (συνήθως το αφεντικό) που προσπαθούσε να σπάσει τον τσαμπουκά όλων χρησιμοποιώντας άσχημη γλώσσα και συμπεριφορά. Και αν στα 19 μου -φοιτητής- το βούλωνα γιατί μου άρεσε το χαρτζηλίκι στο δισκοπωλείο, στα 27 μου πτυχιούχος και βάζοντας τις βάσεις για καριέρα αποφάσισα να μην σηκώσω μύγα στο σπαθί μου. Τη μία και μοναδική φορά λοιπόν που κάποιος (το αφεντικό συγκεκριμένα) μου μίλησε απαξιωτικά, του είπα κοιτώντας τον στα μάτια ότι την επόμενη φορά που θα επαναληφθεί αυτό θα φύγει με τις κλωτσιές από το παράθυρο του 3ου ορόφου και ότι θα ήταν κρίμα να ορφάνευε ο τρίχρονος γιος του. Έκτοτε, ανεξάρτητα από το αν μου έκανε παρατήρηση ή μου έδινε τα εύσημα για κάτι, το έκανε πάντα με σεβασμό και μιλώντας μου στον πληθυντικό (κάτι το οποίο και απαίτησα). Τελικά νομίζω πως ισχύει το "όπως τους μάθεις"...

 

[Photis]

Και κάτι άλλο. Στον εργασιακό χώρο περνάω το 1/3 της ζωής μου. Δεν μπορώ να συμβιβαστώ/ανεχτώ την λογική ότι πρέπει αυτό το κομμάτι της ζωής μου να "φύγει" έτσι. Έχω απαιτήσεις στο πως θα είναι και η δουλειά μου (να είναι δημιουργική και να με γεμίζει παρά τις όποιες εντάσεις και δυσκολίες) όσο και στο πως θα είναι το εργασιακό περιβάλλον (να μπορείς να πεις και μια κουβέντα με τους συναδέλφους σου). Στην τελική όπως είπε κάποιος πιο πάνω, η ζωή είναι πολύ μικρή για να πετάς το 1/3 της έτσι αβίαστα στα σκουπίδια για ΧΧΧΧ ευρώ το μήνα.

 

[PETRAN]

αυτό που περιγράφει ο φίλος Δώρος δυστυχώς ισχύει στις περισσότερες δουλειές..

όμως ανάλογα και την κράση του καθενός μας, είναι κάτι που σε φθείρει πολύ άσχημα..
δεν σου φτάνει όλο το άγχος, η κούραση, η πίεση και όλα τα σχετικά της δουλειάς καθαυτής, αν έχεις και τέτοιους συναδέλφους ή ανωτέρους να σου συμπεριφέρονται με αυτόν τον τρόπο τότε τα όρια σου πρέπει να είναι πολύ ανοικτά !

κι αν δεν είσαι άνθρωπος όπως ο Φώτης π.χ που ξηγήθηκε πολύ "όμορφα" στο αφεντικό του και δεν είσαι απο αυτούς που μιλάνε γενικότερα αυτό πιθανόν να σε οδηγήσει αλλού...
που ?
μπορεί να πάθεις κατάθλιψη π.χ ή μπορεί όλη αυτήν την οργή που κουβαλάς μέσα σου απο τα συνεχιζόμενα χτυπήματα κάτω απο την μέση να την βγάζεις στο σπίτι σου και να καταστρέψεις το οικογενειακό σου περιβάλλον χωρίς να πάρεις χαμπάρι τι έχει γίνει.

κουράγιο Δώρε, κι αμα δεις οτι δεν σε σηκώνει το κλίμα τότε κάντην με ελαφρά πηδηματάκια αδερφέ..

άλλωστε την δουλειά μας αγοράζουν όχι την ψυχή μας !

υ.γ και με το καλό να σας έρθει και το Δωράκι . -bye-

 

[doros]

Παιδιά σας ευχαριστώ όλους για τα ενθαρρυντικά λόγια! Ευχαριστώ και για τις ευχές. Γενικά δε πολυ-σηκώνω μύγα στο σπαθί μου γι' αυτό και με σέβονται. Όχι όλοι προφανώς, αλλά τα από τα αφεντικά μου ας πούμε δεν έχω παράπονο - προσωπικά. Σε άλλους έχω ακούσει να μη μιλάνε καλά, όχι σε μένα. Απλώς χτες και συνέβησαν πολλά μαζί, αλλά και εγώ δεν αντέδρασα όπως συνήθως. Γι' αυτό το μοιράστηκα μαζί σας. Εξεπλάγην δηλαδή με μένα περισσότερο. Είμαι 5,5 χρόνια στη δουλειά, τους ξέρω όλους πολύ καλά, οι 2 από τους 3 είναι νεότεροι από μένα.