Σαράντα Χρόνια Δολοφόνοι

[superfly]

Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Σαράντα Χρόνια Δολοφόνοι

.....και το ροκ θα τραγουδάει για κάμπιες που ανεβαίνουν χαρωπά στα καταπράσινα μαρούλια.
....

Μπα...θα θεωρηθεί διάκριση και τσουβάλιασμα συνάμα καθώς υπάρχουν και κάμπιες που δεν πάνε στα μαρούλια....

Βtw και γω πιστεύω ότι δεν θα τσιμπήσει ο Θου....


Στις φωτό απάνω είχα ανεβάσει και το Mob Rules αλλά δεν το βλέπω τώρα.... :BDBDG54:

 

[opsim]

Μπορεί να μην έχω ακούσει κανένα από τα γκρουπς του εντυπωσιακού αρκτικόλεξου ΝWOBHM αλλά η παρουσίαση φίλε μου είναι ενδελεχής, τεκμηριωμένη και με την δέουσα δόση αγάπης για την μπάντα, κάτι που πάντα το εκτιμώ. Συν τοις άλλοις είσαι φίλος, και αφιέρωμα να γράψεις για τα περιεχόμενα του τηλεφωνικού καταλόγου θα το διαβάσω με προσοχή.

Υ.Γ. Γειά σου Σπυρέτο (Α), χαίρομαι που σε ξαναδιαβάζω και είσαι καλά.

 

[superfly]

Σε ευχαριστώ πολύ bro.
Και επειδή ξέρω ότι εσύ ψοφάς για κάτι τέτοια θα σε κεράσω μια ωραία "κρυφή" πληροφορία:
Τα χέρια του θύματος του Eddie στο εξώφυλλο είναι της Θάτσερ. :music-smiley-005:
Λονδρέζοι cockneys εργατικοί τι περιμένεις....:flipout:

 

[opsim]

Re: Απάντηση: Σαράντα Χρόνια Δολοφόνοι

Σε ευχαριστώ πολύ bro.
Και επειδή ξέρω ότι εσύ ψοφάς για κάτι τέτοια θα σε κεράσω μια ωραία "κρυφή" πληροφορία:
Τα χέρια του θύματος του Eddie στο εξώφυλλο είναι της Θάτσερ. :music-smiley-005:
Λονδρέζοι cockneys εργατικοί τι περιμένεις....:flipout:

Mmmm..nice!!!

 

[Δημήτρης Θ.]

Συγκινήθηκα ρε κου*άλες (Κεραμέως mode)
(Σπύρο Α, μερσί για την ειδοποίηση, έκανα login ρε μετά από πόσο καιρό)

Κατ αρχάς καλησπέρα σε όσους γουστάρω.
Πάνο, με πρόλαβες ρε, είχα ετοιμάσει μια παρουσίαση (10 χρόνια πάνε νομίζω) για το Killers. Καλά τα είπες για thρασάς
Σπύρο(Δημοκηδή) ************** (Κεραμέως mode)
Opsim γνωστές οι απόψεις σου ρε, σ αρέσει ακόμα ο Λιβιεράτος? (έλα χιούμορ πάω να κάνω)

Στα του δίσκου:

Ανώτερος από τον 1ο, δεν είχε hit, τον ακούς νερό.
Προτιμώ τον 1ο βέβαια (λόγω αναμνήσεων)
Βγάλε άκρη........
Όντως δεν είχε τα σουξέ του πρώτου, δεν ακούστηκε όσο έπρεπε, οι τάχα μου μεταλάδες ούτε που τον ήξεραν. Δεν παύει όμως να είναι μια δισκάρα που είναι διαμάντι.

 

[Haagenti]

Πάνοι ενωμένοι ποτέ νικημένοι.
Λοιπόν Πάνο ( νηματοθετη) είχα γράψει ένα κατεβατό για τους πρώιμους Maiden σε σχέση με την πορεία που ακολούθησαν άλλα έκανε restart το πισι και τα έχασα όλα..Είχα εστιάσει κυρίως στον καριεριστα Harris και την διαφορά νοοτροπίας σε σχέση με τους Incantation λ.χ αλλά και σε άλλες μπάντες που δρούσαν σαν οικογένεια και όχι σαν Ανώνυμες Εταιρείες.
Οι Incantation λοιπόν κατά την ηχογράφηση του Diabolical Conquest,αντιμετώπιζαν παρόμοια προβλήματα με τους Maiden (ο ντράμερ είχε μπλέξει σοβαρά με ναρκωτικά και αλκοόλ) αλλά προτίμησαν να συνεχίσουν με αυτόν σε αντίθεση με τους Βρετανούς που επέλεξαν την ιλουστρασιον πορεία. Δικαίωμα τους θα μου πεις.Συμφωνω..
Όμως...
Υπάρχουν οι λεπτές γραμμές που περιγράφονται θεσπέσια στο παρακάτω κείμενο του του frontman των Incantation,John McEntee,όταν του ζητήθηκε να πει δυο λόγια για να περιγράψει τα αγαπημένα του άλμπουμ από την προσωπική του δουλειά..
Το παρακάτω κείμενο είναι για το άλμπουμ Blasphemy του 2002.
Νομίζω θα καταλάβεις απόλυτα τι θέλω να πω..

The reason I like Blasphemy the best is that at the time, death metal was at a lowβ€”power and symphonic black metal was popular. We'd just finished Infernal Storm, which was a low point, and Blasphemy was totally the opposite. It was 100 percent a "fuck you" to everybody. We took the opportunity to say: you can follow your trends all your want, but we're going to do it our way, and you can piss off. It was a great moment in time in the band, and it was more of a thing on our end, of us showing our pride and our love for the music, and showing that we weren't going to give a shit about the trends. It was the most basic, pure death metal album at a time when that was just not what people wanted to hear. Dillinger Escape Plan, Mastodon, and High On Fire were coming out, and we just wanted to say, "Fuck you, we're doing what Incantation does." Plus, the songs on it are great, meat-and-potatoes death metal. Did you know it'd be your favorite at the time?
At the time, we knew what we were doing. Death metal at the time was more like Angelcorpse and Nile, a lot more about the technical aspect or BPM. We just weren't about all that. We were there before those bands. A lot of people were pushing us to fit in and be part of those trends. We were doing our style before our style even existed in death metal. Nile is great, Origin is great, but that's not our style of death metal. We didn't need to progress that way. We come from a punk rock vibeβ€”fuck you, we're doing it our way. Metal attracted us because it was outsider music, it was pissed off and going against the grain. Old heavy metal, old punk, from Black Flag to old Maiden to Exciter to Possessed, they all had that "fuck you" attitude. It's what I love about metal, and it's what I love about Blasphemy. It didn't do so well at the time, but for our diehard fans, they really enjoy it. They get it.

 

[Haagenti]

Re: Απάντηση: Σαράντα Χρόνια Δολοφόνοι

Συγκινήθηκα ρε κου*άλες (Κεραμέως mode)
(Σπύρο Α, μερσί για την ειδοποίηση, έκανα login ρε μετά από πόσο καιρό)

Κατ αρχάς καλησπέρα σε όσους γουστάρω.
Πάνο, με πρόλαβες ρε, είχα ετοιμάσει μια παρουσίαση (10 χρόνια πάνε νομίζω) για το Killers. Καλά τα είπες για thρασάς
Σπύρο(Δημοκηδή) ************** (Κεραμέως mode)
Opsim γνωστές οι απόψεις σου ρε, σ αρέσει ακόμα ο Λιβιεράτος? (έλα χιούμορ πάω να κάνω)

Στα του δίσκου:

Ανώτερος από τον 1ο, δεν είχε hit, τον ακούς νερό.
Προτιμώ τον 1ο βέβαια (λόγω αναμνήσεων)
Βγάλε άκρη........
Όντως δεν είχε τα σουξέ του πρώτου, δεν ακούστηκε όσο έπρεπε, οι τάχα μου μεταλάδες ούτε που τον ήξεραν. Δεν παύει όμως να είναι μια δισκάρα που είναι διαμάντι.

Καλώς τον..Δεν πιστεύω να ήσουν εσύ με την παρέα σου που ψηφίζες τον Harris καλύτερο μπασίστα σε γνωστό περιοδικό και μας είχε κατσικωθει για καμιά δεκαπενταετία στον σβέρκο;

 

[superfly]

Συγκινήθηκα ρε κου*άλες (Κεραμέως mode)
(Σπύρο Α, μερσί για την ειδοποίηση, έκανα login ρε μετά από πόσο καιρό)

Κατ αρχάς καλησπέρα σε όσους γουστάρω.
Πάνο, με πρόλαβες ρε, είχα ετοιμάσει μια παρουσίαση (10 χρόνια πάνε νομίζω) για το Killers. Καλά τα είπες για thρασάς
Σπύρο(Δημοκηδή) ************** (Κεραμέως mode)
Opsim γνωστές οι απόψεις σου ρε, σ αρέσει ακόμα ο Λιβιεράτος? (έλα χιούμορ πάω να κάνω)

Στα του δίσκου:

Ανώτερος από τον 1ο, δεν είχε hit, τον ακούς νερό.
Προτιμώ τον 1ο βέβαια (λόγω αναμνήσεων)
Βγάλε άκρη........
Όντως δεν είχε τα σουξέ του πρώτου, δεν ακούστηκε όσο έπρεπε, οι τάχα μου μεταλάδες ούτε που τον ήξεραν. Δεν παύει όμως να είναι μια δισκάρα που είναι διαμάντι.

Που'σαι ρεεεεεεεε.....Σχεδόν συγκινήθηκα που ξαναβλέπω τον Κροποτκιν εδω μέσα.
Μου λειψες ρε χαμένε και αν είναι να γράφω τέτοια για να μπαίνεις τότε να αρχίσω όλη τη δισκογραφία των Μαιντανων.
Μάλιστα θα την γράψω σε τεύχη για να μπαίνεις περισσότερο.....Αν και έχω κάτι ανοιχτούς λογαριασμούς με τους Sabbath πρώτα.

Αν έχεις κάπου το αφιέρωμα που είχες γράψει ανέβασέ το εδώ.Αυτά τα νήματα είναι για να συμπληρώνονται...
Τα φιλιά μου και την αγάπη μου ρε,να σαι καλά και να τα λέμε πιο συχνά.


Σπυράκο καταλαβαίνω απόλυτα αδερφέ...

 

[superfly]

Απάντηση: Re: Απάντηση: Σαράντα Χρόνια Δολοφόνοι

Καλώς τον..Δεν πιστεύω να ήσουν εσύ με την παρέα σου που ψηφίζες τον Harris καλύτερο μπασίστα σε γνωστό περιοδικό και μας είχε κατσικωθει για καμιά δεκαπενταετία στον σβέρκο;

Και βάαααλε....Κάποτε είχα βάλει τον Dave Ellefson και πήρε δυο ψηφους!! O Harris κλασσικά πρώτος με περισσότερους ψήφους και απ'όσους αγόραζαν το περιοδικό!
Ψαχνω ακόμα να βρώ ποιος ήταν ο δεύτερος...

 

[Δημήτρης Θ.]

Ποιηματάκι:
Ο Steve Harris όλους μας ενώνει
****** ********** *********

Πάνο love ρε

 

[Haagenti]

Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Σαράντα Χρόνια Δολοφόνοι

Και βάαααλε....Κάποτε είχα βάλει τον Dave Ellefson και πήρε δυο ψηφους!! O Harris κλασσικά πρώτος με περισσότερους ψήφους και απ'όσους αγόραζαν το περιοδικό!
Ψαχνω ακόμα να βρώ ποιος ήταν ο δεύτερος...

Ο δεύτερος ήταν μάλλον ο Ντιτζορτζιο.
Η διαφορά από τον πρώτο όμως ήταν συντριπτική.
Αφού μερικοί πέταξαν τα όργανα τους και είπαν νισαφι πια.. )

 

[superfly]

Λες ο DiGiorgio να διάβαζε ελληνικό Metal Hammer και να ψήφησε τον Ellefson μαζί με μένα? :music-smiley-005: :flipout:

 

[Νικος Πετειναρακης]

Πάνο, υποκλίνομαι, είσαι κεφάλαιο λέμε! Ελπίζω το αφιέρωμά σου στους αιώνιους αγαπημένους μου να μη μείνει στο Killers, καθώς πιστεύω αντίθετα από τον Σπύρο, πως έδωσαν και μετά κοσμήματα. Βασικά θέλω να γράψω πως ο Έβδομος γιος του Έβδομου γιου είναι εμένα το λατρεμένο μου, αλλά φοβάμαι κράξιμο! Δημήτρηηηηηηη!!! Ρε φίλε να φαίνεσαι πιο συχνά, πρέπει...

 

[superfly]

Σε ευχαριστώ Νικολή.Καταλαβαίνω το Σπυρο (και γιατί το λέει) αλλά και για μένα δε σταμάτησαν στους Δολοφόνους.
Ασε που όλα τα άλμπουμ πάντα βρσκονται υπο αναθεώρηση.
Για μενα το Powerslave ήταν το καλύτερο τότε στα 80'ς (ναι το "κλαρινογαμπρικό" κατά το Σπύρο - ακομα κλαίω!) στην πορεία οι Δολοφόνοι πήραν κεφάλι,τωρα βρίσκω ότι το Somewhere In Time και το Piece Of Mind είναι σφόdδρα αδικημένα-από εμένα τουλάχιστον.Όπως και ο Έβδομος Γιος αλλά όταν βγήκε-και παρ'όλο που πήγα στην Φιλαδέλφεια-εγώ ήμουν χωμένος μεχρι τα φρύδια στο Thrash και προσκυνούσα Dave Mustaine και Τοm Araya.Οι Maiden μου ακούγονταν outdated.
Τώρα βρίσκω ότι οι δίσκοι τους έχουν γεράσει υπέροχα.Μάλλον θα φταίει και η ηλικία...

Δεν θα μείνει στους Δολοφόνους Νικο...

 

[Haagenti]

Re: Απάντηση: Σαράντα Χρόνια Δολοφόνοι

Λες ο DiGiorgio να διάβαζε ελληνικό Metal Hammer και να ψήφησε τον Ellefson μαζί με μένα? :music-smiley-005: :flipout:

Δεν κατάλαβα βρε,νόμιζα ότι η απορία σου ήταν για τον δεύτερο κατά σειρά μπασίστα στην ψηφοφορία του Χακοπεριοδικου.
Anyway αν πάρουμε την σύγχρονη ιστορία τους ένα από τα αγαπημένα τους είναι το Don't look to the eyes of a stranger το οποίο υπάρχει στο Virtual XI,τον πιο αποτυχημένο δίσκο στην ιστορία τους..Ήταν οι εποχές που έπαιζαν μπαλίτσα εξαργυρώνοντας τις επιταγές των κομματιών οπαδικου χαρακτήρα,όπως πολύ χαρακτηριστικά είπε και ένας φίλος πιο πάνω.
Πολλοί οπαδοί μάλλον είχαν περάσει στην αντίπερα όχθη και ακολουθούσαν τους απελευθερωμένους Μπρους και Σμιθ.
Ένας άλλος λόγος ήταν η λάθος ,για τους πολλούς, κίνηση του κλειδοκράτορα Harris,να δώσει τα κλειδιά των φωνητικών στον Μπέιλι ο οποίος σύμφωνα με τους οπαδούς,δεν πληρούσε τις προϋποθέσεις..
Εδώ που τα λέμε το κάστινγκ του κλειδοκράτορα δεν ήταν και τόσο σοβαρό, ασχέτως αν έμενα προσωπικά δεν με χαλάει καθόλου ο Μπέιλι.
Αν ήταν σοβαρό θα έπαιρνε το αεροπλάνο και θα πήγαινε καρφί στην Τουρκία για να βρει αυτόν εδώ τον τύπο..
1997

 

[Haagenti]

Πάνο, υποκλίνομαι, είσαι κεφάλαιο λέμε! Ελπίζω το αφιέρωμά σου στους αιώνιους αγαπημένους μου να μη μείνει στο Killers, καθώς πιστεύω αντίθετα από τον Σπύρο, πως έδωσαν και μετά κοσμήματα. Βασικά θέλω να γράψω πως ο Έβδομος γιος του Έβδομου γιου είναι εμένα το λατρεμένο μου, αλλά φοβάμαι κράξιμο! Δημήτρηηηηηηη!!! Ρε φίλε να φαίνεσαι πιο συχνά, πρέπει...

Γράψε ότι θέλεις μωρέ δεν σε κράζει κανένας..Και αν σε κράξει για καλό είναι.
Παλιά λέγαμε να παίξουμε σφαλιάρες να γελάσουμε λίγο.

 

[Simos.I]

Re: Απάντηση: Σαράντα Χρόνια Δολοφόνοι

Συγκινήθηκα ρε κου*άλες (Κεραμέως mode)
(Σπύρο Α, μερσί για την ειδοποίηση, έκανα login ρε μετά από πόσο καιρό)

Κατ αρχάς καλησπέρα σε όσους γουστάρω.
Πάνο, με πρόλαβες ρε, είχα ετοιμάσει μια παρουσίαση (10 χρόνια πάνε νομίζω) για το Killers. Καλά τα είπες για thρασάς
Σπύρο(Δημοκηδή) ************** (Κεραμέως mode)
Opsim γνωστές οι απόψεις σου ρε, σ αρέσει ακόμα ο Λιβιεράτος? (έλα χιούμορ πάω να κάνω)

Στα του δίσκου:

Ανώτερος από τον 1ο, δεν είχε hit, τον ακούς νερό.
Προτιμώ τον 1ο βέβαια (λόγω αναμνήσεων)
Βγάλε άκρη........
Όντως δεν είχε τα σουξέ του πρώτου, δεν ακούστηκε όσο έπρεπε, οι τάχα μου μεταλάδες ούτε που τον ήξεραν. Δεν παύει όμως να είναι μια δισκάρα που είναι διαμάντι.

όντως δάκρυσα ( από συγκίνηση χαθήκαμε ρε βάζελε) , που σε διάβασα Θ, ο Πάνος έβγαλε πολύ συναίσθημα στο thread, θέλω να τον ευχαριστήσω προσωπικά, είναι σίγουρα η μπάντα οι Maiden, με την βαθύτερη επιρροή μεταλ σε όλο τον πλανήτη ωστόσο εάν μου επιτρέπεται, η έμπνευση σταμάτησε στην πρώτη φυγή του Bruce, μέχρι το powerslave πάντα κατα την γνώμη μου, διατηρούν το NWBHM πάρα πολύ ψηλά ως οι κύριοι εκφραστές του άντε μαζί και με τους Saxon, από κει και μετα από τα 2 guitar synthesizers albums ok καλά είναι και ίσως έως και το Fear of the Dark, έπειτα " δημιουργικά" σβήνουν, η μάλλον εγώ δεν μπορώ να τους ακολουθήσω, νεωτερισμοί που ίσως και να έβαλαν δεν με έπεισαν μετά από τόσα χρόνια το prowler και το transylvania μαζί ασφαλώς με τους ύμνους: Trooper, Hallowed Be Thy Name, Revelations, Flight of Icarus δεν πρόκειται να επαναληφθούν, έχω να τους δω ζωντανά από την Νέα Φιλαδέλφεια εκεί στο μακρινό 1988 δεν πήγα Μαλακάσα, ο γιός μου φανατικός οπαδός τους, άλλωστε στην jasckon του έχω ξανακούσει το Caught Somewhere in Time, Wasted Years και ασφαλώς το The Evil That Men Do

 

[Simos.I]

στα του thread, το “Killers” είναι το πιο οργισμένο και επιθετικό album των Maiden, όχι γιατί του λείπει το ένα -ή περισσότερα- μεγάλο σε διάρκεια επικό τραγούδι που συναντάμε σε κάθε τους δίσκο, αλλά γιατί υπάρχει μία κοινή θεματική γραμμή που περιστρέφεται γύρω από τη δύναμη, την αγωνία και την απόγνωση.

Οκτώ από τα δέκα τραγούδια του “KILLERS” (εξαιρώντας τα “Murders in the Rue Morgue” και “Prodigal Son”) χρονολογούνται από τις πρώτες μέρες του συγκροτήματος, την τετραετία ‛76-‛79, και στην ουσία ολοκληρώνουν τον κύκλο των “early days” του συγκροτήματος όταν αυτό υπό την ηγεσία του Steve Harris έπαιζε στα μικρά clubs του Λονδίνου, προσπαθώντας να σταθεροποιήσει τη σύνθεσή του για να αναδυθεί μέσα από το Νέο Κύμα του βρετανικού heavy metal.

Πρόκειται για ένα σπουδαίο album, τόσο ουσιαστικά όσο και σημειολογικά, διότι καθόρισε το μέλλον του μέταλ παγκόσμια και επηρέασε πάρα πολλές μπάντες

Είναι η πρώτη φορά που το συγκρότημα συνεργάζεται με τον σπουδαίο Martin Birch στην παραγωγή, δεν βάζω με πιούς συνεργάστηκε νομίζω ότι ο Υπέρμυγας χαχα Πάνος θα ξέρει πολύ καλύτερα και τα έγραψε, είναι το ντεμπούτο του Adrian Smith και το λυκόφως του Paul Di’Anno, (αρχή και τέλος ταυτόχρονα) η καλύτερη επιλογή τραγουδιστή για εκείνη την περίοδο.

 

[superfly]

Δεν κατάλαβα βρε,νόμιζα ότι η απορία σου ήταν για τον δεύτερο κατά σειρά μπασίστα στην ψηφοφορία του Χακοπεριοδικου.

To κατάλαβα ρε και είπα να σε πειράξω....O DiGiorgio να βγήκε 2ος σε ψηφοφορία χλωμό,τουλάχιστον εκείνη την εποχή στις αρχές των 90'ς που αναφέρομαι.
Ελάχιστοι ήμασταν που ακούγαμε Sadus τότε...Τώρα για τα μετέπειτα χρόνια που πήγε στους Testament πολύ πιθανόν κάποια στιγμή να βγήκε 2ος.

Τώρα χρωστάω μια απάντηση για τους μαιντανούς σε σχέση με το quote που έκανες από τους Incantation.
Kαταλαβαίνω την αναφορά.
Τη μουσική αυτή την αγαπήσαμε κυρίως γιατί ήταν underground,ήταν η πλέμπα,τα λερωμένα τ'απλυτα.Μακριά από φιοριτούρες και γκλαμ.Και παραμένει έτσι ακόμα σε μεγάλο βαθμό.
Και στην πορεία του χρόνου πάντα η φρεσκαδούρα από το underground ξεκινούσε,παραδοσιακά από τότε που ο Madman αναρωτήθηκε για πρώτη φορά γρυλίζοντας " What is this that stands before me?"...
Οι Maiden ήταν από την ίδια στόφα,ασχέτως αν στην πορεία έγιναν mega star στο μικρόκοσμο του metal.
Δεν έγιναν μόνοι τους,εμείς όλοι τους κάναμε.Ναι στην πορεία έγιναν "επαγγελματίες" συνέχισαν να βγάζουν δίσκους,που δεν είχαν κάτι καινούριο να πουν,αλλά κοιτώντας πίσω δεν μπορώ να τους κράξω πια γιατί επέλεξαν να συνεχίσουν.Ναι τα λεφτα,η "επιχείρηση" Iron Maiden είναι ένα κίνητρο αλλα οι τύποι πάνω απ'όλα είναι μουσικοί και δεν ξέρουν να κάνουν τίποτε άλλο στη ζωή τους.Τους βλέπεις ακόμα να παίζουν λάιβ και το χαίρονται σαν να είναι τα πιτσιρίκια που έπαιζαν στο Ruskin Arms και στο Bandwagon.
Kαι κοιτώντας τη μεγαλύτερη εικόνα οι Maiden παρέμειναν underground.Δεν έγιναν ποτέ Metallica.
Δεν είχαν ποτέ τη βοήθεια από το mainstream τύπο,από το ραδιόφωνο από την τηλεόραση,όπως είχαν άλλοι.Είναι οι σταρ του μεταλ μεν-όλοκληρος ο μεταλ τύπος πατάει πάνω τους για να πουλήσει ακόμα και τώρα,αλλά μόνο αυτός- αλλά παρέμειναν εκεί.Tη φήμη τους την έχτισαν από το ανελέητο touring,οργώνοντας τον κόσμο όλο.Δεν τους χαρίστηκε τίποτα.
Ήταν και παραμένουν σε κάποιο βαθμό,αντιτουριστικοί για να ανελιχθούν σε πιο mainstream καταστάσεις,σε αντίθεση με πολλούς Αμερικάνους συναδέλφους τους που ξεκίνησαν από ακόμα πιο ακραία μονοπάτια και κατέληξαν ολτρα μέινστρημ.
Και παρέμειναν ξεροκέφαλοι,σαν γνήσιοι cockneys,μην υποκείπτοντας σε trends και αλλαγές που θα αλλοίωναν το χαρακτήρα τους,ώστε να παραμείνουν στον αφρό.
Ναι σταμάτησαν να εξελίσσονται-πιθανόν και να "άραξαν" στο στύλ που τους έφερνε λεφτά-και θα συμφωνήσω ότι το Accident Of Birth (δισκάρα) της...οπορτούνας ξεβράκωσε τον Harris- αλλά έτσι κι αλλιώς κανένα γκρουπ δεν βγάζει σπουδαία άλμπουμ στο διηνεκές.

Και για να μην το κουράζω άλλο: Koιτάζοντας πίσω,μετά από τόσα χρόνια και ξανακούγοντας τους δισκους τους (περνάω κλιμακτήριο....) οι Maiden μέχρι το Seventh Son και τη φυγή του Andrian Smith έβγαλαν σπουδαίους δίσκους και μέχρι να φύγει ο Dickinson άλλους δύο καλούς.Aνεξάρτητα από τα κίνητρά τους και έχοντας ακούσει και τα μετέπειτα παρέμειναν αξιοπρεπείς έχοντας καλές στιγμές στα συγκεκριμμενα πλαίσια του στιλ τους.Δεν κόβω φλέβες αλλά το ότι δεν τα παρατάνε επιλέγω να το βλέπω πια με συμπαθεια και ας υπάρχουν και άλλα κίνητρα (το...παντεσπανι) τα οποία επιλέγω ηθελημένα να αγνοώ.
Kαι ας συμφωνώ ειλικρινά με το πνεύμα αυτών που λες.Γερνάω και γίνομαι softie φαίνεται σε πράγματα που με μεγάλωσαν.

Moυ έχουν λείψει οι κουβέντες αυτές.....

 

[superfly]

Απάντηση: Re: Σαράντα Χρόνια Δολοφόνοι

.....“Prodigal Son”.....

To oποίο μυρίζει Genesis,Camel και Wishbone Ash από εδώ μέχρι το Λονδίνο.Είναι οι progressive πειραματισμοί του Harris που λέγαμε.
Ενα από τα αγαπημενα μου πλέον κομμάτια στο δίσκο ακριβώς λόγω των αναφορών του και ας μην του έδινα σημασία τότε - αλλά τότε δεν ήξερα και τα γκρουπ αυτά - οι "αναθεωρήσεις" που λέω.
Για μένα είναι η πεμπτουσία του άλμπουμ και της παραγωγής του Martin Birch.Η σύνθεση των...αντιθέσεων το πόσο αρμονικά δένουν τα ακουστικά μέρη με τις βαριές κιθάρες και πόσο υπέροχα ενσωματώνεται η "πεζοδρομιακή" χροιά της φωνης του Παυλάρα.