Αυτό προκύπτει από κάπου, ή είναι εκτίμηση;
Γιατί εγώ εκτιμώ ότι το μάτι μας είναι πολύ καλό στο να αντιλαμβάνεται διαφορές φωτεινότητας (αντίθεση) και ότι το contrast sensitivity είναι διαφορετικό από άτομο σε άτομο...
Η φωτεινότητα μιας νύχτας χωρίς φεγγάρι στην εξοχή (μακριά από φώτα) είναι 0.001 cm/m2, όταν έχει φεγγάρι είναι 0.1 cm/m2. Παρόλα αυτά μπορεί κανείς να δει τα άστρα ακόμα και μέσα από την πόλη, για να μην πω το φεγγάρι πριν δύσει ο ήλιος (με εκατοντάδες cm/m2)...
Μήπως τελικά το μάτι μας μπορεί να δει καλύτερα από ότι νομίζουμε;
http://webvision.med.utah.edu/Facts.html#Facts and Figures concerning the human retina
[offtopic mode/]
To μάτι μας έχει μία καταπληκτική ικανότητα να αντιλαμβάνεται διαφορές φωτεινότητας και το εύρος τιμών που μπορεί να αντιληφθεί (από την χαμηλότερη στην υψηλότερη φωτεινότητα) είναι τεράστιο (από το απόλυτο φως έως το απόλυτο σκοτάδι, το ανθρώπινο μάτι μπορεί να αυξήσει την ευαισθησία του στο φως έως 1.000.000 φορές). Το θέμα όμως είναι, πως δεν μπορεί να αντιληφθεί όλο αυτό το εύρος ταυτόχρονα. Αν επικεντρωθούμε στην λειτουργία των φωτοϋποδοχέων και μόνο, η ευαισθησία των ραβδίων και κωνίων στη φωτεινότητα, εξαρτάται από την συγκέντρωση των φωτοχρωστικών πρωτεϊνών τους. Όταν αυτές είναι σε μεγάλη συγκέντρωση (σε σκοτεινές συνθήκες), το μάτι μπορεί να αντιληφθεί πολύ λεπτές διαφορές φωτεινότητας στο κάτω όριο, άλλα δεν μπορεί να αντιληφθεί καθόλου αντίθεση στο άνω. Μόλις όμως πέσει φως στο μάτι, οι φωτοχρωστικές αυτές αρχίζουν να διασπώνται σε τελικά προϊόντα οψίνες και βιταμίνη Α, μειώνεται έτσι η συγκέντρωση τους και το μάτι αυξάνει την ικανότητά του να αντιλαμβάνεται διαφορές φωτεινότητας στο άνω όριο, αλλά χάνει την αντίθεσή του στα χαμηλά (κατά κάποιο τρόπο, ίσως θα μπορούσαμε να πούμε πως έχουμε μεταβλητό gamma
:flipout: ).
Αυτός ο φωτοχημικός τρόπος λειτουργίας του αμφιβληστροειδούς, είναι και ο λόγος που το μάτι αργεί να προσαρμοστεί σε απότομες μεγάλες εναλλαγές φωτός, καθώς χρειάζεται χρόνος για την αποδόμηση ή επανασύνθεση των φωτοχρωστικών, ούτως ώστε η συγκέντρωσή τους να βρίσκεται στα επιθυμητά, αναλόγως της περιβάλλουσας φωτεινότητας, επίπεδα.
Επίσης, η διέγερση των φωτουποδοχέων είναι ανάλογη του λογάριθμου της φωτεινότητας. Αυτό σημαίνει, πως ενώ από το 1 στα 2 nits η διαφορά μας φαίνεται τεράστια, δεν μας φαίνεται το ίδιο μεγάλη από τα π.χ. 31 στα 32 nits...
Όταν λοιπόν βρισκόμαστε σε ένα κατάστημα, με μερικές ντουζίνες φωτοσωλήνες Τ8 πάνω από το κεφάλι μας, οι οποίοι εκπέμπουν κατά μέσο όρο 3000 lumens ο καθένας, αφενός το μάτι μας δεν βρίσκεται σε mode αντίληψης αντίθεσης χαμηλής φωτεινότητας, αφετέρου η ανακλώμενη φωτεινότητα που προστίθεται στην εγγενή των πάνελ, κάνει ακόμα πιο δύσκολη την αντίληψη λεπτών διαφορών. Εδώ το μάτι μας θα μείνει στην διαφορά των 100 nits μιας μέγιστης φωτεινότητας και όχι στη διαφορά 0,5 nits μεταξύ του επιπέδου του μαύρου, καθώς οι απόλυτες τιμές ανεβαίνουν κατά πολύ, λόγω του ανακλώμενου φωτός και αυτές ακριβώς τις ιδιότητες του ματιού εκμεταλλεύονται οι εταιρείες με τις ρυθμίσεις shop...
Όσον αφορά τις μετρήσεις της Utah, είναι εκ αντανακλάσεως σε λευκό χαρτί. Αν μετρήσουμε άμεσα τη φωτεινότητα των ουρανίων σωμάτων, οι τιμές είναι άλλες. Δες π.χ.
εδώ, αλλά και σε άλλες βιβλιογραφίες να ψάξεις, τα ίδια νούμερα θα βρεις.
(περί φωτοχημικής λειτουργίας του ματιού, για περισσότερες λεπτομέρειες βλ. Ιατρική Φυσιολογία του Guyton) [/offtopic mode]
