SANTANA , AMIGOS 1976 Was it a sellout ?

[Nikos F]

Α , να μην το ξεχάσω . Μού αρέσει και το εξώφυλλο. Πολύ .

και μένα μου αρέσει .. pure 70's :grinning-smiley-043
sorry chief:guitarist:

 

[Nikos F]

πάντως το remaster που έχω δεν ακούγεται και σπουδαία , ακόμα χειρότερα
η εγγραφή έχει ποιοτικές διακυμάνσεις από το Β στην καλύτερη περίπτωση έως το Γ. Το γιαπωνεζικό σου chief τι λέει ?

 

[supersonic]

δε λέει πολλά Νίκο....
σε σύγκριση με παλιό ελληνικό βινύλιο.

Περίμενα περισσότερα.
Αλλά έχει μέσα ποστεράκια, κλπ....

 

[Δημήτρης Ν.]

Λοιπόν το ζήτημα με τα γιαπωνέζικα είναι ότι κατ' αρχήν δεν είναι πάντα γιαπωνέζικα ρεμάστερ , αλλά μπορεί να τα έχουν κάνει άλλοι και οι κίτρινοι φίλοι μας να έχουν βάλει μόνο το χάρτινο εξώφυλλο.

Χθες βράδυ π.χ άκουγα το χάρτινο Γιαπωνέζικο των King Crimson που δεν είναι γιαπωνέζικο αλλά του ίδιου του Φριπ με κάποιον άλλο και είπα ας βάλω το βινύλιο που είναι Γιαπωνέζικης εκτύπωσης , αυθεντικό . Μιλάμε για χοντρό γέλιο . Εχετε δεί κάτι τρανζιστοράκια που κάνουν δώρο μερικές φορές κάτι περιοδικά ή τα δίνουν στα σουπερ μάρκετ ; Ετσι ακριβώς ακουγόταν το χάρτινο μπροστά στο γιπαωνέζικο βινύλιο ( αν βέβαια το είχες ακούσει μόνο του δεν σε ενοχλούσε και πολύ ) . Είπαμε όμως ο καλύτερος ήχος συνεχίζουν να είναι πάντα τα γιαπωνέζικης εκτύπωσης βινύλια .

 

[Nikos F]

το θέμα είναι με όλους εμάς που εδώ και 20 χρόνια ΔΕΝ έχουμε βινύλια...:AFADF0:
Πάντως ΕΩΣ τώρα τα ιαπωνικά cd που έχω , όλα μα όλα είναι σαφέστατα
ανώτερα των ευρωπαικών - αμερικανικών , από ήχο μιλάμε γιατί από
artwork δεν παίζονται , αποτελούν το ιδανικό υποκατάστατο για τους νοσταλγούς του αναλογικού δίσκου:grinning-smiley-043

 

[Κωστας Λυμπεροπουλος]

συμφωνώ και εγώ ότι τα Γιαπωνέζικα remasters είναι μία κλάση πάνω από των υπόλοιπων. Το κακό είναι πως οι Γιαπωνεζοι είναι mainstream για τα γούστα μου: τη Replica του Beefheart πχ Δεν θα τη βγάλουν.
Προς το παρόν η Replica αναφοράς είναι η Αμερικάνικη: ακούστε τη δίπλα δίπλα με την Ευρωπαϊκή (WEA) και μου λέτε...: παρασάγγες !

 

[Κωστας Λυμπεροπουλος]

...και μιλάμε για lo-fi πάντα έτσι;
μην πάμε στους Talking Heads γιατί εκεί θα κλάψουν μανούλες :antlers:
δεν εννοώ τόσο το Remain In Light όσο το Fear Of Music. Εκεί να δείτε!

 

[Γιώργος Πολυχρονίδης]

Απάντηση: Re: SANTANA , AMIGOS 1976 Was it a sellout ?

συμφωνώ και εγώ ότι τα Γιαπωνέζικα remasters είναι μία κλάση πάνω από των υπόλοιπων. Το κακό είναι πως οι Γιαπωνεζοι είναι mainstream για τα γούστα μου: τη Replica του Beefheart πχ Δεν θα τη βγάλουν.

Ούτε 4AD και Factory θα δούμε ποτέ.

 

[Nikos F]

Το κακό είναι πως οι Γιαπωνεζοι είναι mainstream για τα γούστα μου:

oooh thank god for that :grinning-smiley-043

 

[Κωστας Λυμπεροπουλος]

Re: Απάντηση: SANTANA , AMIGOS 1976 Was it a sellout ?

oooh thank god for that :grinning-smiley-043

να σε δώ κακομοίρη μου όταν αρχίσεις να ψάχνεις τις επιρροές της δικιάς σου, με πρώτο και καλύτερο τον κακό λύκο (Beefheart) - τότε να σε δώ...-bye-

off topic αλλά...γιατί τα γλυκά κοριτσάκια τα θέλγουν οι κακοί λύκοι;

 

[Δαμιανός Δημητριάδης]

Απάντηση: Re: Απάντηση: SANTANA , AMIGOS 1976 Was it a sellout ?

off topic αλλά...γιατί τα γλυκά κοριτσάκια τα θέλγουν οι κακοί λύκοι;

Μήπως γιατί πραγματοποιούν τις φαντασιώσεις τους; :AFADF0:

Λοιπόν 'κονόμισα από διάλυση δυο τσάντες βινύλια - αμερικάνικα τα περισσότερα- από Talking Heads και David Bowie, μέχρι Βαγγέλη! Έχουν το χώμα και τη μπίχλα της αρκούδας πάνω τους, αλλά τα περιμένει καλό πλύσιμο και φρέσκα αντιστατικά βρακιά. Θα περάσω τις άγιες μέρες της Ανάστασης πλένοντας και ακούγοντας τα δικά σας μου φαίνεται... :SFGSF8:

 

[Δημήτρης Ν.]

Απάντηση: Re: SANTANA , AMIGOS 1976 Was it a sellout ?

συμφωνώ και εγώ ότι τα Γιαπωνέζικα remasters είναι μία κλάση πάνω από των υπόλοιπων. Το κακό είναι πως οι Γιαπωνεζοι είναι mainstream για τα γούστα μου: τη Replica του Beefheart πχ Δεν θα τη βγάλουν.
Προς το παρόν η Replica αναφοράς είναι η Αμερικάνικη: ακούστε τη δίπλα δίπλα με την Ευρωπαϊκή (WEA) και μου λέτε...: παρασάγγες !

τι λες ; υπάρχει γιαπωνέζικη πέστροφα , αλλά είναι του 1993 . Καινούργιο remaster δεν έχει κυκλοφορήσει τα τελευταία χρόνια . Τώρα βγήκε μιά παρτίδα από την ΕΜΙ ( doc at the radar.... , shiny beast ) αλλά δεν είναι γιαπωνέζικα ( έχω την αίσθηση ότι είναι θέμα εταριών. Ειδ'άλλως τι τους πειράζει να το βγάλουν πχ με χάρτινο εξώφυλλο ; - αλλά δεν θα είναι γιαπωνέζικο )

Τώρα εάν το Y των Pop Group είναι mainstream - που το έχω και αναγράφει Made in Japan - τότε όντως οι Γιαπωνέζοι είναι mainstream .:nounder: :blink:

 

[Δημήτρης Ν.]

το θέμα είναι με όλους εμάς που εδώ και 20 χρόνια ΔΕΝ έχουμε βινύλια...:AFADF0:

Ας πρόσεχες :flipout: :flipout: :flipout: :flipout: :flipout:

 

[supersonic]

...και μιλάμε για lo-fi πάντα έτσι;
μην πάμε στους Talking Heads γιατί εκεί θα κλάψουν μανούλες :antlers:
δεν εννοώ τόσο το Remain In Light όσο το Fear Of Music. Εκεί να δείτε!

δηλαδή ρε Κώστα?
δεν σε πιάνω?
τι δεν κάνανε στον Μπηφ?
ή τι έγινε στους χεντς?

Γιά λιάνισε...

 

[Κωστας Λυμπεροπουλος]

Γιά λιάνισε...

...είναι μυστήριο.
Παληά, τα ίδια γίνονταν με τους δίσκους του Ντύλαν: αυτοί που κυκλοφορούσαν στην Ευρώπη τυπώνονταν στην Ολλανδία. CBS εισαγωγής, ακούγονταν πολύ καλύτεροι από τις Ελληνικές εκτυπώσεις που έβγαιναν στο εδώ εργοστάσιο. Δεν έπιαναν χαρτωσιά όμως, μπροστά στα originals Αμερικάνικα: μόλις τα άκουγες "καπάκι", καταλάβαινες αμέσως τη διαφορά. Και δεν μιλάμε για τίποτε εξωτικές παραγωγές: κιθάρα, μπάσο, ντράμς άντε και φυσαρμόνικα.

Σκεφτόμασταν "θα φταίει το εδώ εργοστάσιο που λιώνει το χρησιμοποιημένο βινύλιο μαζί με τις ετικέττες (!!)". Και μετά ήρθαν οι ψηφιακοί δίσκοι. Είχα κάνει όρκο να μην "ντουμπλάρω" δίσκους, να μην πάρω σε CD πράγματα που είχα ήδη σε βινύλιο. Μόλις όμως αγόρασα το πρώτο μου CD player (1990), αγόρασα και το αγαπημένο μου άλμπουμ των Talking Heads (Fear Of Music) για να απολαύσω την καινούργια τεχνολογία. CD Εισαγωγής, Γερμανική προέλευση. Ακουγόταν σαφώς χειρότερα από το Αμερικάνικο βινύλιο που είχα. Καμμία σχέση! Η ...τάξη αποκαταστάθηκε όταν άκουσα την κόπια φίλου που ήταν CD αγορασμένο από Αμερική: η διαφορά ήταν, απλά, απίστευτη. Και δεν είμαι χαϊεντάς.
Από τότε παρατήρησα το φαινόμενο να συμβαίνει κατά κόρον, κι όταν θέλω Αμερικάνικους δίσκους -εννοώ από Αμερικάνους καλλιτέχνες ή γκρουπ- προτιμώ να παραγγέλνω κατευθείαν απ την πηγή. Το τι διαφορές έχουν ακούσει κατά καιρούς τα αυτάκια μου δεν περιγράφεται.
Δεν μπορώ να το εξηγήσω: με τις μαγνητοταινίες ή τα μηχανήματα εκτύπωσης παληά, μπορούσα να σκεφτώ κάποιες εξηγήσεις αλλά με τις ψηφιακές ηχογραφήσεις δεν το καταλαβαίνω. Χάνεται κάτι στο δρόμο; Συχνά, ιδιαίτερα οι απαιτητικές παραγωγές, ακούγονται μπασαρισμένες, όργανα θαμένα στο mix κλπ. Και, τις περισσότερες φορές, η Αμερικάνικη κόπια ακούγεται κατά πολύ καλύτερη. Αυτό στις κανονικές κυκλοφορίες. Γιατί όταν αναλαμβάνουν εταιρίες οπως η Rhino τα remasters, τρίβεις τ αυτιά σου.
Πρόσφατο παράδειγμα το Five Guys Walk Into A Bar, μια Συλλογή box-set με 4 CDs των Faces. Εγώ με τους Faces είχα ψύχωση και τους ξέρω απέξω κι ανακατωτά: το μεγαλύτερο ευρωπαϊκό ρ'ν'ρ γκρούπ μετά τους Rolling Stones. Ε...ακούω τώρα τα remasters της Rhino και ψάχνομαι.

 

[Manos S.]

Άραγε αυτή η διαφορά μεταξύ Ευρώπης-Αμερικής υπάρχει στις πρόσφατες ριμάστερ εκδόσεις των Remain in Light kai Fear?
Eλπίζω τα καινούργια ριμάστερ(γενικως) να έχουνε ίδιο ήχο με Αμερική.

 

[petros_m]

ειχα διαβασει καπου πως οι μηχανικοι ηχου των CD που προοριζονται για την αμερικανικη αγορα, εχουν στο νου τους πως, κατα μεσο ορο, τα μηχανηματα αναπαραγωγης ηχου των εκει καταναλωτων, ειναι καλυτερα απο αυτα του υπολοιπου κοσμου. Αυτο ισχυει τοσο για τα σπιτικα συστηματα, οσο και για τα ηχοσυστηματα των αυτοκινητων. Αυτο ισως να δικαιολογει τη διαφορα στον ηχο. Ισως επισης γι'αυτο να ειναι τοσο καλα και τα γιαπωνεζικα remaster.